Glastonbury - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Cierń Glastonbury to forma głogu jednoszyjkowego Crataegus monogyna 'Biflora', występująca w Glastonbury, Somerset, Anglia, oraz w okolicach tego miasta. W odróżnieniu od zwykłych głogów kwitnie dwa razy w roku - pierwszy raz zimą, a drugi - wiosną. Drzewa w rejonie Glastonbury są rozmnażane przez szczepienie od czasów starożytnych. Drzewo to jest również powszechnie nazywane świętym cierniem, choć termin ten odnosi się ściśle do drzewa pierwotnego.

Wiążą się z nim legendy o Józefie z Arymatei i przybyciu chrześcijaństwa do Wielkiej Brytanii, a w tekstach pisanych pojawia się od czasów średniowiecza. Kwitnąca gałązka jest wysyłana do brytyjskiego monarchy na każde Boże Narodzenie. Oryginalne drzewo zostało kilkakrotnie rozmnożone - jedno rośnie w opactwie Glastonbury, a drugie na cmentarzu kościoła św. Oryginalny" cierń z Glastonbury został ścięty i spalony jako relikt przesądu podczas angielskiej wojny domowej, a jeden z cierni zasadzony na Wzgórzu Wearyall w 1951 r., który miał go zastąpić, miał obcięte gałęzie w 2010 r.^[3]

The Abbot's Kitchen to średniowieczny ośmiokątny budynek, który służył jako kuchnia w opactwie Glastonbury w Glastonbury, Somerset, Anglia. Jest to budynek wpisany na listę zabytków klasy I. Kuchnia opata została opisana jako "jedna z najlepiej zachowanych średniowiecznych kuchni w Europie". Kamienna konstrukcja pochodzi z XIV wieku i jest jedną z niewielu zachowanych średniowiecznych kuchni na świecie.

Z historycznego punktu widzenia opat z Glastonbury żył dobrze, czego dowodem jest kuchnia opata z czterema dużymi kominkami w narożnikach. Kuchnia była częścią bogatego domu opata, którego budowę rozpoczęto za czasów opata Jana de Breynton (1334-1342). Jest to jedna z najlepiej zachowanych średniowiecznych kuchni w Europie i jedyny znaczący budynek klasztorny, który przetrwał w opactwie Glastonbury. Kuchnia opata jest jedynym budynkiem w opactwie Glastonbury, który przetrwał w nienaruszonym stanie. W późniejszym okresie była wykorzystywana jako dom spotkań kwakrów.

Budynek wsparty jest na łukowatych przyporach po obu stronach, prowadzących do gzymsu z groteskowymi gargulcami. Wewnątrz znajdują się cztery duże łukowate paleniska, nad którymi umieszczono wyloty dymu, a kolejny wylot znajduje się pośrodku piramidalnego dachu. Budynek został zaprojektowany w taki sposób, że gorące powietrze z palenisk wznosiło się do góry i wydostawało się na zewnątrz, podczas gdy chłodniejsze powietrze wydostawało się z otworów znajdujących się niżej i wpadało do kuchni, chłodząc ją.

Kuchnia była połączona z wysoką na 24 metry salą opata, z której zachował się tylko jeden mały fragment ściany. Architekt Augustus Pugin zbadał i opisał budynek w latach trzydziestych XIX wieku. Kuchnia opata została ponownie zbadana i zakonserwowana w 2013 r., a w 2014 r. została ponownie otwarta.^[9]

Somerset Rural Life Museum znajduje się w Glastonbury, Somerset, Wielka Brytania. Jest to muzeum społecznej i rolniczej historii Somerset, mieszczące się w budynkach otaczających XIV-wieczną stodołę należącą niegdyś do opactwa Glastonbury.

Służyła do przechowywania płodów rolnych, zwłaszcza pszenicy i żyta, pochodzących z należącego do opactwa gospodarstwa o powierzchni ok. 524 akrów (2,12 km2). Uważa się, że nie przechowywano w niej produktów oferowanych jako dziesięcina, dlatego też określa się ją raczej jako stodołę opactwa niż stodołę dziesięcinną. W stodole można było również młócić i przewiewać zboże.

Stodoła została zbudowana z miejscowego wapienia muszlowego, a grube belki podtrzymują kamienną dachówkę. Została uznana przez English Heritage za budynek klasy I i jest wpisana na listę zabytków (Scheduled Ancient Monument). W 2011 r. drzwi stodoły o wysokości 4,3 m (14 stóp) zostały wymienione przez miejscowych rzemieślników przy użyciu tradycyjnych technik i materiałów według projektu wzorowanego na The Bishop's Eye w Wells.

Po kasacie klasztorów w 1539 r. stodoła została przekazana księciu Somerset. Na początku XX wieku była używana jako magazyn rolniczy przez rodzinę Mapstone. W 1974 roku przekazali ją Radzie Hrabstwa Somerset, a w latach 1976-1978 została poddana renowacji. Wykorzystano go także jako miejsce pojedynku na pistolety w filmie Stanleya Kubricka "Barry Lyndon", którego premiera odbyła się w 1975 roku.

W stodole i na dziedzińcu znajdują się eksponaty maszyn rolniczych z okresu wiktoriańskiego i z początku XX wieku. Inne eksponaty przedstawiają lokalne rzemiosło, w tym wycinanie wierzb, łowienie koni błotnych na równinach zatoki Bridgwater, kopanie torfu na poziomach Somerset oraz produkcję mleka, sera i cydru. W zrekonstruowanych pomieszczeniach, przedstawiających życie domowe w pobliskiej wiosce Butleigh, opowiedziana jest historia jednego z robotników rolnych, Johna Hodgesa, od kołyski aż po grób.

Na zewnątrz znajduje się ul, rzadkie rasy drobiu i owiec, w sadzie jabłoniowym. Regularnie organizowane są pokazy rzemiosła i pogadanki na temat rolnictwa, a także zajęcia dla dzieci i rodzin. Na terenie parku znajduje się sklep, herbaciarnia, parking i parking dla osób niepełnosprawnych. Sklep prowadzony jest przez Friends of the Somerset Rural Life Museum.^[10]

Trybunał w Glastonbury, Somerset, Anglia, został zbudowany w XV wieku jako dom kupiecki. Został uznany za budynek zabytkowy klasy I.

Historia budynku nie jest dobrze udokumentowana, choć większa część obecnego kamiennego domu została zbudowana w XV wieku na miejscu XII-wiecznego budynku drewnianego. Obecna ściana frontowa została dobudowana w XVI wieku. Był on używany jako dom kupiecki, a być może także jako sklep i szkoła. Sądzono, że odbywały się w nim procesy sądowe, stąd nazwa Trybunał, jednak nie ma dowodów na to, że kiedykolwiek miało to miejsce. W jednym z pomieszczeń na parterze zachowały się panele okienne i sufitowe z epoki elżbietańskiej. Pomieszczenie frontowe na piętrze ma łukowato stężony, drewniany dach kratownicowy.

Obecnie budynek znajduje się pod opieką English Heritage i jest wykorzystywany jako centrum informacji turystycznej. Na pierwszym piętrze znajduje się muzeum Glastonbury Antiquarian Society, w którym zgromadzono artefakty z wioski nad jeziorem Glastonbury, w tym "misę z Glastonbury". Dolna część misy pochodzi z epoki żelaza, a górna została dodana w I wieku n.e.^[11]