Lancaster - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zamek Lancaster to średniowieczny zamek w Lancaster, w angielskim hrabstwie Lancashire. Jego wczesna historia jest niejasna, ale być może został założony w XI wieku na miejscu rzymskiego fortu z widokiem na przeprawę przez rzekę Lune. W 1164 roku hrabstwo Lancaster, w tym zamek, przeszło pod kontrolę królewską. W latach 1322 i 1389 Szkoci najechali Anglię, docierając aż do Lancaster i uszkadzając zamek. Nie był on ponownie obiektem działań wojennych aż do angielskiej wojny domowej. Po raz pierwszy zamek został użyty jako więzienie w 1196 roku, choć aspekt ten zyskał na znaczeniu w czasie angielskiej wojny domowej. Budynki zamkowe są własnością brytyjskiego władcy jako księcia Lancaster; część budowli jest wykorzystywana jako miejsce posiedzeń Trybunału Koronnego.

Do 2011 r. większość budynków była dzierżawiona przez Ministerstwo Sprawiedliwości jako Więzienie Jej Królewskiej Mości Lancaster, po czym zamek wrócił do Księstwa. Zamek jest obecnie otwarty dla zwiedzających przez siedem dni w tygodniu i przechodzi gruntowną renowację. W 2019 r. odnowiono duży, szeroki plac publiczny, który umożliwia dostęp do klasztoru. Nowa część kawiarni została zbudowana przy starym zewnętrznym murze kurtynowym, którego wysokość została zmniejszona, aby umożliwić widok na sąsiedni klasztor Lancaster. Jest to pierwszy XXI-wieczny dodatek do zamku. Inny odnowiony budynek przylegający do kawiarni jest wynajmowany Uniwersytetowi Lancaster jako kampus w mieście z niewielkim zapleczem konferencyjnym.^[2]

The Judges' Lodgings, dawniej kamienica miejska, a obecnie muzeum, znajduje się pomiędzy Church Street a Castle Hill, Lancaster, Lancashire, Anglia. Jest on wpisany na listę dziedzictwa narodowego Anglii jako budynek klasy I. Budynek jest najstarszym istniejącym domem miejskim w Lancaster, a także pierwszym domem w Lancaster z okiennicami. Był używany przez sędziów podczas posiedzeń Assize Court.

Dom przestał być wykorzystywany przez sędziów wizytatorów w 1975 r., a budynek został przekształcony w muzeum, w którym znajduje się muzeum dzieciństwa oraz kolekcja mebli Gillow. Przyszłość muzeum stanęła pod znakiem zapytania po ogłoszeniu przez Radę Hrabstwa Lancashire, że zostanie ono zamknięte na stałe. Początkowo proponowano zamknięcie 31 marca 2016 r., ale zostało ono odroczone. W kwietniu 2018 roku ogłoszono, że muzeum zostanie otwarte dla zwiedzających między Wielkanocą a końcem października 2019 roku.^[5]

Teatr Wielki w Lancaster (Anglia) jest jednym z najstarszych teatrów w Anglii i trzecim najstarszym w Wielkiej Brytanii, użytkowanym niemal nieprzerwanie od 1782 roku. Chociaż teatr był wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany, zachowała się znaczna część oryginalnego kamienia. Teatr jest wpisany na Listę Narodowego Dziedzictwa Anglii jako budynek klasy II.

Już w latach 60. XVII w. w stodołach i zajazdach w Lancaster odbywały się przedstawienia teatralne. na przykład latem 1777 r. w jednym z takich tymczasowych teatrów wystawiono sztukę Sierota z Chin Arthura Murphy'ego.

Teatr został zbudowany w 1781 r., stając się jednym z pierwszych stałych teatrów w Wielkiej Brytanii. Teatr został otwarty w czerwcu 1782 r. przez Josepha Austina (aktora) i Charlesa Edwarda Whitlocka (dentystę), którzy zarządzali siecią teatrów w północnej Anglii. Znany był po prostu jako "The Theatre, Lancaster".

Tego pierwszego lata w teatrze wystawiono sztuki Hamlet i The Belle's Stratagem, które zebrały dobre recenzje. W 1795 r. wystawiono Makbeta, a w roli Lady Makbet wystąpiła Sarah Siddons, która była szwagierką Whitlocka. We wrześniu 1833 roku w teatrze wystąpił włoski skrzypek Niccolò Paganini. Pod koniec lat 30. XIX wieku teatr był rzadziej wykorzystywany do przedstawień, a coraz częściej na spotkania Towarzystwa Wstrzemięźliwości i uroczyste wykłady. W 1843 roku Edmund Sharpe kupił teatr i po rozbudowie i przebudowie otworzył go ponownie w 1849 roku jako salę muzyczną oraz muzeum dla miejscowego Towarzystwa Literacko-Przyrodniczego. Do 1860 roku teatr był własnością prywatnej firmy Lancaster Athenaeum, założonej przez Sharpe'a.

Teatr został zamknięty w 1882 roku. W maju 1884 roku teatr znalazł nowego właściciela, Henry'ego Wilkinsona, który kazał przebudować budynek i ponownie otworzyć go jako Athenaeum Theatre. W 1897 roku teatr został ponownie przebudowany, między innymi przez architekta Franka Matchama, który zbudował nową scenę.

Dzieło Matchama przepadło, gdy budynek został poważnie uszkodzony przez pożar w 1908 roku. W tym samym roku wnętrze zostało przebudowane (nowy projekt architekta Alberta Winstanleya) i ponownie otwarte jako The Grand Theatre.

Teatr Wielki ma 457 miejsc na dwóch poziomach. Właścicielem teatru jest Lancaster Footlights, który zaczął występować w latach 20. ubiegłego wieku i kupił go w 1951 r., aby uchronić go przed rozbiórką. W Teatrze Wielkim wystawiane są przedstawienia amatorskie i zawodowe. W 2009 roku planowane jest rozpoczęcie dużego programu budowlanego "Nowe przestrzenie": w jednej dobudówce powstanie nowa recepcja, foyer i bar, a w drugiej - przestrzeń do prób, warsztaty, dział kostiumów i magazyn scenografii.^[11]

Lancaster Roman Fort, znany również jako Wery Wall, Galacum lub Calunium, to współczesna nazwa nadana zrujnowanemu dawnemu fortowi rzymskiemu na szczycie Castle Hill w Lancaster w północno-zachodniej Anglii. Pierwsza castra została założona ok. 80 r. n.e. na terenie rzymskiej prowincji Britannia.

Nazwa fortu nie jest znana. Rzymski kamień milowy znaleziony cztery mile od Lancaster, z inskrypcją kończącą się L MP IIII, co oznacza "od L- 4 mile", sugeruje, że zaczynał się na tę literę. Jednak w 1998 r. David Shotter zasugerował, że nazwa Galacum, która została powiązana z fortem w Over Burrow, byłaby bardziej odpowiednia dla Lancaster.

Uważa się, że od fortu pochodzi nazwa Lancaster. W Domesday Book pojawia się jako Loncastre, gdzie "Lon" odnosi się do rzeki Lune, a staroangielskie cæster (zapożyczone z łacińskiego castrum) oznacza "fort".^[17]

The Ruskin - Library, Museum and Research Centre to archiwum, muzeum uniwersyteckie i ośrodek badawczy na Uniwersytecie w Lancaster, w północnej Anglii.

The Ruskin jest domem dla The Ruskin Whitehouse Collection, największego na świecie zbioru dzieł artysty, pisarza, ekologa i myśliciela społecznego Johna Ruskina (1819-1900) oraz jego otoczenia. Kolekcja jest eksponowana w The Ruskin, kultowym muzeum na Uniwersytecie Lancaster, zaprojektowanym dla kolekcji przez Sir Richarda MacCormaca, oraz w Brantwood, domu, ogrodzie i posiadłości Ruskina nad wodą Coniston.

Przed 2019 r. The Ruskin - Library, Museum and Research Centre była znana jako Ruskin Library.

W 2019 r. kolekcja została zakupiona przez University of Lancaster, przy wsparciu National Heritage Memorial Fund. The Ruskin zainaugurował działalność 26 września 2019 r. wystawą "Ruskin: Museum of the Near Future", z okazji dwusetnej rocznicy urodzin Ruskina w 1819 roku.

W 2021 r. Uniwersytet Lancaster ogłosił, że The Ruskin zostanie zamknięty, aby umożliwić przeprowadzenie planowanych prac inwestycyjnych. Podczas tymczasowego zamknięcia The Ruskin programy wystaw, wydarzeń, badań i nauki odbywają się w formie cyfrowej i poza siedzibą.

The Ruskin jest akredytowanym muzeum.

Dyrektorem The Ruskin jest profesor Sandra Kemp.^[19]