Windermere - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Jezioro w Anglii. Rydal Water to mały zbiornik wodny w środkowej części angielskiej Krainy Jezior, w hrabstwie Cumbria. Znajduje się w pobliżu wioski Rydal, między Grasmere a Ambleside, w dolinie Rothay.

Jezioro ma długość 1290 jardów (1,18 km) i szerokość do maksymalnie 380 jardów (350 m), a jego powierzchnia wynosi 0,12 mi2 (0,31 km2). Jego maksymalna głębokość wynosi 17 m (55 stóp), a wysokość nad poziomem morza - 54 m (177 stóp). Jezioro jest zasilane i osuszane przez rzekę Rothay, która płynie z Grasmere w górę rzeki i w kierunku Windermere w dół rzeki.

Wody południowej połowy jeziora są dzierżawione przez Lowther Estate na rzecz National Trust, podczas gdy wody północnej połowy należą do majątku Rydal Hall. Żegluga jest zabroniona, z wyjątkiem mieszkańców Rydal Hall.

Można wybrać się na liczne spacery po okolicznych wzgórzach, a także na spacer wokół samego jeziora, który obejmuje Dove Cottage i Rydal Mount, domy Williama Wordswortha, oraz Rydal Cave, dawne wyrobisko kamieniołomu. Na zachodnim krańcu jeziora schody prowadzą do Wordsworth's Seat, który uważany jest za ulubiony punkt widokowy Wordswortha w Lake District.

Uważa się, że White Moss House, położony na północnym krańcu jeziora, jest jedynym domem, który Wordsworth kiedykolwiek kupił. Kupił go dla swojego syna Williego, a rodzina mieszkała w nim do lat 30. XX wieku. Z Nab Cottage, z widokiem na jezioro, mieszkali niegdyś Thomas de Quincey i Hartley Coleridge, syn Samuela Taylora Coleridge'a. W pobliżu znajduje się zabytkowy Rydal Hall.^[1]

Fell Foot Park to park wiejski, dawniej teren wiktoriańskiego domu, położony obok Windermere, jeziora w Kumbrii, w Anglii, będący własnością National Trust. Znajduje się na północ od Newby Bridge, przy drodze A592, w parafii Staveley-in-Cartmel, w okręgu South Lakeland.

Właścicielem posiadłości był Jeremiah Dixon, burmistrz Leeds w 1784 roku, który sprzedał ją w 1859 roku pułkownikowi G.J.M. Ridehalghowi (1835-1892), dyrektorowi North Lonsdale Iron and Steel Company, pułkownikowi 2. Westmorland Volunteer Battalion Border Regiment i jednemu z członków założycieli Royal Windermere Yacht Club. Dom został zburzony w 1907 r. w celu wybudowania większego obiektu, ale projekt został zarzucony po śmierci ówczesnego właściciela. W 1948 r. posiadłość została przekazana National Trust.

Dom zarządcy (pierwotnie zbudowany jako gazownia), kilka hangarów na łodzie, w tym jeden przekształcony w kawiarnię, warsztat i dok to budynki wpisane na listę II stopnia. Zostały one zbudowane dla płk. G.J.M. Ridehalgha. W parku ma siedzibę lokalny klub żeglarski i wioślarski, a w miesiącach letnich można wypożyczyć łodzie wiosłowe i kajaki. Inne udogodnienia obejmują parking, toalety, sklep z pamiątkami i plac zabaw.

W okresie od marca do września firma Windermere Lake Cruises organizuje rejsy promem pasażerskim ze stacji Lakeside do Fell Foot. W Lakeside można skorzystać z połączenia parowcem tej samej firmy do Bowness-on-Windermere oraz z zachowanej linii kolejowej Lakeside and Haverthwaite Railway.

Budynki parku zostały zalane podczas powodzi w Wielkiej Brytanii i Irlandii w latach 2015-16.

W 2018 roku na północnym krańcu parku otwarto nowe centrum sportów wodnych. W parku odbywają się regularne imprezy, w tym zawody parkrun w każdą sobotę oraz Otwarte Mistrzostwa Anglii w Skimmingu Kamiennym w sierpniu.^[4]

Orrest Head to wzgórze w angielskim Lake District na wschodnim brzegu Windermere. Jest tematem rozdziału w książce Wainwrighta The Outlying Fells of Lakeland i pierwszym wzniesieniem, na które wszedł. Opisuje ją jako "nasze pierwsze wejście w Lakeland, nasz pierwszy widok gór w burzliwym szyku na tle błyszczących wód, nasze przebudzenie się do piękna", a także jako "odpowiednie zwieńczenie życia uszczęśliwionego wędrówkami po górach".

Na szczycie znajduje się panorama z nazwami najważniejszych widocznych wzniesień, takich jak Old Man of Coniston, Scafell Pike, Great Gable, Fairfield i Langdale Pikes.

Na Orrest Head wchodzi się zazwyczaj bezpośrednio z miasta Windermere, w pobliżu stacji kolejowej. Dostęp do niej zapewnia odnowiona wiktoriańska droga, która prowadzi w kierunku szczytu. Trasa została przyjęta przez władze Parku Narodowego Lake District jako 50. trasa "Miles Without Stiles", dzięki czemu jest odpowiednia dla osób z wózkami dziecięcymi i zmotoryzowanymi skuterami terenowymi. W kilku miejscach znajdują się krótsze, ale bardziej strome skróty, ale trasa jest znacznie łatwiejsza, choć nieco dłuższa.^[7]

Blackwell to duży dom w angielskim Lake District, zaprojektowany w stylu Arts and Crafts przez Baillie Scott. Został zbudowany w latach 1898-1900 jako dom wakacyjny dla Sir Edwarda Holta, bogatego piwowara z Manchesteru. Znajduje się w pobliżu miasteczka Bowness-on-Windermere, a z jego okien rozciąga się widok na Windermere i Coniston Fells.

Blackwell zachował prawie wszystkie swoje oryginalne elementy dekoracyjne i został wpisany na listę I stopnia jako wybitny przykład brytyjskiej architektury domowej. Dom jest umeblowany oryginalnymi meblami i przedmiotami z epoki. Ogrody zostały zaprojektowane przez Thomasa Mawsona w formie szeregu tarasów. Kwiaty i zioła porastają tarasy, które tworzą słoneczne pułapki od południowej strony domu.

Dom jest otwarty dla zwiedzających od 2001 roku i regularnie odbywają się w nim wystawy, w tym prace żyjących artystów, takich jak Edmund de Waal w 2005 roku. W 2005 r. zdobył nagrodę Small Visitor Attraction Award w północno-zachodniej Anglii. Dom jest zarządzany przez Lakeland Arts Trust.^[9]