Sussex Downs AONB - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Amberley Museum to muzeum dziedzictwa przemysłowego na otwartym powietrzu w Amberley, niedaleko Arundel w West Sussex w Anglii. Muzeum jest własnością i jest zarządzane przez Amberley Museum and Heritage Centre, firmę non-profit i zarejestrowaną organizację charytatywną, przy wsparciu aktywnej organizacji przyjaciół. Przedmioty z kolekcji muzealnej są przechowywane przez The Amberley Museum Trust.

Muzeum zostało założone w 1978 roku przez Southern Industrial History Centre Trust i wcześniej znane było jako Amberley Working Museum, Amberley Chalk Pits Museum oraz Amberley Museum and Heritage Centre. Znajduje się ono na terenie historycznych kamieniołomów kredy. Przez ponad 100 lat wydobywano tu kredę i przetwarzano ją na wapno, a w muzeum nadal znajduje się kilka oryginalnych pieców do wypalania wapna. Ponadto zbiory i wystawy w muzeum obejmują różnorodne kolekcje związane z dziedzictwem przemysłowym i lokalnym, w tym koleje wąskotorowe, lokalne linie autobusowe oraz wiele tematów związanych z przemysłem lekkim i wiejskim.^[8]

Firle Place to dwór w Firle, w Sussex, w Wielkiej Brytanii. Rodzina Gage była właścicielami ziemi w Firle od czasu przejęcia jej od rodziny Levett w XV wieku. Dwór został zbudowany pod koniec XV wieku przez Sir Johna Gage'a, który uczynił Firle Place swoim głównym domem. Piastował on wiele wysokich urzędów, w tym konstabla Tower i był wykonawcą testamentu Henryka VIII.

Zewnętrzna okładzina budynku jest w stylu georgiańskim, przy użyciu kamienia Caen Stone, co upodabnia go do klasycznego francuskiego zamku. Prace te zostały ukończone przez Sir Williama Gage'a, 7. baroneta, który odziedziczył dom w 1713 r. Dom jest usytuowany w typowo otwartym parku. Wnętrze domu jest jednak w stylu Tudorów i koncentruje się wokół centralnego dziedzińca. Dom posiada bogatą kolekcję obrazów, porcelany i mebli, w tym dzieł Gainsborougha, Reynoldsa, Van Dycka, Rafaela, Puligo, Zoffany'ego i Teniersa.

W czasie I wojny światowej zakwaterowano tu uczniów pobliskiej Southover Manor School w Lewes, a w czasie II wojny światowej kwaterowali tu żołnierze kanadyjscy.

Dom i tereny otwarte dla zwiedzających w miesiącach letnich są również wykorzystywane jako lokacje filmowe i telewizyjne, występowały m.in. w serialu BBC Jonathan Creek i trzyczęściowym miniserialu The Line of Beauty. W serialu BBC Bake Off Creme de la Creme Series 2, który został wyemitowany w 2017 roku, oraz w adaptacji Emmy Jane Austen z 2020 roku.^[9]

Ditchling Beacon to najwyższy punkt w East Sussex w Anglii, o wysokości 248 m n.p.m. Znajduje się na południe od Ditchling i na północny wschód od Brighton. Jest to duże kredowe wzgórze o szczególnie stromej północnej ścianie, pokryte otwartymi łąkami i pastwiskami dla owiec. Jest to trzeci co do wysokości punkt w South Downs, po Butser Hill i Crown Tegleaze.

Droga biegnie z Ditchling w górę, przez północną ścianę i w dół do północnych przedmieść Brighton. Na szczycie i przy północnej bazie znajdują się parkingi. Stroma droga stanowi wyzwanie dla uczestników różnych imprez charytatywnych, sportowych i innych, które odbywają się regularnie między Londynem a Brighton. Była to także trasa pierwszego z dwóch dni wyścigu w Wielkiej Brytanii podczas Tour de France w 1994 roku. Organizatorzy wyścigu przyznali Ditchling Beacon kategorię wzniesienia 4. 20 lat później została ona włączona do trasy siódmego etapu wyścigu Tour of Britain z Camberley do Brighton w 2014 roku.

Ditchling Beacon jest częścią biologicznego terenu o specjalnym znaczeniu naukowym Clayton to Offham Escarpment, a obszar o powierzchni 24 hektarów (59 akrów) jest rezerwatem przyrody zarządzanym przez Sussex Wildlife Trust. Zbocza reprezentują jedne z najlepszych kredowych pagórków w okolicy.^[12]

Monk's House to XVI-wieczny domek z muru pruskiego w wiosce Rodmell, trzy mile na południe od Lewes, East Sussex, Anglia. Pisarka Virginia Woolf i jej mąż, działacz polityczny, dziennikarz i redaktor Leonard Woolf, kupili ten dom na aukcji w White Hart Hotel, Lewes, 1 lipca 1919 roku za 700 funtów i przyjmowali w nim wielu gości związanych z Grupą Bloomsbury, w tym T.S. Eliota, E.M. Forstera, Rogera Fry'a i Lyttona Stracheya. Zakup ten został szczegółowo opisany w jej Dzienniku, t. 1, s. 286-8.

Siostra Virginii, artystka Vanessa Bell, od 1916 r. mieszkała w pobliskim Charleston Farmhouse w Firle i choć oba domy różniły się stylem, stały się ważnymi placówkami Grupy Bloomsbury. Obecnie National Trust zarządza budynkiem jako muzeum domu pisarza.^[13]

Kaplica Fitzalanów to prezbiterium kościoła św. Mikołaja na zachodnim terenie zamku Arundel.

Kościół św. Mikołaja jest jednym z niewielu budynków kościelnych podzielonych na dwie części: rzymskokatolicką (prezbiterium) i anglikańską (nawa i transepty). Prezbiterium, Kaplica Fitzalanów, jest wykorzystywane jako prywatne mauzoleum książąt Norfolk. Jest to budynek wpisany na listę zabytków klasy I.

Richard FitzAlan, 10. hrabia Arundel, był odpowiedzialny za budowę kaplicy pośmiertnie, zgodnie ze swoim testamentem. Pierwotna kaplica Fitzalan składała się z całego budynku i została zbudowana jako kolegiata Trójcy Świętej w 1380 roku na zlecenie Richarda Fitzaglana, 11. hrabiego Arundel, którego rodzina była właścicielem zamku Arundel. Jest to przykład gotyku prostopadłościennego, a architektem i murarzem był prawdopodobnie William Wynford. W kaplicy pochowanych jest wielu znanych członków rodzin Fitzalanów i Howardów, wielu z nich w grobowcach ozdobionych rzeźbionymi wizerunkami. Pochowana jest tu większość zmarłych niedawno książąt Norfolk.

Kaplica została poważnie uszkodzona w 1643 roku podczas oblężenia zamku Arundel przez armaty parlamentarzystów w czasie angielskiej wojny domowej. Przez cały XVIII wiek pozostawała zaniedbana. W tym okresie w zachodniej części budynku kościoła utworzono parafię anglikańską. Bernard Howard, 12. książę Norfolk, jest uznawany za inicjatora poważnych napraw kaplicy Fitzalan około 1837 roku, a jego następcy rozbudowali i odrestaurowali kaplicę.

Fitzalan Chapel jest obecnie własnością niezależnego funduszu charytatywnego (nr 279379), który przyjmuje datki na dalsze utrzymanie i konserwację. Obecnie jest ona dostępna dla zwiedzających z terenu zamku.^[14]

Kościół St Mary and St Peter's Church znajduje się we wsi Wilmington, w hrabstwie East Sussex, w Anglii. Jest to czynny anglikański kościół parafialny w dekanacie Lewes i Seaford, archidiakonacie Lewes i Hastings oraz diecezji Chichester. Założony pod koniec XI wieku, aby służyć mieszkańcom wsi u podnóża South Downs, funkcjonował także jako kościół przeorski dla mnichów z sąsiedniego klasztoru Wilmington, z którym był fizycznie połączony. Na przestrzeni wieków budynek "korzystał z życzliwej renowacji" - w tym serii prac wykonanych przez wybitnych architektów Paley'a i Austina w epoce wiktoriańskiej oraz wewnętrznej renowacji po pożarze na początku XXI wieku. Kościół jest wpisany na listę dziedzictwa narodowego Anglii jako budynek zabytkowy klasy I.^[16]

Lancing College Chapel to kaplica w Lancing College w West Sussex w Anglii, będąca przykładem architektury gotyckiego odrodzenia. Kaplica została zaprojektowana przez R.H. Carpentera i Williama Slatera. Kamień węgielny pod kaplicę kolegium położono w 1868 roku i chociaż prace budowlane przerwano w 1977 roku, kaplica pozostaje niedokończona. W 1911 r. kaplicę poświęcono św. Marii i św. Mikołajowi, ale od 1875 r. kolegium odprawiało nabożeństwa w ukończonej krypcie. Kaplica jest zbudowana z piaskowca z Sussex, pochodzącego z Scaynes Hill w West Sussex. Jest to budynek wpisany na listę zabytków klasy I i największa kaplica szkolna na świecie.

Witraż został zamówiony dla uczczenia pamięci Trevora Huddlestona OL i poświęcony przez Desmonda Tutu 22 maja 2007 r.^[17]

Cissbury Ring to 84,2-hektarowy biologiczny Obszar Specjalnego Zainteresowania Naukowego na północ od Worthing w West Sussex. Jest on własnością National Trust i został uznany za zabytek wpisany do rejestru zabytków ze względu na neolityczną kopalnię krzemienia i wzgórze z epoki żelaza.

Cissbury Ring to największy fort na wzgórzu w Sussex, drugi co do wielkości w Anglii i jeden z największych w Europie, o powierzchni około 60 akrów (24 ha). Wały ziemne, które tworzą fortyfikacje, zostały zbudowane na początku Średniej Epoki Żelaza, prawdopodobnie około 250 r. p.n.e., ale porzucone w okresie 50 r. p.n.e.-50 r. n.e.

Na terenie fortu znajduje się neolityczna kopalnia, jedna z pierwszych kopalni krzemienia w Wielkiej Brytanii. W ciągu około 900 lat użytkowania na wzgórzu Cissbury wydrążono około 200 szybów. Głębokość szybów dochodziła do 12 metrów (39 stóp), a ich średnica na powierzchni wynosiła 7 metrów (23 stopy). Z dna szybów wychodziło na zewnątrz do ośmiu chodników, które często łączyły się ze sobą. Obiekt został zniszczony w wyniku nielegalnego wykrywania metali.^[19]

Racton Monument – budynek w Racton, w hrabstwie West Sussex w Anglii. Wybudowany w latach 1766-1775. Drugi hrabia Halifaxu zlecił jego budowę jako domek letniskowy dla pobliskiej posiadłości Stansted. Jednakże alternatywna wersja zakłada potrzebę możliwości obserwacji statków handlowych w dokach w pobliskim Emsworth.

Budynek zaprojektował Theodosius Keene, syn Henry'ego Keene'a, na trójkątnej podstawie, z okrągłą wieżyczką na każdym rogu. Wybudowany został w latach 1766-1775 z czerwonej cegły, pokryty pierwotnie krzemieniem i miał 4 piętra (24 m). Wysokość ta pozostała do dzisiaj nienaruszona. Budynek jest własnością prywatnego właściciela Chrisa Veltoma, który otrzymał zezwolenie na przerobienie budynku na mieszkanie, jednak plany nie zostały dotychczas zrealizowane.

Racton Monument znajduje się na uboczu wśród dzikiej natury, daleko od zamieszkanego terenu i dróg. Prawdopodobnie służył w celach przemytniczych. Współcześnie jest miejscem o złej reputacji, głównie z powodu jego popularności wśród narkomanów i samobójców. Ratcon Monument jest także uważany za miejsce występowania zjawisk paranormalnych.^[20]

Kościół św. Jana Chrzciciela jest kościołem parafialnym Kościoła Anglii w wiosce Clayton w Mid Sussex District, jednym z siedmiu lokalnych okręgów rządowych w angielskim hrabstwie West Sussex. Ten mały i prosty anglosaski budynek wyróżnia się "niezwykłym" i obszernym zestawem malowideł ściennych, pochodzących z początku XII wieku i odkrytych ponownie ponad 700 lat później. Duża część konstrukcji kościoła pochodzi z XI wieku i była w niewielkim stopniu zmieniana. Kościół, stojący pośrodku dużego cmentarza i obsługujący małą wioskę Clayton u podnóża South Downs, jest częścią wspólnej parafii z sąsiednią wioską Keymer - porozumienie, które istniało nieformalnie od wieków i zostało prawnie uznane w XX wieku. English Heritage wpisał kościół na listę Grade I ze względu na jego znaczenie architektoniczne i historyczne.^[21]

Glynde Place to elżbietański dwór w Glynde w East Sussex w Anglii. Położony w Parku Narodowym South Downs, jest domem rodzinnym wicehrabiów Hampden, których przodkowie zbudowali ten dom w 1569 roku. Budynek jest wpisany na listę zabytków klasy I. Przylegający do niego kościół został zbudowany w XVIII wieku.

W 1883 roku majątek rodziny Brand obejmował 8 846 akrów (35,80 km2) w Sussex (odziedziczonych przez rodziny Morley i Trevor, wycenionych na 8 121 funtów rocznie), 6 658 w Hertfordshire, 3 600 w Essex, 2 081 w hrabstwie Cambridge i 978 w Suffolk. (Razem 22 163 akry (89,69 km2) o wartości 24 753 funtów rocznie).

W latach 2008-2013 dom został poddany gruntownej renowacji, zorganizowanej przez 7. wicehrabiego Hampdena, a sfinansowanej ze sprzedaży jednego z obrazów należących do posiadłości.

Dom i ogrody, wpisane na listę II* klasy, są otwarte dla zwiedzających.^[23]

The Trundle to grodzisko z epoki żelaza na wzgórzu St Roche's Hill, około 4 mil na północ od Chichester, West Sussex, Anglia, zbudowane na miejscu grodziska typu causewayed enclosure, formy wczesnego neolitycznego wału ziemnego występującego w północno-zachodniej Europie. Zagrody z wałem były budowane w Anglii od krótko przed 3700 r. p.n.e. do co najmniej 3500 r. p.n.e. Charakteryzują się one całkowitym lub częściowym ogrodzeniem terenu rowami, które są poprzecinane szczelinami lub drogami zwodzonymi. Ich przeznaczenie nie jest znane; mogły to być osady, miejsca spotkań lub rytuałów. Hillforty były budowane już w 1000 r. p.n.e., w późnej epoce brązu, i kontynuowane przez epokę żelaza, aż do okresu krótko przed okupacją rzymską. Około końca XIV wieku na wzgórzu zbudowano kaplicę pod wezwaniem św. Rocha, która w 1570 roku popadła w ruinę. W późniejszym okresie na wzgórzu zbudowano wiatrak i latarnię morską. W okresie postśredniowiecznym miejsce to było okazjonalnie wykorzystywane jako miejsce spotkań.

Wzgórze jest nadal znaczącym wałem ziemnym, ale neolityczne stanowisko było nieznane aż do 1925 r., kiedy archeolog O.G.S. Crawford uzyskał zdjęcie lotnicze Trundle, na którym wyraźnie widać dodatkowe struktury wewnątrz wałów wzgórza. W tamtych czasach grodziska z bramami były nowością w archeologii, do 1930 roku znano ich tylko pięć. Zdjęcie to przekonało archeologa E. Cecila Curwena do przeprowadzenia wykopalisk na tym stanowisku w latach 1928 i 1930. Te wczesne wykopaliska pozwoliły ustalić datę budowy hillfortu na około 500 do 100 lat p.n.e. i udowodniły istnienie neolitycznego stanowiska. W 2011 r. w ramach projektu Gathering Time opublikowano analizę dat radiowęglowych z prawie czterdziestu brytyjskich grodzisk, w tym z Trundle. Stwierdzono, że neolityczna część stanowiska została prawdopodobnie zbudowana nie wcześniej niż w połowie czwartego tysiąclecia p.n.e. W 1995 r. Alastair Oswald dokonał przeglądu stanowiska, stwierdzając obecność piętnastu platform mieszkalnych z epoki żelaza w obrębie murów obronnych wzgórza.^[24]

West Dean College of Arts and Conservation znajduje się na terenie liczącego 6 350 akrów West Dean Estate, w West Dean koło Chichester. Posiadłość ta była niegdyś domem poety i mecenasa sztuki Edwarda Jamesa. Był on zagorzałym wielbicielem ruchu surrealistycznego i za życia zgromadził jedną z największych kolekcji jego dzieł. Odziedziczył West Dean House i posiadłość po śmierci swojego ojca, Williama Dodge'a Jamesa.

W 1939 roku Edward napisał do Aldousa Huxleya, wyrażając obawę, że po wojnie niektóre sztuki, a zwłaszcza techniki rzemieślnicze, zostaną utracone. Jako rozwiązanie James zaproponował, aby jego posiadłość stała się wspólnotą edukacyjną, w której można by zachować i nauczać technik rzemieślniczych, jednocześnie odnawiając stare prace i tworząc nowe dzieła sztuki. W 1964 r. James przekazał posiadłość, w tym West Dean House, Fundacji Edwarda Jamesa. W 1971 r. Fundacja założyła West Dean College jako ośrodek studiów konserwatorskich, artystycznych, rzemieślniczych, pisarskich, ogrodniczych i muzycznych, oferujący kursy dzienne i zaoczne. Na terenie posiadłości znajdują się także Galeria Sussex Barn, Studio Gobelinów oraz Ogrody West Dean.^[26]

Kościół North Stoke, poświęcony ponownie w 2007 roku Świętej Marii Dziewicy po tym, jak jego średniowieczna dedykacja została nieoczekiwanie ponownie odkryta, to były kościół parafialny Kościoła Anglii w nadrzecznej wiosce North Stoke w dystrykcie Horsham w West Sussex. Częściowo XI-wieczny budynek w kształcie krzyża, położony w niemal opuszczonej wiosce, w pętli rzeki Arun, jest w większości nieodrestaurowany i stoi na starożytnym wale ziemnym, który ma korzenie przedchrześcijańskie. Budynek posiada elementy architektoniczne i wyposażenie wewnętrzne pochodzące sprzed setek lat, w tym bardzo stare witraże i malowidła ścienne, choć w porównaniu z innymi kościołami w Sussex w podobnym wieku jest tu niewiele pomników. Kościół, "poruszająco mówiący o wiekach rolniczego życia w odległym Sussex", nie jest już wykorzystywany do sprawowania kultu: w 1992 r. został uznany za zbędny, po czym powierzono go organizacji Churches Conservation Trust. English Heritage wpisuje kościół na listę Grade I ze względu na jego znaczenie architektoniczne i historyczne.^[30]