Thetford Forest - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

West Stow Anglo-Saxon Village to stanowisko archeologiczne i skansen położone w pobliżu West Stow w Suffolk, we wschodniej Anglii. Dowody na sporadyczne zamieszkiwanie przez ludzi w tym miejscu sięgają od mezolitu przez neolit, epokę brązu, epokę żelaza i okres romańsko-brytyjski, ale najbardziej znane jest z małej wioski, która istniała na tym terenie od połowy V wieku do początku VII wieku n.e., w okresie wczesnego anglosaskiego. W tym czasie na tym terenie powstało około 70 budynków z zatopionymi elementami, 8 hal i wiele innych obiektów. Później teren ten został opuszczony, a w późnym średniowieczu stał się ziemią uprawną.

Zainteresowanie antykwariuszami tym terenem rozpoczęło się w 1849 r., kiedy odkryto pobliskie cmentarzysko anglosaskie. Kolejne wykopaliska romańsko-brytyjskich pieców garncarskich miały miejsce pod koniec XIX i w połowie XX wieku, zanim odkryto osadę anglosaską. Wykopaliska prowadzone były w latach 1956-1972 przez zespół archeologiczny z Ministerstwa Budownictwa Publicznego i Robót Publicznych (MOPBW), kierowany najpierw przez Verę Evison, a następnie przez Stanleya Westa. Po zakończeniu wykopalisk postanowiono zrekonstruować na tym terenie wioskę - eksperymentalny projekt archeologiczny trwający od 1974 roku. W 1999 r. miejsce to zostało otwarte dla zwiedzających z nowym centrum dla zwiedzających, muzeum i kawiarnią.^[1]

Obiekt historyczny w Weeting-with-Broomhill. Grime's Graves to duży neolityczny kompleks wydobywczy krzemienia w Norfolk w Anglii. Leży 8 km na północny wschód od Brandon w hrabstwie Suffolk we wschodniej Anglii. Wydobywano go między ok. 2600 a ok. 2300 r. p.n.e., choć produkcja mogła trwać jeszcze w epoce brązu i żelaza ze względu na niski koszt krzemienia w porównaniu z metalami. W okresie neolitu krzemień był bardzo poszukiwany do wyrobu siekier z polerowanego kamienia. Znacznie później, gdy krzemień został zastąpiony przez narzędzia metalowe, moduły krzemienne były poszukiwane do innych zastosowań, np. w budownictwie i jako zaczepy do muszkietów.

Groby Grime'a zostały po raz pierwszy szeroko zbadane przez XIX-wiecznego archeologa Williama Greenwella.

Planowany zabytek rozciąga się na obszarze około 37 ha (91 akrów) i składa się z co najmniej 433 szybów wykopanych w naturalnej kredzie w celu dotarcia do pokładów krzemienia. Największe szyby mają ponad 14 m głębokości i 12 m średnicy na powierzchni. Obliczono, że z większych szybów trzeba było wydobyć ponad 2000 ton kredy, co zajęło 20 pracownikom około pięciu miesięcy, zanim udało się uzyskać kamień o odpowiedniej jakości. Górny pokład krzemienia "topstone" i środkowy "wallstone" zostały przekopane w drodze do głębszego, trzeciego pokładu "floorstone", który najbardziej interesował górników. Obiekt jest zarządzany przez English Heritage i można go zwiedzać.

Teren ten jest także biologicznym i geologicznym obszarem specjalnego zainteresowania naukowego oraz obszarem przeglądu geologiczno-konserwatorskiego. Jest on częścią Specjalnego Obszaru Ochrony i Specjalnego Obszaru Zabezpieczenia Breckland.^[2]

Zamek Weeting to zrujnowany, średniowieczny dwór w pobliżu wsi Weeting w hrabstwie Norfolk w Anglii. Został zbudowany około 1180 roku przez Hugh de Plais i składał się z trzypiętrowej wieży, dużej sali i budynku gospodarczego, z oddzielną kuchnią umieszczoną w pobliżu domu. W XIII wieku wykopano wokół niego fosę. Dom nie był ufortyfikowany, choć wykorzystano w nim elementy architektoniczne typowe dla zamków z tego okresu, lecz stanowił bardzo duże, wysokiej rangi mieszkanie domowe. Prawdopodobnie miał on przypominać salę w zamku Castle Acre, należącym do pana feudalnego Hugh, Hamelina de Warenne.

Zamek Weeting przestał być wykorzystywany pod koniec XIV wieku i popadł w ruinę. Od 1770 r. ruiny stanowiły element ozdobny na terenie pobliskiego Weeting Hall, a w 1926 r. przeszły na własność państwa, gdy rząd nabył okoliczne dobra. Obecnie obiekt jest zarządzany przez English Heritage i otwarty dla zwiedzających.^[4]