Cawsand - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Mount Edgcumbe Country Park został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytkowych Parków i Ogrodów jako obiekt klasy I i jest jednym z czterech parków wiejskich w Kornwalii, w Anglii, w Wielkiej Brytanii. Park o powierzchni 885 akrów znajduje się na półwyspie Rame, z widokiem na Plymouth Sound i rzekę Tamar. Park cieszy się sławą od XVIII wieku, kiedy to rodzina Edgcumbe stworzyła wokół domu Tudorów formalne ogrody, świątynie, folwarki i lasy. Okazałe drzewa, takie jak Sequoiadendron giganteum, stoją na tle zagajników, w których schronienie znajdują stada dzikich danieli. Ścieżka wybrzeża południowo-zachodniego (South West Coast Path) biegnie przez park przez dziewięć mil wzdłuż wybrzeża.

Na terenie parku znajdują się także wioski Kingsand i Cawsand oraz sam Mount Edgcumbe House. Ogrody formalne znajdują się w dolnej części parku, w pobliżu Cremyll. Pierwotnie był to XVII-wieczny "dziki" ogród, a obecny układ został założony przez rodzinę Edgcumbe w XVIII wieku. Ogrody Formalne obejmują Oranżerię, Ogród Włoski, Ogród Francuski, Ogród Angielski oraz Ogród Jubileuszowy, otwarty w 2002 r. z okazji Złotego Jubileuszu Królowej. Park i Ogrody Formalne są otwarte przez cały rok, a wstęp do nich jest bezpłatny. Park i ogrody są zarządzane wspólnie przez Radę Kornwalii i Radę Miasta Plymouth. Mimo że park zajmuje duży obszar, jego formalne utrzymanie jest ograniczone. Dzięki temu we wszystkich miejscach poza Ogrodami Formalnymi panuje wiejska atmosfera.^[1]

Maker Battery to dawna XIX-wieczna bateria artylerii nadbrzeżnej, zbudowana w celu wzmocnienia obrony Królewskiej Stoczni Marynarki Wojennej w Devonport.

Bateria została zbudowana w 1885 roku zgodnie z zaleceniami raportu komisji Stanhope'a, a ukończona w 1887 roku. Zbudowano ją z miejscami dla jednego 12,5-calowego działa ładowanego lufami (RML), które zostało zamontowane. W 1890 roku uzupełniono ją o dwa kolejne działa 12,5-calowe, które przeniesiono z pobliskiej Grenville Battery.

Stanowiska dział były obsługiwane przez podziemne magazyny. Tylną część baterii zamyka mały rów i most zwodzony. W baterii nie było baraków, ale zbudowano niewielką kuchnię dla mężczyzn, którzy mieli obsługiwać baterię.

W 1899 r. bateria została zmodernizowana i wyposażona w dwa 6-calowe działa ładowane odtylcowo, które zamontowano w 1903 r. Pozostawały one na wyposażeniu do 1911 r., kiedy to zostały zdemontowane. Pozostały one na swoim miejscu do 1911 roku, kiedy to zostały zdemontowane. Bateria została opuszczona przez Ministerstwo Wojny w 1948 roku.

Bateria jest dziś kompletna, ale nieużywana.^[4]

Grenville Battery to dawna bateria artylerii nadbrzeżnej, zbudowana w celu obrony Królewskiej Stoczni Marynarki Wojennej w Devonport.

Bateria została zbudowana w latach 1760-1791 jako część linii redut Makera, a następnie nazwana redutą Makera nr 4 (North Gloucester). Miała stanowić część długiej linii bastionów obronnych większego fortu, który nigdy nie został zbudowany. Bateria miała 15 dział w schronach. Została rozbrojona w 1815 roku.

W 1885 roku, zgodnie z zaleceniami komisji Stanhope'a, zaproponowano przebudowę baterii, którą ukończono w 1887 roku. W 1899 roku zmieniono jej nazwę na Grenville Battery. Została zbudowana z miejscami dla dwóch 12,5-calowych dział kalibru RML, które były zamontowane. W 1890 roku zostały one jednak przeniesione do pobliskiej Baterii Maker.

Stanowiska dział były obsługiwane przez podziemne magazyny. Tylna część baterii jest otoczona murem łupinowym, małym rowem i mostem zwodzonym. W baterii nie było baraków, ale zbudowano małą kuchnię dla ludzi, którzy mieli obsługiwać baterię i pobliską Baterię Maker.

W 1899 r. bateria otrzymała nowsze uzbrojenie, kiedy to została przebudowana na trzy 4,7-calowe działa szybkostrzelne (QF), które zainstalowano do 1901 r. Pozostały one na swoim miejscu do 1927 roku, kiedy to zostały zdemontowane. Bateria została opuszczona przez Ministerstwo Wojny w 1948 roku.

Bateria zachowała się w całości i w 1972 r. została wpisana na listę II klasy.

Przez wiele lat był zarośnięty, ale w 2020 r. bateria została oczyszczona z podrostu i nagromadzonych śmieci przez Rame Conservation Trust, przy wsparciu finansowym Historic England.^[5]

Raleigh Battery to dawna bateria artylerii nadbrzeżnej, zbudowana w celu obrony Królewskiej Stoczni Marynarki Wojennej w Devonport.

Bateria została zbudowana w okresie od marca 1890 do sierpnia 1894 roku kosztem 4 963 funtów. Zlokalizowano ją pomiędzy Hawkins Battery i na wschód od Maker Farm, na pochyłym terenie zwróconym w stronę morza. Baterię ustawiono tak, by chroniła przed statkami zakotwiczonymi w zatoce Cawsand i wspierała fort Picklecombe strzegący podejścia do Plymouth Sound. Zamontowano w niej dwa 10-calowe działa ładowane odtylcowo (BL), jedno na barbecie Elswick Ordnance Company, drugie na barbecie Royal Carriage Department.

Stanowiska dział były obsługiwane przez podziemne magazyny, połączone tunelem opadającym w dół pod centralnym trawersem ziemnym. Na północ od tunelu znajdował się jeden magazyn, a na południe dwa magazyny nabojów (każdy z własnym włazem). Każde stanowisko działowe miało magazynek, wnękę na naboje, wnękę na łuski i schron dla obsługi działa, wszystkie wbudowane w betonowy fartuch działowy. Na prawo od prawego stanowiska artyleryjskiego znajdował się zbiornik z wodą. Po przeciwnej stronie znajdowało się biuro dozorcy, które składało się z dwóch sypialni, pokoju dziennego i zmywalni. Pomiędzy nimi znajdowały się dwa dalmierze depresyjne, umożliwiające działom precyzyjne strzelanie do celów. Za lewym stanowiskiem znajdował się magazyn oleju. Baterię otaczał żelazny płot z pallisad. Na terenie baterii nie było baraków.

Bateria była jedną z niewielu, które zamontowały 10-calowe działa, ponieważ w latach 90. XIX wieku uzbrojenie Brytyjskiej Artylerii Nadbrzeżnej zostało ustandaryzowane na 9,2-calowe działa ładowane odtylcowo (BL). Pobliska bateria Penlee mogła zapewnić wymaganą obronę, w związku z czym w 1910 roku działa zostały zdemontowane. Bateria została opuszczona przez Ministerstwo Wojny w 1948 roku.

Bateria pozostaje kompletna, ale zarośnięta.^[6]