Bradford-on-Avon - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kościół św. Laurence'a, Bradford-on-Avon, Wiltshire, jest jednym z niewielu zachowanych anglosaskich kościołów w Anglii, w którym nie widać późniejszych średniowiecznych zmian lub przebudowy.

Kościół jest poświęcony św. Wawrzyńcowi, a źródła dokumentalne sugerują, że mógł go ufundować św. Aldhelm około 700 r., choć styl architektoniczny wskazuje na X lub XI wiek. Laurence's stoi na wzgórzu, w pobliżu większego normańskiego kościoła parafialnego Świętej Trójcy.

Przez wiele lat budynek był używany jako szkoła (nawa) i dom (prezbiterium), oba na więcej niż jednej kondygnacji. Został ponownie odkryty w 1856 r. przez Williama Jonesa, rektora Świętej Trójcy, i odrestaurowany w latach 1870-80. W 1952 r. kościół został wpisany na listę zabytków klasy I.

Data powstania budynku była przedmiotem wielu dyskusji. Około 50 lat temu H. M. Taylor, po rozmowach z dr Edwardem Gilbertem, stwierdził, że jego zdaniem główny materiał murów do ich pełnej wysokości należy do czasów Aldhelma. Większość najnowszych źródeł podaje późniejszą datę powstania całości lub większej części budowli. Sugeruje się, że został on zbudowany po 1001 roku, kiedy to król Ćwierćwiecze Nieprzysiężne przekazał ten teren mniszkom z opactwa Shaftesbury, uciekinierkom przed wikingami. Były one opiekunkami ciała króla Edwarda Męczennika, przyrodniego brata Ćwiertni i już wtedy uznawanego za świętego, i być może przez pewien czas służyły mu jako kaplica grobowa, co może pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego powstała tak mała, ale rozbudowana budowla.

Jest to najbardziej kompletna anglosaska budowla z tego okresu, która, jak się wydaje, była typowym planem klasztornym tamtych czasów, choć w miniaturze. W szczególności dekoracja, w tym fragmenty dużych płaskorzeźb, daje wyobrażenie o bogactwie, jakie zachowały się w kościołach klasztornych. Mimo że istniejący kościół wydaje się być w całości lub prawie w całości anglosaski, wyraźnie widać, że był on wielokrotnie przebudowywany, poza współczesną renowacją, która obejmowała usunięcie schodów wewnątrz i wstawienie okien. Jak na swoje niewielkie rozmiary - nawa ma tylko ok. 7,5 m długości i nieco ponad 4 m szerokości - godna uwagi jest wysokość budynku (ok. 8 m w nawie). Utracono portyk od strony południowej, ale poza tym struktura budynku wydaje się kompletna w swoim ostatecznym anglosaskim stanie.

Para aniołów lecących poziomo, w płaskorzeźbie około pół naturalnej wielkości, prawdopodobnie flankowała dużą grupę rzeźbiarską przedstawiającą Ukrzyżowanie, być może nad łukiem prezbiterium.

Arkady na ścianach zewnętrznych wykonano nie przez nacinanie (jak sądzili Jackson i Fletcher), lecz przez wysunięcie masywnych kamiennych listew pilastrowych do przodu w stosunku do powierzchni ścian. Pod tym względem są one podobne do Great Dunham i wieży kościoła parafialnego w Tasburgh w Norfolk, a także do kościołów parafialnych w Earls Barton i Barton-upon-Humber.^[2]

Westwood Manor to XV-wieczny dwór z XVI-wiecznymi dobudówkami i XVII-wiecznymi tynkami w wiosce Westwood, niedaleko Bradford-on-Avon, Wiltshire, Anglia. Pevsner opisuje Westwood Manor jako "doskonały dwór z Wiltshire". Od 1956 roku jest własnością National Trust, a w 1962 roku został wpisany na listę zabytków klasy I.

Do wczesnych dzierżawców należy Thomas Horton (zm. 1530 r.), właściciel młyna sukienniczego w Iford, który, jak się uważa, był odpowiedzialny za ulepszenia pobliskiego kościoła wiejskiego.

Dom został podarowany National Trust przez Edgara Listera, dyplomatę na dworze osmańskim. W domu znajdują się wspaniałe meble, instrumenty muzyczne i gobeliny gromadzone przez Listera od 1911 roku do jego śmierci w 1956 roku. Odrestaurował on cały dom i ozdobił ogród topiarami; był także ekspertem w dziedzinie igłowania i obił wiele mebli florenckimi tkaninami.

Obiekt jest zamieszkiwany przez dzierżawcę, który zarządza nim w imieniu National Trust, a latem jest otwarty dla zwiedzających przez kilka dni w tygodniu.^[5]

Śluza Bradford znajduje się w Bradford on Avon na Kanale Kennet i Avon w Anglii.

To właśnie w Bradford on Avon w 1794 r. ścięto pierwszą darń pod budowę kanału Kennet and Avon. Wzniesienie/opad śluzy wynosi 3,81 m (12 stóp 6 cali).

Nad i pod śluzą Bradford znajdują się miejsca do cumowania. Obok kanału, nieco na zachód od śluzy, znajduje się ogromna XIV-wieczna stodoła dziesięcinna. Obok śluzy znajduje się nabrzeże Bradford, gdzie znajduje się kilka historycznych budynków związanych z kanałem. Wharfinger's House był domem pracownika Canal Company, który zarządzał nabrzeżem. Po drugiej stronie kanału znajdował się dok pomiarowy, gdzie mierzono i ważono łodzie kanałowe w celu ustalenia stawek opłat.

Przeprawa pod śluzą ma około 16 km długości i jest drugą co do długości na kanale, kończącą się przy śluzach w Bath.^[7]

Kościół anglikański Christ Church znajduje się w północnej dzielnicy Hillside Terraces w Bradford-on-Avon, Wiltshire, Anglia. Znajduje się on w dekanacie Bradford w diecezji Salisbury.

Na początku XIX wieku mieszkańcy tej części miasta sprzeciwiali się schodzeniu ze wzgórza do północnego centrum miasta do swojego kościoła parafialnego, pierwotnie normańskiego kościoła Świętej Trójcy, który uważano za położony "w złej części miasta". Kościół wymagał remontu, a pobliski saksoński kościół św. Wawrzyńca, znajdujący się po drugiej stronie drogi od kościoła Świętej Trójcy, nie został jeszcze odkryty.

Powstała nowa parafia Christ Church, a w 1839 r. architekt z Bath, G. P. Manners, zlecił zaprojektowanie nowej budowli. Poświęcony w 1841 r., był "pierwotnie... prostą konstrukcją z gładkimi ścianami, oknami z przezroczystego szkła i kamienną podłogą w stylu prostopadłym". W późniejszym okresie wiktoriańskim kościoły miały być bardziej wyszukane, więc w 1875 r. zostały "odrestaurowane" przez sir George'a Gilberta Scotta; przebudowano wschodnią część, dodając dodatkowe przęsło za wschodnią ścianą, aby utworzyć sanktuarium. Po śmierci Scotta w 1878 r. prace wewnętrzne nadzorował jego syn John Oldrid Scott. Dalsze prace w 1884 r. objęły dobudowanie południowej kruchty, a w 1919 r. C.E. Ponting dobudował południową kaplicę jako pomnik wojenny C. Erica Moultona.

W kościele znajduje się pomnik Erica Moultona w kaplicy Matki Bożej, a także osiem dzwonów odlanych w 1923 r. przez firmę Gillett & Johnston z Croydon.

Kościół został wpisany na listę Grade II* w 1952 roku. Pevsner opisuje go jako "duży, dobrze prosperujący kościół". Obecnie parafia jest częścią parafii North Bradford-on-Avon.^[9]