Chester - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Deva Victrix, lub po prostu Deva, była twierdzą legionową i miastem w rzymskiej prowincji Britannia, w miejscu współczesnego miasta Chester. Twierdza została zbudowana przez Legio II Adiutrix w latach 70. n.e., gdy armia rzymska posuwała się na północ przeciwko Brygantynom, a w ciągu następnych kilkudziesięciu lat została całkowicie przebudowana przez Legio XX Valeria Victrix. Na początku III wieku forteca została ponownie przebudowana. Legion prawdopodobnie pozostał w twierdzy do końca IV lub początku V wieku, po czym przestała ona być użytkowana.

Wokół fortecy wyrosła osada cywilna, czyli canabae. Amfiteatr rzymski w Chester, położony na południowy wschód od twierdzy, jest największym znanym amfiteatrem wojskowym w Wielkiej Brytanii. Po odejściu Rzymian pozostała osada cywilna, która ostatecznie przekształciła się w dzisiejsze miasto Chester. Wokół rzymskiej Devy znajdowały się peryferyjne osady, w tym Boughton, źródło zaopatrzenia garnizonu w wodę, oraz Handbridge, miejsce, gdzie znajdował się kamieniołom piaskowca i sanktuarium Minerwy. Sanktuarium to jest jedyną w Wielkiej Brytanii rzymską świątynią in situ, wykutą w skale.

W twierdzy znajdowały się koszary, spichlerze, kwatera główna, łaźnie wojskowe oraz niezwykły eliptyczny budynek, który po ukończeniu mógł pełnić funkcję siedziby gubernatora Wielkiej Brytanii.^[1]

Duży park zoologiczny i kolorowe ogrody. Chester Zoo to ogród zoologiczny położony w Upton-by-Chester, w hrabstwie Cheshire, w Anglii. Chester Zoo zostało otwarte w 1931 roku przez George'a Mottersheada i jego rodzinę. Jest to jeden z największych ogrodów zoologicznych w Wielkiej Brytanii, o powierzchni 51 hektarów. Łączna powierzchnia zoo wynosi około 160 hektarów.

Zoo w Chester jest zarządzane przez Towarzystwo Zoologiczne Północnej Anglii (North of England Zoological Society), zarejestrowaną organizację charytatywną założoną w 1934 roku. Zoo nie otrzymuje żadnych funduszy rządowych. Jest najczęściej odwiedzaną atrakcją przyrodniczą w Wielkiej Brytanii - w 2019 roku odwiedziło je ponad 2 miliony osób. W 2007 r. magazyn Forbes uznał go za jeden z piętnastu najlepszych ogrodów zoologicznych na świecie. W 2017 r. zostało uznane przez TripAdvisor za najlepsze zoo w Wielkiej Brytanii i trzecie na świecie.^[2]

Średniowieczny budynek z kawiarnią refektarzową. Katedra w Chester – katedra diecezji Chester Kościoła Anglii.

Kościół katedralny i kaplice, kapitularz, budynki administracyjne i gospodarcze byłego opactwa benedyktynów Świętego Werburgha. Na miejscu anglosaskiego klasztoru założonego przed 958 rokiem, obecna budowla datowana jest na XI wiek (czasy opata Richarda); XII wiek, XII wiek; 1260-1280 (czasy opata Simona z Whitchurch); XIV wiek; późny XV wiek (czasy opata Simona Ripleya); wczesny XVI wiek; wczesny XVII wiek (czasy biskupa Bridgemana); 1818-1820 (architekt Thomas Harrison); 1844 i później (architekt R.C. Hussey); 1868 i później architekt sir George Gilbert Scott i jego syn George; 1882 i później (architekci sir Arthur Blomfield i C. J. Blomfield); 1911-1913 (architekt sir Giles Gilbert Scott) i 1939 (architekt F.H. Crossley); wolnostojąca dzwonnica została wzniesiona w latach 1974–1975 przez G.G. Pace’a.^[3]

Eastgate i Eastgate Clock w Chester, Cheshire, Anglia, stoją w miejscu pierwotnego wejścia do rzymskiej twierdzy Deva Victrix. Jest to ważny punkt orientacyjny w mieście Chester i mówi się, że jest to najczęściej fotografowany zegar w Anglii po Big Benie.

Pierwotnie bramy strzegła drewniana wieża, która w II wieku została zastąpiona kamienną, a ta z kolei została wymieniona prawdopodobnie w XIV wieku. Obecna brama pochodzi z 1768 r. i jest trójskrzydłową budowlą z piaskowca, która prowadzi przez chodnik stanowiący część murów miejskich Chester. W 1899 r. na szczycie bramy dodano zegar, aby uczcić przypadający dwa lata wcześniej diamentowy jubileusz królowej Wiktorii. Jest on umieszczony na ażurowych żelaznych pylonach, ma tarcze zegarowe na wszystkich czterech bokach i miedzianą kopułę w kształcie ozy. Zegar został zaprojektowany przez architekta z Chester, Johna Douglasa. Cała konstrukcja, brama i zegar, została uznana za budynek klasy I w dniu 28 lipca 1955 r.^[7]

Kościół św. Jana Chrzciciela jest dawną katedrą Chester, Cheshire, Anglia, w okresie wczesnego średniowiecza. Kościół, który został po raz pierwszy ufundowany pod koniec VII wieku przez Anglosasów, znajduje się poza murami miasta Chester, na klifie nad północnym brzegiem rzeki Dee. Jest on obecnie uważany za najlepszy przykład architektury kościelnej z XI-XII wieku w Cheshire i był niegdyś siedzibą biskupa Lichfield w latach 1075-1095.

Kościół pozostał katedrą w Chester do 1082 r., kiedy to przeniesiono go do Coventry. Po kasacie klasztorów w XVI wieku opactwo Chester stało się katedrą w Chester, a św. Jan Chrzciciel stracił swoje znaczenie kościelne. Wschodnie skrzydło zostało częściowo rozebrane, a jego status został zredukowany do kościoła parafialnego. Mimo że za panowania Elżbiety I przeprowadzono remonty, w czasie angielskiej wojny domowej, podczas oblężenia Chester w 1645 roku, kościół pełnił funkcję garnizonu dla Roundheadów. W połowie lub pod koniec XIX wieku, w wyniku renowacji, w pozostałościach większej średniowiecznej budowli powstał obecny kościół. Obiekt został oznaczony jako budynek zabytkowy klasy I i wpisany na listę dziedzictwa narodowego Anglii.

St John the Baptist pozostaje aktywnym kościołem parafialnym Kościoła Anglii w diecezji Chester, archidiakonacie Chester i dekanacie Chester. Jego beneficja są połączone z beneficjami St Peter, Chester. Historyk Alec Clifton-Taylor umieścił go na swojej liście "najlepszych" angielskich kościołów parafialnych.^[8]

Starożytna hala widowiskowa dla sportu i rekreacji. Amfiteatr w Chester to rzymski amfiteatr znajdujący się w Chester, w hrabstwie Cheshire. Miejsce to jest zarządzane przez English Heritage; jest ono oznaczone jako budynek klasy I i wpisane na listę zabytków. Obecnie odsłonięte ruiny są ruinami dużego kamiennego amfiteatru, podobnego do tych, które można znaleźć w Europie kontynentalnej. Chociaż długo uważano, że wcześniej istniał tu mniejszy drewniany amfiteatr, wykopaliska prowadzone od 1999 roku wykazały, że drewniany ruszt jest podstawą siedziska. Obecnie odsłonięta jest tylko północna połowa budowli; południowa jest przykryta budynkami, z których niektóre są wpisane na listę zabytków.

Amfiteatr jest największym z dotychczas odkrytych w Wielkiej Brytanii i pochodzi z I wieku, kiedy to powstał rzymski fort Deva Victrix. Jest to swoisty angielski mit, że amfiteatr miał służyć przede wszystkim do ćwiczeń wojskowych i musztry. Wszystkie dowody uzyskane podczas wykopalisk wskazują, że odbywały się w nim walki kogutów, wabienie byków i sporty walki, w tym klasyczny boks, zapasy i - co prawdopodobnie najważniejsze - walki gladiatorów. Poeta Oppian napisał, że Rzymianie odziedziczyli po Grekach zamiłowanie do walk kogutów, które odbywały się "w rocznice (...) jako uroczysty obrzęd", poświęcenie, w efekcie święta walka kogutów, która miała przypominać ludziom, że powinni być "wiecznymi naśladowcami koguta".

Używany przez większość okresu rzymskiej okupacji Brytanii, amfiteatr przestał być wykorzystywany około roku 350. Amfiteatr został ponownie odkryty dopiero w 1929 roku, kiedy to podczas prac budowlanych odkryto jedną ze ścian wykopu. W latach 2000-2006 wykopaliska w amfiteatrze były prowadzone na zlecenie Rady Miasta Chester, a po 2004 r. na zlecenie English Heritage.^[10]

Mury miejskie w Chester to budowla obronna zbudowana w celu ochrony miasta Chester w hrabstwie Cheshire w Anglii. Ich budowę rozpoczęli Rzymianie, zakładając w latach 70-80 fortecę Deva Victrix. Początkowo był to wał z ziemi i darni zwieńczony drewnianą palisadą. Od około 100 roku n.e. były one rekonstruowane przy użyciu piaskowca, ale zostały ukończone dopiero ponad 100 lat później. Po zakończeniu okupacji rzymskiej nic nie wiadomo o stanie murów aż do czasu, gdy w 907 roku Æthelflæd ponownie założył Chester jako miasto. Obrona została ulepszona, choć nie wiadomo, na czym dokładnie polegało to ulepszenie. Po podboju normańskim mury zostały przedłużone na zachód i południe, tworząc pełny obwód średniowiecznego miasta. Prawdopodobnie w połowie XII wieku obwód ten był już kompletny.

Utrzymanie struktury murów było stałym problemem. Zostały one dodatkowo ufortyfikowane przed wojną secesyjną, a w jej trakcie uległy zniszczeniu. Po jej zakończeniu przestały pełnić funkcję obronną i zostały zagospodarowane na cele rekreacyjne. Mury są obecnie główną atrakcją turystyczną i tworzą prawie pełny obwód dawnego średniowiecznego miasta, a łączna długość trasy spacerowej wynosi 2,95 km (1,8 mil). Utrzymanie i naprawa murów nadal stanowi problem.^[15]

Minerva's Shrine to kapliczka rzymskiej bogini Minerwy znajdująca się w Edgar's Field, Handbridge, Chester, Anglia. Jest ona wpisana na listę dziedzictwa narodowego Anglii jako obiekt zabytkowy klasy I. Kapliczka pochodzi z początku II wieku i została wyrzeźbiona w ścianie kamieniołomu piaskowca. Jest to jedyny tego typu zabytek w Europie Zachodniej, który zachował się w oryginalnym miejscu. Chroni ją XIX-wieczna kamienna osłona z daszkiem, którą odnowiono pod koniec XX wieku. Rzeźba na przestrzeni wieków uległa zwietrzeniu, a także zniszczeniu na skutek działalności człowieka. Obok kapliczki znajduje się otwór w skale, będący prawdopodobnie naturalną szczeliną, która została powiększona i jest znana jako Jaskinia Edgara.

Sanktuarium stoi przy trasie dawnej głównej drogi rzymskiej prowadzącej do twierdzy Deva od południa. Minerwa była rzymską boginią wojny, wiedzy i rzemiosła. Często przedstawiana jest ze swoimi atrybutami: hełmem, tarczą, napierśnikiem i włócznią, ale w tym przypadku ukazano ją w uproszczonej formie, stojącą na przedstawieniu świątyni. Rzymski kamieniołom, wraz z Polem Edgara i wizerunkiem Minerwy, jest zabytkiem wpisanym do rejestru zabytków.

Odlew kapliczki jest przechowywany w Grosvenor Museum w Chester.^[31]

Welsh Presbyterian Church znajduje się przy St John Street, w Chester, Cheshire, w Anglii. Kościół został zbudowany w 1866 roku według projektu pracowni W. & G. Audsley z Liverpoolu. Zbudowany jest z frontonu z żółtego piaskowca, boków i tyłu z cegły, a dach pokryty jest łupkiem. Plan składa się z prostego prostokąta, z apsydą na wschodnim końcu i węższym jednokondygnacyjnym kruchtą na zachodnim końcu. Narteks jest wsparty na ośmiokątnych filarach w narożach i dwóch granitowych kolumnach pomiędzy nimi. Po obu stronach narteksu znajduje się okno lancetowe. Nad nim znajduje się duże okno różane, nad którym umieszczono okno lancetowe, a na szczycie zwieńczenie w formie krzyża. Kościół jest wpisany na Listę Narodowego Dziedzictwa Anglii jako budynek zabytkowy klasy II. Przed kościołem znajduje się mur oraz żelazne balustrady i bramy.^[33]