Bangor - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Obiekt historyczny w Walii. Zamek Penrhyn – neogotycki zamek położony w pobliżu wioski Llandygai, w hrabstwie Gwynedd. Zamek zbudowany został w latach 1820-1833 według projektu Thomasa Hoppera w stylu nawiązujących do zamków normańskich. Zamek zdobią liczne witraże i ręcznie malowane tapety. Znajduje się tu również kolekcja malarstwa której początek dał drugi właściciel zamku Edward Douglas-Pennant zięć Georga Penannta. Budowlę otacza rozległy park z wieloma egzotycznymi roślinami.

Wewnątrz zamku znajdują się obrazy zamówione przez barona Richarda Pennanta przedstawiające prace niewolników afrykańskich na plantacjach trzciny cukrowej na Jamajce.

Na oknie jednej z wież jest wyryty napis essere amato amando co w tłumaczeniu z włoskiego oznacza być kochanym kochając łączony z mającym mieć miejsce w tym zamku romansem pomiędzy córką barona, Alicją Douglas-Pennant, a włoskim ogrodnikiem.^[1]

Góra Bangor to skarpa wzgórza, pod którą leży miasto Bangor w Gwynedd w Walii.

Choć nie jest to góra w prawdziwym tego słowa znaczeniu, jest tak nazywana ze względu na sposób, w jaki wyrasta za Bangor i sprawia wrażenie górzystej, zwłaszcza z rejonów Glan Adda, High Street i Hirael.

W północnej części szczytu poprowadzono szereg ścieżek pod koniec XIX wieku, kiedy w literaturze turystycznej teren ten promowano jako "tereny rekreacyjne". Po stronie południowej góra jest znacznie mniej stroma. Wzdłuż znacznej części grzbietu góry znajduje się Bangor Golf Club, a właściwie St Deiniol's Golf Club. Ze względu na kształt góry pole golfowe ma charakter liniowy i przecina kilka pasów ruchu i mniejszych dróg, w tym Bishop's Mill Road, która kiedyś była główną trasą prowadzącą do Bangor od południa. Z południa, gdzie dostęp jest dozwolony, roztaczają się piękne widoki na Puffin Island, Great Orme, część wybrzeża i niektóre z (prawdziwych) gór Snowdonii.

W wysokich punktach góry znajduje się kilka wychodni skalnych, z których roztacza się panoramiczny widok na centrum miasta, cieśninę Menai i wschodnią część Anglesey, w tym na miasto Beaumaris. Jest to prawdopodobnie najlepsze miejsce, z którego można zobaczyć budynki Uniwersytetu w Bangor i katedrę, jak pokazano na poniższym zdjęciu (stary budynek Students Union i dawny Theatr Gwynedd na środku po lewej stronie zdjęcia zostały zastąpione przez nowy budynek Pontio).

Wzdłuż ulicy Wysokiej zbocze skarpy jest prawie pionowe i porośnięte drzewami. Nachylenie jest tak duże, a góra znajduje się tak blisko północnego końca ulicy Wysokiej, że na jednym krótkim odcinku od listopada do lutego nie dociera do niej bezpośrednie światło słoneczne.

Góra Bangor ma zróżnicowaną ekologię z różnorodnymi lasami mieszanymi, otwartymi łąkami i rozległymi obszarami goryczy, choć wydaje się, że bioróżnorodność jest znacznie ograniczona w granicach pola golfowego. Na północy znajdują się stanowiska Leycesteria formosa i rdestowca japońskiego. Wydaje się, że ten ostatni jest obecny od wielu lat i nie zajął dużych obszarów. Wokół skał i wzdłuż wielu ścieżek, które wiją się wokół góry, znajdują się duże pokłady śmieci.

Rozległe zagajniki goryczki są często podpalane przez podpalaczy w suche lata, co powoduje powstanie płomieni widocznych na wiele kilometrów wokół. Choć może to być korzystne dla goryczy i ekosystemu wokół niej, pożary często rozprzestrzeniają się na inne obszary zadrzewione, powodując znaczne szkody. Pożary te mogą również zagrażać ogrodom i budynkom gospodarczym położonym u podnóża wzgórza.

Góra Bangor stanowi główny południowy dział wodny dla rzeki Adda, głównej rzeki przepływającej przez Bangor. Jednak ze względu na to, że rzeka ta została na całej swojej długości przepuszczona w zabudowanej części miasta, jest ona mało znana mieszkańcom miasta.

Część góry Bangor została usunięta, aby zapewnić parking dla nowego supermarketu. W rezultacie ścieżka piesza w tym rejonie zbliża się do urwistej krawędzi chronionej dwumetrowymi barierkami z obrzeżami z piły. Umiejscowienie parkingu doprowadziło do tego, że od czasu do czasu wandale uszkadzają zaparkowane samochody, zrzucając gruz z chodnika.^[3]

Pierwotny budynek University College of North Wales jest zabytkowym budynkiem uniwersyteckim klasy I, utrzymanym w stylu Collegiate Tudor z wpływami Arts and Crafts. Został on zaprojektowany przez architekta Henry'ego Hare'a i ukończony w 1911 roku. W rejestrze zabytków podano, że pod względem architektonicznym jest to jeden z najbardziej znaczących budynków publicznych w Wielkiej Brytanii z tego okresu.

Budynek dominuje w panoramie Bangor w Gwynedd, w północnej Walii. Jego bardzo widoczne położenie nad miastem sprawiło, że stał się znany w języku walijskim jako "Y Coleg ar y Bryn" (Kolegium na wzgórzu). W budynku mieszczą się główne pomieszczenia administracyjne uniwersytetu, a także biblioteka i duża sala Pritchard-Jones, nazwana tak na cześć Sir Johna Pritcharda Jonesa.^[7]

Maesgeirchen to duże osiedle mieszkaniowe na obrzeżach miasta Bangor w Gwynedd, w północno-zachodniej Walii, liczące około 4000 mieszkańców.

Jest to trzecie co do wielkości pojedyncze osiedle w Walii, po drugim co do wielkości Gurnos w Merthyr Tydfil i największym, liczącym prawie 12 000 mieszkańców Caia Park w Wrexham.

Osiedle jest położone z dala od głównego skupiska Bangor, od którego oddziela je góra Bangor. Nazwa osiedla jest często skracana do prostszego "Maes-G" w potocznym użyciu, zarówno przez mieszkańców osiedla, jak i miasta.

Na północy płynie przez górę Bangor w kierunku miasta, a na południu przez pobliskie osiedle przemysłowe Llandegai. Ostatnio na całym obszarze rzeki przeprowadzono szeroko zakrojone prace środowiskowe, obejmujące chodniki, ścieżki i tereny piknikowe przeznaczone dla pieszych i osób na wózkach inwalidzkich.

Osiedle posiada również własną organizację mieszkańców i oddział "Communities First", który jest prowadzony przez miejscowych. Na terenie osiedla znajduje się dom kultury (Ty Cegin, wybudowany z funduszy Loterii Narodowej jako Healthy Living Centre, a następnie przejęty przez lokalne Communities First Partnership po zaprzestaniu pięcioletniego finansowania z loterii), działał klub społeczny, który został zamknięty w 2014 r., choć pojawiły się plany jego wyburzenia i zastąpienia w 2020 r. sklepem spożywczym Costcutter.^[9]