Storrington - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Opactwo św. Józefa, Storrington w Storrington w Sussex, Anglia, było pierwotnie plebanią, później małym domem wiejskim, a następnie szkołą klasztorną.

Jest to nieregularny, pięcioprzęsłowy, dwu- i trzykondygnacyjny dom zbudowany w latach 1871-2 przez księdza George'a Faithfulla w stylu wiktoriańskiego gotyku, z wykorzystaniem materiałów pochodzących z rozebranej w tym czasie plebanii z 1621 roku. W latach 80. XIX w. była to rezydencja pułkownika Waltera George'a Stirlinga, baroneta, który posiadał rodowodowe stado bydła rasy Jersey. Kolejni lokatorzy przebudowali dom: w 1911 r. (budynek z muru pruskiego) i w 1930 r. (budynek z cegły), kiedy to pułkownik H.V. Ravenscroft dobudował salę bilardową i balową według projektu Johna Leopolda Denmana.

W 1953 r. dom stał się klasztorem dominikanów i szkołą z internatem. Szkołę zamknięto w 1999 roku. Wewnątrz, w najstarszej części budynku znajduje się dawna jadalnia (obecnie kaplica) z dobrej jakości XIX-wieczną boazerią płócienną i fryzem, otynkowanym sufitem z żebrami w formie pasów i witrażami. W Sali Rysunkowej znajduje się boazeria z początku XVIII w. i kominek z kolumienkami, a w dawnej bibliotece (obecnie Sala Posiedzeń) kamienny kominek z XVI w. Główne schody dębowe z toczonymi tralkami i malowane schody do klatki schodowej z toczonymi tralkami i sfazowanymi kwadratowymi słupkami z kulistymi zwieńczeniami.^[1]

Our Lady of England Priory w Storrington, West Sussex, Anglia, jest dawnym domem księży rzymskokatolickich należących do Wspólnoty Kanoników Regularnych z Prémontré, od miejsca ich założenia we Francji w 1121 roku. Księża ci są również znani jako Norbertanie, od imienia Norberta z Xanten, założyciela zakonu. Ze względu na ich białe habity członkowie zakonu nazywani są również Białymi Kanonikami. Kapłani postępują według reguły św. Augustyna.

Ziemia, na której zbudowano klasztor, została nadana przez Henryka Fitzalan-Howarda, 15. księcia Norfolk, a kamień węgielny pod budowę kościoła klasztornego położył w 1902 r. kardynał Bourne, arcybiskup Southwark. W kościele znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Angielskiej, którego figura jest dziełem austriackiego rzeźbiarza Ferdynanda Stueflessera.

Poeta Francis Thompson przebywał w klasztorze po tym, jak został tam sprowadzony przez Wilfrida i Alice Meynell, aby wyleczyć się z uzależnienia od opium. Podczas pobytu napisał wiersz Do Daisy. Również Hilaire Belloc po wizycie w przeoracie napisał 17 maja 1908 r. wiersz O uprzejmości.

Pierwszym przeorem klasztoru w Storrington był francuski biały kanonik, ojciec Xavier de Fourvière (urodzony jako Albert Rieux w 1853 r. w prowansalskiej wiosce Robion (znanej dziś lepiej jako "kraj Petera Mayle'a"). Był jednym z wielu francuskich księży wygnanych z Francji na początku 1900 roku - przybył tam, aby się osiedlić w 1903 roku - w następstwie agresywnych aktów rozdziału Kościoła i państwa przez rząd francuski. Xavier de Fourvière był znanym pisarzem, poetą i charyzmatycznym kaznodzieją, członkiem słynnego ruchu Frédérica Mistrala "Félibrige" na rzecz języka prowansalskiego. Często wygłaszał kazania w kościele Matki Bożej Francuskiej przy Leicester Square w Londynie. W maju 1912 r. zachorował, wrócił do Prowansji (w nadziei, że słońce zapewni mu powrót do zdrowia), ale zmarł w październiku 1912 r. i został pochowany w miejscu urodzenia, w Robion.

Wspólnota Chemin Neuf korzysta z budynków, które nadal są własnością Kościoła i zostały przekazane wspólnocie przez Zakon, który opuścił je po ponad 130 latach na początku 2010 roku.^[3]