Reading - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Rozległe ruiny średniowiecznego opactwa. Reading Abbey to duże, zrujnowane opactwo położone w centrum miasta Reading, w angielskim hrabstwie Berkshire. Zostało założone przez Henryka I w 1121 roku "dla zbawienia mojej duszy i dusz króla Wilhelma, mojego ojca, i króla Wilhelma, mojego brata, i królowej Maud, mojej żony, i wszystkich moich przodków i następców". W czasach swojej świetności opactwo było jednym z największych klasztorów królewskich w Europie. Tradycje opactwa kontynuuje dziś sąsiadujący z nim kościół św. Jakuba, który częściowo zbudowany jest z kamieni pochodzących z ruin opactwa.

Opactwo Reading było przedmiotem dużego, wartego 3 mln funtów projektu "Reading Abbey Revealed", w ramach którego poddano konserwacji ruiny i bramę opactwa, a 16 czerwca 2018 r. ponownie otwarto je dla zwiedzających. Oprócz prac konserwatorskich przygotowano nową interpretację dzielnicy Reading Abbey, w tym nową galerię w Reading Museum, oraz bogaty program zajęć.

Abbey Ward of Reading Borough Council wzięło swoją nazwę od Reading Abbey, które leży w jego granicach. Obecnie na tym terenie znajduje się więzienie HM Prison Reading.^[3]

Gruziński dwór z parkiem i ogrodem. Basildon Park to rezydencja wiejska położona 2 mile na południe od Goring-on-Thames i Streatley w Berkshire, pomiędzy wioskami Upper Basildon i Lower Basildon. Należy do National Trust i jest obiektem wpisanym na listę zabytków klasy I. Dom został zbudowany w latach 1776-1783 dla Sir Francisa Sykesa i zaprojektowany przez Johna Carra w stylu palladiańskim w czasach, gdy palladianizm ustępował miejsca nowomodnemu neoklasycyzmowi. Wnętrza utrzymane są w neoklasycznym stylu "adamaszkowym".

Dom, który nigdy nie został w pełni ukończony, przechodził przez kolejnych właścicieli. W 1910 r. stał pusty, a w 1914 r. został zajęty przez rząd brytyjski na wojskowy szpital rekonwalescencyjny. W 1928 r. został ponownie sprzedany, a następnie szybko sprzedany. W 1929 r., po nieudanej próbie rozbiórki i odbudowy domu w USA, został on pozbawiony wielu elementów wyposażenia i praktycznie opuszczony.

W czasie II wojny światowej dom został ponownie zarekwirowany i służył jako koszary, poligon dla czołgów, a w końcu obóz jeniecki - wszystkie te działania nie nadawały się do zachowania już na wpół opuszczonego budynku. W 1952 roku, kiedy wyburzano setki brytyjskich domów wiejskich, o Basildon Park powiedziano: "powiedzieć, że jest opuszczony, to mało powiedziane, żadne okno nie pozostało nietknięte, a większość została naprawiona za pomocą kartonu lub sklejki".

Dziś Basildon Park jest równie godny uwagi ze względu na swój renesans i renowację z połowy XX wieku, dokonaną przez Lorda i Lady Iliffe, jak i na swoją architekturę. W 1978 r. Iliffowie przekazali dom, wraz z parkiem i dużym funduszem na jego utrzymanie, organizacji National Trust w nadziei, że "National Trust ochroni dom i park dla przyszłych pokoleń".^[5]

Lew Maiwandu to rzeźba i pomnik wojenny w Forbury Gardens, publicznym parku w mieście Reading, w angielskim hrabstwie Berkshire. Posąg został nazwany na cześć bitwy pod Maiwand i odsłonięty w grudniu 1886 roku, aby upamiętnić śmierć 329 żołnierzy 66. pułku piechoty podczas kampanii w II wojnie angielsko-afgańskiej w Afganistanie w latach 1878-1880. Lokalnie znany jest czasem jako Lew Forbury.

Napis na cokole brzmi następująco: Ten pomnik zawiera nazwiska i upamiętnia męstwo i poświęcenie XI oficerów i CCCXVIII podoficerów i mężczyzn z LXVI Pułku Berkshire, którzy oddali życie za swój kraj pod Girishk Maiwand i Kandahar oraz podczas kampanii afgańskiej MDCCCLXXIX - MDCCCLXXX."Historia nie zna wspanialszych i piękniejszych przykładów waleczności i oddania dla królowej i kraju niż te, które pokazał LXVI Regiment w bitwie pod Maiwand XXVII lipca MDCCCLXXX.

W bitwie pod Maiwandem pułk stracił około 258 ludzi z 500 (doniesienia na temat tej liczby różnią się, patrz napis na pomniku powyżej), stawiając czoła armii afgańskiej dziesięciokrotnie liczniejszej od kontyngentu brytyjskiego. Jedenastu z nich, chroniąc sztandaru, tak dzielnie broniło się przed śmiercią, że Afgańczycy, którzy z nimi walczyli, relacjonowali to z wielkim szacunkiem. Sir Arthur Conan Doyle stworzył postać Doktora Watsona na podstawie oficera medycznego pułku, majora chirurga A F Prestona, który został ranny w bitwie.

Rzeźbiarzem był George Blackall Simonds, członek rodziny piwowarskiej z Reading, pochodzący z browaru Simonds' Brewery. Zaprojektowanie i wykonanie rzeźby zajęło dwa lata, a lew jest jedną z największych na świecie rzeźb z żeliwa. Plotki głoszą, że Simonds popełnił samobójstwo, gdy dowiedział się, że chód lwa jest nieprawidłowy w stosunku do chodu kota domowego. W rzeczywistości prowadził on dokładne obserwacje lwów w londyńskim zoo i jego postawa była anatomicznie poprawna. Żył jeszcze 43 lata, odnosząc dalsze sukcesy jako rzeźbiarz, a później stworzył pomnik królowej Wiktorii (1887) i pomnik George'a Palmera (1891). W 1903 r. wycofał się z rzeźbiarstwa i pracował w rodzinnej firmie, w 1910 r. zostając jej prezesem. W 1922 r. tymczasowo wycofał się z emerytury, aby zbudować pomnik wojenny w Bradfield, upamiętniający poległych w I wojnie światowej członków 2. batalionu South Wales Borderers, wśród których był jego syn.

Lew Maiwand widniał na pierwszej stronie jednej z lokalnych gazet - Reading Post - przed jej zamknięciem w 2014 r.; pojawia się także na herbie klubu piłkarskiego Reading. Jego twarz znalazła się na medalu wręczonym 15 000 uczestników półmaratonu w Reading w 2016 roku.

Posąg jest wykonany z żeliwa i waży 16 ton. Została odlana przez firmę H. Young & Co. z Pimlico w 1886 r. i pierwotnie stała na cokole z terakoty. W 1910 r. zastąpiono go kamieniem portlandzkim, gdy terakota zaczęła pękać pod ciężarem posągu. Na prostokątnym, pilastrowanym cokole umieszczono tablice z nazwiskami zmarłych, a powyżej napisy. Cały pomnik został wpisany na listę II stopnia przez English Heritage.

Browar Loddon, znajdujący się w Dunsden Green niedaleko Reading, warzy IPA o nazwie Forbury Lion.^[8]

County Lock to śluza na rzece Kennet w centrum miasta Reading w angielskim hrabstwie Berkshire. Obecnie jest ona zarządzana przez Canal & River Trust jako część Kanału Kennet i Avon. W dół rzeki od śluzy znajduje się Brewery Gut, szczególnie szybko płynący, wąski i niebezpieczny odcinek rzeki.

Śluza County Lock ma najmniejsze wzniesienie spośród wszystkich śluz na rzece Kennet, ponieważ łodzie podnoszą się i opadają w niej tylko o około 30 cm (1 stopę). Główny nurt rzeki Kennet spływa po jazie znajdującym się po drugiej stronie śluzy, natomiast inne ramię rzeki Kennet znika pod rondem Bridge Street.

Pierwsza śluza okręgowa została zbudowana w latach 1718-1723 podczas prac nawigacyjnych pod nadzorem inżyniera Johna Hore'a z Newbury w celu stworzenia Kennet Navigation między Reading a Newbury. Początkowo śluza znajdowała się na północnym brzegu rzeki, w sąsiedztwie Bear Wharf, ale została przeniesiona na obecne miejsce na południowym brzegu w ramach projektu modernizacji wodociągów w Reading w 1876 roku.

Tereny po obu stronach rzeki, przylegające do śluzy County Lock, stanowiły dawniej część terenu browaru Simonds. Brewery Gut bierze swoją nazwę od browaru. W czasach transportu konnego ten odcinek rzeki nie miał ścieżki holowniczej, a długa lina holownicza musiała być przesyłana w dół rzeki na specjalnie zaprojektowanej pławie. Dodatkowym utrudnieniem jest fakt, że w najwęższym miejscu rynna ma szerokość zaledwie 7,6 m (25 stóp), co powoduje silne prądy. W przeszłości zdarzały się przypadki zderzenia i zatonięcia statków. Obecnie przejście przez kiszkę jest kontrolowane przez sygnalizację świetlną.

Browar Simonds' Brewery został zamknięty pod koniec lat 70. ubiegłego wieku, a większość budynków browaru została rozebrana. Wokół samej śluzy powstały mieszkania i biura, choć zachowano stary budynek stajni browaru, z którego rozciąga się widok na śluzę, a w którym wcześniej mieściła się restauracja Loch Fyne. Część browaru, która otaczała Brewery Gut, została zastąpiona przez centrum handlowe The Oracle, a łodzie można zobaczyć pływające przez środek poziomu Riverside tego kompleksu, otoczonego po obu stronach restauracjami i pubami.^[9]

Kościół św. Jakuba to rzymskokatolicki kościół znajdujący się w centrum miasta Reading w angielskim hrabstwie Berkshire. Kościół znajduje się obok ruin opactwa Reading, pomiędzy Forbury Gardens a Reading Gaol.

Kościół St James's Church kontynuuje tradycje opactwa Reading w czasach po reformacji. Jego fundatorem był James Wheble, który w tamtym czasie posiadał ziemię w okolicy. Kościół został zaprojektowany przez architekta A. W. N. Pugina i jest jednym z jego pierwszych projektów. Do budowy części kościoła użyto kamieni pochodzących z ruin opactwa.

Projekt kościoła jest w stylu normańskim, który nie jest zwykle kojarzony z Puginem, a wpływ na niego miała prawdopodobnie bliskość ruin opactwa. Zewnętrzna część budynku jest wykonana z krzemienia, z asfaltowymi wykończeniami i dachem pokrytym rzymską dachówką. Budowę rozpoczęto w 1837 r., a kościół otwarto 5 sierpnia 1840 r. W 1925 r. dobudowano nawę południową. W 1925 r. dobudowano nawę południową i obejście wokół absydy. W 1962 r. kościół został rozbudowany o nawę północną, do której przeniesiono chrzcielnicę. Kościół jest obiektem zabytkowym klasy II.

Kościół św. Jakuba, wraz z kościołem św. Williama z Yorku, tworzy wspólną parafię w ramach rzymskokatolickiej diecezji Portsmouth. Obecnym proboszczem (od lutego 2010 r.) jest ksiądz kanonik John O'Shea. Msze niedzielne cieszą się dużą frekwencją, często z miejscami stojącymi; parafia szczyci się dużą liczbą narodowości wśród swoich stałych wiernych.

Kardynał Cormac Murphy-O'Connor, arcybiskup Westminsteru w latach 2000-2009, został ochrzczony w St James's i jako chłopiec regularnie służył tam do ołtarza.^[12]

St Mary's Church, Castle Street jest niezależnym kościołem w ramach Kontynuacyjnego Ruchu Anglikańskiego. Znajduje się on w centrum miasta Reading, w angielskim hrabstwie Berkshire, kilka metrów od podobnie nazwanego, ale znacznie starszego kościoła Minster Church of St Mary the Virgin.

W 1798 r. doszło do nieporozumienia między biskupem a kongregacją kościoła St Giles' Church przy pobliskiej Southampton Street. Wielu z nich opuściło kościół i założyło nową kaplicę przy Castle Street, w miejscu starego więzienia w Reading. Kaplica ta ostatecznie stała się kościołem St Mary, Castle Street.

Kościół jest zabytkiem klasy II*. Pierwotny budynek z 1798 r. był prostą budowlą georgiańską, ale w 1840 r. miejscowy architekt i budowniczy Henry Briant dobudował obecny sześciokątny portyk w stylu korynckim. Fronton jest pokryty stiukiem, a kapitele portyku są prawdopodobnie wykonane z kamienia Coade.

Kościół posiada jedno z najlepszych wnętrz kościelnych w Reading, z pięcioprzęsłową galerią z końca XVIII w. z marmurowym doryckim parterem i jońskimi kolumnami galerii. Centralny strop ozdobiony jest gzymsem modylionowym, a w prezbiterium znajduje się wnęka na organy z połowy XIX wieku. Instrument, wykonany przez firmę Vowles z Bristolu, pochodzi z 1870 r. i został przeniesiony do kościoła St Mary's z Bristolu w 1987 r. Kościół był wcześniej oświetlany przez dwa żeliwne żyrandole z połowy XIX w.

Obecnie kościół jest częścią Church of England (Continuing), małej grupy czterech kongregacji spoza Kościoła Anglii, które na swojej stronie internetowej określają się jako "ewangeliczne, reformowane, anglikańskie".^[18]

Muzeum Lotnictwa Berkshire to małe muzeum lotnictwa w Woodley, na przedmieściach Reading w hrabstwie Berkshire w Anglii. Wiele eksponatów związanych jest z firmą Phillips & Powis, później przemianowaną na Miles Aircraft, która miała tam swoją siedzibę w latach 1932-1947. Inne wystawione samoloty zostały zbudowane przez Handley Page Ltd. oraz przez Fairey Aviation w White Waltham koło Maidenhead.

Mimo że jest to niewielkie muzeum, kilka eksponatów to unikatowe ocalałe egzemplarze. Należy do nich Miles Martinet (holownik z czasów II wojny światowej), jedyny kiedykolwiek zbudowany dwumiejscowy odrzutowy samolot szkoleniowy Miles Student oraz Fairey Jet Gyrodyne - śmigłowiec będący połączeniem helikoptera i autogyro, czyli żyroskopu.

Inne eksponaty to: lotniskowiec Fairey Gannet do zwalczania okrętów podwodnych, dawniej eksploatowany przez Królewską Marynarkę Wojenną. Samolot turbośmigłowy Handley Page Herald, zaprojektowany przez Milesa i zbudowany w Woodley po przejęciu przez Handley Page kontraktów lotniczych Milesa. Dwumiejscowy podstawowy samolot szkoleniowy Miles Magister.^[30]

Cole Museum of Zoology to muzeum uniwersyteckie, będące częścią Szkoły Nauk Biologicznych na Uniwersytecie w Reading. Znajduje się na terenie kampusu Whiteknights w mieście Reading, w hrabstwie Berkshire, w Anglii.

Kolekcja została założona na początku XX wieku przez Francisa J. Cole'a (profesora zoologii), dr Nellie B. Eales (która skatalogowała kolekcję) oraz pana Stonemana, w latach 1907-1939, kiedy Cole przeszedł na emeryturę. Po śmierci Cole'a w 1959 r. Uniwersytet zakupił także jego bibliotekę książek, które są przechowywane jako kolekcja specjalna w Bibliotece Głównej.

W dniu 17 marca 2004 r. zakończono remont muzeum, powiększając powierzchnię użytkową w celu wyeksponowania szerszej próbki całej kolekcji. W muzeum znajduje się około 4000 okazów, z których około 400 jest eksponowanych w danym momencie. Okazy są rozmieszczone w 27 gablotach w kolejności taksonomicznej, co umożliwia zwiedzanie całego królestwa zwierząt. Wśród okazów znajduje się szkielet samca słonia cyrkowego, szkielet pięciometrowego pytona siatkowanego zawierający 400 kręgów, skamielina największego pająka, jaki kiedykolwiek żył, oraz szkielet fałszywego wieloryba zabójcy.^[31]

The Mill at Sonning to teatr i restauracja, przebudowane z młyna na mąkę z około 1800 roku, stojącego na wcześniejszych fundamentach, na wyspie na Tamizie w Sonning Eye w angielskim hrabstwie Berkshire.

Rzeka dzieli się na trzy odnogi, z których środkową stanowi rzeka młyńska, przecinana przez jeden z mostów Sonning Backwater, znajdujący się w dole rzeki. Pierwotny młyn powstał znacznie wcześniej i został wymieniony w Domesday Book. W XIX i na początku XX wieku młyn należał do znanych lokalnych rodzin May i Witherington i produkował mąkę na potrzeby ciastek Huntley and Palmer w pobliskim mieście Reading. Niedawno kompleks młyna został przekształcony w klimatyzowany teatr na 215 miejsc, z restauracją serwującą posiłki przed spektaklem oraz barem, w którym można podziwiać oryginalny młyn wodny. W pobliżu znajduje się hotel French Horn, również położony nad rzeką.

W teatrze znajduje się mały generator hydroelektryczny o mocy 18,5 kW, uruchomiony w czerwcu 2005 roku. Była to pierwsza taka instalacja na Tamizie, wcześniejsza niż ta na zamku Windsor. W 1984 roku młyn w Sonning otrzymał nagrodę konserwatorską przyznawaną przez gazetę The Times oraz Royal Institution of Chartered Surveyors za projekt, renowację i przekształcenie opuszczonego młyna w teatr obiadowy.

Pierwszym dyrektorem artystycznym teatru był Peter Egan. W przedstawieniach występowali między innymi Anthony Valentine, Judi Dench, June Whitfield, Adam Faith, Michael Denison, Dulcie Gray, John Junkin i Brian Cant.

Do Młyna przylega Mill House, dom z ok. 1800 r. posadowiony na wcześniejszych fundamentach, nabyty w 2014 r. przez amerykańskiego aktora filmowego George'a Clooneya i jego żonę, brytyjską prawniczkę zajmującą się prawami człowieka Amal Clooney.^[34]