Sleaford - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

The Hub to centrum sztuki w Sleaford, Lincolnshire, które posiada największą w Anglii przestrzeń wystawienniczą dla rzemiosła i designu. Znajduje się tam sklep, kawiarnia, galerie, studio tańca i warsztaty projektowe.

Mieści się tu Narodowe Centrum Rzemiosła i Wzornictwa, a w programie wystaw prezentowani są współcześni artyści i twórcy z całego świata. W sklepie znajduje się stale zmieniająca się kolekcja ręcznie wykonanych przedmiotów rzemieślniczych i upominków designerskich.

The Hub oferuje dynamiczny program edukacyjny obejmujący warsztaty, wykłady, zajęcia, konkursy, wydarzenia specjalne i przedstawienia dla wszystkich ludzi, w każdym wieku i o różnych umiejętnościach. Centrum ułatwia kreatywne działania w szkołach, środowiskach lokalnych i placówkach opiekuńczych oraz w Internecie, a także współpracuje z lokalnymi społecznościami i partnerami, koordynując projekty artystyczne, wydarzenia, festiwale, uroczystości i zamówienia publiczne.

Organizacja ta jest również siedzibą Design-Nation, wiodącej brytyjskiej sieci portfolio dla projektantów i twórców rzemiosła, wzornictwa i produktów.

The Hub jest Narodową Organizacją Portfolio Arts Council England, będącą własnością i wspieraną przez Radę Okręgu North Kesteven, a zarządzaną przez Lincs Inspire Limited, organizację charytatywną z siedzibą w Lincolnshire.

Po remoncie wartym 1,2 miliona funtów w maju 2021 r., Hub został ponownie otwarty po roku przerwy i zamknięcia z powodu pandemii COVID-19. Wraz z nowym wyglądem zmieniono nazwę centrum na "Hub", zachowując jednocześnie jego status krajowego centrum rzemiosła i wzornictwa, po prawie dekadzie funkcjonowania jako National Centre for Craft & Design (NCCD) i po połączeniu w 2018 roku NCCD z organizacją rozwoju sztuk wizualnych North Kesteven, artsNK.

NCCD rozpoczęło działalność w 2003 r. jako "The Hub", w przerobionym magazynie nasion firmy Hubbard and Phillips. W 2011 roku zmieniło nazwę na Krajowe Centrum Rzemiosła i Projektowania (The National Centre for Craft & Design), finansowane przez Radę Dzielnicy North Kesteven i Arts Council England.

Przed zmianą marki NCCD budynek przez dziewięć lat funkcjonował jako "The Hub", po przeniesieniu go z The Pearoom w Heckington, które w latach 70. przekształcono w centrum dziedzictwa, rzemiosła i turystyki dla wioski. Do czasu przeprowadzki do Sleaford w 2003 r. obecny dom był magazynem nasion w latach 1939-1972, a następnie magazynem.

The Hub jest częścią Lincolnshire One Venues (LOV), wspieranego przez Lincolnshire Arts Trust w celu promowania i pozyskiwania funduszy dla dziesięciu ośrodków artystycznych w Lincolnshire. i jest Narodową Organizacją Portfolio Arts Council England, będącą własnością i wspieraną przez Radę Okręgu North Kesteven i zarządzaną przez Lincs Inspire Limited.^[1]

Kościół St Denys' Church to średniowieczny anglikański kościół parafialny w Sleaford, Lincolnshire, Anglia. Podczas gdy kościół i ksiądz byli obecni w osadzie prawdopodobnie od około 1086 roku, najstarszymi częściami obecnego budynku są wieża i iglica, które pochodzą z końca XII i początku XIII wieku; kamienna iglica jest jednym z najwcześniejszych przykładów tego typu w Anglii. Dekorowana gotycka nawa główna, nawy boczne i północny transept zostały zbudowane w XIV wieku. Kościół był przebudowywany w XIX wieku: nawa północna została przebudowana przez miejscowych budowniczych Kirk i Parry w 1853 roku, a wieża i iglica zostały w dużej mierze zrekonstruowane w 1884 roku po uderzeniu pioruna. St Denys' pozostaje czynnym kościołem parafialnym.

Kościół jest wpisany na listę zabytków klasy I, która jest krajowym oznaczeniem przyznawanym "budynkom o wyjątkowym znaczeniu". Jest on doskonałym przykładem dekorowanej gotyckiej architektury kościelnej w Anglii. Historycy architektury, Sir Nikolaus Pevsner i John Harris, zauważają, że "śledzenie inwencji murarza jest długotrwałą rozkoszą". Szczególną pochwałę zebrała dekoracja kościoła, a Simon Jenkins stwierdził, że dekorowane okna są "dziełami o nieskończonej złożoności". Denys', zbudowany z kamienia Ancaster z dachem pokrytym ołowiem, jest wyposażony w średniowieczny parawan i szynę komunijną, prawdopodobnie autorstwa Sir Christophera Wrena, oraz posiada osiem dzwonów z 1796 roku. W kościele znajduje się kilka pomników, w tym dwa nagrobki ołtarzowe upamiętniające członków rodziny Carre, panów dworu w Sleaford w XVII wieku.^[2]

The Bass Maltings w Sleaford, Anglia, to duża grupa ośmiu nieużywanych słodowni należących pierwotnie do Bass Brewery z Burton upon Trent. Zbudowane w latach 1901-1907 według projektu Herberta A. Couchmana, słodownie są największą grupą słodowni w Anglii; zostały oznaczone klasą II* na liście dziedzictwa narodowego dla Anglii, uznając je za "szczególnie ważne... o więcej niż specjalnym znaczeniu".

Obszar Sleaford, będący częścią głównie rolniczego hrabstwa Lincolnshire, był w latach 80. XIX wieku głównym producentem jęczmienia. Jęczmień, po wykiełkowaniu i wysuszeniu w postaci słodu, stanowi kluczowy składnik w produkcji piwa. Wraz z połączeniami kolejowymi miasto przyciągnęło do siebie firmę browarniczą Bass. Zastosowanie bardziej wydajnych technik w innym zakładzie Bassa doprowadziło do zamknięcia słodowni w Sleaford w 1959 r. Mimo że pod koniec XX wieku budynki były wykorzystywane do hodowli drobiu, nie były w pełni wykorzystywane od czasu opuszczenia ich przez firmę Bass, a pożar w 1976 roku poważnie uszkodził trzy słodownie. Propozycje przekształcenia budynków w powierzchnie biurowe, handlowe i mieszkalne zostały wstrzymane na początku 2015 r. po długich opóźnieniach związanych z uzyskaniem pozwolenia na budowę i wycofaniem się głównego inwestora.^[7]

The Manor House to zespół połączonych ze sobą budynków znajdujących się przy Northgate w angielskim mieście Sleaford, Lincolnshire. Złożony układ, części dworu pochodzą z XVI wieku, ale zostały rozbudowane o georgiański dom Rodos i późniejsze gotycko-rewolucyjne prace. Do XX wieku była to prywatna rezydencja, a obecnie jest podzielona na nieruchomości komercyjne i apartamenty mieszkalne. Dom był własnością wielu rodzin i osób prywatnych, w tym lokalnego bankiera i biznesmena Benjamina Handleya oraz Sophii Peacock, której siostrzeńcy, Cecil i Frank Rhodes, spędzali w dzieciństwie lato w posiadłości.

Budynek podzielony jest na dwie działki: Dworek (nr 31) i Domek Rodos (nr 33). Pierwszy z nich to zespół budynków, w większości kamiennych. Wchodzi się do niego przez brukowany dziedziniec, z XIX-wiecznym gotyckim frontem zachodnim, w tym małą wieżyczką; część północnej strony podwórza stanowi XVII-wieczny budynek z dwuspadowym dachem. Murowany Dom Rodos wychodzi bezpośrednio na ulicę. Opisany przez Sir Nikolausa Pevsnera i Johna Harrisa jako "układanka", Manor House jest godny uwagi ze względu na ponowne wykorzystanie średniowiecznych murów, z których niektóre pochodzą z XIV wieku, a inne prawdopodobnie zostały usunięte z zamku Sleaford. W 1949 r. został wpisany na Listę Dziedzictwa Narodowego Anglii jako budynek klasy II*, uznając go za "szczególnie ważny... o ponadprzeciętnym znaczeniu".^[8]