Leeds - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Rezydencja z ogrodem i ptakami. Harewood House Trust – pałacowa rezydencja znajdująca się w wiosce Harewood w West Yorkshire w Anglii. Dom znajduje się na liście Treasure Houses of England, dziesięciu najważniejszych zabytkowych domów w Anglii.

Dom został zaprojektowany przez architektów Johna Carrego i Roberta Adamsa a wybudowany w latach 1759–1771. Fundatorem był zamożny kupiec Edwin Lascelles, pierwszy Baron Harewood, który wzbogacił się na handlu niewolnikami i użyczaniu pożyczek plantatorom.

Dom gościł wielu znakomitych gości m.in. malarzy Thomasa Girtyna i Williama Turnera, którzy malowali budynek, jak i okolice na swoich obrazach.

Obecnie dom jest nadal siedzibą rodziny Lascelles a David Lascelles jest ósmym hrabią Harewood. Cała posiadłość jest zarządzane przez Harewood House Trusti i jest otwarta dla publiczności przez większość roku. W 2009 roku dom zdobył nagrodę dla największej ilości odwiedzających turystów w kraju.^[1]

Okazały dom z czasów Tudorów i Jakuba I. Temple Newsam, to dom w stylu Tudor-Jacobean w Leeds, West Yorkshire, Anglia, z terenem zaprojektowanym przez Capability Brown.

Osiedle zawdzięcza swoją nazwę okręgowi Temple Newsam Rady Miasta Leeds, w którym jest położone, i leży na wschód od miasta, na południe od Halton Moor, Halton, Whitkirk i Colton. Jest to jeden z dziewięciu obiektów należących do grupy Leeds Museums & Galleries.

Dom jest zabytkiem klasy I, określanym jako "budynek o wyjątkowym lub krajowym znaczeniu architektonicznym lub historycznym". Stajnie są wpisane na listę Grade II* ("szczególnie znaczące budynki o znaczeniu ponad lokalnym"), a dziesięć innych elementów posiadłości jest wpisanych na listę Grade II ("budynki o szczególnym znaczeniu architektonicznym lub historycznym"), w tym Sphinx Gates i Barn. Temple Newsam House jest jedną z placówek Leeds Museums and Galleries. Jest on także częścią grupy badawczej Yorkshire Country House Partnership.^[7]

Muzeum w Leeds. The Royal Armouries to narodowa kolekcja broni i zbroi w Wielkiej Brytanii. Pierwotnie stanowiła ważną część organizacji wojskowej Anglii, a następnie stała się najstarszym muzeum Zjednoczonego Królestwa, mieszczącym się od XV wieku w Tower of London, i jednym z najstarszych muzeów na świecie. Jest to także jedna z najstarszych i największych kolekcji broni i zbroi na świecie, obejmująca brytyjską Narodową Kolekcję Broni i Zbroi, Narodową Kolekcję Artylerii oraz Narodową Kolekcję Broni Palnej. Jej historyczna siedziba znajduje się w Tower of London, ale obecnie kolekcja jest podzielona na trzy miejsca: Tower, Muzeum Armi Królewskiej w Leeds i Fort Nelson koło Portsmouth.

W latach 2004-2015, we współpracy z Muzeum Historii Frazier, ograniczony wybór eksponatów był również prezentowany w Louisville, w stanie Kentucky, w Stanach Zjednoczonych.^[10]

Osiedle z trasami dydaktycznymi i ogrodami dla ptaków. Lotherton Hall to posiadłość wiejska w pobliżu Aberford, West Yorkshire, Anglia. Znajduje się w niewielkiej odległości od autostrady A1, 200 mil w równej odległości między Londynem a Edynburgiem. Jest jednym z dziewięciu obiektów należących do grupy Leeds Museums & Galleries.

Na miejscu obecnego Hall istniał dwór co najmniej od 1775 r., kiedy to pojawił się na mapie Yorkshire autorstwa Thomasa Jeffery'ego. W tym czasie dom był własnością Thomasa Maude'a, który sprowadził go od George'a Rhodesa w 1753 roku za 4 115 funtów. Następnie własność przeszła na Wollen, a potem na Johna Rapera. W 1824 roku John Raper zmarł, a jego syn i spadkobierca, John Lamplugh Raper, sprzedał posiadłość Richardowi Oliverowi Gascoigne'owi w 1825 roku. Po śmierci Richarda Olivera Gascoigne'a w 1842 roku Lotherton odziedziczyły jego niezamężne wówczas córki, Elizabeth i Mary Isabella. Richard Trench Gascoigne przejął dom na własność po śmierci swojej ciotki Elizabeth, żony lorda Ashtown, w 1893 roku. Stał się on główną rezydencją rodziny Gascoigne po śmierci ojca Richarda, Fredericka, który mieszkał w Parlington Hall w 1905 roku. W latach 1914-1918 w Hall mieścił się szpital V.A.D. Na terenie posiadłości znajduje się XII-wieczna kaplica normańska, która była używana do 1830 roku, a w latach 1913-1917 została odnowiona i również była używana jako część szpitala V.A.D.

Hala znajduje się w części posiadłości Gascoigne'ów i została podarowana miastu Leeds w 1968 roku przez Sir Alvary'ego Gascoigne'a i jego żonę, ostatnią z rodu Gascoigne'ów, którego korzenie sięgają Parlington Hall. Hall i park zostały otwarte dla publiczności przez nowych właścicieli 6 sierpnia 1969 r., dokładnie 25 lat po tym, jak jedyny syn i spadkobierca Sir Alvary'ego Gascoigne'a, Douglas Gascoigne, zginął w bitwie czołgowej w Normandii. Na terenie posiadłości znajduje się bogata kolekcja zagrożonych gatunków ptaków oraz stado jeleni szlachetnych. Przed ptaszarnią znajduje się duży teren trawiasty, który w miesiącach letnich jest zwykle wykorzystywany do gry w piłkę i pikników. Kolejne pole jest często wykorzystywane do organizowania pokazów, takich jak coroczny pokaz motocykli.

W Hall, który został gruntownie przebudowany w epoce wiktoriańskiej i edwardiańskiej, znajduje się kolekcja sztuki. Obejmuje ona Dar Gascoigne'a, przekazany miastu Leeds wraz z halą, który znajduje się obok wyznaczonych kolekcji sztuki pięknej i dekoracyjnej, dodanych do hali od czasu przekształcenia jej w muzeum w 1968 roku.

Sala jest licencjonowana do przeprowadzania ceremonii ślubnych i ceremonii związków partnerskich^[11]

Przestrzeń zielona ze skate parkiem i lasem. Woodhouse Moor to otwarta przestrzeń położona około jednej mili od centrum Leeds, w hrabstwie West Yorkshire, w Anglii. Obecnie składa się z trzech części: parku formalnego Woodhouse Moor o powierzchni około 26 hektarów, położonego na zachód od Woodhouse Lane, oraz dwóch innych otwartych obszarów na wschód od niego. Są one znane jako Monument i Cinder Moors, które są wykorzystywane do organizowania imprez, takich jak cyrki i mecze sportowe, a czasem także do parkowania samochodów. Woodhouse Moor znajduje się na północny zachód od centrum Leeds i jest ograniczone przez Woodhouse, Uniwersytet w Leeds, Burley, Hyde Park i Headingley.

W 2005 r. park odwiedzało nieco poniżej 3 mln osób rocznie i jest on drugim najpopularniejszym parkiem miejskim w Leeds. Park ma pięć głównych ścieżek, które spotykają się w centrum, każda z nich jest zadrzewiona i dzieli park na różne obszary użytkowania.

W 2009 r. główny ogrodnik John Egan otrzymał odznaczenie MBE za zasługi dla społeczności.^[12]

The Hyde Park Picture House to kino i budynek wpisany na listę Grade II w dzielnicy Hyde Park w Leeds, West Yorkshire, Anglia. Zbudowane przez firmę Thomas Winn & Sons, zostało otwarte 7 listopada 1914 roku. Posiada wiele oryginalnych elementów, takich jak ozdobny balkon i zewnętrzna kasa, i jest jedynym zachowanym kinem z oświetleniem gazowym w Wielkiej Brytanii. Po zainstalowaniu "wygodniejszych siedzeń" Picture House może pomieścić 275 widzów, podczas gdy w chwili otwarcia było ich około 587.

Po groźbie zamknięcia w 1989 r. kino zostało przejęte przez Radę Miasta Leeds, która utworzyła Grand Theatre and Opera House Limited, niezależną spółkę w ramach rady, która opiekuje się Picture House wraz z Grand Theatre and Opera House oraz City Varieties. W 2016 roku przyznano wstępną dotację National Lottery na częściowe sfinansowanie renowacji budynku, budowę kawiarni, poprawę dostępności i dodanie drugiego ekranu w piwnicy. Pozwolenie na budowę zostało zatwierdzone w czerwcu 2018 roku, a w styczniu 2019 roku przyznano dotację National Lottery w wysokości 2,3 miliona funtów na opłacenie projektu. Po opóźnieniach spowodowanych pandemią COVID-19 rozpoczęcie prac zaplanowano na kwiecień 2021 roku.

W kinie grany jest zróżnicowany program - od filmów artystycznych po wielkie nowości. Program ten przyciąga zróżnicowaną publiczność, składającą się z mieszkańców miasta i studentów. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Leeds rozpoczął się w tym miejscu w 1987 roku.

Oprócz wyświetlania filmów, w kinie odbywają się okazjonalne występy muzyczne. Kino było wykorzystywane zarówno jako tło dla filmów i programów telewizyjnych, jak i jako miejsce weselne.^[13]

Historia medycyny i opieki zdrowotnej. Thackray Museum of Medicine w Leeds, West Yorkshire, Anglia, to muzeum historii medycyny przylegające do szpitala uniwersyteckiego St James's University Hospital. Zostało otwarte w marcu 1997 roku jako Thackray Medical Museum. W 1998 r. zdobyło tytuł "Muzeum Roku" i inne nagrody, w tym w 2004 r. "Excellence in England Small Tourist Attraction of the Year" i "Sandford Award for Heritage Education".

Od 17 maja 2021 r. muzeum ponownie otworzyło swoje podwoje. W 2019 r. muzeum zostało tymczasowo zamknięte na czas remontu o wartości 4 mln funtów, podczas gdy muzealne centrum konferencyjne i parking pozostały otwarte, i pozostały zamknięte z powodu pandemii COVID-19. W październiku 2020 r. ogłoszono, że muzeum otrzyma 370 000 GBP z Funduszu na rzecz Przywrócenia Kultury, co pomoże mu w bezpiecznym ponownym otwarciu. W grudniu 2020 roku centrum konferencyjne muzeum zostało wykorzystane jako punkt szczepień przeciwko pandemii COVID-19. Od tego czasu przebudowane muzeum znalazło się na krótkiej liście kandydatów do nagrody Muzeum Roku 2021, przyznawanej przez Art Fund.^[14]

Elżbietańska rezydencja w zabytkowych ogrodach. Oakwell Hall to elżbietański dwór w Birstall, w hrabstwie West Yorkshire w Anglii. Wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO dwór znajduje się w zabytkowych ogrodach otoczonych 110 akrami parku krajobrazowego.

Dom został zbudowany dla Johna Batta. Wyciosany kamień z datą 1583 r. prawdopodobnie wskazuje na datę budowy. Posiadłość została zakupiona przez urodzonego w Halifax ojca Batta, który był syndykiem czynszów dla rodziny Savile, rezydującej w Howley Hall w Batley.

Oakwell Hall został uwieczniony w literaturze jako "Fieldhead" przez Charlotte Brontë w jej powieści Shirley.

Wykorzystywany jest w wielu produkcjach telewizyjnych, ostatnio w dramacie ITV Victoria (brytyjski serial telewizyjny)^[16]

Ratusz w Leeds. Ratusz w Leeds to XIX-wieczny budynek miejski przy The Headrow, w Leeds, West Yorkshire, w Anglii. Budynek, w którym miały się mieścić sądy, izba rady, biura, sala publiczna i zestaw pomieszczeń ceremonialnych, został zbudowany w latach 1853-1858 według projektu architekta Cuthberta Brodricka. Po wybudowaniu Civic Hall w 1933 roku część z tych funkcji została przeniesiona, a po wybudowaniu Leeds Crown Court w 1993 roku ratusz służy obecnie głównie jako miejsce koncertów, konferencji i wesel, a jego biura są nadal wykorzystywane przez niektóre wydziały urzędu miasta. W 1951 r. budynek został wpisany na listę zabytków klasy I.

Wyobrażony jako miejski pałac, który miał pokazać potęgę i sukces wiktoriańskiego Leeds, a otwarty przez królową Wiktorię podczas hucznej ceremonii w 1858 r., jest jednym z największych ratuszy w Wielkiej Brytanii. Z wysokością 225 stóp (68,6 m) był najwyższym budynkiem w Leeds przez 108 lat, od 1858 do 1966 roku, kiedy to stracił ten tytuł na rzecz hotelu Park Plaza, który jest o 26 stóp (8 m) wyższy i ma 253 stopy (77 m). Charakterystyczna barokowa wieża zegarowa, która służy jako punkt orientacyjny i symbol Leeds, nie była częścią pierwotnego projektu, lecz została dobudowana przez Brodricka w 1856 r., gdy władze miasta chciały nadać jej jeszcze bardziej okazały charakter.

Projekt budowy ratusza pojawił się w XIX wieku, gdy Leeds przeżywało gwałtowny rozwój i industrializację, do czego przyczyniła się chęć konkurowania z Bradford i symbolizowania dominacji Leeds w regionie. Prace rozpoczęły się w lipcu 1850 roku, prowadzone przez specjalny komitet Rady Miejskiej, który rozpisał konkurs, wybierając stosunkowo mało znanego Brodricka do przygotowania projektu, a budowa ruszyła w lipcu 1853 roku. Ze względu na rosnące ceny i ciągłe uzupełnienia projektu w trakcie budowy budynek kosztował znacznie więcej niż pierwotnie zakładano.

Forma ratusza w Leeds, jako jednego z największych i najwcześniejszych, była wykorzystywana jako wzór dla budynków użyteczności publicznej w całej Wielkiej Brytanii i Imperium Brytyjskim. Jako kluczowy obiekt dziedzictwa kulturowego miasta, jego historia jako sądu i więzienia jest prezentowana podczas wycieczek z przewodnikiem dla zwiedzających. Ratusz wykorzystywany jest jako miejsce występów podczas wielu wydarzeń kulturalnych, takich jak Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny w Leeds.^[17]

Leeds Discovery Centre to specjalnie zbudowany magazyn eksponatów, który powstał dla Leeds Museums & Galleries w 2007 roku. Został on sfinansowany przez Radę Miasta Leeds oraz Narodowy Fundusz Loterii Dziedzictwa. Obiekt przechowuje ponad milion obiektów w warunkach kontrolowanego klimatu i jest miejscem regularnych wycieczek.

Przechowywane tu zbiory obejmują: okazy z zakresu nauk przyrodniczych, historii społecznej (w tym historyczne gry planszowe), tekstyliów, kultur świata i archeologii (w tym rzeźby anglosaskie). Obiekty z różnych obszarów kolekcji są eksponowane obok siebie, aby zmaksymalizować efekt wizualny. W 2018 r. zespół edukacyjny otrzymał nagrodę The Sandford Award for Excellence in Heritage Learning. W Centrum Odkrywców odbywają się imprezy, w tym zajęcia plastyczne.^[19]

Historia przemysłu w dawnej przędzalni wełny. Leeds Industrial Museum at Armley Mills to muzeum dziedzictwa przemysłowego znajdujące się w Armley, niedaleko Leeds, w hrabstwie West Yorkshire, w północnej Anglii. W muzeum znajdują się między innymi kolekcje maszyn włókienniczych, sprzętu kolejowego i ciężkiej techniki.

Budynek muzeum, wpisany do rejestru zabytków (Grade II*), był kiedyś największą na świecie przędzalnią wełny. Obecne budynki zostały zbudowane w 1805 r. przez Benjamina Gotta i zamknięte w 1969 r. jako młyn handlowy. Zostały przejęte przez Radę Miasta Leeds i ponownie otwarte jako muzeum dziedzictwa przemysłowego w 1982 roku. Muzeum znajduje się pomiędzy kanałem Leeds and Liverpool a rzeką Aire. Dostęp do niego prowadzi z Canal Road lub Milford Place. Jest częścią Leeds Museums & Galleries, do którego należą także Leeds Art Gallery, Leeds City Museum, Leeds Discovery Centre, Thwaite Mills, Lotherton Hall, Temple Newsam, Abbey House Museum i Kirkstall Abbey.^[21]

Royal Armouries Museum w Leeds, West Yorkshire, Anglia, jest muzeum narodowym, w którym prezentowana jest Narodowa Kolekcja Broni i Uzbrojenia. Muzeum jest częścią rodziny muzeów Royal Armouries. Pozostałe muzea to Tower of London, Fort Nelson w Hampshire, gdzie prezentowana jest Narodowa Kolekcja Artylerii, oraz stałe galerie w Muzeum Historii Frazier w Louisville, Kentucky, USA. The Royal Armouries jest nieresortową instytucją publiczną, sponsorowaną przez Departament Kultury, Mediów i Sportu.

Muzeum Królewskiej Zbrojowni (Royal Armouries Museum) to warte 42,5 miliona funtów specjalnie wybudowane muzeum znajdujące się w Leeds Dock, które zostało otwarte w 1996 roku. Jego zbiory były wcześniej wystawiane lub przechowywane w Tower of London, gdzie nadal są obecne i prezentowane w White Tower.

Podobnie jak w przypadku wszystkich brytyjskich muzeów narodowych, wstęp jest bezpłatny, choć niektóre dodatkowe atrakcje są płatne.^[22]

Pudsey Park to park publiczny w Pudsey, West Yorkshire, w Anglii, około 5 mil na zachód od centrum Leeds. Park jest drugim po Roundhay Park najbardziej popularnym parkiem w Leeds.

Na terenie obiektu znajduje się plac zabaw dla dzieci, skate park, kręgielnia i kawiarnia.

W parku znajdowało się centrum dla zwiedzających, w którym odbywały się wystawy lokalnej fauny i flory. Centrum to zostało zamknięte w kwietniu 2021 roku z powodu cięć finansowych.

Pojazd z walcem drogowym został przekazany do parku w 1959 roku, po tym jak przestał być potrzebny Radzie Hrabstwa West Riding. Dzieci bawiły się na nim do czasu, gdy został usunięty w 1990 roku z powodu obaw, że z pojazdu może odpadać azbest. Trwa kampania mająca na celu przywrócenie walca drogowego do stanu używalności.^[32]