Knutsford - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Tabley House to angielski dom wiejski w Tabley Inferior, około 3 kilometry na zachód od miasta Knutsford, Cheshire. Dom jest wpisany na listę dziedzictwa narodowego Anglii jako budynek zabytkowy klasy I. Został zbudowany w latach 1761-1769 dla Sir Petera Byrne'a Leicestera, w miejsce pobliskiego Tabley Old Hall, według projektu Johna Carra. Kolekcja Tabley House Collection istnieje jako stała ekspozycja prezentowana przez Uniwersytet w Manchesterze.

Na początku XIX wieku trzy pokoje Carra po zachodniej stronie domu zostały przekształcone w jedno pomieszczenie - galerię. Po śmierci sir Petera zmieniono orientację domu, a główne wejście przeniesiono z południowego na północny front. Dom i posiadłość pozostawały w rękach rodziny Leicester aż do śmierci ppłk. Johna Leicestera Warrena w 1975 roku.

Zgodnie z warunkami jego testamentu dom, jego zawartość i majątek zostały zaoferowane National Trust, który odrzucił tę ofertę. Dom został następnie nabyty zgodnie z warunkami testamentu przez Uniwersytet Wiktorii w Manchesterze, a następnie był wykorzystywany jako szkoła. Od 1988 r. dzierżawcą jest firma z branży opieki zdrowotnej. Posiadłość o powierzchni 3600 akrów otaczająca dom została sprzedana w 2007 roku Crown Estate.

Dom jest symetryczny i zaprojektowany w stylu palladiańskim. Jest zbudowany z cegły z kamiennymi elementami dekoracyjnymi, z dużym portykiem z piaskowca na froncie południowym. Po wschodniej i zachodniej stronie głównego budynku znajdują się pawilonowe skrzydła połączone z domem zakrzywionymi korytarzami. Na zachód od domu znajduje się kościół św. Piotra, również wymieniony jako zabytek klasy I, który został przeniesiony z miejsca sąsiadującego z Tabley Old Hall na obecne miejsce w 1927 roku. Na terenie posesji znajdują się inne budynki wpisane na listę zabytków, w tym ruiny Old Hall.

Od 2012 r. parter i górne piętro głównego domu wraz z przyległymi skrzydłami są wykorzystywane jako mieszkania dla osób starszych. Sale recepcyjne na pierwszym piętrze są otwarte dla zwiedzających w wyznaczonych godzinach, a wchodzi się do nich oryginalnymi schodami od strony południowej. Znajdują się w nich obrazy i meble zgromadzone przez rodzinę Leicesterów. Niektóre przedmioty z kolekcji były wcześniej wystawiane na tym piętrze, inne zostały przeniesione z innych części domu. Pierwsze piętro może być także wynajmowane na wesela, spotkania i konferencje. Piętro jest zarządzane przez fundusz powierniczy, wspierany przez grupę przyjaciół i wolontariuszy.^[3]

Brook Street Chapel, znajduje się w mieście Knutsford, w hrabstwie Cheshire, w Anglii. Jest ona wpisana na Listę Dziedzictwa Narodowego Anglii jako budynek zabytkowy klasy I. Kaplica została zbudowana wkrótce po uchwaleniu Aktu tolerancji (Act of Toleration) w 1689 roku. Zbudowana jest z czerwonej cegły z dachem pokrytym płytami kamiennymi, ma dwie kondygnacje i dwie zewnętrzne klatki schodowe. Wewnątrz znajduje się galeria z trzech stron oraz ambona na długiej ścianie. Ambona pochodzi z końca XVII lub początku XVIII wieku, a ławki z 1859 roku.

Jest to miejsce pochówku pisarki, pani Gaskell, która zmarła w 1865 r., jej męża Williama Gaskella, który zmarł w 1884 r., oraz ich dwóch niezamężnych córek, które zmarły w 1908 i 1913 r.

Do dziś pełni funkcję kaplicy unitariańskiej.^[5]

Gaskell Memorial Tower i King's Coffee House znajdują się na King Street w Knutsford, Cheshire, Anglia. Pierwotnie budynek pełnił potrójną funkcję: biura rady miasta, kawiarni oraz pomnika ku czci powieściopisarki Elizabeth Gaskell, byłej mieszkanki miasta, często znanej jako pani Gaskell. Budynek został zaprojektowany przez Richarda Hardinga Watta z pomocą W. Longwortha i otwarty w 1907 roku. Jego projekt zawiera elementy wielu stylów architektonicznych i nie został pochwalony przez wszystkich krytyków. Na wieży znajdują się dwa wizerunki pani Gaskell - kamienne popiersie i płaskorzeźba z brązu. Budynek jest wpisany na listę dziedzictwa narodowego Anglii jako obiekt klasy II*. Właścicielem budynku jest Rada Miasta Knutsford, ale od początku lat 70. ubiegłego wieku jest on wykorzystywany jako restauracja.^[6]