Park Wodny Cotswold - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Bath Racecourse to tor wyścigów konnych pełnej krwi na Lansdown Hill, około 3+1⁄4 mil na północny wschód od Bath, Somerset, Anglia. Jego właścicielem i operatorem jest Arena Racing Company.

Tor wyścigowy jest lewoskrętnym owalnym torem o długości 1 mili 4 furlongów i 25 jardów, z prawie półkilometrowym rozbiegiem. Prosta główna ma długość 4 furlongów, ze stałym wzniesieniem i zakrętem. Jest to najwyżej położony płaski tor wyścigowy w kraju i nie ma możliwości nawadniania, więc w suche lato nawierzchnia może być bardzo twarda.

Znajdujący się na wysokości 780 stóp (238 m) nad poziomem morza tor w Bath jest najwyżej położonym płaskim torem wyścigowym w Wielkiej Brytanii, choć wyżej położone są tory National Hunt Hexham i Exeter.^[2]

Crickley Hill and Barrow Wake to 56,8-hektarowy biologiczny i geologiczny Obszar Specjalnego Zainteresowania Naukowego w Gloucestershire, zgłoszony w 1974 roku.

Obszar (dwie części) leży na terenie Cotswold Area of Outstanding Natural Beauty. Wcześniej znany był jako Crickley Hill i obejmuje część terenu znanego jako Tuffleys Quarry. Część tego terenu jest własnością i jest zarządzana przez Radę Hrabstwa Gloucestershire i National Trust jako Park Krajobrazowy. Szlak Narodowy Cotswold Way przechodzi przez Crickley Hill i Barrow Wake.

Barrow Wake i Tuffley's Quarry są wymienione w Planie Lokalnym dla Okręgu Cotswold na lata 2001-2011 (on-line) jako kluczowe miejsca występowania dzikiej przyrody. Crickley Hill jest wymieniony w planie lokalnym "Cotswold District" na lata 2001-2011 (on line) jako SSSI i Regionalnie Ważne Stanowisko Geologiczne.^[3]

Sezincote House to centrum posiadłości wiejskiej w parafii cywilnej Sezincote, w hrabstwie Gloucestershire, w Anglii. Dom został zaprojektowany przez Samuela Pepysa Cockerella, zbudowany w 1805 roku i jest godnym uwagi przykładem architektury neomugolskiej, XIX-wiecznej reinterpretacji XVI- i XVII-wiecznej architektury Imperium Mughalskiego. W czasie, gdy go budowano, Indie Brytyjskie stawały się "klejnotem w koronie" największego imperium świata. Według Shashiego Tharoora pałac jest "nieprzyzwoitym pomnikiem bogactwa łupów nababów", odnoszącym się do budowy pałacu przy użyciu bogactw zdobytych przez Kompanię Wschodnioindyjską w wyniku grabieży w Bengalu.

Sezincote jest zdominowany przez kolor czerwonego piaskowca, typowy dla architektury Mughal, ale zamiast typowego białego marmuru ma kopułę pokrytą miedzią. Fenestracja składa się z ciągu bardzo dużych okien z łukiem na szczycie. Łuk ten nie jest jednak prosty ani typowy, lecz ma kształt muszli, co świadczy o wpływach Mogołów. Wystrój wnętrza jest bardziej typowy dla stylu europejskiego.

Krajobraz został zaprojektowany przez Humphry'ego Reptona. Jest to zasadniczo ogród w stylu renesansowym z elementami stylu hinduskiego, co widać w półksiężycowym moście z kolumnami.^[5]

Claverton Pumping Station we wsi Claverton, w angielskim hrabstwie Somerset, pompuje wodę z rzeki Avon do Kanału Kennet i Avon, wykorzystując energię z przepływu rzeki Avon. Jest to budynek zabytkowy klasy I, który w 2019 roku został podniesiony z klasy II.

Stacja pomp została zbudowana przez Johna Rennie w latach 1809-1813 w celu rozwiązania problemów z zaopatrzeniem w wodę na kanale. Wykorzystuje ona drewniane koło wodne o szerokości 7 m (24 stopy) do napędzania dwóch żeliwnych belek bujanych firmy Boulton and Watt o długości 5 m (18 stóp), które napędzają pompy podnoszące wodę na wysokość 15 m (48 stóp) w górę kanału. Pompownia przeszła kilka modyfikacji od czasu jej pierwotnej budowy, w tym przebudowę koła na dwie sekcje o szerokości 3,7 m (12 stóp), oddzielone 9-calową (23 cm) szczeliną. Okres eksploatacji stacji zakończył się w 1952 roku, kiedy to jej konserwacja i naprawy stały się nieopłacalne ze względu na malejący ruch na kanale.

W latach 60. i 70. XX wieku studenci z Uniwersytetu w Bath oraz Kennet and Avon Canal Trust przeprowadzili renowację, wymieniając i naprawiając budynki i urządzenia, dzięki czemu w 1978 roku przepompownia odzyskała sprawność. Obecnie jest własnością Canal and River Trust i jest utrzymywana przez wolontariuszy Claverton Pumping Station Volunteers, udostępniona dla zwiedzających jako muzeum dziedzictwa przemysłowego.^[6]

Newark Park to wpisany na listę zabytków (Grade I) dom wiejski z czasów Tudorów, położony w pobliżu wsi Ozleworth, Wotton-under-Edge, Gloucestershire. Dom znajduje się na terenie posiadłości o powierzchni 700 akrów, na południowym krańcu skarpy Cotswold, z widokiem na dolinę Severn Valley i ujście rzeki Severn. Dom i posiadłość znajdują się pod opieką National Trust od 1946 roku.

Newark Park był pierwotnie czterokondygnacyjnym (trzy kondygnacje nad piwnicą) pałacem myśliwskim z okresu Tudorów, zbudowanym w latach 1544-1556 dla Sir Nicholasa Poyntza (zm. 1557), którego główna siedziba znajdowała się w Acton Court koło Bristolu, około piętnastu mil na południe, czyli w odległości kilku dni jazdy samochodem. Rodzina Poyntzów była dawniej feudalnymi baronami Curry Mallet w Somerset, a później Iron Acton w Gloucestershire. Poyntz był członkiem Izby Królewskiej przy Henryku VIII i niedawno przebudował Acton Park w oczekiwaniu na królewską wizytę. "Newark jest równie modny, jeśli chodzi o jego przedwczesny klasycyzm" - zauważa Nicholas Cooper, który zwraca uwagę na rygorystycznie symetryczny front (ilustracja), niespotykany w głównej bryle żadnego wielkiego domu w tamtych czasach, oraz na prawidłowy toskański porządek oryginalnych drzwi wejściowych. Dom nosił wówczas nazwę "New Work" i został częściowo zbudowany z materiałów budowlanych pochodzących z niedawno rozwiązanego opactwa Kingswood, oddalonego o około pięć mil. Dom był szeroki na trzy przęsła, o konstrukcji jednopalowej, głęboki na jedno pomieszczenie. W piwnicy znajdowała się kuchnia, na parterze były dwie sale bankietowe, a na pierwszym piętrze sala bankietowa. Na trzecim piętrze znajdowały się skromne pomieszczenia sypialne, a dach był płaski, aby można było z niego korzystać jako z przyjemnego punktu widokowego na okolicę, w której zajmuje znakomitą pozycję. Zbudowano ją mniej więcej w tym samym czasie, gdy w pobliżu powstawał Siston Court, wznoszony przez sir Maurice'a Denysa (zm. 1563), pierwszego kuzyna żony Poyntza, Jane Berkeley. Pierwotna loża Poyntza stanowi obecnie wschodnią część obecnej budowli.

W 1600 r. pałacyk został sprzedany rodzinie Low z Londynu, która w 1672 r. znacznie rozbudowała budynek, dobudowując od zachodu drugi, czterokondygnacyjny budynek, który połączono z pierwotnym schodami przejściowymi, tworząc podstawę w kształcie litery H. Lowsowie byli właścicielami Newark Park do 1722 roku, kiedy to został sprzedany za 6 010 funtów (równowartość 967 000 funtów dzisiaj) rodzinie Harding, która po dokonaniu niewielkich zmian sprzedała go Jamesowi Clutterbuckowi. Clutterbuckowie zatrudnili architekta Jamesa Wyatta, który w 1790 roku przebudował go na dom o czterech kwadratach. Ich ulepszenia obejmowały utworzenie formalnego parku dla jeleni na południe od domu i zagospodarowanie pozostałej części terenu.

Clutterbucksowie opuścili Newark w 1860 r. i wynajęli go, ale mimo że był dzierżawiony, lokatorzy nadal wprowadzali w nim zmiany i ulepszenia. Pani Annie Poole King, wdowa po kupcu żeglugowym z Bristolu, przejęła dzierżawę w 1898 roku, przenosząc się z większego Standish House w Stonehouse, Gloucestershire. Była ona członkiem Berkeley Hunt, miała pięcioro dzieci oraz służbę domową składającą się z woźnicy, kucharza, gosposi i ogrodnika. Rodzina Kingów dobudowała pomieszczenia dla służby od strony północnej, zainstalowała system ogrzewania ciepłym powietrzem i doprowadziła ciepłą wodę na drugie piętro. Królowie pozostali w Newark do 1949 r., kiedy zmarł ostatni z rodu, a ówczesna właścicielka, pani Power-Clutterbuck, przekazała Newark Park i jego posiadłości National Trust.

Po przejęciu własności przez Trust nie otwarto Newark Park dla publiczności, lecz wynajęto go lokatorom, którzy prowadzili w nim dom opieki. Do 1970 roku dom był w stanie ruiny, a ogrody zarosły. W tym stanie amerykański architekt Robert (Bob) Parsons (1920-2000), który od dawna wyrażał chęć przejęcia angielskiego domu wiejskiego wymagającego remontu, przejął go w dzierżawę i rozpoczął żmudny program renowacji, konserwacji i odnowy zarówno domu, jak i terenu. To dzięki wysiłkom Boba Parsona uznano architektoniczne znaczenie domu i wpisano go na listę zabytków klasy I. Partner Boba Parsona, Michael Claydon, przeprowadził się do Newark Park w 1982 roku i aktywnie zaangażował się w trwającą renowację. Po śmierci Parsona w 2000 r. Claydon nadal zarządza domem i kontynuuje prace konserwatorskie na terenie parku krajobrazowego.^[7]

Wychwood lub Wychwood Forest to 501,7-hektarowy biologiczny Obszar Specjalnego Zainteresowania Naukowego na północ od Witney w Oxfordshire. Jest to również miejsce przeglądu ochrony przyrody, stopień 1, a obszar o powierzchni 263,4 ha jest narodowym rezerwatem przyrody. Na terenie tym znajduje się długi kurhan z okresu neolitu, który jest zabytkiem wpisanym do rejestru zabytków.

W minionych wiekach las zajmował znacznie większy obszar, który został wycięty na rzecz rolnictwa, wsi i miast. Powierzchnia lasów ulegała jednak wahaniom. Części wykarczowane pod uprawy rolne w okresie panowania rzymskiego w Wielkiej Brytanii powróciły później do lasu. Istnienie starożytnego Wychwood zostało uznane przez autorytatywną Victorię County History, ale planowany tom XIX nie został jeszcze ukończony.^[12]

Pomnik Tyndale'a to wieża zbudowana na wzgórzu w North Nibley, Gloucestershire, Anglia. Została zbudowana na cześć Williama Tyndale'a, wczesnego tłumacza Nowego Testamentu na język angielski, który urodził się w pobliżu. Jest to budynek wpisany na listę Grade II*.

Wieża została zbudowana w 1866 r. i ma wysokość 111 stóp (34 m). Można na nią wejść i wspiąć się na szczyt wieży po spiralnych schodach liczących 121 stopni. Ze wzgórza, na którym stoi, roztacza się szeroki wachlarz widoków, zwłaszcza na rzekę Severn. Na pobliskim topografie zaznaczono kilka innych widocznych punktów orientacyjnych. Wzgórze, na którym stoi pomnik, jest dość strome. Ścieżka prowadzi po nierównej, dość stromej drodze dla pieszych, która jest częścią Cotswold Way. Sama wieża jest otoczona ogrodzeniem i posiada reflektory, które oświetlają ją w nocy. Schody są wyposażone w automatyczne oświetlenie. Długodystansowy szlak pieszy Cotswold Way mija podnóże pomnika, a następnie schodzi ze wzgórza do North Nibley.

Drzwi do wieży są zawsze otwarte. Lokalnie, zamiast oficjalnej nazwy, nazywa się ją Nibley Monument. Wzgórze nazywane jest Nibley Knoll lub czasami Nibley Knob.

Na froncie wieży znajduje się tablica pamiątkowa. Wygrawerowany na niej tekst brzmi następująco: ERECTED A.D. 1866IN GRATEFUL REMEMBRANCE OFWILLIAM TYNDALETRANSLATOR OF THE ENGLISH BIBLEWHO FIRST CAUSED THE NEW TESTAMENTTO TO BE PRINTED IN THE MOTHER TONGUEOF HIS COUNTRYMENBORN NEON THIS SPOTITION HE SUFFERERMARTYROM AT VILVORDEN INFLANDERS ON OCT 6 1536The monument is a landmark that can be seen for miles, even in places as far as Bristol over 20 miles away. W mieście Thornbury znajduje się ulica Tyndale View, z której wieża jest widoczna z odległości około 10 mil.

Dalej w Cotswold Edge, w Hawkesbury, znajduje się pomnik Somerset Monument, wzniesiony w 1846 r., z którym ma wspólne cechy projekt wieży Tyndale.

W październiku 2019 r. protestujący z organizacji Extinction Rebellion wykorzystali pomnik do wywieszenia transparentu protestacyjnego.^[16]

Horton Court to XVI-wieczny dwór zbudowany z kamienia w Horton, niedaleko Chipping Sodbury, w hrabstwie South Gloucestershire w Anglii. Jest to budynek wpisany na listę zabytków klasy I.

Dom został zbudowany około 1521 roku przez ks. Williama Knighta (zm. 1547), protonotariusza przy Stolicy Apostolskiej, a później biskupa Bath i Wells. Zachował XII-wieczną normańską salę i prezentuje jedne z najwcześniejszych renesansowych motywów dekoracyjnych stosowanych w Anglii. Na terenie posesji znajduje się ambulatorium klasy I, zbudowane dla Williama Knighta w latach 1527-29.

Od 1949 roku jest własnością National Trust. Od 2021 roku jest dostępny do wynajmu wakacyjnego.

Kościół parafialny św. Jakuba Starszego znajduje się tuż obok.^[17]

Coaley Peak to miejsce piknikowe i punkt widokowy w angielskim hrabstwie Gloucestershire.

Położony około 6,4 km na południowy zachód od miasta Stroud, nad wioską Coaley, Coaley Peak oferuje 12 akrów (4,9 ha) odzyskanych terenów rolniczych (obecnie łąka z dzikimi kwiatami) z widokiem na Severn Vale i Forest of Dean. Znajduje się obok lasu bukowego Woodland Trust i terenu Frocester Hill należącego do National Trust. Przez teren ten przebiega długodystansowy szlak pieszy Cotswold Way. Na terenie tym znajduje się odkopane neolityczne miejsce pochówku Nympsfield Long Barrow.

Coaley Peak przez wiele lat był sezonowym domem dla społeczności podróżników nowej ery, którzy zostali usunięci około 2002 roku, aby zrobić miejsce dla większej ilości użytków zielonych.^[20]

Nicholas of Myra's Church to zbędny kościół anglikański we wsi Ozleworth, Gloucestershire, Anglia, będący pod opieką The Churches Conservation Trust. Jest on wpisany na Listę Narodowego Dziedzictwa Anglii jako budynek zabytkowy klasy II*. Kościół jest niezwykły, ponieważ jest jednym z dwóch kościołów w Gloucestershire z sześciokątną wieżą, drugim jest kościół św. Wawrzyńca w Swindon. Lawrence'a w Swindon. Kościół można znaleźć, kierując się znakami "Historic Church" (zabytkowy kościół) i znajdującym się w pobliżu Newark Park. Jadąc samochodem, należy zaparkować przed posiadłością Ozleworth Estate, w pobliżu bramy, a następnie podążać długą ścieżką w dół wzgórza i po lewej stronie, aż do cmentarza kościelnego. Uwaga - ścieżka może być błotnista i śliska.^[24]

Zamek Midford to zamek ludowy w wiosce Midford i parafii Southstoke, 3 mile na południe od Bath, Somerset, Anglia.

Zamek został zbudowany w 1775 r. dla Henry'ego Disneya Roebucka według projektu Johna Cartera w kształcie symbolu "trefl" używanego w kartach do gry (♣). Sugerowano, pierwotnie w artykule w czasopiśmie z 1899 r., że Carter poprosił, aby wzór trefl przedstawiał asa trefl, ponieważ pieniądze na zamek zdobył z hazardu w grze w karty, ale jest to mało prawdopodobne, ponieważ ganek, który tworzy "łodygę" symbolu, został dodany później. Bardziej prawdopodobne jest, że plan został zaczerpnięty z artykułu opublikowanego w czasopiśmie Builder's Magazine w 1774 roku. Dom ma plan w kształcie trójkąta lub trefla, utworzony przez trzy półokrągłe wieże połączone w stylu gotyckim. Został uznany przez English Heritage za budynek zabytkowy klasy I.

W 1810 r. zamek został kupiony przez jednego z Conolly'ch z Castletown House w hrabstwie Kildare, który dobudował ganek (podobno od niego pochodzi symbol klubów - łodyga) oraz wybudował pobliskie stajnie i kaplicę, znaną jako priory. Ta ostatnia popadła w ruinę po tym, jak ostatni z Conolly'ch sprzedał dom w 1901 roku.

Wkrótce po 1810 roku Kingham Field, które było częścią posiadłości, zaczęło funkcjonować jako kamieniołom, podobny do pobliskich kopalni Combe Down i Bathampton Down. William Smith, który stał się znany jako "ojciec angielskiej geologii", zaproponował transport kamienia koleją do Tucking Mill, gdzie byłby on cięty maszynowo, a następnie ładowany na barki i transportowany przez Somerset Coal Canal i Kennet and Avon Canal do Bath i Londynu. W kwietniu 1814 roku Smith zastawił pozostałą część swojego majątku na rzecz Charlesa Conolly'ego, który przejął kontrolę nad koleją i prawdopodobnie rozbudował ją do swojego kamieniołomu Vinegar Down. Plan się nie powiódł i w 1819 roku Conolly kazał umieścić Smitha w więzieniu King's Bench za długi, a sam przejął tartak i dom Smitha w Tucking Mill.

Michael Fenwick Briggs i jego żona Isabel (lepiej znana pod pseudonimem Isabel Colegate) kupili Midford w 1961 r. i przeprowadzili szeroko zakrojone prace renowacyjne, które objęły m.in. włączenie kaplicy do ogrodu jako malowniczej ruiny.

W lipcu 2007 r. zamek został sprzedany aktorowi Nicolasowi Cage'owi za 5 mln funtów. Cage sprzedał zamek w 2009 roku.

Zamek jest wpisany na Listę Dziedzictwa Narodowego Anglii (National Heritage List for England) jako obiekt klasy I. Na terenie zamku znajduje się również wpisany na listę Grade II archway z lożą i ścianą parawanową, para bram wjazdowych i bram, a także wpisany na listę Grade II* zespół stajni, stara kaplica, mury otaczające podwórze stajni, wozownia i szklarnia. Klasztor, położony 500 metrów na północny wschód od zamku, jest zabytkiem klasy II.^[27]

Kościół św. Jakuba jest anglikańskim kościołem parafialnym w Southstoke, Somerset, Anglia. Został zbudowany w XII wieku i uznany za budynek zabytkowy klasy II*.

Poświęcony Jakubowi, synowi Zebedeusza, znanemu w Anglii jako św. Jakub Wielki, pierwotny XII-wieczny budynek został przebudowany w XV wieku. W latach 40. i 50. XIX w. przeprowadzono dalszą renowację, w ramach której przebudowano prezbiterium i nawę południową. Drzwi północne są jednak normańskie. Pevsner mówi o nich

Niska wieża z zachodu. Nawa z normańskim wejściem od strony północnej. Jeden rząd kolumn, obie ozdobione motywem rombów, ale prawa dodatkowo z dwoma naprzemiennymi mniejszymi motywami w rombach. Nadproże z niskim szczytem, rzeźbione. Tympanon z kratownicowym układem listew rolkowych. Łuk z rozetami, trójwymiarowym zygzakiem i rodzajem płaskiego warkocza. S. nawa i prezbiterium 1845 i ok. 1850. Ambona - kamienna, wieloboczna, prawdopodobnie pergaminowa.

W latach 50. Pevsner zauważył również, że na talerzu kościelnym znajduje się kielich elżbietański i patena autorstwa Thomasa Parra, oznaczone datą 1700.

Parafia jest częścią okręgu Combe Down z Monkton Combe i South Stoke w archidiakonacie Bath.^[29]

Moreton-in-Marsh and Batsford War Memorial znajduje się w Moreton-in-Marsh, Gloucestershire, Anglia, i jest pomnikiem upamiętniającym mieszkańców Moreton i Batsford poległych w I i II wojnie światowej. Budowę pomnika przy High Street rozpoczęto w listopadzie 1920 roku. Zbudowano go z kamienia Hollington ze Staffordshire, a jego wysokość wynosi 24 stopy. Prace wykonała firma R. I. Boulton and Sons z Cheltenham według projektu Guy Dawbera. Na szczycie pomnika wyrzeźbiono postacie św. Jerzego i smoka według modelu przygotowanego przez rzeźbiarza Allana Wyona z Londynu. Całkowity koszt wyniósł około 700 funtów i pochodził głównie z publicznych składek.

Pomnik składa się z ośmiokątnej pięciostopniowej konstrukcji, na której znajduje się podstawa z tablicami, zwieńczona u góry napisem "W dowód wdzięcznej pamięci mężczyzn z Moreton i Batsford, którzy oddali życie w Wielkiej Wojnie". Na czterech tablicach wypisane są nazwiska czterdziestu czterech poległych mężczyzn. Na piątej płycie umieszczono później napis "These men also gave their lives 1939-1945" ("Ci mężczyźni również oddali życie w latach 1939-1945") z nazwiskami siedmiu poległych w II wojnie światowej.

Na nadbudowę nałożony jest kolejny blok podstawy z wypukłymi i ozdobionymi ornamentami płytami, na których widnieją kolorowe i złocone herby hrabstwa Gloucestershire i św. Jerzego. Powyżej wznosi się ośmiokątny trzon zwieńczony rzeźbioną postacią św.

Odsłonięcie pomnika odbyło się po południu w sobotę 26 marca 1921 r., kiedy to zgromadził się wielki tłum z Moreton i okolicznych wiosek. Ponad siedemdziesiąt osób z miejscowego oddziału Towarzyszy Wielkiej Wojny paradowało pod dowództwem kapitana Hendersona, podobnie jak harcerki pod dowództwem panny D. Southorn, harcerze pod dowództwem harcmistrza Hainesa oraz pielęgniarki ze szpitala VAD w Kitebrook pod dowództwem pani Pritchard OBE.

Sir Gilbert Wills z Batsford Park wygłosił krótkie przemówienie przed uroczystym odsłonięciem pomnika przez Lorda Redesdale'a.

W 2001 r. do pomnika dodano kolejną ofiarę "czasu pokoju". W 2018 r. dodano nazwisko kobiety, agentki SOE, która zginęła w obozie koncentracyjnym w 1944 r.

Książka Moreton in Marsh & Batsford War Memorial ISBN 0-907616-36-4 autorstwa Kennetha Fowlera, badacza miejsc pamięci wojennej, poświęcona jest temu pomnikowi i wszystkim osobom na nim upamiętnionym, a także zawiera informacje o pochówkach wojskowych na cmentarzu w Moreton-in-Marsh.^[32]

St Catherine's Court to dwór położony w zacisznej dolinie na północ od Bath, w Somerset, w Anglii. Posiadłość jest wpisana na listę zabytków klasy I. Ogrody są wpisane do rejestru parków i ogrodów o szczególnym znaczeniu historycznym w Anglii (Grade II*).

Pierwotny dom był folwarkiem klasztornym dla mnichów z opactwa Bath, przylegającym do kościoła św. Podczas kasaty klasztorów posiadłość została przyznana Johnowi Malte, a następnie przeszła w ręce dworzanina Johna Haringtona. W 1591 r. kupił go John Blanchard i przez wiele pokoleń mieszkał w nim jego potomek, ale posiadłość popadła w ruinę. W XIX wieku dom został kupiony przez pułkownika Josepha Holdena Strutta, który go odrestaurował, a prace kontynuowali jego synowie. W 1984 r. dom kupiła aktorka Jane Seymour, która przeprowadziła w nim dalszą renowację. W czasie, gdy była właścicielką, nieruchomość była wykorzystywana jako studio nagrań i miejsce imprez, co powodowało skargi sąsiadów. Od tego czasu dom został rozbudowany i obecnie jest wynajmowany jako miejsce weselne.

Tkanka budynku zmieniała się na przestrzeni wieków - w 1610 r. dobudowano dwukondygnacyjny ganek. Kolejne dobudówki powstały na początku XIX wieku, a na początku XX wieku dobudowano oranżerię i bibliotekę. W XXI wieku dobudowano kolejny obiekt, w tym basen. Dom otoczony jest terenem o powierzchni 4 hektarów (9,9 akrów), na którym znajdują się tarasy połączone schodami. Znajdująca się na terenie posesji stodoła pochodzi z XIII-XV wieku.^[33]

Kościół Wszystkich Świętych w Woolley w parafii Charlcombe, Somerset, Anglia, pochodzi z 1761 r. i został zbudowany przez Johna Wooda, Młodszego, który zastąpił wcześniejszy kościół w tym miejscu. Jest to budynek wpisany na listę zabytków klasy I.

Kościół ma nawę i apsydę zwieńczoną małą dzwonnicą z ośmiokątną kopułą. Ławki zostały przywiezione z innego kościoła w Bath i zastąpiły oryginalne ławki skrzynkowe w 1903 r.

W kościele znajduje się tablica dziękczynna za bezpieczny powrót wszystkich 13 mężczyzn z wioski, którzy walczyli w I wojnie światowej i 15 w II wojnie światowej, co czyni ją jedną z wiosek Thankful.

W latach 70. i 90. XX wieku kościół przeszedł znaczącą renowację, sfinansowaną przez lokalnych mieszkańców i organizację Friends of Wooley Church.

Parafia jest częścią okręgu Bath St Saviour with Swainswick and Woolley, w dekanacie Bath.^[35]