Perth - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Neogotycka rezydencja z czerwonego piaskowca. Pałac Scone to zabytkowy dom kategorii A znajdujący się w pobliżu wioski Scone i miasta Perth w Szkocji. Zbudowany z czerwonego piaskowca, z dachem żeliwnym, jest przykładem stylu gotyckiego w Szkocji.

Scone było pierwotnie miejscem, w którym znajdował się wczesnochrześcijański kościół, a później klasztor augustianów. Opactwo Scone zostało poważnie uszkodzone w 1559 r. podczas szkockiej reformacji, gdy tłum podburzony przez słynnego reformatora Johna Knoxa przybył do Scone z Dundee. Po przetrwaniu reformacji, w 1600 r. opactwo stało się świeckim lordostwem (i domem) w ramach parafii Scone w Szkocji. Pałac był więc przez ponad 400 lat domem hrabiów Mansfield. Na początku XIX wieku pałac został rozbudowany przez architekta Williama Atkinsona. W 1802 roku David William Murray, trzeci hrabia Mansfield, zlecił Atkinsonowi rozbudowę pałacu, przekształcając w ten sposób pałac Scone z końca XVI wieku. Trzeci hrabia zlecił Atkinsonowi unowocześnienie starego pałacu przy jednoczesnym zachowaniu cech średniowiecznych gotyckich budynków opactwa, na których został zbudowany. Większość prac zakończono do 1807 roku.

Pałac i jego teren, na którym znajduje się kolekcja jodeł i labirynt w kształcie gwiazdy, są otwarte dla zwiedzających.^[1]

Perth Racecourse to tor wyścigów konnych pełnej krwi, znajdujący się w sąsiedztwie starożytnego pałacu Scone, niedaleko Perth w Szkocji.

Tor wyścigowy w Perth, znajdujący się w Scone Palace Parklands, został otwarty w 1908 roku i jest najbardziej wysuniętym na północ torem w Wielkiej Brytanii. Jednak wyścigi konne w Perth odbywały się od 1613 roku i zostały przeniesione do Scone Palace z powodu zakazu picia alkoholu w parku North Inch. Lord Mansfield zaoferował swoje ziemie pod budowę toru wyścigowego.

Tor jest prawoskrętny, a jego obwód wynosi 10 furlongów. Tor steeplechase składa się z ośmiu gonitw na każdym torze, a skocznia do wody znajduje się przed trybuną główną. Bieg z przeszkodami znajduje się po wewnętrznej stronie, odchodząc od trybun, ale przechodzi na zewnętrzną stronę toru gonitwowego, skręcając na prostą startową.^[3]

South Inch to duży park publiczny w Perth w Szkocji. Ma powierzchnię około 31 hektarów i jest jednym z dwóch "Inches" w Perth, drugim jest większy, 57-hektarowy North Inch, położony pół mili po drugiej stronie miasta. Inches zostały przyznane miastu przez króla Roberta II w 1374 roku, kiedy było ono królewskim burghiem. Oba Inches były kiedyś wyspami na rzece Tay. Oba Inches są połączone ulicą Tay Street.

Park jest ograniczony ulicami King's Place i Marshall Place (obie stanowią część drogi A989, ta ostatnia została nazwana na cześć lorda proboszcza Perth, Thomasa Hay Marshalla) od północy, Shore Road od wschodu oraz South Inch View i South Inch Terrace na południowym krańcu. Leonard's Bank, który został zaprojektowany przez architekta z Perth Williama Macdonalda Mackenzie w 1828 roku. Przez wschodnią trzecią część parku przebiega biegnąca z północy na południe A912 Edinburgh Road, otwarta około 1760 roku. Wschodnia strona parku znana jest jako Lesser South Inch.

Dwie ścieżki przecinają główną część parku po przekątnej. Na początku ścieżki, która rozpoczyna się w północno-zachodnim narożniku, u podnóża King Street, znajduje się pomnik Sir Waltera Scotta, autora książki "The Fair Maid of Perth" z 1828 roku. Statua, zabytek kategorii C, jest dziełem braci Cochrane i została ukończona w 1845 roku jako jedno z ich ostatnich dzieł przed wyjazdem do Kanady. Została przypadkowo nabyta przez magistrat miasta podczas sprzedaży zasobów miejscowego rzeźbiarza. Część posągu przedstawiająca psa Scotta, Maida, została skradziona w 2020 roku. Skradziono ją również w 2016 roku.

Craigie Burn wpływa do cala w jego południowo-zachodnim narożniku, przez tunel, po przejściu pod linią kolejową Highland Main Line. Następnie biegnie wzdłuż południowej krawędzi cala, po czym schodzi pod ziemię i uchodzi do rzeki Tay.

Leonarda, obecnie zajmowane przez Parklands Hotel, górują nad północno-zachodnim narożnikiem Inch.^[4]

Katedra w Perth, Szkocja. Katedra Świętego Niniana – katedra diecezji St Andrews, Dunkeld and Dunblane Szkockiego Kościoła Episkopalnego. Mieści się w mieście Perth, na rogu ulic Atholl Street i North Methven Street.

Zaprojektowana przez Williama Butterfielda i zbudowana w 1849 roku z rozmaitymi późniejszymi zmianami w tym w latach 1901–1911 (J.L. i F.L. Pearson). Ważna neogotycka katedra z wyjątkowo pięknymi elementami wnętrza. Posiada przypory i żabki z transeptem przy skrzyżowaniu naw i clerestorium z wybudowaną w latach 1908–1911 kaplicą Najświętszej Maryi Panny (F.L. Pearson), kapitularzem i zakrystiami od południowo-wschodniej strony, dobudowaną w 1936 roku przez Tarbolton and Ochterlon byłą szkołą (obecnie żłobek). Budowla mieści się w narożnym miejscu. Wybudowana z piaskowca z kontrastującymi gładkimi obrzeżami. Wysokie fundamenty, gzymsy okapnikowe, gzymsy dekoracyjne. Pilastrowane przypory w clerestorium przerywane okapami. Lancetowate okna zwieńczone spiczastymi łukami, dwu-, trzy-, cztero- i pięciootworowe neogotyckie okna maswerkowe. Kilka rozetowych okien maswerkowych w szczycie. Wysoka sygnaturka z iglicą z otwartą dzwonnicą na skrzyżowaniu naw.^[14]

Krzyż z Dupplin to rzeźbiony, monumentalny kamień piktyjski, który pochodzi z około 800 roku naszej ery. Po raz pierwszy został odnotowany przez Thomasa Pennanta w 1769 roku, na wzgórzu w Strathearn, nieco na północ od Forteviot i Dunning. W 2002 r. został przekazany pod opiekę Historic Scotland i umieszczony w celu konserwacji pod XI/XII-wieczną wieżą kościoła St Serf's Church w Dunning.

Krzyż z Dupplin to wysoki krzyż, czyli wolnostojący krzyż kamienny. Choć stosunkowo często spotykane w Irlandii, Northumbrii i Dál Riata, na ziemiach Piktów krzyże takie są rzadkością, choć fragmenty rozbitych krzyży (prawdopodobnie strąconych podczas XVI-wiecznej reformacji) świadczą o tym, że kiedyś istniało ich kilka. W XVIII wieku odnotowano, że na ziemiach Invermay, na południe od Forteviot i z widokiem na Forteviot, stał drugi krzyż, Krzyż z Dronachy, który jednak upadł i został złamany. Podstawa krzyża przetrwała in situ, ale zapisy nie podają szczegółów dotyczących jego dokładnej formy.

Krzyż jest wyrzeźbiony w starym czerwonym piaskowcu, ma około 2,5 metra wysokości i 1 metr szerokości nad ramionami. Wyrzeźbiony jest w różnych scenach, religijnych, wojennych i tradycyjnych piktyjskich rzeźbach zwierząt. Krzyż zawiera częściowo czytelną inskrypcję, z której można odczytać jedynie imię CUSTANTIN FILIUS FIRCUS. Imię to przyjęto jako łacińską formę gaelickiego imienia piktyjskiego króla z początku IX w. - Caustantín, syn Fergusa (zm. 793-820).

Ponieważ inskrypcja sugeruje, że krzyż został wyrzeźbiony w czasie panowania Caustantína lub wkrótce po nim, jest ona szczególnie ważna, ponieważ wyznacza stały punkt w chronologii rzeźby piktyjskiej. Wskazuje również, że w tym czasie posługiwano się językiem gaelickim, ponieważ użyto w niej po łacinie gaelickiego imienia jego ojca.

Inne wyrzeźbione motywy na krzyżu to jeździec z przerośniętą głową i kucykiem, który wskazuje na to, że jest człowiekiem władzy. Na awersie mężczyzna walczy z niedźwiedziami gołymi rękami. Po bokach widnieje mężczyzna (prawdopodobnie Dawid) grający na harfie oraz psy myśliwskie.^[15]