Welwyn Garden City - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Stanborough Park, zwany także Stanborough Lakes, to 126-hektarowy park w Welwyn Garden City w hrabstwie Hertfordshire w Anglii.

W parku znajdują się dwa jeziora, które zostały otwarte niedawno, bo w 1970 roku. Powstały one w wyniku wydobycia żwiru w czasie budowy autostrady A1(M), choć pomysł stworzenia parku nad rzeką rozważano już od czasu powstania Master Planu miasta w 1949 roku. Cały park jest w całości stworzony przez człowieka, a jeziora i otaczające je wzgórza powstały na terenie starego kamieniołomu.

Jezioro Łódkowe (jezioro północne) w Stanborough ma powierzchnię 11,3 akrów (46 000 m2). Jest to płytkie jezioro, o głębokości poniżej 3 stóp, z kilkoma małymi wyspami. Jezioro jest zasilane wodą z rzeki Lea na jego północnym krańcu oraz ze źródła. Nadmiar wody przepływa przez jaz i wraca do rzeki na południowym krańcu. W jeziorze łódkowym hodowane są grube ryby, takie jak karpie, a wędkowanie jest tu zabronione. Łodzie wiosłowe można wypożyczyć za jedyne 7,50 GBP. Na jeziorze można kupić lody, batoniki czekoladowe, napoje gazowane, siatki wędkarskie, gorące napoje, jedzenie dla kaczek i wiele innych.

Jezioro Żeglarskie (jezioro południowe) ma powierzchnię 15,3 akra (62 000 m2). Jezioro to nie ma wysp, ale jest głębsze niż jezioro Żeglarskie - miejscami ma ponad sześć i pół stopy głębokości. W przeciwieństwie do jeziora bojerowego, jezioro żeglarskie jest zasilane wodą gruntową. Przed powstaniem jezior przez część Jeziora Żeglarskiego przepływała rzeka Lea, ale została ona przekierowana na zachodnią stronę. Można tu uprawiać wiele sportów wodnych, w tym żeglarstwo, windsurfing i wędkarstwo.

Na południowym krańcu parku znajduje się dostęp do Stanborough Reedmarsh, lokalnego rezerwatu przyrody zarządzanego przez Herts and Middlesex Wildlife Trust.

W listopadzie 2008 roku kilkaset topoli lombardzkich na parkingu południowym zostało wyciętych przez Welwyn Hatfield Borough Council pomimo szerokich protestów mieszkańców.^[1]

Sherrardspark Wood to obszar biologiczny o powierzchni 74,9 ha, będący przedmiotem specjalnego zainteresowania naukowego, położony w Welwyn Garden City, w hrabstwie Hertfordshire. Obszar ten został zgłoszony w 1986 roku na mocy Ustawy o dzikiej przyrodzie i terenach wiejskich z 1981 roku.

Przez las prowadzi wiele ścieżek spacerowych, a jedna z nich biegnie wzdłuż nieczynnej linii Luton/Dunstable, łączącej stację kolejową Welwyn Garden City. Linia ta została zamknięta w latach 70. i biegnie od White Bridge przy Digswell Road na zachód, a następnie na północ do Great North Road obok autostrady A1(M), w pobliżu pubu Red Lion. Szlak prowadzi dalej z Ayot St Peter po drugiej stronie autostrady wzdłuż Ayot Greenway.

Sherrardspark Wood znajduje się w północno-zachodniej części Welwyn Garden City i jest starym lasem składającym się głównie z dębu bezszypułkowego i grabu. Korzystają z niego piesi spacerowicze, biegacze, rowerzyści i jeźdźcy konni. W 1986 roku obszar ten został uznany przez English Nature za teren o specjalnym znaczeniu naukowym, a w 1998 roku za lokalny rezerwat przyrody. Towarzystwo Strażników Lasu Sherrardspark pomaga w utrzymaniu lasu.^[2]

Digswell Viaduct, zwany także Welwyn Viaduct, to wiadukt kolejowy, który przenosi linię East Coast Main Line nad rzeką Mimram w hrabstwie Hertfordshire w Anglii. Jest to ważny lokalny punkt orientacyjny, położony między Welwyn Garden City a Digswell. Znajduje się tuż na południe od stacji kolejowej Welwyn North.

Wiadukt, składający się z 40 łuków, jest zabytkiem klasy II*. Był to najdłuższy i najwyższy wiadukt na trasie Great Northern Railway.

Wiadukt ma długość około 1560 stóp (475 m), składa się z czterdziestu łuków o rozpiętości 9 m (30 stóp) i ma wysokość 30 m (100 stóp) od poziomu gruntu do torowiska. Zbudowano ją z czerwonej cegły wypalanej z gliny wydobywanej na miejscu podczas budowy. Jej wzniesienie zajęło dwa lata, wliczając w to budowę nasypów na obu końcach, co wymagało przemieszczenia około miliona ton ziemi przy użyciu siły ludzkiej i konnej. Został zaprojektowany przez Williama Cubitta i stylizowany na rzymski akwedukt.

Twierdzi się, że został on oficjalnie otwarty przez królową Wiktorię 6 sierpnia 1850 r., ale podobno była ona tak przerażona jego wysokością, że odmówiła przejazdu przez niego i opuściła pociąg, korzystając z powozu konnego, aby pokonać długość mostu po ziemi. Jednak z opublikowanych dzienników z tego dnia wynika, że przebywała wówczas w Osborne House na wyspie Wight.

Wiadukt prowadzi linię East Coast Main Line, która musi zwęzić tor z czterech do dwóch, aby przejechać przez wiadukt, co sprawia, że jest on wąskim gardłem ograniczającym przepustowość tej strategicznej trasy transportowej. Problem ten pogłębia stacja kolejowa Welwyn North, znajdująca się na północnym krańcu wiaduktu, która blokuje linię podczas postoju pociągów, oraz dwa tunele znajdujące się na północy. Od czasu do czasu omawiane są różne pomysły na pokonanie ograniczeń wiaduktu i stacji bez naruszania jego historycznego charakteru i rytmicznego układu.

W ramach trzyletniego projektu w połowie lat 30. XX w. zniszczoną ceglaną konstrukcję wiaduktu pokryto widoczną dziś niebieską cegłą inżynieryjną. Po elektryfikacji linii w latach 70-tych dodano linie napowietrzne.^[3]

Weston Hills to 17-hektarowy Lokalny Rezerwat Przyrody w Baldock w North Hertfordshire. Jest własnością Rady Hrabstwa Hertfordshire i Rady Okręgu North Hertfordshire, a zarządzany jest przez NHDC.

Na terenie obiektu znajdują się użytki zielone, lasy i zarośla mieszane. Sześć hektarów stanowią murawy kredowe, które są najważniejszą cechą ekologiczną tego terenu i jednym z najlepszych przykładów w Hertfordshire; rośliny są bardzo zróżnicowane, ponieważ surowe warunki nie pozwalają na dominację gatunków żywotnych. Rośliny to m.in. goryczka jesienna, dzwonek kępkowy, dzwonek zajęczy i sześć gatunków storczyków. Występują tu powolne dżdżownice, jaszczurki zwinki i wiele gatunków motyli. Niektóre kamieniołomy kredy pochodzą z okresu rzymskiego, występują tu również starożytne wały ziemne.

Dostęp jest możliwy od Chiltern Road, Ivel Way i Limekiln Lane oraz od ścieżki Icknield Way.^[5]

Lemsford Springs to rezerwat przyrody o powierzchni 4 hektarów w Lemsford, Hertfordshire, Anglia. Jest on zarządzany przez Herts and Middlesex Wildlife Trust, który zakupił go w 1970 roku. Rezerwat znajduje się w dolinie rzeki Lea, a jego pozostałymi siedliskami są łąki, żywopłoty, bagna i lasy wierzbowe.

Zanim stał się rezerwatem przyrody, teren ten był wykorzystywany jako zagłębie rzeżuchy wodnej. Laguny są zasilane przez źródła, dzięki czemu nigdy nie zamarzają i stanowią ważne siedlisko dla ptaków w mroźne zimy. Znajdują się tu dwie budki lęgowe, a wśród ptaków, które można tu spotkać, są m.in. rycyki, bekasy i sieweczki zielone. Sandacze zielone są ptakami wędrownymi; projekt obrączkowania ujawnił informacje o wędrówkach populacji z Lemsford, w tym o ich miejscach lęgowych w Skandynawii.

Występują tu również ryjówki wodne i około pięćdziesięciu gatunków ślimaków wodnych.

Rezerwat jest zamknięty, a dostęp do niego można uzgodnić ze strażnikiem Wildlife Trust.^[8]