Odkryj 35 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Moguncja (Niemcy). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Katedra, Deutschhaus i Mainz Citadel. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Osteiner Hof.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Moguncja (Nadrenia-Palatynat).
Spis treści
Katedra
Znane również jako: Mainzer Dom
Piaskowcowy kościół z X wieku. Katedra Świętych Marcina i Szczepana – dawna katedra prymasowska, siedziba założonego w nieznanym czasie biskupstwa, a następnie od 745 roku arcybiskupstwa Moguncji. Arcybiskupi Moguncji pełnili przez wieki znaczącą rolę na arenie zarówno kościelnej, jak i politycznej. Zabytek jest również jedną z siedmiu katedr cesarskich. Od strony historyczno-artystycznej wraz z katedrami w Spirze i Wormacji reprezentuje typ cesarskiej katedry romańskiej o dwóch chórach łączących bazylikowy korpus. Obecna katedra kryje jej długą i burzliwą historię, stanowi zbiór świadectw wielu faz jej budowy. Pomimo zawieruchy ostatniej wojny ocalały w katedrze cenne dzieła sztuki, głównie elementy rzeźby architektonicznej i jeden z największych w Europie zespół średniowiecznych i nowożytnych pomników grobowych arcybiskupów mogunckich. W sąsiadującym z katedrą Muzeum Katedralnym zachowały się liczne dzieła związane z katedrą, w tym rzeźby przegrody chórowej przypisywane Mistrzowi Naumburskiemu.[1]
Adres: Markt 10, 55116 Mainz
Deutschhaus
Deutschhaus lub Deutschordenskommende to zabytkowy budynek w Moguncji, w zachodnich Niemczech, będący siedzibą Landtagu Nadrenii-Palatynatu.[2]
Adres: Deutschhausplatz 12, Moguncja
Mainz Citadel
Znane również jako: Zitadelle Mainz
XVII-wieczna twierdza z możliwością zwiedzania. Mainzer Zitadelle znajduje się na obrzeżach Starego Miasta w Moguncji, w pobliżu stacji Mainz Römisches Theater. Forteca została zbudowana w 1660 roku i była ważną częścią Twierdzy Moguncja.[3]
Osteiner Hof
Osteiner Hof to jedna z kilku barokowych rezydencji pałacowych położonych wzdłuż placu Schillerplatz w niemieckim mieście Moguncja. Rezydencja, położona wzdłuż południowej krawędzi placu, została zbudowana w latach 1747-1752 przez architekta-żołnierza Johanna Valentina Thomanna dla Franza Wolfganga Damiana von Osteina, brata Johanna Friedricha Karla von Osteina, który w tym czasie był księciem-biskupem Moguncji.
Charakterystyczne dla tego budynku są trzy okrągłe występy (ryzality) przy wejściu frontowym i na dwóch narożnikach. Budynek jest bogato zdobiony, na przykład okna są obramowane kartuszami w stylu rokokowym, symbolizującymi żywioły powietrza, ziemi i wody. Na kartuszach obramowujących drzwi balkonowe widnieją klasyczni bogowie: Diana i Mars.
Dynastia hrabiowska von Osteinów nie mogła zbyt długo korzystać z posiadłości. Po zajęciu lewego brzegu Renu przez wojska rewolucji francuskiej, posiadłość została przejęta przez państwo, a w 1798 r. stała się siedzibą nowo utworzonego departamentu Francji, Mont-Tonnerre.
Po epoce napoleońskiej budynek był nadal wykorzystywany jako siedziba rządu, a w latach 1854-1859, kiedy przyszły cesarz Wilhelm I pełnił funkcję wojskowego gubernatora Moguncji, zyskał nawet przydomek Gouvernement. W pierwszych dniach wojny francusko-pruskiej (1870-1871) Osteiner Hof służył jako kwatera wojskowa pruskiego feldmarszałka, księcia Fryderyka Karola Pruskiego.
W 1914 r. ówczesny gubernator wojskowy, generał Hugo von Kathen, z balkonu Osteiner Hof ogłosił mieszkańcom Moguncji początek I wojny światowej. Podczas II wojny światowej dwór został zniszczony przez pożar, ale w latach 1947-1948 został odrestaurowany. Od 1958 r. do 2014 r. Osteiner Hof był wykorzystywany przez Bundeswehrę jako kwatera główna i mesa oficerska.
Osteiner Hof odgrywa ważną rolę w lokalnych tradycjach karnawałowych. Co roku, 11 listopada o godzinie 11.00, z balkonu dworku ogłasza się początek sezonu karnawałowego.[4]
Adres: Schillerplatz, 1, Moguncja
Kościół św. Szczepana
Znane również jako: St. Stephan
Gotycki kościół z witrażami Marca Chagalla. Kościół św. Szczepana w Moguncji – gotycki kościół 1267-1340, wcześniej romański z 990.[5]
Adres: Kleine Weißgasse 12, 55116 Mainz
Liebfrauenplatz
Liebfrauenplatz w Moguncji jest najbardziej wysuniętym na wschód z czterech placów wokół katedry w Moguncji. Pierwotnie mieścił się tu kościół Liebfrauenkirche, który został zburzony na początku XIX wieku, a którego zarys do dziś można zobaczyć na placu. Plac ten wyznacza przejście między katedrą a Renem w kierunku Fischtor, jednej z bram miejskich prowadzących na wschód.[6]
Kurfürstliches Schloss
XVII-wieczny pałac i miejsce konferencyjne. Pałac Elektorski w Moguncji to dawna miejska rezydencja księcia-elektora i arcybiskupa Moguncji. Jest to jeden z najważniejszych budynków renesansowych w Niemczech.[7]
Adres: Peter-Altmeier-Allee 9, Moguncja
Museum für Antike Schifffahrt
Muzeum Starożytnego Rybołówstwa Morskiego powstało w Moguncji w 1994 roku na dawnym centralnym krytym targowisku w pobliżu Dworca Południowego, obecnie Mainz Römisches Theater, jako oddział Centralnego Muzeum Romańsko-Germańskiego. Nowe centrum archeologiczne zostało zbudowane tuż obok obecnego budynku muzeum. Przy muzeum działa warsztat, w którym zwiedzający mają okazję obserwować, jak pracownicy odtwarzają modele starożytnych statków.[8]
Adres: Holzhofstraße 2, 55116 Mainz
Kościół Chrystusa
Znane również jako: Christuskirche
Kościół ewangelicko-augsburski w Moguncji. Christuskirche to protestancki kościół znajdujący się w Moguncji. Christuskirche został zbudowany w latach 1896-1903 według projektu Eduarda Kreyßiga. Został poświęcony 2 lipca 1903 roku. Po zburzeniu podczas nalotów w czasie II wojny światowej kościół został zrekonstruowany w latach 1952-1954. Zbór należy do Kościoła Ewangelickiego w Hesji i Nassau.
Pod koniec ancien régime'u w przeważająco katolickim Moguncji w 1802 roku można było znaleźć zaledwie kilkuset protestantów. Napoleon Bonaparte jako pierwszy przyznał im prawo do swobodnego praktykowania religii i rozszerzył ich prawa obywatelskie. Wcześniej protestanci mieli status "tolerowanych" istot ludzkich, który to status dzielili z Żydami. Około 1900 roku już 33% mieszkańców Moguncji było wyznania protestanckiego.
Ze względu na wzrost liczebności wspólnoty protestanckiej musieli oni szukać nowego miejsca. Poszerzenie granic starego miasta o nowe, rozbudowane miasto Mainz-Neustadt w ostatnim trymestrze XIX wieku stworzyło okazję do zademonstrowania pewności siebie wspólnoty protestanckiej poprzez wzniesienie nowego budynku kościelnego. Wraz z Kaiserstraße, nowym dwupasmowym bulwarem z podwójnym okładziną, kościół został wzniesiony przez Eduarda Kreyßiga, mistrza budowlanego Moguncji, w stylu renesansowym. Kościół miał stanowić reprezentacyjną przeciwwagę dla katolickiej katedry w Moguncji. Potężna kopuła przewyższa inne kościoły i budynki śródmieścia Moguncji.
Poza nabożeństwami kościół Christuskirche służy miłośnikom muzyki, ponieważ Diethard Hellmann założył w 1954 r. Chór Bacha i Orkiestrę Bacha, które wykonują przede wszystkim kantaty Bacha. Fani muzyki Gospel cieszą się z corocznych występów zespołu Colours of Gospel. Tradycyjnie odbywają się tu nabożeństwa inaugurujące działalność Uniwersytetu w Moguncji na początku semestru akademickiego.[9]
Adres: Kaiserstraße 56, 55116 Mainz
Staatstheater Mainz
Staatstheater Mainz to teatr w Moguncji, w Niemczech, którego właścicielem i zarządcą jest kraj związkowy Nadrenia-Palatynat. Położony na placu Gutenberga kompleks składa się z dwóch teatrów, które są połączone przejściem podziemnym, a także przejściem podziemnym. Wystawiane są tu przedstawienia operowe, teatralne i baletowe. Do 1989 r. teatr nosił nazwę Stadttheater Mainz.
Główny budynek został zbudowany w latach 1829-1833 przez Georga Mollera w stylu neoklasycznym. Budowa, o którą burżuazja Moguncji zabiegała od dziesięcioleci, kosztowała 280 000 guldenów (budżet miasta wynosił wówczas 300 000 guldenów). Wielka sala teatru (Großes Haus) została zniszczona przez bombardowania w czasie II wojny światowej. W 1968 roku dyrektorem teatru został Friedrich Meyer-Oertel. Mała sala (Kleines Haus) została wybudowana w 1997 roku. W latach 1976-1977 Dieter Oesterlen przeprowadził prace remontowe mające na celu przywrócenie rotundy Mollera. W latach 1998-2001 przeprowadzono szeroko zakrojone prace renowacyjne w celu przywrócenia jej pierwotnego stanu; obecnie mieści ona 1000 widzów.
Orkiestrą rezydentem jest Philharmonisches Staatsorchester Mainz (Filharmoniczna Orkiestra Państwowa w Moguncji).[10]
Adres: Moguncja, Gutenbergplatz
Marktbrunnen
Marktbrunnen w Moguncji to renesansowa fontanna znajdująca się na "Rynku" w Moguncji. Została podarowana przez elektora Moguncji Alberta i wykonana w warsztacie mogunckiego rzeźbiarza Hansa Backoffena. Marktbrunnen jest jedną z pierwszych renesansowych fontann z dekoracją architektoniczną.[11]
Kościół św. Jana
Znane również jako: St. Johannis
Kościół św. Jana znajduje się pod katedrą w Moguncji, w historycznym centrum miasta. Ten 1100-letni kościół był pierwszą siedzibą biskupa Moguncji. Jest to najstarszy kościół w Moguncji, najstarsza katedra na terenie dzisiejszych Niemiec i jedyny zachowany budynek katedry z okresu późnego Karolingów i wczesnego Ottonów w Niemczech.
Kościół św. Jana jest w przeważającej części zbudowany w stylu karolińskim, ale późniejsze dodatki zewnętrzne na przestrzeni wielu wieków przyczyniły się do powstania różnych wpływów architektonicznych widocznych dzisiaj. Składa się z trzech naw i patronuje mu dziś Jan Chrzciciel. Salwatora, konsekrowany w 911 r. przez arcybiskupa Hatto I, służył jako katedra dla biskupa Moguncji aż do mianowania Willigisa arcybiskupem Moguncji w 975 r. Udokumentowane jest, że arcybiskup Willigis był w tym czasie arcybiskupem Moguncji. Udokumentowano, że w tej pierwszej katedrze został pochowany arcybiskup Erkanbald. W 2019 r. otwarto sarkofag, aby uzyskać więcej informacji na temat wczesnej historii diecezji Mainz. Czy dotyczy on szczątków kleryka Erkanbalda, pochowanego w 1021 roku, jest badany od tego czasu powiedział dyrektor badań Guido Faccani.[12]
Bruchwegstadion
Znane również jako: Stadion am Bruchweg
Bruchwegstadion to wielofunkcyjny stadion w Moguncji, w Niemczech. Obecnie jest używany głównie do rozgrywania meczów piłki nożnej. Stadion może pomieścić 18 700 osób i został zbudowany w 1929 roku. Był stadionem macierzystym klubu Bundesligi Mainz 05, zanim w 2011 roku został zastąpiony przez Opel Arenę, znaną wówczas jako "Coface Arena". Obecnie odbywają się na nim mecze piłkarskiej młodzieży Mainz 05.[13]
St. Christoph's Church
Znane również jako: St. Christoph
Kościół św. Christopha w Moguncji, znany w języku niemieckim jako St. Christoph zu Mainz, jest przykładem architektury wczesnego gotyku. Christoph został zbudowany w latach 1240-1330. Kościół jest znany jako kościół parafialny i chrzcielnica Johannesa Gutenberga.
Został wzniesiony przy ulicy Christofstraße w historycznym centrum Moguncji, w sąsiedztwie placu Karmelitów (Karmeliterplatz). Jego ruiny stanowią centralny pomnik wojenny w Moguncji, upamiętniający ofiary i zniszczenia miasta w czasie II wojny światowej, m.in. bombardowanie Moguncji 27 lutego 1945 r.[14]
Gutenberg Museum
Znane również jako: Gutenberg-Museum
Muzeum historii druku. Muzeum Gutenberga to jedno z najstarszych muzeów drukarstwa na świecie, znajdujące się naprzeciwko katedry w starej części Moguncji w Niemczech. Jego nazwa pochodzi od nazwiska Johannesa Gutenberga, wynalazcy druku z ruchomej metalowej czcionki w Europie Zachodniej. Zbiory obejmują sprzęt drukarski i przykłady materiałów drukowanych z wielu kultur.[15]
Adres: Liebfrauenpl. 5, 55116 Mainz
Kościół św. Piotra
Znane również jako: St. Peter
Kościół św. Piotra znajduje się pod Deutschhaus Mainz w północno-zachodniej części historycznego centrum Moguncji w Niemczech. Jest to jeden z najważniejszych budynków rokokowych w Moguncji. Pierwotnie była to kolegiata klasztoru "św. Piotra przed murami", istniejącego od X wieku i poświęconego apostołowi Piotrowi jako patronowi. Dziś służy jako kościół parafialny dla parafii św. Piotra / św. Emmerana.[16]
Adres: Petersstraße 3, 55116 Mainz
Landesmuseum Mainz
Muzeum z wystawami sztuki i historii lokalnej. Landesmuseum Mainz, czyli Muzeum Krajowe Moguncji, to muzeum sztuki i historii w Moguncji, w Niemczech. W marcu 2010 roku zostało ponownie otwarte w całości po gruntownej renowacji.
Muzeum ma swoje korzenie w kolekcji obrazów podarowanej miastu Moguncja przez Napoleona i Chaptala w 1803 roku. Do obecnej siedziby, w dawnych stajniach wyborczych, muzeum przeniosło się w 1937 r. i w tym czasie znacznie się rozrosło. Obecną nazwę otrzymało w 1986 r., a w latach 2004-2010 zostało odnowione i zmodernizowane.[17]
Adres: Große Bleiche 49-51, 55116 Mainz
Römisch-Germanisches Zentralmuseum
Instytut badawczy w Moguncji. Römisch-Germanisches Zentralmuseum, Leibniz Research Institute for Archaeology, ma siedzibę w Moguncji. Leibniza. Instytut jest wspierany przez Republikę Federalną Niemiec i jej kraje związkowe oraz jest członkiem Stowarzyszenia Niemieckich Instytucji Badawczych im.
Instytucja bada Stary Świat i jego strefy kontaktu od epoki kamiennej do średniowiecza. Składa się z kilku działów, a ponadto utrzymuje stałą kolekcję i poprzez nią oraz liczne publikacje i konferencje upowszechnia wyniki najnowszych badań wśród społeczeństwa.[18]
Adres: Ernst-Ludwig-Platz 2, 55116 Mainz
Südbrücke
Südbrücke, Mainz to most kolejowy na Kolei Głównej, łączący Moguncję w Nadrenii-Palatynacie, przez Ren z Gustavsburgiem w Hesji. Jest to jeden z pierwszych mostów kolejowych w Niemczech.[19]
Augustinerkirche
Kościół św. Augustyna, znany w języku niemieckim jako Augustinerkirche, był kościołem zakonu augustianów w centrum Moguncji. Obecnie jest to kościół seminaryjny katolickiego seminarium teologicznego diecezji Mainz.[20]
Adres: Augustinerstraße 34, Moguncja
Stary cmentarz żydowski
Znane również jako: Alter Jüdischer Friedhof
Piasek Żydowski jest najstarszym znanym miejscem pochówku społeczności żydowskiej w Magenzie, żydowskim Moguncji. Wraz ze Świętym Piaskiem w Wormacji uważany jest za najstarszy cmentarz żydowski w Europie. Od 27 lipca 2021 r. jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część obiektów kultury żydowskiej tzw. miast SchUM: Spiry, Wormacji i Moguncji.
New synagogue Mainz
Znane również jako: Neue Synagoge Mainz
Nowa synagoga w Moguncji jest użytkowana od 2010 roku jako dom kultury w miejscu dawnej głównej synagogi przy Hindenburgstraße w Moguncji Neustadt. Ze względu na kontrowersyjne dyskusje dotyczące nazwy ulicy, miejsce przy Hindenburgstraße zostało przemianowane na Synagogenplatz.[21]
Iron Tower
Znane również jako: Eisenturm
Wieża Żelazna to średniowieczna wieża z początku XIII wieku, zmodyfikowana w XV wieku, która wraz z Wieżą Drewnianą i Wieżą Aleksandra jest jedną z trzech zachowanych wież z murów miejskich Moguncji w Niemczech. Jej nazwa pochodzi od targu żelaznego, który odbywał się w jej bezpośrednim sąsiedztwie do XIX wieku.
Żelazna Wieża służyła jako wieża strażnicza i brama do miasta, a później jako więzienie. Została poważnie uszkodzona podczas II wojny światowej i zrekonstruowana w latach 60. ubiegłego wieku. Obecnie jest siedzibą różnych organizacji i projektów artystycznych, a także miejscem wystaw artystycznych.[22]
Adres: 1 Fritz-Arens-Platz, Moguncja
Mainzer Domchor
Chór Mainzer Domchor to chór przy katedrze w Moguncji, złożony z głosów chłopięcych i męskich. Został założony w 1866 roku przez ówczesnego biskupa Moguncji, Wilhelma Emmanuela von Kettelera.[23]
Botanischer Garten Mainz
Botanischer Garten der Johannes Gutenberg-Universität Mainz, znany również jako Botanischer Garten Mainz, jest arboretum i ogrodem botanicznym prowadzonym przez Uniwersytet w Moguncji. Znajduje się na terenie kampusu uniwersyteckiego przy Franz von Bentzel-Weg 9, Mainz, Nadrenia-Palatynat, Niemcy.
Ogród powstał w latach 1946-1955 na terenach dawniej użytkowanych jako pola uprawne i poligon wojskowy. W tych latach stworzono ponad 3500 pojedynczych rabat roślinnych; w połowie lat 50. dodano ogród alpejski, a w 1986 r. założono sekcje roślin stepowych i flory regionu Mainz. W 1948 r. wybudowano pierwszą szklarnię, a w 1952 r. dwie kolejne, które stały się podstawą rozległego kompleksu szklarniowego.
Obecnie w ogrodzie znajduje się około 8 500 gatunków. Jego główne działy to arboretum (30 000 m²), ogród systematyczny, szklarnie i ogród alpejski, z kolekcjami zewnętrznymi skupiającymi się na roślinach kwitnących i drzewiastych strefy umiarkowanej półkuli północnej, oraz kompleks szklarniowy zawierający rośliny z klimatu śródziemnomorskiego i półkuli południowej, a także rośliny tropikalne i subtropikalne.[24]
Adres: Anselm-Franz-von-Bentzel-Weg 9a, 55128 Mainz
Altmünster
Opactwo Altmünster w pobliżu Moguncji, w Niemczech, zostało podobno założone przez świętą Bilihildis, która pełniła funkcję pierwszej opatki; być może jednak jest to fundacja z VII wieku. Choć założone jako opactwo benedyktyńskie, w XIII w. przyjęło regułę cystersów. W czasie sekularyzacji w XVIII w. zostało rozwiązane, a budynki opactwa rozebrano. Na początku XIX w. kościół opactwa przekazano zborowi protestanckiemu; w czasie II wojny światowej został zniszczony, ale odbudowano go i ponownie konsekrowano.[25]
Adres: Münsterstraße 25, 55116 Mainz
Bischofsheim
Miejscowość w Niemczech. Bischofsheim – miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Hesja, w rejencji Darmstadt, w powiecie Groß-Gerau.[26]
Eltzer Hof
Eltzer Hof był obiektem muzycznym znajdującym się w Moguncji, w Niemczech. Budynek został zbudowany w 1742 r. w stylu barokowym na zlecenie dynastii Eltzów. Podczas bombardowania Moguncji w czasie II wojny światowej budynek spłonął 11 sierpnia 1942 roku. Trzypiętrowy, osiemnastoosiowy barokowy budynek z czterospadowym dachem mansardowym przy Bauhofstraße 3/5 róg Mittlere Bleiche został wpisany na listę zabytków kultury w Moguncji-Altstadt i wraz z przyległymi budynkami tworzy strefę zabytkową.[27]
Bassenheimer Hof
Bassenheimer Hof to zabytkowy budynek w Moguncji, w zachodnich Niemczech.
Obecnie (2009 r.) ten duży obiekt jest siedzibą Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Sportu kraju związkowego Nadrenia-Palatynat.[28]
Adres: Acker 10, 55116 Mainz
Holzturm
Średniowieczna 6-piętrowa gotycka wieża kamienna. Wieża Drewniana to średniowieczna wieża w Moguncji w Niemczech, wraz z Wieżą Żelazną i Wieżą Aleksandra jedna z trzech zachowanych wież z murów miejskich. Jej obecny gotycki wygląd pochodzi z początku XV wieku. Nazwę swą zawdzięcza temu, że obok niej, na brzegu Renu, układano stosy drewna.
Podobnie jak Wieża Żelazna, Wieża Drewniana była wykorzystywana jako wieża strażnicza i bramna, a później jako więzienie. Została poważnie uszkodzona podczas II wojny światowej i dokładnie zrekonstruowana w 1961 r. z okazji dwutysięcznego jubileuszu miasta. Obecnie mieści się w niej siedziba różnych organizacji i klubów.[29]
Adres: Holzstr. 34, 55116 Mainz
Humbrechthof
Humbrechthof, znany również jako Hof zum Humbrecht, był budynkiem, w którym Johannes Gutenberg opracował technikę druku za pomocą ruchomej metalowej czcionki i uruchomił swoją pierwszą prasę drukarską. Znajdował się on na Starym Mieście w Moguncji. Obecnie w tym miejscu znajdują się domy przy Schusterstraße 22 i 24.[30]
The Sacred Site of Isis- Mater Magna
Znane również jako: Heiligtum der Isis und Mater Magna
Sanktuarium Izydy i Magna Mater było sanktuarium w Moguncji, poświęconym Izydzie i Magna Mater.
Świątynia została założona w I wieku i działała co najmniej do III wieku. Jej pozostałości odkryto pod koniec 1999 r., podczas budowy pasażu handlowego (nazwanego później "Römerpassage") w centrum miasta. Od tego czasu w tym miejscu przeprowadzono znaczące wykopaliska. Pozostałości budynku, wybrane znaleziska oraz multimedialną prezentację ramową można obejrzeć w małym muzeum w podziemiach Römerpassage. Inskrypcje konsekracyjne sugerują, że w założenie sanktuarium mógł być zaangażowany flawijski dom cesarski.[31]
Adres: Roemerpassage 1, 55116 Mainz
Drususstein
Drususstein to prawie 20-metrowy blok murowany pochodzenia rzymskiego, znajdujący się na terenie cytadeli w Moguncji w Niemczech. Pierwotnie był on obłożony marmurem. Obecnie badacze w większości przyjmują, że jest to pozostałość konstrukcyjna cenotafu, o którym wspominali tacy pisarze, jak Eutropiusz i Suetoniusz, wzniesionego w 9 r. p.n.e. przez wojska rzymskie na cześć zmarłego generała Drususa w Mogontiacum w ramach rzymskiej sztuki pogrzebowej.
We wczesnym okresie pryncypatu zamek druzyjski był miejscem, w którym odbywały się rozbudowane nabożeństwa ku czci Drusa i centrum kultu cesarskiego w Mogontiacum. Droga procesyjna łączyła go z teatrem publicznym w Mogontiacum, który mieścił około 12 000 widzów, co czyniło go największym znanym teatrem na północ od Alp. Być może odbywała się w nim część dorocznych uroczystości w dniu śmierci Drususa, a prawdopodobnie także w dniu jego urodzin.
Po tym, jak we wczesnym średniowieczu Drusstein został pozbawiony marmurowej obudowy, w XVI wieku służył jako wieża strażnicza w fortyfikacjach miasta. W tym celu w konstrukcji, która do tej pory była solidną budowlą, wykonano schody i futrynę. Obok filarów akweduktów i sceny teatralnej, Drususstein jest jedną z niewielu widocznych pozostałości po rzymskim Mogontiacum. Wraz z kolumną Igel jest to jedyny zabytek pogrzebowy na północ od Alp, pochodzący ze starożytności, który zachował się na swoim pierwotnym miejscu.[32]
Walk of Fame of Cabaret
Znane również jako: Sterne der Satire – Walk of Fame des Kabaretts
The Walk of Fame of Cabaret to chodnik pomiędzy Proviant-Magazin a Schönborner Hof w Moguncji w Niemczech, na którym umieszczono ponad 40 siedmioramiennych gwiazd o nieregularnym kształcie, na których widnieją nazwiska gwiazd kabaretu wybranych przez grupę ekspertów i uhonorowanych przez kilku sponsorów za ich wkład w kulturę kabaretową.
Pierwsze gwiazdy, przyznane 16 lipca 2004 r., zostały wręczone w obecności Christiny Weiss, pełnomocnika ds. kultury i ministra stanu Niemiec, oraz Kurta Becka, premiera niemieckiego landu Nadrenia-Palatynat. W styczniu 2007 r. uhonorowano Petera Hammerschlaga, który stał się 43. gwiazdą na trasie spaceru.[33]
Kunsthalle Mainz
Kunsthalle Mainz to centrum wystawiennicze sztuki współczesnej. Mieści się on w budynku Kessel- und Maschinenhaus w Mainz Zollhafen, który został zaprojektowany przez Eduarda Kreyßiga w 1887 roku. Budynek został przebudowany w 2006 r. przez przedsiębiorstwo użyteczności publicznej w Moguncji. Od otwarcia w dniu 1 marca 2008 r. w dawnym centrum energetycznym portu celnego mieści się galeria sztuki.
Adres: Am Zollhafen 3-5, 55118 Mainz