Park Narodowy South Downs - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum w Chalton, Anglia. Starożytna farma w Butser – czynna replika farmy z epoki żelaza, położona niedaleko Petersfield w hrabstwie Hampshire w Wielkiej Brytanii. Prowadzone są tam długotrwałe eksperymenty dotyczące uprawy roślin, polowań na zwierzęta oraz wytwórczości w prehistorii i okresie wpływów rzymskich. Okres zainteresowań obejmuje lata 400 p.n.e. – 400 n.e.

Farma założona została w 1972 r. przez archeologa doświadczalnego Petera J. Reynoldsa (1939–2001), a jej nazwa pochodzi od oryginalnego stanowiska na wzgórzu Butser, kilka kilometrów od Petersfield. W 1976 r. otwarto drugie stanowisko w Hillhampton Down kilometr dalej, a w 1989 zamknięto oryginalne stanowisko w Butser Hill. W 1991 r. projekt przeniesiono do Bascomb Copse w Chalton w hrabstwie Hampshire, około 5 km od miejsca stanowiska. Budowle na farmie to stylizowane na przedrzymskie domy oraz willa rzymska. Farma otwarta jest dla turystów.^[1]

Highdown Gardens to ogrody na zachodnim skraju miasta Worthing, w pobliżu wsi Ferring i stanowiska archeologicznego National Trust Highdown Hill, w West Sussex, w Anglii. Z widokiem na morze z South Downs, zawierają kolekcję rzadkich roślin i drzew, łącznie z kolekcją narodową. Właścicielem i opiekunem ogrodów jest Worthing Borough Council, a wstęp do nich jest bezpłatny.

Ogród kredowy w Highdown, utworzony w kamieniołomie kredy, gdzie było mało gleby i niesprzyjające warunki do wzrostu roślin, jest dziełem Sir Fredericka Sterna (1884-1967) i jego żony, którzy zakupili ten teren o powierzchni 8,52 akrów (3,45 ha) w 1909 r. i przez 50 lat pracowali nad udowodnieniem, że rośliny mogą rosnąć na kredzie.

Ogrody powstały w okresie, gdy do Chin i Himalajów wyruszały ekspedycje zbierające rzadkie i ciekawe rośliny. Wiele z oryginalnych roślin z wczesnych kolekcji znajduje się w ogrodzie do dziś, zwłaszcza rośliny zebrane przez Reginalda Farrera i Ernesta Henry'ego Wilsona.

Po śmierci Sir Fredericka w 1967 roku, w wieku 83 lat, Lady Stern spełniła jego życzenie i przekazała ogrody Radzie Miasta Worthing.

Wiosną i wczesnym latem pojawiają się tu kwitnące rośliny cebulowe: przebiśniegi, krokusy, zawilce i żonkile, a następnie piwonie i irgi bródkowe.^[2]

Butser Hill to 239,7-hektarowy biologiczny i geologiczny Obszar Specjalnego Zainteresowania Naukowego na południowy zachód od Petersfield w Hampshire. Jest to narodowy rezerwat przyrody i specjalny obszar ochrony. Jego część stanowi teren przeglądu geologicznego, a obszar o powierzchni 84,8 ha to Oxenbourne Down, który został wyznaczony jako lokalny rezerwat przyrody. Część tego obszaru jest zabytkiem wpisanym do rejestru zabytków.

Jest to wzgórze kredowe i jeden z najwyższych punktów w Hampshire. Jest to również najwyższy punkt kredowego grzbietu South Downs i drugi co do wysokości punkt w Parku Narodowym South Downs, po Blackdown w Western Weald. Chociaż ma tylko 271 metrów wysokości, zalicza się do angielskich Marilyns. Znajduje się w granicach Queen Elizabeth Country Park.

Nazwa Butser pochodzi od staroangielskiego Bryttes Oran oznaczającego zbocze Briht. Oran lub Ora to staroangielskie określenie wzgórza o płaskim wierzchołku i/lub stromego zbocza.

Płaski szczyt jest otoczony kilkoma ostrogami. Rowy i wały z epoki żelaza oddzielają ostrogi od szczytu, jednak cel tych robót ziemnych jest niejasny.

Po południowo-wschodniej stronie wzgórza znajdują się dowody na uprawę lynchetów. Wiek linczów nie jest znany, ale dzięki króliczym norom na powierzchnię wydobyto ceramikę rzymską.

Na wzgórzu znajdują się maszty antenowe.

Wzgórze zostało zakupione przez Radę Hrabstwa Hampshire w 1966 roku. Przed zakupem szczyt był wykorzystywany do uprawy pszenicy, ale obecnie jedyną działalnością rolniczą jest wypas.

Na wzgórzu Butser Hill występuje bogata różnorodność flory i fauny. Wzgórze Butser znajduje się w pierwszej dwudziestce stanowisk muraw kredowych Hampshire ze względu na bogatą florę naczyniową, a także jest najbogatszym stanowiskiem muraw kredowych w Hampshire pod względem flory mszaków (125 gatunków) i porostów (82 gatunki). Ponadto odnotowano ponad 30 gatunków motyli, w tym populacje księcia Burgunda i srebrnej plamistości, co czyni ten obszar ważnym terenem ochrony dla wielu gatunków motyli.

Co roku organizowany jest bieg Fell Run zwany Butser Hill Challenge, który polega na trzykrotnym wbiegnięciu na wzgórze i zejściu z niego.^[7]

All Saints Church to anglikański kościół parafialny we wsi East Meon, w hrabstwie Hampshire, w Anglii. Jest to zabytek klasy I i najstarszy budynek we wsi. Leżał tak blisko wzgórza na północ od wsi - części South Downs - że nie było miejsca na wybudowanie nawy północnej. Większość kościoła pochodzi z okresu normańskiego, a kaplica południowa i nawa południowa zostały dobudowane w XIII wieku.

Według Nikolausa Pevsnera jest to "jeden z najbardziej porywających wiejskich kościołów w Hampshire", dla Johna Betjemana jest to "uderzający, odważnie masywny kościół położony ponad wsią na tle zielonego puchu", natomiast Simon Jenkins twierdzi, że spośród saksońskich fundacji w dolinie Meon "niewiele jest tak satysfakcjonujących jak East Meon".^[10]

Highdown Hill to wzgórze w South Downs, o wysokości 81 metrów. Szczyt wzgórza i jego zachodnie stoki znajdują się w parafii Ferring w okręgu Arun, natomiast wschodnie stoki leżą w gminie Worthing. Jest to popularne miejsce dla piknikowiczów, spacerowiczów z psami i lokalnych kolarzy. Rozciąga się z niego widok na Littlehampton, Angmering, Ferring i Worthing, a przy dobrej pogodzie na wschód aż do Seven Sisters i na zachód do Isle of Wight. Jest on własnością National Trust. Na północy widoczne są starożytne forty wzgórz Cissbury Ring i Chanctonbury Ring, a na szczycie Highdown Hill znajdują się pozostałości starożytnego fortu wzgórzowego. Wzgórze Highdown jest tradycyjnym miejscem pochówku królów Sussex.

U podnóża wzgórza znajduje się parking, toalety, ogrody, kawiarnia, hotel i restauracja. Ogrody są obecnie w trakcie renowacji.^[12]

Ditchling Unitarian Chapel to kaplica unitariańska znajdująca się w Ditchling, wsi w angielskim hrabstwie East Sussex. W XVII wieku w wiosce, która była lokalnym centrum protestanckiego kultu nonkonformistycznego, zaczęła spotykać się kongregacja Baptystów Ogólnych, a do czasu wybudowania obecnej prostej kaplicy w stylu wernakularnym w 1740 roku duża część mieszkańców wyznawała baptystyczne poglądy. Wraz z innymi kaplicami baptystów w Sussex, w połowie XVIII wieku kongregacja zwróciła się w stronę poglądów unitariańskich, co spowodowało rozłam, w wyniku którego powstała nowa kaplica w pobliskim Wivelsfield. Do 1800 r. kaplica w Ditchling miała charakter całkowicie unitariański i od tego czasu funkcjonowała pod różnymi nazwami. Do osób związanych z kaplicą należą William Hale White, Henry Acton, Adrian Boult - który wziął w niej ślub - oraz G.K. Chesterton. Kaplica jest odsunięta od głównej ulicy Ditchling, przylega do niej dom i cmentarz. Wszystkie te elementy wpływają na charakter obszaru chronionego, który obejmuje centrum wsi Ditchling. English Heritage wpisał kaplicę na listę Grade II ze względu na jej znaczenie architektoniczne i historyczne.^[14]