Denbigh - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zamek i mury miejskie Denbigh były zespołem fortyfikacji zbudowanych w celu kontrolowania lordostwa Denbigh po podboju Walii przez normańskiego króla Edwarda I w 1282 roku. Król nadał te ziemie Henry'emu de Lacy, hrabiemu Lincoln, który rozpoczął budowę nowego, otoczonego murami miasta, skolonizowanego przez imigrantów z Anglii, chronionego przez potężny zamek i otoczonego parkami jeleni do polowań. Prace nie zostały ukończone do roku 1294, kiedy to Walijczycy tymczasowo zajęli zamek podczas rewolty Madog ap Llywelyn. Obrona była nadal udoskonalana, choć do śmierci Henryka w 1311 r. zamek nie był jeszcze całkowicie ukończony.

W pierwszej połowie XIV wieku zamek przechodził z rąk do rąk różnych właścicieli, aż w końcu znalazł się pod kontrolą rodu Mortimerów. W międzyczasie otoczone murami miasto okazało się niepraktyczne do życia, a poza murami obronnymi rozwinęła się nowsza, znacznie większa osada. W 1400 roku obwarowane miasto zostało najechane podczas powstania Glyndŵr, choć sam zamek pozostał bezpieczny przez cały czas trwania rebelii. Podczas Wojny Róż Denbigh zostało zaatakowane przez wojska Lancasterów, a otoczone murami miasto zostało zaatakowane i spalone. W następstwie tego wydarzenia stare miasto zostało w dużej mierze opuszczone przez mieszkańców, a otoczone murami tereny stały się przedłużeniem murów obronnych zamku.

Podczas angielskiej wojny domowej Denbigh znajdowało się w rękach rojalistów, aż w 1646 roku zostało zdobyte w wyniku oblężenia przez parlamentarzystów. Zamek został zajęty przez żołnierzy rojalistycznych w 1659 roku, po czym generał George Monk rozkazał go zniszczyć, a różne części murów i wież zostały zburzone. Z biegiem lat teren podupadł, a stare, otoczone murami miasto pozostało prawie bezludne. W połowie XIX wieku w mieście utworzono komitet zarządzający ruinami, który przeprowadził prace konserwatorskie. W 1914 r. odpowiedzialność za fortyfikacje przejęło Centralne Biuro Robót Rządowych, a obiekt ostatecznie przeszedł pod kontrolę walijskiej agencji ds. dziedzictwa Cadw.

Zamek Denbigh jest zdominowany przez trójkąt trzech ośmiokątnych wież, które tworzą jego główne wejście, uznane przez historyka Johna Goodalla za "najbardziej wyrafinowaną architektonicznie bramę z XIII wieku". Osiem murowanych wież chroni resztę muru kurtynowego, dodatkowo chronionego przez barbakany oraz płaszcz tarasów i murów obronnych. Zamek łączy się z murami miejskimi, które pozostały w dużej mierze nienaruszone i rozciągają się na długości około 1100 metrów wokół starego miasta. Mury miejskie były niegdyś chronione przez cztery wieże i dwie bramy, choć do dziś zachowała się tylko jedna z nich. Zamek i brama miejska zostały zbudowane z ozdobnych kamieni, które miały symbolizować władzę królewską i dumę obywatelską.^[1]

Kościół Leicester's Church, pierwotnie znany jako St David's Church, Denbigh, to duży zrujnowany kościół w pobliżu zamku na szczycie wzgórza w Denbigh, w północnej Walii. Budowano go dla Roberta Dudleya, 1. hrabiego Leicester, od 1578 roku, ale trudności finansowe sprawiły, że prace przerwano w 1584 roku. Kiedy hrabia niespodziewanie zmarł w 1588 roku, projekt został zarzucony. Był to jedyny duży projekt budowy kościoła w elżbietańskiej Anglii i Walii. Po śmierci Roberta Dudleya, który nie miał spadkobiercy, jego posiadłości przeszły na własność Korony jako zamknięta przestrzeń bez dachu. Obecnie jest to budynek wpisany na listę zabytków klasy I i Scheduled Ancient Monument, którym opiekuje się Cadw, walijska organizacja zajmująca się ochroną środowiska historycznego.^[3]

St Hilary's Chapel to dawny kościół w Denbigh, Denbighshire, północna Walia, z którego zachowała się jedynie wieża. Był to kościół garnizonowy miasta, leżący na północ od zamku Denbigh. Pochodzi z około 1290 roku, kiedy to miasto zostało zbudowane przez Henryka de Lacy, hrabiego Lincoln; najwcześniejsza wzmianka o nim pochodzi z 1334 roku. W latach trzydziestych XV wieku antykwariusz John Leland opisał go jako "dobry i duży chappelle w starym mieście, gdzie znajduje się większość nowego miasta". 28 września 1645 roku, podczas angielskiej wojny domowej, w nabożeństwie w kościele wzięli udział Karol I, arcybiskup Yorku, Lord Keeper Williams i wielu innych ważnych urzędników.

Wapienny kościół z czerwonego, brązowego i zielonego piaskowca został opuszczony w 1874 r., gdy wzniesiono kościół przy St Mary's Church, Lenten Pool. W 1923 r. kościół został w dużej mierze rozebrany, z którego pozostała jedynie wieża o wysokości ok. 14 m (46 stóp). Wieża została wpisana na listę zabytków Grade I 24 października 1950 r.^[5]