Barnstaple - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zegar Alberta (The Albert Clock) to pomnik-wieża zegarowa w Barnstaple w Devon upamiętniający Alberta, księcia konsorta, męża królowej Wiktorii. Od 1988 r. jest wpisany na Listę Dziedzictwa Narodowego Anglii (Grade II).

Znajdująca się na The Square w Barnstaple wieża została zbudowana w 1862 r. na wniosek ówczesnego burmistrza Barnstaple, Johna Norringtona, po śmierci księcia Alberta w poprzednim roku. Wieżę opłacono z publicznej subskrypcji, a część pieniędzy przeznaczono na fontannę do picia wody. Pierwotny projekt zakładał wieżę bez zegara.

Podczas uroczystej ceremonii poświęcenia w 1862 r. w otoczeniu lokalnych dygnitarzy wahadło zegara zostało ustawione tak, aby wychyliło się o godzinie 23.00 - godzinie śmierci księcia Alberta. W tym samym czasie z fontanny zaczęła płynąć woda. Gdy burmistrz Norrington, zwolennik teetotalii, wystąpił naprzód, aby jako pierwszy napić się wody z fontanny, pewien mężczyzna wrzucił do wody kubek, który okazał się być ginem. Norrington był oburzony tym upokorzeniem dla siebie, dla królowej i dla pamięci księcia Alberta. Śledztwo wykazało, że tajemniczym mężczyzną był John Baker, właściciel gospody "Mermaid Inn" i miejscowy radny torysów.

Wieża, zaprojektowana przez miejscowego architekta Richarda Davie Goulda (ok. 1816-1900), zbudowana jest z wapiennego asfaltu z obramowaniami z marmuru dewońskiego i piaskowca oraz innych lokalnych kamieni i wzorzystych dachówek. Wieża ma ośmiokątny trzon na szerszej ośmiokątnej podstawie, zwieńczony kwadratową i belkowaną komorą zegarową z zegarami w każdej płaszczyźnie. Na szczycie znajduje się mała dzwonnica z ołowianą iglicą i wiatrowskazem. Wewnątrz znajduje się dzwon.

W cokole wieży od strony południowej znajdują się drzwi wejściowe, a od strony północnej - rynna na wodę. W tylnej części wnęki znajduje się płyta z kolorowych płytek, nad którą umieszczono herb z białego marmuru. Fontanna z wodą pitną, podarowana przez posła Williama Frasera, została usunięta. Po stronie wschodniej i zachodniej znajdują się ostrołukowe łuki z formowanego czerwonego piaskowca, a powyżej łuki z różnokolorowych kamieni lokalnych. Wewnątrz łuków znajdują się marmurowe tablice upamiętniające księcia Alberta.

Wieża Zegarowa Alberta została odrestaurowana w 2009 r. dzięki funduszom Rady Miasta Barnstaple i Heritage Lottery Fund.^[5]

Pilton House w parafii Pilton, niedaleko Barnstaple, North Devon, Ex31, to zabytkowy, wpisany na listę II stopnia georgiański dwór zbudowany w 1746 roku przez Roberta Incledona, dwukrotnego burmistrza Barnstaple, który pochodził z pobliskiego Braunton. Znajduje się on niemal w centrum starożytnego miasta Pilton, ale wcześniej posiadał rozległe tereny o powierzchni co najmniej 20 akrów, które rozciągały się wzdłuż "Pilton Lawn", obecnie zabudowanego, aż do rzeki Yeo. Później służył jako rezydencja dla różnych członków parlamentu Barnstaple, do czego był dobrze przystosowany, ponieważ znajdował się zaledwie 10 minut spacerem od centrum miasta, ale w zacisznym miejscu z rozległymi terenami, a także był wystarczająco duży i okazały, aby przyjmować urzędników miejskich i wyborców.^[6]

Castle Hill w parafii Filleigh w North Devon, to wczesny neopalladiański dom wiejski położony 3 mile na północny zachód od South Molton i 8 mil na południowy wschód od Barnstaple. Został zbudowany w 1730 roku przez Hugh Fortescue, 14. barona Clintona, który później, w 1751 roku, został mianowany 1. baronem Fortescue i 1. hrabią Clinton, syna Hugh Fortescue, lorda dworu Filleigh, Weare Giffard itd., którego rodzina najwcześniej została odnotowana w XII wieku na dworze Whympston w parafii Modbury w South Devon. Rodzina Fortescue stała się wielkimi właścicielami ziemskimi, wpływowymi w historii Wielkiej Brytanii i West Country. Castle Hill jest rzadkim w Devon przykładem XVIII-wiecznej rezydencji wiejskiej "na wielką skalę".

Dom został w znacznym stopniu zrekonstruowany po katastrofalnym pożarze w 1934 roku. W 1967 r. uznano go za budynek klasy II*. Park i ogrody są wpisane do Krajowego Rejestru Zabytkowych Parków i Ogrodów (National Register of Historic Parks and Gardens) jako klasa I. Obecnie posiadłość jest dzierżawiona przez Eleanor, hrabinę Arran (ur. 1949), wnuczkę Hugh Fortescue, 5. hrabiego Fortescue (1888-1958).^[8]

Queen's Theatre to teatr znajdujący się w Barnstaple w North Devon w Anglii. Swoją obecną formę przyjął w 1993 roku, ale historia teatru w Barnstaple sięga co najmniej 1435 roku, kiedy to minstrele, grajkowie, żonglerzy i bufoni byli stałym elementem dorocznych targów w Barnstaple. Dokumenty wskazują, że w 1605 roku Barnstaple odwiedziła objazdowa trupa King's Players, której członkiem był prawdopodobnie William Shakespeare.

W Barnstaple urodził się John Gay, wybitny twórca teatralny, najbardziej znany z "Opery żebraczej". Pierwszy teatr w Barnstaple powstał w 1760 r. na Honey Pot Lane.

W 1832 r. teatr stał się "rujnujący" i został zmuszony do zamknięcia. Nowy teatr, The Grecian Hall, otwarto w 1834 roku. Teatr ten, przemianowany około 1860 roku na "The Theatre Royal", regularnie wystawiał popularne musicale i komedie muzyczne. W 1880 roku również ten teatr został zamknięty, choć przedstawienia nadal odbywały się w dużej sali nad Corn Market, która od 1854 roku służyła jako sala muzyczna.

Teatr Royal został ponownie otwarty w 1893 roku, a sala muzyczna, obecnie Albert Hall, w 1897 roku. Oba obiekty działały z powodzeniem do czasu pierwszej wojny światowej, kiedy to Teatr Królewski został zburzony. Albert Hall zapewniał rozrywkę muzyczną do 1941 r., kiedy to został zniszczony przez pożar, prawdopodobnie od wyrzuconego papierosa. W 1952 r. sala została odbudowana jako The Queen's Hall. Chociaż wnętrze było proste i funkcjonalne, przez ponad czterdzieści lat służyła społeczności Barnstaple do różnych celów związanych z rozrywką na żywo, targami staroci, wystawami psów i innymi podobnymi wydarzeniami.

W 1993 roku lokalna rada postanowiła całkowicie odnowić budynek i otworzyć go ponownie jako Queens Theatre. Pierwszy spektakl w nowym obiekcie - pantomima Królewna Śnieżka - został wystawiony w Wigilię tego samego roku.

Latem 2013 roku teatr został zamknięty na czas gruntownego remontu kulis, obejmującego instalację 23-liniowego elektrycznego systemu latającego oraz elektrycznego kanału orkiestrowego. Wprowadzono także drobne usprawnienia w dostępie. Teatr został ponownie otwarty 14 września.

Teatr ten, wraz z The Landmark w Ilfracombe, jest zarządzany przez The North Devon Theatres' Trust, zarejestrowaną organizację charytatywną promującą sztukę w North Devon.

W poniedziałek 23 stycznia 2017 r. ogłoszono, że organizacja North Devon Theatres Trust, która jest właścicielem tego teatru oraz The Landmark Theatre w Ilfracombe, przeszła pod zarząd komisaryczny. Teatr został wykupiony spod zarządu i jest obecnie prowadzony przez Parkwood Theatres. Przedstawienia rozpoczęły się ponownie 31 maja 2017 roku.

W piątek 23 listopada 2018 r. ogłoszono, że Selladoor Worldwide otrzymał 10-letni kontrakt na zarządzanie obiektem.^[9]

Cmentarz w Barnstaple jest miejscem pochówku dla miasta Barnstaple w Devon i jest zarządzany przez North Devon Council.

Cmentarz został otwarty w 1856 roku dla Barnstaple Burial Board i rozciąga się na powierzchni 13,2 akrów, a pomiędzy dwoma zboczami, na których położony jest cmentarz, przepływa strumień. Na terenie cmentarza znajdują się dwie kaplice i budynek Cemetery Lodge (obecnie własność prywatna), zaprojektowany przez geodetę miejskiego Barnstaple, Richarda Davie Goulda, który od 1999 r. posiada status budynku zabytkowego klasy II. Główne wejście z niewielkim parkingiem znajduje się przy Derby Road w Barnstaple, a wejście dla pieszych jest dostępne od strony Bear Street. Na cmentarzu znajdują się różne rodzaje grobów w dojrzałym otoczeniu krajobrazowym, a także miejsca do pochówku lub rozsypania prochów. Na cmentarzu znajduje się także Strefa Dziecięca przeznaczona do pochówku dzieci. Starsza część cmentarza przy wejściu od strony ulicy Niedźwiedziej została wyznaczona jako obszar dzikich kwiatów. W jednej z dwóch małych kaplic można odprawiać ceremonie pogrzebowe.

Na cmentarzu znajdują się 22 pochówki Commonwealth War Graves Commission (CWGC) z I wojny światowej oraz 20 pochówków z II wojny światowej, w tym jeden niezidentyfikowany lotnik z Królewskich Sił Powietrznych.

W styczniu 2016 r. i ponownie w maju 2017 r. Rada North Devon nakazała żałobnikom usunięcie z grobów wszelkich hołdów, które nie dotykają kamieni nagrobnych. Rada stwierdziła, że było to konieczne, ponieważ ludzie łamali zasady, umieszczając zdjęcia, wiadomości, lampki i inne przedmioty wzdłuż grobów, co utrudniało koszenie trawy i ponowne otwieranie grobów w celu pochowania krewnych.^[10]

Marii Magdaleny w Barnstaple był klasztorem w Devon, w Anglii. Został założony około 1107 roku przez Juhel de Totnes, feudalnego barona Barnstaple, który wcześniej założył Totnes Priory około 1087 roku na caput swojego dawnego feudalnego barona Totnes, z którego został wygnany. Przeorat Barnstaple należał do zakonu kluniackiego i był starszy od wszystkich innych zakonów tego zakonu w Anglii. Poświęcony był św. Marii Magdalenie. Znajdował się na terenie poza murami miasta, rozciągającym się od Bramy Północnej do Bramy Wschodniej, a jego północną granicę stanowiła rzeka Yeo. Niedaleko na północ, po drugiej stronie rzeki Yeo, znajdował się benedyktyński klasztor Pilton, należący do opactwa Malmesbury, założony nieco później, między 1107 a 1199 rokiem.^[11]