Wilmslow - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Quarry Bank Mill w Styal, Cheshire, Anglia, jest jedną z najlepiej zachowanych fabryk włókienniczych z okresu rewolucji przemysłowej. Wybudowana w 1784 r. przędzalnia bawełny została wpisana na Listę Dziedzictwa Narodowego Anglii jako budynek zabytkowy klasy II*. Quarry Bank Mill została założona przez Samuela Grega i wyróżniała się innowacjami zarówno w dziedzinie maszyn, jak i w podejściu do relacji pracowniczych, które były w dużej mierze wynikiem pracy żony Grega, Hannah Lightbody. Rodzina miała nieco paternalistyczny stosunek do robotników, zapewniając wszystkim opiekę medyczną i ograniczoną edukację dzieci, ale wszyscy pracowali około 72 godzin tygodniowo do 1847 r., kiedy to nowe prawo skróciło ten czas.

Greg wybudował także domy mieszkalne dla swoich pracowników w dużej społeczności, znanej obecnie jako Styal Estate. Niektóre z nich były przebudową domów rolniczych lub starszych rezydencji, ale 42 nowe domki, w tym Oak Cottages (obecnie wpisane do rejestru zabytków), zostały zbudowane w latach dwudziestych XIX wieku, kiedy młyn był rozbudowywany.

National Trust, który zarządza młynem i Styal Estate jako otwartym dla publiczności muzeum, nazywa to miejsce "jednym z najwspanialszych obiektów dziedzictwa przemysłowego Wielkiej Brytanii, będącym domem dla kompletnej społeczności przemysłowej". Według Rady Europy, młyn wraz z wioską Styal tworzą "najbardziej kompletną i najmniej zmienioną kolonię fabryczną rewolucji przemysłowej". Ma on wyjątkowe znaczenie narodowe i międzynarodowe".^[1]

Lindow Common to teren o szczególnym znaczeniu naukowym położony na zachodnim skraju miasta Wilmslow, w hrabstwie Cheshire, w północno-zachodniej Anglii. Jest to również Lokalny Rezerwat Przyrody.

W przeszłości był to obszar wrzosowisk, na którym mieszkańcy wsi mogli wypasać bydło, ale w ciągu ostatniego stulecia brzozy porastały wiele obszarów, tak że znaczna część terenu jest porośnięta drzewami.

Na środku Lindow Common leży Czarne Jezioro. W języku walijskim Black Lake to llyn ddu, od którego pochodzi nazwa Lindow. Nazwa Lindow jest także używana w odniesieniu do jednej z historycznych parafii Wilmslow oraz przyległego Lindow Moss, którego znaczna część jest pokryta starożytnym torfowiskiem. To właśnie w Lindow Moss w 1983 r. odkryto ciało torfowca, Lindow Man. Lindow Man jest obecnie eksponowany w British Museum.

Lindow Common był zarządzany przez Macclesfield Borough Council's Countryside and Ranger Service. Obecnie jest zarządzany przez Cheshire East Council.

Obecne prace na Lindow Common mają na celu rozpoczęcie selektywnego usuwania brzóz, aby promować odrastanie wrzosów (Calluna vulgaris) i przywrócić ten obszar wrzosowiskom. Jest to jedno z dwóch miejsc w Cheshire, gdzie znajdują się obszary nizinnych wilgotnych wrzosowisk.

Wokół obrzeży the Common istniał kiedyś tor wyścigowy. Nie ma już toru, ale droga wokół niego nosi nazwę Racecourse Road.

Common występuje (pod walijską nazwą Llyn-dhu) w popularnej powieści fantasy dla dzieci Alana Garnera The Weirdstone of Brisingamen.^[2]

Handforth Dean to park handlowy położony w Handforth, niedaleko Wilmslow w hrabstwie Cheshire. Został otwarty w październiku 1995 roku, wraz z otwarciem obwodnicy A34 Handforth. Znajdują się w nim cztery supermarkety: Marks & Spencer, Tesco Extra, JD Sports i Boots. Duży sklep Next i sklep Pets at Home znajdują się na osiedlu przylegającym do parku handlowego. W 2007 roku do sklepu Tesco dobudowano drugie piętro, aby obsłużyć większą liczbę klientów i przekształcono go w Tesco Extra. Tesco określiło swój sklep w Handforth Dean jako "sklep flagowy". Z Handforth Dean korzystali piłkarz David Beckham i jego żona, piosenkarka Victoria Beckham, a w szczególności Marks & Spencer. W 2002 r. sklep Marks & Spencer był najbardziej dochodowym sklepem firmy poza Londynem. Jest to również jeden z największych sklepów tej firmy w kraju.^[5]

Pownall Hall to dawny dom wiejski w Wilmslow, Cheshire, Anglia. Został przebudowany w 1830 roku jako "georgiański dom z czerwonego piaskowca, utrzymany w stylu Tudorów". W 1886 roku został kupiony przez browarnika z Manchesteru Henry'ego Boddingtona, który przekształcił go "w wizytówkę najnowocześniejszych dzieł ruchu Arts and Crafts". Architektem był William Ball z firmy Ball and Elce z Manchesteru. Znaczna część dekoracji i projektów mebli została wykonana przez członków Century Guild, organizacji założonej w 1882 roku przez A.H. Mackmurdo. Ponadto na fasadzie dodano "wiele ładnych, drobnych elementów dekoracyjnych". Dom jest wpisany na listę dziedzictwa narodowego Anglii jako budynek zabytkowy klasy II*. W 2011 r. budynek jest użytkowany jako szkoła.^[6]