Port of Ness - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Latarnia Butt of Lewis Lighthouse, zaprojektowana przez Davida Stevensona, została zbudowana w Butt of Lewis, aby wspomóc żeglugę w latach 60. XIX wieku. Nietypowa jak na latarnię morską w Szkocji, zbudowana jest z czerwonej cegły i nie jest malowana. Stacja została zautomatyzowana w 1998 r., jako jedna z ostatnich, które zostały przebudowane. Na pobliskim wzgórzu umieszczono obecnie nowoczesną stację bazową GPS, która dodatkowo ułatwia nawigację. Na wzgórzu tym w latach 90. XIX wieku znajdowała się również stacja Lloyd's Signal Station.

Droga do latarni wiedzie przez osłoniętą zatoczkę zwaną Port Stoth. Wzdłuż wybrzeża widoczne są również laguny rolnicze. W Butt of Lewis znajdują się jedne z najstarszych skał w Europie, powstałe w okresie prekambryjskim, aż do 3000 milionów lat temu. Wzdłuż wybrzeża na południowy zachód od latarni morskiej znajduje się naturalny łuk zwany "Okiem Butta" (szkocki gaelicki: Toll a' Ròigh). Można go najlepiej oglądać z machair Habost.^[1]

Kościół św. Moluaga to kościół we wsi Eoropie w Ness na Wyspie Lewis w Szkocji. Jest jedną z najbardziej uczęszczanych atrakcji turystycznych w Ness, ze względu na jego znaczenie historyczne i łatwy dostęp z drogi wzdłuż ścieżki dla pieszych.

Różne źródła przypisują jego budowę pomiędzy XII a XVI wiekiem, a niewielkie wykopaliska przeprowadzone w latach 70. nie dostarczyły żadnych dowodów na jego datowanie. Kościół ma podstawową konstrukcję w kształcie litery T, z dwiema małymi kaplicami po obu stronach głównej bryły kościoła. Do południowej kaplicy można wejść tylko z zewnątrz. Na zewnątrz znajduje się pomnik wojenny w formie krzyża celtyckiego.

Kościół został odrestaurowany w latach 1911-12, a prace nadzorował James S. Richardson. Ambona, ołtarz i chrzcielnica pochodzą z 1911 r.

Obecnie kościół jest użytkowany jako kościół episkopatu szkockiego. Regularne nabożeństwa zostały wznowione w 1994 roku. Brak ogrzewania i oświetlenia sprawia, że w zimie korzysta się z alternatywnych pomieszczeń w Tong.

Kościół jest tradycyjnie uważany za kościół MacLeodów.^[2]

Dùn Èistean to wielookresowe stanowisko archeologiczne na międzypływowym morzu na północno-wschodnim wybrzeżu wyspy Lewis, w pobliżu wsi Knockaird w rejonie Nis na Wyspach Zachodnich Szkocji. W lokalnej tradycji ustnej przypisuje się mu status tradycyjnej twierdzy Klanu Morrison, niegdyś bardzo potężnej rodziny w ramach Lordship of the Isles. Wśród trawiastych kęp na szczycie wyspy można dostrzec ruiny dwóch dużych budynków i grupy połączonych ze sobą konstrukcji komórkowych, a także sztuczny staw i niski mur z darni otaczający teren. Najbardziej widocznym elementem terenu jest duży okrągły kopiec gruzu znajdujący się w najwyższym punkcie komina, po północno-wschodniej stronie terenu. Budynki te zostały zaznaczone na mapie topograficznej terenu.

Na wyspie znajdowało się wszystko, co było potrzebne do jej zasiedlenia - własne źródło słodkiej wody w postaci sztucznego stawu oraz liczne budynki służące różnym celom, od magazynów po pomieszczenia sypialne.^[3]

Port Stoth, znany lokalnie jako Stoth i wymawiany jako Stow, jest osłoniętą zatoką na południowy wschód od Butt of Lewis na Hebrydach Zewnętrznych w Szkocji. Jest to najbardziej wysunięte na północ miejsce do lądowania na Hebrydach Zewnętrznych. Ścieżka prowadzi w dół do pochylni, która biegnie przez piaszczystą plażę.

Port Stoth znajduje się około 400 jardów (370 m) od latarni Butt of Lewis. Ze względu na brak infrastruktury drogowej wszystkie materiały do budowy latarni (w latach 1859-1862) były przywożone statkami i wyładowywane w Port Stoth. Port nadal odgrywał ważną rolę w dostarczaniu zaopatrzenia do latarni, aż do około 1960 roku. Zaopatrzenie i paliwo przywożono małymi statkami towarowymi, a gdy pozwalała na to pogoda, rozładowywano je w Port Stoth za pomocą dźwigu. Do dziś zachowała się betonowa podstawa, a także murowany budynek magazynowy.

Po północnej stronie Stoth znajduje się murowany budynek, w którym wyładowywano skorupiaki, a poniżej są pozostałości dźwigu przymocowanego do brzegu.^[4]