Nuneaton - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Astley Castle to zrujnowany, ufortyfikowany XVI-wieczny dwór w North Warwickshire. Od 1952 roku znajduje się na liście obiektów zabytkowych Grade II*, a od 1994 roku - Scheduled Ancient Monument. Był opuszczony i zaniedbany od czasu, gdy w 1978 roku uległ poważnemu zniszczeniu w wyniku pożaru podczas użytkowania jako hotel i został oficjalnie uznany za budynek zagrożony. Budynek został ponownie otwarty jako obiekt wypoczynkowy w 2012 r. po rozległej i nowatorskiej renowacji, w której połączono nowoczesne elementy z renesansowymi pozostałościami. W 2013 r. Astley Castle zdobył nagrodę Royal Institute of British Architects Stirling Prize w dziedzinie architektury, jako "wyjątkowy przykład" połączenia starożytnego zabytku z nowoczesną architekturą.^[4]

Zamek Hartshill to zrujnowany zamek we wsi Hartshill na obrzeżach Nuneaton, w hrabstwie Warwickshire. Ze względu na erozję, problemy strukturalne i wandalizm znajduje się on w rejestrze zabytków zagrożonych przez Historic England.

Został zbudowany jako zamek typu motte and bailey w XII wieku przez Hugh de Hardreshull w 1125 roku. Robert de Hartshill zginął u boku Szymona de Montfort w bitwie pod Evesham w 1265 roku, a zamek popadł w ruinę. W 1330 roku został odbudowany przez Jana de Hardreshull.

W czasach Tudorów w narożniku wzniesiono dwór o konstrukcji szkieletowej. Obecnie pozostał po nim jedynie komin. Do dziś zachowały się wały ziemne zamku i resztki domu. Teren ten jest własnością prywatną. Uważa się, że w czasach Tudorów, po bitwie pod Bosworth, w posiadłości zatrzymał się król Henryk VII.

Żadne inne miejsce w Warwickshire nie ma takich dowodów na ciągłe zamieszkiwanie od najdawniejszych czasów jak Hartshill/Oldbury Ridge.

Plemiona z epoki kamiennej żyły tu w 10 000 lat p.n.e. Były to koczownicy, którzy nie podróżowali daleko, lecz wędrowali, zawsze wracając na te tereny po krzemienie, potrzebne im do wyrobu narzędzi i broni. Znajdowali je w glinie głazowej u podnóża Hartshill Ridge, w pobliżu rzeki Anker. W piasku i żwirze w pobliżu rzeki w Witherly znaleziono pozostałości krzemieni z epoki kamiennej oraz kości jeleni szlachetnych i nosorożców wełnistych.

Tak więc przez wieki ludzie z epoki kamienia i brązu, Rzymianie, Sasi, Duńczycy i Normanowie wycisnęli na tym terenie piętno swojego stylu życia.

W Domesday Survey z 1086 r. Hartshill jest znane jako Ardreshill. W czasach, gdy ścieżki przez las były głębokie i trudne do odnalezienia, mieszkało tu 13 rodzin.

Hugh De Hardreshill otrzymał posiadłość w 1125 roku. To właśnie on zbudował pierwszy system obronny: motte and bailey (kopiec i zamknięty dziedziniec) na terenie zamku, z widokiem na Atherstone. Mury były wykonane z drewna, a na szczycie motte znajdowała się drewniana wieża, która była domem dla pana dworu i jego rodziny, a także stanowiła punkt obserwacyjny.

Pierwszą kamienną budowlą na zamku była kaplica, wzniesiona w XIII wieku. Niewiele z niej pozostało ponad ziemią. Sto lat później drewniane palisady podzamcza zastąpiono kamiennymi murami o grubości 4 stóp i wysokości 15 stóp, przeprutymi poprzecznymi pętlami z piaskowca.

Po stronie zachodniej zachował się fragment wypełnionej wodą fosy. Zachowały się drzwi północne i ślady drzwi zachodnich, ale nie ma śladów wejścia głównego, które znajdowało się po stronie południowej. Prawdopodobnie w południowo-zachodnim narożniku znajdowała się wieża.

W północno-wschodnim narożniku około 1560 r. zbudowano późniejszy dom Tudorów, z którego zachował się jedynie południowo-wschodni komin. Reszta domu, z drewnianą konstrukcją i ścianami z wikliny i drewna, została rozebrana w latach 50. XX wieku.^[5]

Nuneaton Priory był średniowiecznym benedyktyńskim domem zakonnym w Nuneaton, Warwickshire, Anglia. Początkowo został założony przez Roberta de Beaumont i Gervase'a Paganella w 1153 roku w Kintbury w Berkshire jako dom córki opactwa Fontevraud we Francji. Wkrótce potem, około 1155 roku, fundacja została przeniesiona do Etone w Warwickshire, które później stało się znane jako Nuneaton.

Nuneaton Priory musiało stać się "denizen", to znaczy naturalizowanym klasztorem angielskim, około czasu likwidacji obcych przeoratów, ponieważ jeszcze w 1424 r. istniał przeor Nuneaton, a potem pojawiają się inne wzmianki.

W różnych okresach dom żeński w Nuneaton był duży - w 1234 r. liczył 93 zakonnice, w 1328 r. 89, ale Czarna Śmierć zebrała swoje żniwo i w każdym razie w 1370 r. było ich 46, w 1459 r. około 40, w 1507 r. tylko 23, a pod koniec, w 1539 r., w sumie 27, z czego 25 otrzymało rentę. Valor Ecclesiasticus z 1535 r., raport Henryka VIII sprzed przejęcia klasztoru, wykazał, że roczny dochód netto przeoratu wynosił około 253 funty.

Pieczęć przeoratu w Nuneaton przedstawia Dziewicę Maryję w pozie siedzącej (Sedes sapientiae), która była częstym motywem pieczęci zakonnych w średniowiecznej Anglii, choć nie była najczęściej wybierana. Motyw ten wiąże się z przedstawieniem Najświętszej Maryi Panny siedzącej i zwróconej do przodu, trzymającej na kolanach Dzieciątko Chrystus.

Klasztor został przejęty w 1539 r. podczas likwidacji klasztorów przez króla Henryka VIII, a następnie popadł w ruinę.^[8]

Nuneaton Museum & Art Gallery znajduje się na terenie Riversley Park w Nuneaton w Anglii i posiada trzy galerie, w których regularnie prezentowane są zmieniające się wystawy czasowe i objazdowe. W muzeum znajduje się galeria poświęcona pisarce George Eliot, a także dwie inne poświęcone historii lokalnej i sztuce pięknej. Znajduje się tu także niewielka wystawa przedmiotów należących do komika Larry'ego Graysona.

Muzeum zostało ufundowane jako dar dla Nuneaton przez Edwarda Ferdinanda Melly'ego. Syn Charlesa Pierre'a Melly'ego, Edward Melly urodził się 7 lipca 1857 r. w Riversley, rodzinnym domu w Mossley Hill w Liverpoolu. Przeprowadził się do Nuneaton, gdzie pracował jako kierownik Griff Colliery Company. W 1913 roku zaoferował pieniądze na budowę muzeum i galerii w Riversley Park, który już wcześniej podarował miastu, i zlecił sporządzenie planów. Muzeum i Galeria Sztuki zostały otwarte w niedzielę, 1 kwietnia 1917 roku.

W 1941 r. w wyniku nalotu bombowego zginął Melly, a budynek uległ znacznemu zniszczeniu. Ponieważ wiele dokumentów zaginęło, niekiedy brakuje wiedzy o początkach kolekcji muzeum. Galeria została ponownie w pełni otwarta dopiero w 1960 roku.

Nuneaton Museum and Art Gallery jest otwarte od wtorku do soboty w godz. 10.30-16.30 i w niedziele w godz. 14.00-16.30. W poniedziałki muzeum jest nieczynne, ale w poniedziałki Bank Holiday jest otwarte od 10.30 do 16.30.^[10]