Tewkesbury - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Średniowieczny budynek z romańską wieżą. Mary the Virgin, Tewkesbury - powszechnie znany jako Tewkesbury Abbey - znajduje się w angielskim hrabstwie Gloucestershire. Dawny klasztor benedyktynów jest obecnie kościołem parafialnym. Uważany za jeden z najwspanialszych przykładów architektury normańskiej w Wielkiej Brytanii, posiada największą romańską wieżę przejazdową w Europie.

Tewkesbury było ośrodkiem kultu od VII wieku. W X wieku założono tam przeorat. Obecna budowla powstała na początku XII wieku. Nie udało się go wykorzystać jako sanktuarium w czasie Wojny Róż. Po kasacie klasztorów opactwo Tewkesbury stało się kościołem parafialnym dla miasta. George Gilbert Scott przeprowadził renowację budynku pod koniec XIX wieku. W kościele i na cmentarzu przykościelnym na terenie opactwa znajdują się grobowce i pomniki wielu arystokratów z okolicy.

Wcześniej były to nabożeństwa wysokokościelne, ale obecnie obejmują także Eucharystię parafialną, Mszę św. chóralną i Evensong. Nabożeństwom tym towarzyszą trzy organy i chóry. W kościele znajduje się dwanaście dzwonów, zawieszonych w celu dzwonienia na zmianę.^[1]

Most Mythe Bridge przeprowadza drogę A438 przez rzekę Severn w Tewkesbury. Jest to żeliwny most łukowy o rozpiętości 170 stóp i szerokości 24 stóp, zaprojektowany przez Thomasa Telforda i ukończony w kwietniu 1826 roku. Jest obiektem wpisanym na listę Grade II*.

Telford został wyznaczony do zaprojektowania mostu w 1823 r., po sporze między zarządcami mostu a ich dotychczasowym architektem, który zaproponował most z trzema krótszymi żelaznymi łukami. Telford zmienił projekt na jedno przęsło, aby zmniejszyć zakłócenia w żegludze rzecznej, a także wyeliminować koszty budowy fundamentów w żwirze rzecznym.

Podobnie jak Craigellachie Bridge Telforda, Mythe Bridge został odlany przez Williama Hazledine'a i jest podobny w formie do Galton Bridge Telforda, który przecina kanał Birmingham w Smethwick. Ma sześć żeber odlanych z żelaza, każde o długości 7 m (23 stopy), ze spandrelami wypełnionymi stężeniami w kształcie litery X. Telford opisał żelazo jako "najlepsze żelazo Shropshire, powszechnie nazywane nr 2". Łuk wznosi się na wysokość 17 stóp (5,2 m), co stanowi jedną dziesiątą rozpiętości. Stężenie X przenosi krzyżowe stężenia ukośne na spandrele pod belką, a także na jezdnię i balustradę. Na przyczółkach po obu stronach mostu znajduje się grupa sześciu sklepień tunelowych z łukami ostrymi i kamiennymi gzymsami. Oddzielone są one od siebie dołączonymi kolumnami. Wykonawcą nasypu i przyczółków był Hugh McIntosh.

Całkowity koszt budowy mostu wraz z murowanymi podejściami wyniósł 14 500 funtów. Pierwotnie był to most płatny, ale opłaty zniesiono w 1850 roku. Na mapie Ordnance Survey z 1884 r. po obu stronach mostu znajduje się punkt poboru opłat.

Telford napisał: Uważam, że jest to najprzystojniejszy most, jaki został zbudowany pod moim kierownictwem...

Most został uznany za budynek klasy II* 4 marca 1952 r., a powodem umieszczenia go na liście było to, że ma on "znaczenie technologiczne jako most o konstrukcji żelaznej i rozpiętości 52 m, zaprojektowany na początku lat dwudziestych XIX w., należący do pierwszej generacji tego technologicznie ważnego typu mostu" oraz ze względu na "znaczenie inżynieryjne jako ważnego mostu zbudowanego przez Thomasa Telforda". Historic England umieścił most w rejestrze zabytków zagrożonych.

W 1923 r. wzmocniono konstrukcję pomostu, dodając płytę żelbetową. W 1990 r. testy wykazały, że most jest zbyt słaby dla wielu pojazdów ciężarowych, w związku z czym ograniczono ruch do maksymalnie 7,5 tony. Po wzmocnieniu mostu w 1992 roku limit ten zwiększono do 17 ton. Wzmocnienia wymagały drugorzędne elementy konstrukcyjne, co osiągnięto poprzez zwiększenie wytrzymałości poprzecznych belek poprzecznych na ścinanie dzięki przyklejeniu płyt stalowych do środnika belek poprzecznych. Wzdłużne stężenia poprzeczne wzmocniono przy użyciu łączników kątowych, a przestrzeń między łącznikami a stężeniami poprzecznymi została zaspoinowana. Dodatkowe stężenie poprzeczne zapewniono poprzez wzmocnienie środkowego kręgosłupa łuku, którego jeden koniec przykręcono do tulei stalowych, a drugi do belek poprzecznych na górze łuku.^[3]

The Old Baptist Chapel to zabytkowy budynek klasy II* znajdujący się przy Church Street w Tewkesbury, w Wielkiej Brytanii. Według dokumentów kongregacja baptystów istniała w mieście od 1623 roku, ale dokładna data powstania obecnego budynku nie jest znana.

Pierwotnie budynek był domem o konstrukcji szkieletowej, pochodzącym prawdopodobnie z XV wieku, stojącym przy zaułku znanym obecnie jako "Old Baptist Chapel Court", naprzeciwko opactwa Tewkesbury. Dom mógł być wykorzystywany jako miejsce spotkań przez miejscowych baptystów już w 1620 roku. Dom został przystosowany, prawdopodobnie około 1720 r., do celów kultowych dla miejscowej kongregacji baptystów i zainstalowano w nim baptysterium. Fasada i okna pochodzą z tej przebudowy.

W XVIII wieku w pobliskim Cheltenham wybudowano nową kaplicę baptystów, a w 1805 roku otwarto nową kaplicę w Tewkesbury, a starą przebudowano na cele mieszkalne. W latach 70. XX wieku została ona odrestaurowana przez władze lokalne, Tewkesbury Borough Council, i obecnie wygląda tak samo, jak w 1720 roku. Budynek z 1805 roku został zastąpiony w latach 80.

Stara kaplica jest obecnie zarządzana przez John Moore Museum w imieniu Tewkesbury's Abbey Lawn Trust. W 2015 r. otrzymała ona dotację w wysokości 189 500 funtów z Heritage Lottery Fund na trzyletni program renowacji, w wyniku którego zainstalowano kuchnię i toalety. Za kaplicą znajduje się mały cmentarz, obecnie zarządzany przez Tewkesbury Borough Council. Kaplica jest otwarta dla zwiedzających i wykorzystywana m.in. jako miejsce koncertów.^[5]

Kaplica Mythe znajduje się w Tewkesbury on the Mythe. Kaplica Mythe była jedynym miejscem kultu na Mythe po rozwiązaniu. Kaplica została zbudowana w 1870 roku z funduszy markiza de Lys, który mieszkał w Tewkesbury od 1863 roku. Pierwotnie na tym miejscu znajdował się stary zespół stajni, który został częściowo włączony do nowego budynku, do którego dodano okna, nisze i przypory.

Ponowne przebudzenie się katolicyzmu w Tewkesbury zostało zasygnalizowane anonimowym ogłoszeniem w Laity Directory z 1834 roku. Czytamy w nim. "Pewien dżentelmen z sąsiedztwa jest gotów pomóc w założeniu kaplicy w Tewkesbury, kiedy ten pożądany cel będzie mógł zostać podjęty z prawdopodobieństwem sukcesu".

Misja została założona w 1870 roku. Pierwszym misjonarzem był o. Thomas William Fenn, D.D., który pozostał w Tewkesbury aż do przejścia na emeryturę w czerwcu 1905 roku. Pierwszy kościół św. Józefa został otwarty w Mythe w dniu św. Józefa, 19 marca 1870 roku. Ceremonii otwarcia dokonał wikariusz generalny, bp Bonomi. Dnia 8 grudnia 1870 r. papież Pius IX ogłosił św. Józefa patronem Kościoła powszechnego. W 1977 roku obecny kościół św. Józefa, dawniej centrala telefoniczna, wzniesiony w 1938 roku, został otwarty dla kultu katolickiego, a stary kościół na Mythe został zlikwidowany.

W 1977 r. Mythe Chapel została zdekonsekrowana, a kościół przeniósł swoją siedzibę do Tewkesbury. Oryginalne witraże zostały usunięte i przeniesione do nowego obiektu. W latach 1988-1990 Peter i Wendy Vose przebudowali Mythe Chapel na dom mieszkalny. Stare prezbiterium zostało przekształcone w September House, a główna kaplica w parę domków (1 i 2 September Cottages), w których zachowano oryginalne dębowe belki i rzeźbione dębowe drzwi kaplicy.^[6]

Abbey Gatehouse to budynek bramny do opactwa Tewkesbury Abbey, w Tewkesbury, Gloucestershire, Anglia. Jest to budynek zabytkowy klasy I.

Budynek został wzniesiony z kamienia ashlar około 1500 r. n.e. i posiada jedno duże pomieszczenie na poziomie pierwszego piętra, do którego prowadzą wąskie spiralne schody. Przetrwał on kasatę klasztorów w 1540 r., ale na początku XIX w. budynek popadł w ruinę i stał opuszczony. W 1849 r. ówczesny właściciel, John Martin, poseł na Sejm z Tewkesbury, zatrudnił miejscowego architekta Jamesa Medlanda do przeprowadzenia remontu i budynek został w pełni odrestaurowany.

W XX wieku budynek był wykorzystywany do różnych celów parafialnych, ale trudny dostęp ograniczał jego użyteczność. W 1986 r. wynegocjowano umowę dzierżawy z Landmark Trust, który zajął się renowacją i konserwacją budynku, a także zapewnieniem udogodnień dostosowanych do jego obecnego przeznaczenia jako obiektu wypoczynkowego.^[9]