Macclesfield - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Macclesfield Sunday School znajduje się przy Roe Street, w Macclesfield, Cheshire, w Anglii. Powstała w 1796 r. jako bezwyznaniowa szkoła niedzielna przy Pickford Street, która liczyła 40 dzieci. Została założona przez Johna Whitakera, którego celem było "zmniejszenie sumy ludzkiej nędzy poprzez rozpowszechnianie wiedzy religijnej i pożytecznej nauki wśród niższych klas społecznych". Chociaż kaplice zakładały swoje szkoły wyznaniowe, komitet Szkoły Niedzielnej w 1812 roku postanowił wybudować specjalnie do tego celu przeznaczoną szkołę przy Roe Street. W momencie otwarcia Big Sunday School miała w swoich księgach 1 127 chłopców i 1 324 dziewcząt. Obecnie budynek ten znany jest jako The Old Sunday School i jest częścią Macclesfield Museums.

Szkoły niedzielne powstały po raz pierwszy w latach 80. XVII wieku, aby zapewnić edukację dzieciom pracującym w czasie jednego dnia wolnego od pracy w fabryce. Zaproponował ją Robert Raikes, redaktor Gloucester Journal, w artykule zamieszczonym w swojej gazecie, a poparło ją wielu duchownych. Celem było nauczenie młodzieży czytania, pisania i szyfrowania oraz poznanie Biblii.

W 1785 roku podano, że 250 000 dzieci uczęszczało do szkółek niedzielnych, a w samym Manchesterze było ich 5 000. Do 1895 roku Towarzystwo Zakładania i Promowania Szkół Niedzielnych rozprowadziło 91 915 książek do nauki ortografii, 24 232 Testamenty i 5 360 Biblii. Ruch Szkół Niedzielnych był ponadwyznaniowy, a dzięki subskrypcji wybudowano duże budynki, w których można było organizować zarówno publiczne wykłady, jak i zajęcia lekcyjne. W początkowym okresie dorośli uczęszczali do tych samych klas, co niemowlęta, ponieważ każde z nich było uczone podstawowej lektury. W Macclesfield metodyści wycofali się z Wielkiej Szkoły Niedzielnej i zbudowali własną, a anglikanie założyli własne szkoły "narodowe", które działały jako szkoły niedzielne i dzienne. Szkoły te były prekursorami ogólnokrajowego systemu edukacji. Później utworzono szkołę dla dzieci ubogich, bezdomnych i dzieci z przytułków.

Rola Szkółek Niedzielnych zmieniła się wraz z wejściem w życie Ustawy o edukacji z 1870 roku. W latach 20. promowały sport, a drużyny często rywalizowały w Lidze Szkółek Niedzielnych. Były ośrodkami towarzyskimi, w których organizowano amatorskie przedstawienia teatralne i koncerty. W latach 60. termin "szkoła niedzielna" mógł odnosić się do budynku, a nie do zajęć edukacyjnych, a w latach 70. nawet największa szkoła niedzielna w Stockport została zburzona. Duża Szkoła Niedzielna w Macclesfield została uratowana i przekształcona w Centrum Dziedzictwa Macclesfield.^[2]

Capesthorne Hall to wiejski dom w pobliżu wsi Siddington, Cheshire, Anglia. Dom i jego prywatna kaplica zostały zbudowane na początku XVIII wieku, zastępując wcześniejszą halę i kaplicę znajdującą się w pobliżu. Zostały one zbudowane według neoklasycznych projektów Williama Smitha i jego syna Francisa. W późniejszych latach XVIII wieku dom został rozbudowany o oranżerię i salon. W latach 30. XIX w. dom został przebudowany przez Edwarda Blore'a; prace obejmowały dobudowanie przybudówki i frontonu w stylu jakobińskim oraz połączenie bloku centralnego ze skrzydłami gospodarczymi. Około 1837 r. oranżerię zastąpiono dużym ogrodem zimowym zaprojektowanym przez Josepha Paxtona. W 1861 r. główna część domu została praktycznie zniszczona przez pożar. Odbudował ją Anthony Salvin, który zasadniczo wzorował się na projektach Blore'a, ale wprowadził zmiany we frontonie, przebudował tył domu w stylu jakobińskim i zmienił wnętrze. W późniejszych latach XIX wieku dokonano kolejnych przebudów, w tym przebudowy salonu. W czasie II wojny światowej sala była używana przez Czerwony Krzyż, ale późniejsze zniszczenia spowodowały konieczność jej odrestaurowania.

Hala zbudowana jest z cegły z jesionowymi wykończeniami i dachami z łupka i jest obiektem zabytkowym klasy II*. Posiada długi front wejściowy składający się z trzypiętrowego bloku centralnego i bocznych skrzydeł, z których każde ma dwie czteropiętrowe wieżyczki. Na zewnątrz, po obu stronach, znajdują się dwupiętrowe bloki gospodarcze, które wystają do przodu, tworząc trójstronny dziedziniec wejściowy. Pomieszczenia ogólnodostępne na parterze obejmują salon, jadalnię i galerię rzeźb. Sypialnie, garderoby i kolejna galeria znajdują się na pierwszym piętrze. Hala stoi na terenie obejmującym ogrody i park, w tym jezioro. Szczególnie godnym uwagi obiektem na tym terenie jest wpisana na listę II* prywatna kaplica, również zaprojektowana przez Williama Smitha, która powstała w tym samym czasie co sala, wraz z jej wyszukanymi, wpisanymi na listę II* bramami i filarami. Na liście znajdują się również most nad jeziorem, lodownia i domek. Wały ziemne poprzedniej hali i kaplicy oraz opuszczona średniowieczna wioska na tym terenie zostały uznane za planowany zabytek starożytny.

Obecnie hala, kaplica i teren są własnością prywatną rodziny Bromley-Davenport. Są one otwarte dla zwiedzających w wyznaczonych godzinach, a także wykorzystywane podczas imprez okolicznościowych. Można je także wynajmować na wesela i imprezy firmowe.^[11]