Whaley Bridge - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Bugsworth Basin to basen kanałowy na końcu kanału Peak Forest Canal. Znajduje się w Buxworth w dolinie Czarnego Potoku, niedaleko Whaley Bridge. Niegdyś był to ruchliwy węzeł przesiadkowy z Peak Forest Tramway, służący do transportu wapienia i wapna palonego.

Prace nad odbudową opuszczonego Bugsworth Basin, od 1977 roku wpisanego na listę zabytków, rozpoczęły się w 1968 roku. Ochotnicy z Inland Waterways Protection Society (IWPS), wspierani przez Waterway Recovery Group (WRG) i wielu mieszkańców przez trzy dekady odnawiali część tego ważnego miejsca. W 1992 roku IWPS otrzymało 50-letnią dzierżawę, która pozwoliła im na odbudowę, zarządzanie i eksploatację akwenu. Fundusze na ulepszenia pochodziły z British Waterways, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z Derelict Land Grant od Rady Hrabstwa Derbyshire. Basen został ponownie otwarty dla łodzi na Wielkanoc 1999 roku, a korzystanie z kanału znacznie się zwiększyło. Jednak po raz pierwszy w tym czasie korzystały z niego łodzie z napędem mechanicznym, a suche kamienne mury z gliną szybko uległy zniszczeniu. Ściany zawaliły się, doszło do kilku bliskich pęknięć, a w październiku 1999 r. pęknięcie spowodowało ponowne zamknięcie basenu. British Waterways przywróciło dostęp pieszych do basenu, przeprowadzając awaryjne naprawy.

W 2005 roku basen został ponownie otwarty dla ruchu statków po wartej 1,2 miliona funtów renowacji, przeprowadzonej przez British Waterways we współpracy z IWPS. Prace obejmowały uszczelnienie dna basenu w celu powstrzymania przecieków, naprawę kamieniarki oraz działania na rzecz ochrony środowiska w celu zachowania chronionej populacji nornic wodnych na tym terenie. Mimo że udało się przywrócić i ponownie otworzyć basen, entuzjaści dróg wodnych chcą wprowadzić przyszłe ulepszenia i zmiany. Chodzi m.in. o wystawę interpretacyjną na temat historii Bugsworth i ponowne otwarcie części linii tramwajowej.

Bugsworth Basin został oficjalnie ponownie otwarty 26 marca 2005 roku, kiedy to 94 wąskotorówki wzięły udział w ceremonii otwarcia. Otwarcia dokonał Tom Levitt, ówczesny członek parlamentu z okręgu High Peak.

Basen położony jest na obrzeżach Parku Narodowego Peak District, a celem renowacji było przekształcenie tego obiektu dziedzictwa przemysłowego w centrum turystyczne.^[1]

Zbiornik Toddbrook, doprowadzający wodę do kanału Peak Forest, został otwarty w 1838 roku. Znajduje się on powyżej miasta Whaley Bridge w regionie Derbyshire High Peak w Anglii. Zbiornik jest terenem o specjalnym znaczeniu naukowym, stanowiącym siedlisko czapli, kaczek i innych zwierząt oraz ryb, a na jego brzegach rosną rzadkie mchy i wątrobowce, zwłaszcza gatunki krótko żyjące, które rosną na sezonowo odsłanianym mule. Zbiornik jest wykorzystywany do żeglarstwa i wędkarstwa. Wokół wschodniego krańca zbiornika przebiega szlak Peak District Boundary Walk. Zbiornik jest własnością Canal & River Trust i, podobnie jak pobliski Combs Reservoir, jest zbiornikiem zasilającym dla Peak Forest Canal. Doprowadzalnik biegnie przez Whaley Bridge i wraz z Combs wchodzi do systemu kanałów w basenie w pobliżu szopy przeładunkowej w basenie kanału Whaley Bridge.

Zbiornik zasilany jest przez Todd Brook, strumień o powierzchni zlewni około 1700 hektarów (4200 akrów), w tym wrzosowiska na Shining Tor i pola uprawne wokół wsi Kettleshulme. Woda dostaje się do zbiornika na jego północnym brzegu przez mały wodospad. Pierwsze kilka centymetrów wody nie wpływa do zbiornika, lecz spływa po spływie do rzeki Goyt. Zbiornik często otrzymuje niewielki dopływ lub nie otrzymuje go wcale w okresach, gdy opady deszczu nie pozwalają na przekroczenie poziomu zapory, co często wpływa na poziom wody w zbiorniku, zwłaszcza w miesiącach letnich.

Zapora zbiornika zbudowana jest z ziemi z rdzeniem z gliny zwałowej. Nasyp jest prosty w planie i ma długość około 310 m. Średni poziom korony wynosi 187,3 m (615 stóp) AOD. W sierpniu 2019 r. po ulewnych deszczach betonowe panele na zaporze zostały przemieszczone, co spowodowało ewakuację części Whaley Bridge i okolic ze względu na możliwość zawalenia się zapory.^[2]