Kingston upon Hull - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Streetlife Museum of Transport to muzeum transportu znajdujące się w Kingston upon Hull w Anglii. Początki kolekcji sięgają początku XX wieku, jednak specjalnie wybudowane muzeum, w którym mieści się kolekcja, zostało otwarte w 1989 roku przez ówczesnego posła do parlamentu Hull East, Johna Prescotta. Główne części kolekcji to samochody weteranów, powozy konne i przedmioty związane z lokalnym transportem publicznym.

Muzeum stanowi część Dzielnicy Muzeów w Hull, zlokalizowanej przy historycznej ulicy High Street na Starym Mieście. W skład Dzielnicy Muzeów wchodzą: Muzeum Ulicznego Życia, Muzeum Hull i East Riding (archeologia), trawler Arctic Corsair oraz Muzeum Wilberforce House. Obiekt jest zarządzany w imieniu mieszkańców miasta przez Hull Museums, wydział Rady Miasta Hull.^[2]

Oceanarium z morskimi stworzeniami. The Deep to publiczne akwarium położone w Sammy's Point, u zbiegu rzeki Hull i ujścia rzeki Humber w Hull w Anglii. Zostało otwarte w marcu 2002 roku.

W budynku zaprojektowanym przez Sir Terry'ego Farrella, zbudowanym w ramach projektu Komisji Milenijnej Loterii Narodowej Wielkiej Brytanii, znajdują się tysiące stworzeń morskich (w tym siedem gatunków rekinów), 2 500 000 litrów (550 000 imp gal; 660 000 US gal) wody i 87 ton (96 krótkich ton; 86 długich ton) soli.

The Deep jest także przełomowym ośrodkiem badań morskich. Zespół akwarystów opiekuje się zwierzętami z kolekcji The Deep, a także prowadzi badania nad środowiskiem morskim. W 2013 roku akwarium zostało uznane za najlepsze rodzinne miejsce do odwiedzenia w Hull.

The Deep jest publicznym akwarium charytatywnym, którego celem jest zwiększenie radości i zrozumienia dla oceanów na świecie.^[3]

Ferens Art Gallery to galeria sztuki znajdująca się w angielskim mieście Kingston upon Hull. Teren i pieniądze na budowę galerii zostały podarowane miastu przez Thomasa Ferensa, od którego imienia galeria wzięła swoją nazwę. Autorami projektu architektonicznego byli S. N. Cooke i E. C. Davies. Galeria została otwarta w 1927 roku, a w 1991 roku odrestaurowano ją i rozbudowano. Galeria oferuje bogaty wybór zarówno stałych zbiorów, jak i wystaw stałych. Wśród eksponatów znajduje się portret nieznanej kobiety autorstwa Fransa Halsa. W budynku mieści się także galeria dla dzieci i popularna kawiarnia. Budynek jest obecnie wpisany na listę II stopnia.

W 2009 r. w tym miejscu odbyła się wystawa i występ na żywo z okazji 25. rocznicy otwarcia The New Adelphi Club, lokalu z muzyką na żywo położonego niecałe 3 km na północ.

W 2013 r. galeria nabyła czternastowieczny obraz Pietro Lorenzettiego, przedstawiający Chrystusa między świętymi Pawłem i Piotrem. Zakup obrazu został sfinansowany wspólnie przez Ferens Endowment Fund, Heritage Lottery Fund oraz Art Fund.

W maju 2015 r. ogłoszono, że galeria przejdzie remont o wartości 4,5 mln funtów, który umożliwi jej organizację Nagrody Turnera w 2017 r. w ramach programu UK City of Culture. Galeria została ponownie otwarta 13 stycznia 2017 roku. W dniu 8 lutego 2017 r. Karol, książę Walii, i Camilla, księżna Kornwalii, odwiedzili galerię, aby obejrzeć zakończony remont.

W styczniu 2018 r. władze miasta Hull ogłosiły, że w 2017 r. galerię odwiedziła rekordowa liczba 519 000 osób.^[8]

Wilberforce House to brytyjskie muzeum historyczne, stanowiące część Dzielnicy Muzeów w Kingston-upon-Hull. Jest to miejsce urodzenia reformatora społecznego Williama Wilberforce'a, który wykorzystał swój czas jako członek parlamentu, aby pracować na rzecz zniesienia niewolnictwa w całym Imperium Brytyjskim. Podobnie jak pobliskie Blaydes House i Maister House, również znajdujące się przy High Street, budynek wpisany na listę zabytków klasy I był dawniej domem kupieckim z dostępem do nabrzeża rzeki Hull.

Dom jest obecnie muzeum prezentującym życie i działalność jednego z najsłynniejszych synów Hull. Muzeum zostało ponownie otwarte 25 marca 2007 r., po dwuletniej przebudowie wartej 1,6 mln funtów, na czas 200. rocznicy uchwalenia przez Wilberforce'a ustawy parlamentarnej znoszącej handel niewolnikami w Imperium Brytyjskim. Wystawa koncentruje się na historii niewolnictwa, a także na przedmiotach związanych z życiem i działalnością Wilberforce'a.

W ogrodzie frontowym, nazwanym na cześć Nelsona Mandeli, znajduje się pomnik Wilberforce'a, który w 2011 roku został odnowiony za 10 000 funtów. W 1994 roku pomnik został uznany za zabytek klasy II* i jest obecnie wpisany na Listę Dziedzictwa Narodowego dla Anglii, prowadzoną przez Historic England. Obok znajduje się Oriel Chambers, siedziba Wilberforce Institute for the Study of Slavery and Emancipation Uniwersytetu w Hull, który prowadzi badania nad historycznymi i współczesnymi formami niewolnictwa.

W domu znajduje się również kolekcja regimentów z East Yorkshire.^[12]

The Humber Street Gallery to galeria sztuki w angielskim mieście Kingston upon Hull. Trzypiętrowa galeria została otwarta w lutym 2017 roku w ramach tegorocznego wydarzenia Hull UK City of Culture, z wystawami kolektywu COUM Transmissions i Sarah Lucas. Kurator David Sinclair opisuje galerię jako "nowy dom dla sztuki, którą inspiruje się Hull".

W kawiarni galerii znajduje się lokalne graffiti "Dead Bod", przeniesione z pierwotnego miejsca na szopie z żelaza falistego na nabrzeżu Riverside. Dzieło to przedstawia ludzkiej wielkości martwego ptaka, podobno namalowane przez kapitana Lena 'Pongo' Rooda i głównego inżyniera Gordona Masona w latach 60. ubiegłego wieku, było jednym z głównych elementów wyposażenia miejskich doków.

Galeria Humber Street mieści się w dawnym magazynie owoców i warzyw w dzielnicy Fruit Market w Hull.^[13]

Spurn Lightship to statek świetlny, wcześniej zakotwiczony w Hull Marina w brytyjskim mieście Kingston upon Hull w Anglii. W październiku 2021 roku został przeniesiony do stoczni w celu odrestaurowania, a następnie umieszczony na wystawie razem z Arctic Corsair.

Statek został zbudowany w 1927 r. i przez 48 lat służył jako pomoc nawigacyjna na podejściach do ujścia rzeki Humber, gdzie znajdował się 4+1⁄2 mili (7,2 km) na wschód od Spurn Point. W dniu 15 kwietnia 1959 r. statek świetlny został wbity w brzeg rzeki Hull w Woodmansey, Yorkshire.

Statek świetlny został wycofany z eksploatacji w 1975 roku, a w 1983 roku zakupiony/odrestaurowany przez Radę Miasta Hull, po czym w 1987 roku przeniesiony do przystani w Hull jako muzeum. Muzeum zostało zamknięte w czerwcu 2018 roku, w ramach przygotowań do przeniesienia statku we wrześniu, aby ułatwić budowę kładki dla pieszych nad sąsiednią autostradą A63. Początkowo zakładano, że muzeum zostanie ponownie otwarte w 2021 r. po przeprowadzeniu prac konserwatorskich i przeniesieniu na nowe miejsce w marinie.^[18]

Sala muzyczna Albert Hall przy 10 Midland Street była jedną z pierwszych sal muzycznych zbudowanych w Kingston upon Hull w Anglii. Uważa się, że budynek powstał po utworzeniu Midland Street i został oficjalnie otwarty po raz pierwszy w 1874 roku. Na początku XX wieku przekształcono go w saloon bar i pub, a w latach 70. XX wieku w salę bingo.

W 2015 r. Rada Miasta Hull przekazała prywatnym właścicielom budynku zawiadomienie Section 215, nakazując im naprawę i przywrócenie budynku do stanu pierwotnego do końca miesiąca lub zapłacenie rachunku za jego późniejszą rozbiórkę. Budynek został uznany za znajdujący się w potencjalnie niebezpiecznym stanie po przeprowadzeniu badania po pożarze sąsiedniego budynku w maju 2015 roku. Został częściowo rozebrany w czerwcu 2015 roku. Obecnie budynek jest własnością firmy Tawazun London Limited.^[21]

Hull New Theatre to teatr w Kingston upon Hull, w hrabstwie East Riding of Yorkshire w Anglii. Został otwarty w 1939 roku jako następca Hull Repertory Theatre Company. W Hull New Theatre wystawiane są musicale, opery, balet, sztuki teatralne, przedstawienia dla dzieci i przedstawienia jednonocne, a najważniejszym wydarzeniem roku jest coroczna pantomima bożonarodzeniowa.

Hull New Theatre jest obecnie budynkiem zabytkowym klasy II.

Teatr został zamknięty 4 stycznia 2016 roku, po zakończeniu sezonu pantomimicznego w grudniu 2015 roku, w celu przeprowadzenia gruntownego remontu w ramach przygotowań do objęcia przez Hull tytułu Brytyjskiego Miasta Kultury w 2017 roku. Mimo że nie przyznano dofinansowania w wysokości 5 mln funtów z Arts Council, Rada Miasta Hull zamierzała kontynuować projekt o wartości 11,7 mln funtów. W budżecie na rok 2016 George Osborne poinformował, że na działania związane z obchodami Miasta Kultury w mieście zostanie przeznaczonych 13 milionów funtów, które - jak podała Rada - zostaną wykorzystane na pokrycie niedoboru środków na remont teatru. W marcu 2016 roku Rada ogłosiła opóźnienie w realizacji projektu i zapowiedziała, że ponowne otwarcie odbędzie się dopiero latem 2017 roku. W lutym 2017 roku ogłoszono, że jednorazowy występ The Royal Ballet w dniu 16 września oficjalnie otworzy teatr. Teatr został otwarty 16 września 2017 r., przy zwiększonej pojemności 1 330 miejsc, na wyprzedanym jednorazowym przedstawieniu The Royal Ballet, które było transmitowane na żywo do Queen's Gardens dla dodatkowej widowni liczącej około 5 000 osób.^[25]

Zapora przeciwpływowa na rzece Hull to brama przeciwpowodziowa znajdująca się na rzece Hull w mieście Kingston upon Hull, w East Riding of Yorkshire, Anglia. Zapora zatrzymuje rzekę w czasie przypływów, zapobiegając przemieszczaniu się wody z ujścia rzeki Humber w górę rzeki i zalewaniu obszarów miasta położonych w pobliżu rzeki lub podatnych na zalanie. Gdy nie jest używana, utrzymuje się ją w pozycji poziomej, a w razie przypływu obraca o 90 stopni przed opuszczeniem na dno rzeki. Jest to druga co do wielkości zapora przeciwpowodziowa w Wielkiej Brytanii, po zaporze na Tamizie w Londynie.

Bariera została otwarta w 1980 roku i od tego czasu była zamykana ponad 30 razy jako środek zapobiegawczy podczas przypływów. Proponowana laguna, która ma kontrolować powodzie w ujściu rzeki Humber, sprawi, że rzeka Hull nie będzie miała pływów. W 2017 r. bariera została wpisana na listę II stopnia, a David Neave określił ją jako charakterystyczny punkt orientacyjny Hull.^[27]

Hull Marina to marina dla jachtów turystycznych położona w angielskim mieście Kingston upon Hull. Została otwarta w 1983 roku na miejscu dawnych doków Railway Dock i Humber Dock i jest zarządzana przez British Waterways Marinas Limited.

Marina dysponuje 270 miejscami przy kei w dokach Humber Dock i Railway Dock, a także stocznią dla łodzi obsługiwaną przez 50-tonowy podnośnik do łodzi. Dostęp przez śluzę do rzeki Humber jest możliwy przy wysokiej wodzie ±3 godziny. W basenie na zewnątrz śluzy znajduje się "ściana oczekiwania", do której mogą przywiązywać się statki w oczekiwaniu na wejście do śluzy, chociaż wysycha ona przy niskiej wodzie.

Doki Railway Dock i Humber Dock są oddzielone podnoszonym mostem dla pieszych, który jest podnoszony, aby umożliwić dostęp jednostkom wodnym.^[30]

Port w Hull to port u zbiegu rzek Hull i Humber Estuary w Kingston upon Hull, w East Riding of Yorkshire, w Anglii.

Handel morski w porcie sięga co najmniej XIII wieku i początkowo odbywał się głównie przy ujściu rzeki Hull, znanym jako The Haven, a później jako Old Harbour. W 1773 roku utworzono Hull Dock Company i zbudowano pierwszy dok w Hull na terenie zajmowanym wcześniej przez mury miejskie Hull. W następnym półwieczu wokół Starego Miasta, na miejscu dawnych fortyfikacji, zbudowano pierścień doków, znanych jako doki miejskie. Pierwszym z nich był The Dock (1778), (lub The Old Dock, od 1855 r. znany jako Queen's Dock), a następnie Humber Dock (1809) i Junction Dock (1829). Przedłużenie, Railway Dock (1846), zostało otwarte w celu obsługi nowo wybudowanej linii kolejowej Hull and Selby Railway.

Pierwszy dok na wschód od rzeki, Victoria Dock, został otwarty w 1850 roku. Budowa doków wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Humber rozpoczęła się w 1862 r. wraz z powstaniem West Dock, później Albert Dock. W 1880 roku otwarto przedłużenie William Wright, a w 1883 roku otwarto dok położony dalej na zachód - St Andrew's Dock. W 1885 r. zbudowano Alexandra Dock, nowy wschodni dok połączony z nową linią kolejową zbudowaną przez tę samą firmę - Hull Barnsley & West Riding Junction Railway and Dock Company. W 1914 roku powstał dok King George Dock, zbudowany wspólnie przez konkurujące ze sobą spółki kolejowe: Hull and Barnsley Company oraz North Eastern Railway; został on rozbudowany w 1969 roku poprzez przedłużenie doku Queen Elizabeth Dock. W 2016 r. dok Alexandra jest modernizowany pod kątem budowy farm wiatrowych, a w budowie znajduje się fabryka i nabrzeże od strony ujścia rzeki - inwestycja znana jako Zielony Port Hull.

W latach 70. XX wieku doki miejskie, Victoria Dock i St Andrew's Dock przestały być używane i zostały zamknięte. Niektóre z nich zostały później zasypane i przebudowane, a doki Humber i Railway przekształcono na przystań Hull Marina dla jednostek rekreacyjnych.

Do innych obiektów portowych należało nabrzeże Riverside, zbudowane na brzegu rzeki Humber przy Albert Dock, przeznaczone dla promów pasażerskich i pociągów europejskich, oraz Corporation Pier, z którego wypływał prom Humber Ferry do New Holland w Lincolnshire. Rzeka Hull obsługiwała liczne zakłady przemysłowe, w których znajdowało się także kilka suchych doków. Na wschód od Hull, Salt End w pobliżu Hedon stał się w XX wieku punktem dystrybucji ropy naftowej, z pirsami w ujściu rzeki do transportu, a później rozwinął się jako zakład chemiczny.

Od 2020 r. główny port jest zarządzany przez Associated British Ports i szacuje się, że obsługuje milion pasażerów rocznie; jest to główny port importu drewna miękkiego dla Wielkiej Brytanii.^[32]

The Avenues to obszar wysokiej rangi wiktoriańskiej zabudowy mieszkaniowej położony w północno-zachodniej części Kingston upon Hull w Anglii. Tworzą ją cztery główne, wysadzane drzewami, proste aleje biegnące na zachód od biegnącej z północy na północny wschód/południe na południowy zachód Princes Avenue.

Obszar Avenues, pierwotnie zbudowany jako osiedle klasy średniej pod koniec XIX wieku, pozostał popularną dzielnicą mieszkaniową; jego popularność wśród lewicowych intelektualistów i naukowców oraz zróżnicowana, kosmopolityczna atmosfera spowodowały, że jest stereotypowo nazywany "pasem musli" Hull. Na południe od Avenues znajduje się obszar z grubsza współczesnych wiktoriańskich szeregowców, którego ulice noszą nazwy siedzib szlacheckich; czasami określa się go mianem Dukeries.

W latach 1888-1919 na Park Avenue mieściła się Szkoła Przemysłowa dla Dziewcząt, a później budynek był wykorzystywany do innych celów edukacyjnych, obecnie znany jako Avenues Centre. Przy Marlborough Avenue znajduje się szkoła przygotowawcza Froebel House.

W XX wieku Princes Avenue była popularną miejską ulicą handlową. W XXI wieku pozostała ulicą handlową z rosnącą liczbą sklepów specjalistycznych, restauracji i innych punktów gastronomicznych.^[33]

Hull Trinity House, lokalnie znany jako Trinity House, jest organizacją żeglarską składającą się z organizacji charytatywnej dla marynarzy, szkoły i cechu marynarzy. Gildia powstała jako gildia religijna zapewniająca wsparcie i przytułki dla potrzebujących, a w 1787 r. założyła szkołę dla marynarzy. W XVIII wieku do jej obowiązków należało zarządzanie portem w Hull oraz bojami i pilotażem w ujściu rzeki Humber.

Po utracie wielu obowiązków w wyniku Ustawy o ochronie rzeki Humber z 1852 roku, cech kontynuował swoją działalność charytatywną i edukacyjną, która trwa do dziś.

Szkoła, znana obecnie jako Hull Trinity House Academy, jest obecnie szkołą średnią dla chłopców.

Organizacja charytatywna, Hull Trinity House Charity, wspiera marynarzy i ich rodziny; dzięki posiadanym udziałom w nieruchomościach prowadzi domy wypoczynkowe, a także Welton Waters Adventure Centre.^[34]

Fortyfikacje Kingston upon Hull składały się z trzech głównych budowli: murowane mury miejskie Hull, powstałe po raz pierwszy na początku XIV wieku, z czterema głównymi bramami, kilkoma bramami poternowymi i do trzydziestu wież w maksymalnym rozstawie; zamek Hull, na wschodnim brzegu rzeki Hull, chroniący port rzeczny Hull, zbudowany w połowie XVI wieku i składający się z dwóch blokhauzów i zamku połączonych murem kurtynowym; oraz późniejsza XVII-wieczna Cytadela, nieregularny trójkątny, bastionowy, prymitywny fort gwiaździsty zastępujący zamek na wschodnim brzegu rzeki.

Mury miejskie zostały zburzone i zastąpione dokami miejskimi w ciągu około 50 lat, począwszy od lat siedemdziesiątych XVIII w., Cytadela została zburzona, a w latach sześćdziesiątych XIX w. teren został przeznaczony pod budowę statków i doków.^[35]