Barry - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Starożytny grobowiec kamienny z płytą nagrobną. Tinkinswood lub jej pełna nazwa Tinkinswood Burial Chamber, znana także jako Castell Carreg, Llech-y-Filiast i Maes-y-Filiast, to megalityczna komora grobowa, zbudowana około 6 000 lat temu, w okresie neolitu, w Vale of Glamorgan, w pobliżu Cardiff, w Walii.

Konstrukcja ta nosi nazwę dolmenu, który był najbardziej rozpowszechnioną konstrukcją megalityczną w Europie. Dolmen jest typem grobowca z Severn-Cotswold i składa się z dużego kamienia na szczycie, na którym wspierają go mniejsze, stojące kamienie. Wapienny kamień nagrobny w Tinkinswood waży około 40 ton i ma wymiary 24 stopy (7,3 m) x 14 stóp (4,3 m); uważa się go za największy w Wielkiej Brytanii, a także w Europie. Aby podnieść kamień do właściwej pozycji, potrzeba było około 200 osób. Pierwotnie całość była przykryta kopcem ziemi, który z czasem został usunięty. Pozostały kopiec za budowlą ma wymiary około 130 stóp (40 m) x 59 stóp (18 m).^[1]

The Atlantic Trading Estate to osiedle przemysłowe w Barry, Vale of Glamorgan, południowa Walia, Wielka Brytania. Jest ono położone w pobliżu ujścia rzeki Cadoxton, która wpada do Kanału Bristolskiego w Bendricks, na południowy wschód od Barry Docks. Dojazd do niej prowadzi przez należącą do Associated British Port drogę Wimbourne Road z Ffordd-y-Mileniwm w pobliżu Weston Square, Cadoxton lub publiczną drogą Hayes Road z głównej drogi B4267 Sully Moors Road, na południowy zachód od wsi Sully. Czasami uważa się, że znajduje się w Sully. Obejmuje obszar 9,22 akrów. Obejmuje obszar 9,22 akrów.

Wykopaliska archeologiczne na terenie posiadłości pozwoliły ustalić, że była ona wykorzystywana jako "osada prehistoryczna i miejsce pochówku wczesnochrześcijańskiego". Znaleziono tam dowody na istnienie osady z epoki brązu, a także małe, niezamknięte cmentarzyska ciałopalne z okresu od późnego Rzymu do czasów rzymskich.^[5]

The Memo Arts Centre, dawniej znane jako Barry Memorial Hall lub Memorial Hall & Theatre, popularnie nazywane The Memo, jest znanym obiektem w Barry, Vale of Glamorgan, obecnie "największym obiektem artystycznym w Vale of Glamorgan i jedynym kinem w Barry". Znajduje się w dzielnicy Gladstone, przy Gladstone Road, przy Holton Road. Kino zostało otwarte w listopadzie 1932 roku, a swoją nazwę otrzymało dla upamiętnienia miejscowych, którzy stracili życie podczas I wojny światowej.

Regularnie odbywają się tu imprezy artystyczne i koncerty, w tym koncerty muzyki na żywo, pokazy tańca, pantomimy, warsztaty i imprezy środowiskowe. W piątkowe wieczory odbywa się tu także klub nocny dla nastolatków, który cieszy się dużą popularnością wśród młodzieży miejskiej. Główne audytorium hali może pomieścić 886 osób, w tym 1300 na miejscach stojących. Przez lata w hali występowali tak różni artyści, jak PJ & Duncan i Len Rawle.^[7]

Wyspa Barry to dzielnica, półwysep i kurort nadmorski, stanowiący część miasta Barry w Vale of Glamorgan w Południowej Walii. Jej nazwa pochodzi od imienia świętego Baruca z VI wieku. Wybrzeże Barry, leżące nad Kanałem Bristolskim, ma drugi co do wielkości na świecie zasięg pływów - 15 metrów, ustępując jedynie Zatoce Fundy w Nowej Szkocji w Kanadzie Atlantyckiej.

Półwysep był wyspą aż do lat 80. XIX wieku, kiedy to wraz z rozwojem miasta Barry został połączony z lądem stałym. Było to częściowo spowodowane otwarciem Barry Docks przez Barry Railway Company. Doki, założone przez Davida Daviesa, łączą teraz lukę, która niegdyś izolowała wyspę Barry.

Chociaż na wyspie Barry mieścił się kiedyś obóz Butlins Holiday Camp, obecnie jest ona znana głównie z plaży i parku rozrywki Barry Island Pleasure Park. Była wykorzystywana jako miejsce akcji programów telewizyjnych BBC "Gavin & Stacey" i "Being Human".^[8]

Barry Docks to obiekt portowy w mieście Barry, Vale of Glamorgan, Walia, kilka mil na południowy zachód od Cardiff, na północnym brzegu kanału Bristolskiego. Zostały otwarte w 1889 roku przez Davida Daviesa i Johna Cory'ego jako alternatywa dla zatłoczonych i drogich Cardiff Docks, aby umożliwić transport węgla koleją z South Wales Coalfield. Głównym inżynierem był John Wolfe Barry, któremu pomagali Thomas Forster Brown i Henry Marc Brunel, syn słynnego inżyniera Isambarda Kingdom Brunela.

Doki zajmują dawny kanał pomiędzy wyspą Barry a stałym lądem. Wykonawcy zbudowali tamy łączące każdy koniec wyspy ze stałym lądem, odprowadzili lub wypompowali wodę z terenu budowy i wydobyli ją. Materiał wykorzystano do wyrównania terenu wokół doków oraz do budowy falochronów chroniących wejście do portu. Prace obejmowały basen z wrotami na każdym końcu, który służył jako śluza między wejściem do morza a dokami, ściany doków i nabrzeża, urządzenia do załadunku węgla oraz tory kolejowe do dostarczania węgla z kopalń do doków. W 1898 r. dobudowano drugi dok i drugą śluzę wejściową. Budynek Barry Dock Offices został zbudowany w latach 1897-1900 przez architekta Arthura E. Bella.

W 1909 roku w dokach zatrudnionych było około 8000 kobiet i 10 000 mężczyzn, a w 1913 roku doki były najbardziej ruchliwym portem węglowym na świecie, eksportującym w szczytowym momencie 11,05 mln ton długich (11 230 000 t; 12 380 000 ton krótkich). Eksport węgla zmalał po I wojnie światowej (1914-18). Kolejne problemy spowodowały strajki i Wielki Kryzys w latach 30. Doki okazały się przydatne podczas II wojny światowej (1939-45); wkrótce po zakończeniu wojny zostały znacjonalizowane. Od 1959 roku do lat 80. XX wieku firma Geest wykorzystywała doki do importu bananów zachodnioindyjskich. Od 1957 roku wiele przestarzałych wagonów kolejowych było złomowanych i ciętych na terenie dawnego West Pond pomiędzy Barry a Barry Island. Od 1959 roku wiele parowozów zostało wycofanych z eksploatacji i składowanych na bocznicach obok bocznicy West Pond, a ponad 200 z nich zostało odzyskanych przez entuzjastów w celu konserwacji lub odrestaurowania. Części doków przekształciły się w osiedla przemysłowe, takie jak Atlantic Trading Estate, a obszar wokół pierwszego doku, obecnie nazywany The Waterfront, został przebudowany na cele mieszkalne i handlowe. Drugi dok jest nadal czynny i zajmuje się głównie transportem chemikaliów i drewna.^[9]