Royal Wootton Bassett - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Broad Town White Horse to figura wzgórza przedstawiająca białego konia, znajdująca się we wsi Broad Town, Wiltshire, Anglia. Jest to jedna z ośmiu kanonicznych figur na wzgórzu w Wiltshire przedstawiających białego konia, wyrzeźbiona w zboczu o kącie 45° powyżej Little Town Nursery Farmhouse i widoczna z odległości 20 mil. Koń ma wymiary 80 na 60 stóp i zbudowany jest z drobnoziarnistej, zbitej kredy o dobrze zarysowanych krawędziach. Chociaż jego pochodzenie jest niepewne, według Williama Plenderleatha z 1885 r., został on wycięty w 1864 r. przez Williama Simmondsa, który był wówczas właścicielem farmy. Simmonds twierdził później, że jego zamiarem było stopniowe powiększanie konia na przestrzeni lat, ale musiał porzucić gospodarstwo i nie miał takiej możliwości.

Biały koń służy jako ikona wioski Broad Town i jest powszechnie uważany za jedną z najbardziej ożywionych figur białych koni w Wiltshire. Zauważono, że jest zarówno rzucający się w oczy, ponieważ jest widoczny z wielu kilometrów, jak i "tajemniczy biały koń", ze względu na jego wiejskie położenie z dala od głównych dróg. Z czasem koń zaczął popadać w zaniedbanie, a jego konserwacja była częstym problemem aż do 1991 roku, kiedy to mieszkańcy wsi utworzyli Broad Town White Horse Restoration Society (Stowarzyszenie na rzecz Odbudowy Białego Konia w Broad Town), które zajmuje się regularnym czyszczeniem i konserwacją konia.^[2]

Wootton Bassett Mud Spring to geologiczny Obszar Specjalnego Zainteresowania Naukowego o powierzchni 8000 metrów kwadratowych w Wiltshire w Anglii, zgłoszony w 1997 roku. Można go znaleźć po dziesięciominutowym spacerze od parkingu przy kanale naprzeciwko Templars Way, wzdłuż przecięcia kanału Wilts & Berks, a następnie na południe przez tereny rolnicze.

Błotne źródła w Wootton Bassett to sączące się źródła zimnego, szarego błota, które wypływają pod cienką warstwą roślinności z gliny Ampthill Clay. Woda wypływająca w błocie pochodzi z warstwy wodonośnej formacji Coral Rag znajdującej się pod gliną i wydobywa na powierzchnię opalizujące skamieniałości pochodzące z okresu od połowy do końca epoki oksfordzkiej późnej jury. Skamieniałości, niekiedy pokryte aragonitem, obejmują foraminifery i ostrakody i są wyjątkowo dobrze zachowane. Znaleziono także wiele okazów otolitów, wśród których dominują formy określane jako Otolithus (Leptolepididarum).

Przepływ jest na ogół powolny, jednak w 1974 r. pracownicy oczyszczający pobliski strumień, Hancock's Water, opisali strumień błota unoszący się w powietrze. W 1990 r. podjęto próbę zasypania najbardziej aktywnego źródła, wsypując do niego 100 ton (110 ton) gruzu. Spowodowało to wyparcie błota, które spłynęło do Hancock's Water, ale gruzu nie było już widać.

W czerwcu 1996 roku Brytyjskie Stowarzyszenie Mikrobiologicznej Bioróżnorodności (BMBA) wysłało zespół mikrobiologów w celu monitorowania i pobierania próbek ze źródeł. Odkryli oni, że źródła mają głębokość ponad 120 metrów i średnicę 75 milimetrów. Emitują one stały strumień fluidalnego błota w ilości kilku metrów sześciennych dziennie. Naukowcy z BMBA byli zainteresowani mikrobiologią beztlenową przepływu błota i możliwymi związkami między tym źródłem a głęboką biosferą lądową. Odkryli, że na tym obszarze znajduje się pięć głównych miejsc aktywności źródeł błotnych, z których jedno można podzielić na trzy odrębne źródła błotne. Zmierzyli również temperaturę, pH i przewodność płynu w źródłach.^[4]