Wallingford - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Wallingford to muzeum ze zbiorami o znaczeniu lokalnym, mieszczące się w domu Tudorów przy High Street, Wallingford, Oxfordshire.

Muzeum posiada bogate zbiory związane z historią miasta. Ekspozycje obejmują archeologię, zamek Wallingford oraz miasto w czasach średniowiecznych i wiktoriańskich. Dostępna jest bezpłatna audiowycieczka.

Muzeum mieści się w domu o konstrukcji szkieletowej z połowy XVI w. z XVII-wieczną krzemienną fasadą. Wychodzi na Kinecroft, otwartą przestrzeń w Wallingford, która z dwóch stron graniczy z anglosaskimi murami obronnymi zbudowanymi w IX wieku.

Muzeum, które posiada pełną akredytację, jest prowadzone w całości przez wolontariuszy. Muzeum Wallingford jest niezależną firmą charytatywną zarejestrowaną w Anglii i Walii.^[2]

Howbery Park to park o powierzchni 36 ha położony w sąsiedztwie Tamizy w Crowmarsh Gifford koło Wallingford w Wielkiej Brytanii. Jego głównym elementem jest angielski dworek zbudowany około 1850 roku przez posła Williama Seymoura Blackstone'a. Blackstone popadł w długi, głównie z powodu kosztów budowy, co spowodowało, że spędził czas w więzieniu dla dłużników w Oksfordzie i przyczyniło się do zakończenia jego kariery politycznej. Zmarł w Brighton, nigdy nie mieszkając w Howbery Park.

Kolejnymi właścicielami Howbery Park byli Henry Bertie Williams-Wynn (który kupił dom w 1867 r.), Harvey du Cros (w 1902 r.) i George Denison Faber, 1. baron Wittenham.

W latach 30. XX wieku posiadłość przeszła na własność rządu, a w czasie II wojny światowej była wykorzystywana jako dom dla amerykańskich i kanadyjskich wojskowych, a następnie uchodźców z Europy Środkowej. Po wojnie została wybrana na lokalizację nowej Stacji Badawczej Hydrauliki (HRS), założonej pod kierownictwem Sir Claude'a Inglisa. W 1982 r. HRS została sprywatyzowana przez Departament Środowiska (DoE) i utworzono HR Wallingford Group. Nowa spółka była ograniczona gwarancją, nie miała udziałowców i otrzymała zadanie inwestowania w badania hydrauliczne. W skład majątku przekazanego wraz z Howbery Park w 1982 roku wchodziły m.in. sfinansowany z dotacji najnowocześniejszy budynek fontanny oraz nowy komputer typu mainframe. Dwór i budynek stajni zostały wpisane na listę zabytków klasy II (1985).

Oprócz HR Wallingford, które zajmuje nowy budynek, Kestrel House, w Howbery Park swoją siedzibę ma obecnie kilka innych organizacji, w tym Agencja Ochrony Środowiska.

Istnieje kilka opowieści o dziwnych zdarzeniach związanych z parkiem Howbery. Najczęstszą z nich jest duch Damy w Szarości. Kilku kierowców na Benson Lane, przylegającej do Howbery Park, twierdzi, że musieli skręcać, aby ominąć ubraną na szaro damę, która spacerowała po drodze. Widziano, jak ubrana na szaro kobieta spacerowała po terenie Ogrodów Francuskich, gdzie obecnie mieści się siedziba Rady Okręgowej South Oxfordshire. Lokalne opowieści mówią, że jest to duch Lady Wittenham, żony George'a Denisona Fabera, 1. barona Wittenham.

We wrześniu 2007 r. kręcono tu kluczowe sceny do pełnometrażowej adaptacji Tatuażu motyla Philipa Pullmana (film).^[6]

Most Shillingford to zabytkowy most drogowy klasy II* w pobliżu Shillingford, Oxfordshire, przeprowadzający niesklasyfikowaną drogę przez Tamizę w Anglii, na odcinku powyżej śluzy Benson. Most zapewnia dojazd między Shillingford na północ od rzeki a Wallingford na południe. Pierwotnie strona południowa znajdowała się w Berkshire, ale w 1974 roku została przeniesiona z Berkshire do Oxfordshire. Most jest jednotorowy, a przejazd pojazdów jest kontrolowany przez sygnalizację świetlną.

Istnieją zapisy, które sugerują istnienie mostu w tym miejscu w XIV wieku, ale konstrukcja ta była krótkotrwała, a przeprawa odbywała się promem od co najmniej 1379 roku do czasu wybudowania mostu drewnianego w 1767 roku. Obecna kamienna konstrukcja pochodzi z 1827 roku. Myto pobierano zarówno od promu, jak i od kolejnych mostów aż do roku 1874, kiedy to rady hrabstw Berkshire i Oxfordshire połączyły się w celu wykupienia mostu od prywatnych powierników i zniosły opłaty.^[7]

Most Winterbrook, znany również jako Wallingford By-pass Bridge, został zbudowany w 1993 roku jako część obwodnicy Wallingford, Oxfordshire, odciążając jednopasmowy most Wallingford Bridge. Stanowi on część drogi A4130, łączącej Winterbrook, na północnym krańcu Cholsey, na południe od Wallingford, na zachodnim brzegu z Mongewell na wschodnim brzegu. Most przecina Tamizę na odcinku między śluzą Cleeve a śluzą Benson. Trzyprzęsłowy most o długości 55 m zbudowany jest ze stalowych dźwigarów płytowych z żelbetową płytą pomostową i okładziną z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym na spodniej stronie.

Podczas budowy na zachodnim brzegu Tamizy zbadano pozostałości osady z późnej epoki brązu, znajdującej się na terenie dawnego eyot. Most został zaprojektowany w taki sposób, aby nie naruszyć stanowiska archeologicznego. W pobliżu wschodniego brzegu, w pobliżu Mongewell, prace budowlane umożliwiły zbadanie rowu Grim's Ditch z South Oxfordshire, długiego wału ziemnego, po którym biegnie ścieżka Ridgeway Path, i wykazały, że pochodzi on z późnej epoki żelaza/wczesnego okresu rzymskiego.^[8]