Drezno - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Odrestaurowany renesansowy pałac z ogrodami. Pałac Pillnitz to odrestaurowany barokowy pałac na wschodnim krańcu miasta Drezno w niemieckim kraju związkowym Saksonia. Znajduje się na brzegu Łaby, w dawnej wsi Pillnitz. Pałac był letnią rezydencją wielu elektorów i królów Saksonii; znany jest również z Deklaracji Pillnitz z 1791 roku.

Kompleks składa się z trzech głównych budynków: Pałacu Rzecznego (Wasserpalais) na nabrzeżu rzeki, Pałacu Górnego (Bergpalais) na wzgórzu, obydwa są barokowe z elementami chinoiseryjnymi, oraz późniejszego neoklasycystycznego Nowego Pałacu (Neues Palais), który łączy je ze sobą po stronie wschodniej. Budynki zamykają barokowy ogród i są otoczone dużym parkiem publicznym.

Obecnie w budynkach mieści się Muzeum Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbemuseum) Państwowych Zbiorów Sztuki w Dreźnie oraz Schlossmuseum.^[2]

Odbudowany kościół protestancki. Kościół Marii Panny w Dreźnie – barokowy luterański kościół znajdujący się na drezdeńskim Neumarkt. Ta monumentalna świątynia to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych w Europie zabytków protestanckiej architektury sakralnej. Największy na świecie obok katedry w Strasburgu budynek wzniesiony z piaskowca, jego kopuła to najokazalsza tego typu konstrukcja wykonana z kamienia wśród kościołów leżących na północ od Alp.

Kościół Mariacki wzniesiono w latach 1726–1743. Podczas II wojny światowej został w wyniku alianckich bombardowań miasta w nocy z 13 na 14 lutego 1945 bardzo poważnie uszkodzony i zawalił się ostatecznie rankiem 15 lutego. Za czasów NRD pozostał trwałą ruiną służącą za pamiątkę okropieństw wojny. Dopiero w 1985 zdecydowano o jego rekonstrukcji, jednak prace rozpoczęto dopiero po upadku Muru Berlińskiego w 1989 r. Trwającą w latach 1994–2005 odbudowę pomagały sfinansować Dresdner Bank, towarzystwa miłośników miasta oraz indywidualni darczyńcy z całego świata.

30 października 2005 r. kościół został ponownie konsekrowany i otwarty dla wiernych i turystów. Z pomnika wojny przeistoczył się w symbol pojednania.^[5]

Muzeum w Dreźnie, Niemcy. Rezydencja Wettynów w Dreźnie – zamek rezydencjonalny książąt Saksonii, przykład sztuki renesansowej i barokowej, znajdujący się w Starym Mieście w Dreźnie.

Obecny zamek ma 800-letnią tradycję. Już w wieku XII, kiedy przodującą rolę odgrywała siedziba w Miśni, istniał tutaj niewielki zamek, o czym świadczą fundamenty znajdujące się pod główną wieżą. W 1382 roku powiększono rezydencję, w 1471 wzniesiono obecne skrzydło zachodnie. Gdy Drezno stało się w 1485 roku stałą rezydencją władców, nastąpiła przebudowa średniowiecznego zamku w budowlę renesansową. W 1530 roku na wysokości bramy północnej został wzniesiony reprezentacyjny zamek mieszkalny, którego budowę zlecił książę Jerzy Brodaty. Dlatego też ta część kompleksu nazywana jest dzisiaj budowlą Jerzego zaś wejście do budowli znane jest jako brama Jerzego. W 1547 roku zamek został ponownie rozbudowany w stylu renesansowym. Hans i Bastian Kramer stworzyli nazwaną później tzw. budowlę Moryca oraz pozostałe skrzydła wokół dziedzińca.

W 1701 zamek częściowo spłonął. Do odbudowy August II Mocny zatrudnił znanych architektów i artystów, wśród nich twórcę Zwingeru – Matthäus Daniel Pöppelmann. Wraz z Raymondem Leplatem i Johannem Melchiorem Dinglingerem stworzyli oni galerię sztuki Grünes Gewölbe (niem. zielone sklepienie), której nazwa pochodziła od barwy, na którą pomalowano ściany pomieszczeń – malachitowej zieleni.

W nocy z 13 na 14 lutego 1945, w czasie alianckiego nalotu dywanowego na Drezno, zamek został zbombardowany i spłonął. Kilkufazowa odbudowa trwała do 2004, kiedy zamek udostępniono zwiedzającym.^[10]

Kulturpalast Dresden to modernistyczny budynek zbudowany przez Wolfganga Hänscha w czasach Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Po otwarciu w 1969 roku była to największa wielofunkcyjna hala w Dreźnie, w której odbywały się koncerty, tańce, konferencje i inne imprezy. Budynek przeszedł kilkuletnią przebudowę, która rozpoczęła się w 2012 r., a w kwietniu 2017 r. otwarto nową salę koncertową.

W przeciwieństwie do innych budynków na placu Altmarkt, Kulturpalast nie został zaprojektowany w stylu międzynarodowym. Jest to wolnostojący budynek o powierzchni około 600 metrów kwadratowych (6 500 stóp kwadratowych). Jest zwrócony w stronę Wilsdruffer Straße i stanowi drugą część placu Altmarkt. Położony jest na wschód od Schloßstraße i południowy zachód od pobliskiego Neumarkt, który od 2005 r. jest poddawany rekonstrukcji. Znajduje się w centrum historycznego starego miasta, które zostało w dużej mierze zniszczone podczas bombardowania Drezna 13 lutego 1945 r.^[14]

XVIII-wieczna budowla z 92-metrową wieżą. Kościół św. Krzyża w Dreźnie – ewangelicki kościół w Dreźnie, którego historia sięga roku 1215. Wówczas w samym centrum Starego Miasta wzniesiono bazylikę pw. Św. Mikołaja. Obecną nazwę kościół otrzymał dopiero w 1388 roku, co związane było z darem margrabiego Henryka, który w 1234 ofiarował kościołowi cenną relikwię, fragment Krzyża Chrystusa.

Historia nie oszczędzała świątyni, już w 1491 roku ówczesna bazylika została doszczętnie strawiona przez pożar, a na jej miejscu wybudowano gotycki kościół halowy. W okresie reformacji, w roku 1539, odbyło się tutaj pierwsze luterańskie nabożeństwo i odtąd Kościół św. Krzyża został uznany za główny kościół protestancki Drezna. Kilkadziesiąt lat później, w roku 1584, dobudowano wieżę w stylu renesansowym, która około 100 lat później została zniszczona w czasie pożaru miasta i równie prędko odbudowana. Jej ówczesny kształt znany jest z obrazów Canaletta (1751). Okres wojny siedmioletniej przyniósł kolejne zniszczenia, kościół w roku 1760 doznał poważnych obrażeń w wyniku pożaru podczas oblężenia przez Prusaków. Odnowiony w stylu późnego baroku i klasycyzmu w 1792 przetrwał w swym zewnętrznym kształcie do naszych czasów. Kolejny pożar w 1897 całkowicie zniszczył nawy, których odbudowę ukończono w trzy lata później w stylu Art Nouveau.

Podczas II wojny światowej, w wyniku bombardowań w 1945 roku, podobnie jak większość zabytków miasta, kościół został poważnie zniszczony, dopiero 10 lat później odbudowany i ponownie otwarty. Z uwagi na brak funduszy, odbudowa skupiła się głównie na wyglądzie zewnętrznym, wnętrze natomiast wyposażono prowizorycznie. Z biegiem lat prostota wystroju została doceniona i uznana za wartą pozostawienia na stałe. W głównym wejściu do kościoła św. Krzyża znajdują się pozdrowienia pokoju w 13 językach.

Obecna wieża kościelna ma 94 m wysokości. Z niej pada światło na jasne kamienie, ukazujące ogrom szkód powstałych po wspomnianym bombardowaniu w 1945 r.

Zwiedzając Kościół warto pokonać 256 stopni i z wysokości 54 metrów podziwiać wspaniałą panoramę Drezna i okolicy. Przy okazji zobaczyć pięć dzwonów wykonanych z brązu, drugich co do wielkości w całych Niemczech (po katedrze w Kolonii). Masa największego z nich to 11,5 t. Na wieży znajduje się także zegar z 1957 roku, którego tarcza ma średnicę 3 metrów.^[21]

Rozległy ogród z rzeźbami i pałacem. Großer Garten – park w Dreźnie w stylu barokowym. Jest obecnie największym parkiem w mieście. Założony został w roku 1676 z inicjatywy księcia Saksonii Jana Jerzego III Wettyna.

Park był wielokrotnie powiększany i zajmuje dzisiaj obszar około 1,47 km². W centrum parku znajduje się jego najważniejsza budowla – pałac powstały według projektu Johanna Georga Starcke około 1680 roku. Park Großer Garten był przearanżowywany w ciągu swej ponad 300-letniej historii wielokrotnie, co spowodowało, iż jego pierwotne barokowe założenie jest co prawda do dziś rozpoznawalne, jednakże nie można parku określać już mianem klasycznego ogrodu francuskiego.

Na obrzeżach parku znajduje się ogród zoologiczny i ogród botaniczny oraz Szklana Manufaktura Volkswagena.^[24]

Drezdeński Neumarkt – plac tworzący centrum starego miasta oraz ważna część drezdeńskiego śródmieścia. Podczas II wojny światowej został prawie całkowicie zniszczony wskutek alianckiego nalotu. Pod sowiecką okupacją, a później w czasach NRD, część placu zabudowano w stylu socrealistycznym, odtworzono i wyremontowano także kilka historycznych obiektów, jednak większość placu pozostała niezabudowana. Po upadku komunizmu i zjednoczeniu Niemiec podjęto decyzję o przywróceniu Neumarkt do stanu przedwojennego.

Ukończenie rekonstrukcji Frauenkirche w 2005 było ku temu pierwszym krokiem. Od tego czasu odbudowano też I, II, III, IV i V kwartał zabudowy. Obecnie trwają prace nad przednią częścią VIII kwartału. W niedalekiej przyszłości ma być też odbudowany VI i VII kwartał zabudowy.^[25]

Muzeum w Dreźnie. Münzkabinett jest częścią Staatliche Kunstsammlungen Dresden. Założone około 1530 roku, jest jednym z najstarszych muzeów w Dreźnie. Mieści się w Zamku Drezdeńskim.

Münzkabinett jest jedną z trzech największych kolekcji numizmatycznych w Niemczech. Wśród blisko 300 000 obiektów znajdują się monety z większości krajów świata od starożytności do współczesności, historyczne i współczesne medaliony, medale i insygnia, historyczne banknoty i obligacje, matryce do wybijania monet i medali, pieczęcie, modele, wczesne formy pieniądza oraz maszyny i urządzenia mennicze. Münzkabinett jest oficjalną kolekcją państwową i posiada prawa do wszelkich zbiorów monet znalezionych na terytorium Saksonii.

Münzkabinett jest również ośrodkiem badań naukowych i posiada bibliotekę publiczną liczącą około 30 000 woluminów.^[26]

Fabryka samochodów w Dreźnie, Niemcy. Gläserne Manufaktur – fabryka koncernu Volkswagen AG w Dreźnie, gdzie odbywa się produkcja końcowa luksusowego Volkswagen Phaetona i w latach 2005–2006 Bentleya Continental Flying Spur. Dyrektorem zakładu jest Jürgen Borrmann. Znajduje się przy Lennéstraße 1.

Ze względu na lokalizację na obrzeżach barokowego parku Großer Garten budowa fabryki i jej umiejscowienie budziła kontrowersje oraz wywoływała protesty ekologów. Fabryka została zaprojektowana przez architektów z Monachium pod kierownictwem Guntera Henna. Budowa fabryki ruszyła w 1999 roku. W połowie roku wmurowano kamień węgielny pod budowę fabryki.

Otwarcie fabryki miało miejsce 11 grudnia 2001 roku. W jej wnętrzu znajduje się punkt gastronomiczny oraz sklep firmowy. W celu zmniejszenia obciążenia środowiska i zredukowania ruchu kołowego do fabryki część podzespołów dowożona jest specjalnymi tramwajami towarowymi (CarGoTram). Produkcja w fabryce odbywa się na kilku poziomach codziennie od godziny 6:00 do 23:00 (czyli na dwie zmiany, w piątek do 21:00). Dziennie montuje się ręcznie 48 pojazdów, a zatrudnienie kształtuje się na poziomie około 500 osób.

Foyer fabryki można wykorzystywane jest jako sala wystawowa i sala koncertowa. W październiku 2002 roku z powodu zalanej przez powódź opery w Dreźnie wystawiono w nim operę Carmen. Na zewnątrz fabryki odbywają się liczne koncerty, m.in. od 2005 roku coroczny Moritzburg Festival. W 2010 roku wystawiono na terenie fabryki przypowieść Ahab.

W 2005 roku rozpoczęto produkcję Bentleya Continental Flying Spur, ponieważ rosnącego popytu na auto nie była w stanie zaspokoić fabryka w Crewe.

W 2011 roku świętowano dziesięciolecie istnienia fabryki. Dokonano podsumowania w którym zamieszczono informację, że w ciągu 10 lat produkcji wyprodukowano ponad 60 tysięcy aut. Część linii produkcyjnej jest otwarta dla zwiedzających. Zwiedzający mogą zobaczyć produkcję auta z przewodnikiem w 10 językach w tym polskim. Od czasu otwarcia do 2011 roku manufakturę zwiedziło ponad milion gości z całego świata, w tym m.in. prezydent Richard von Weizsäcker, były rosyjski przywódca i laureat nagrody Nobla Michaił Gorbaczow oraz książę Albert z Monako.

18 marca 2016 roku zakończono w fabryce produkcję modelu Phaeton z powodu zbyt niskiego popytu. Po zakończeniu produkcji postanowiono, że manufaktura zostanie przebudowana, a pracownicy zatrudnieni w fabryce zostaną przeniesieni na czas przebudowy do fabryki w Zwickau. Fabrykę przemieniono w miejsce, w którym klienci Volkswagena mogli poznawać auta elektryczne oraz zagadnienia związane z cyfryzacją samochodów

Pod koniec 2016 roku ogłoszono, że w kwietniu 2017 roku w fabryce ruszy produkcja e-Golfa, a poza tym Drezno, obok Autostadt we Wolfsburgu stanie się miejscem, w którym klienci będą odbierali elektryczne i hybrydowe modele Volkswagena.^[29]

Obiekt sportowy w Dreźnie, Niemcy. Rudolf-Harbig-Stadion – stadion piłkarski w Dreźnie, w Niemczech. Może pomieścić 32 066 widzów, z czego 11 055 to miejsca stojące. Swoje mecze rozgrywa na nim drużyna Dynama Drezno. Obiekt został otwarty 16 maja 1923 roku. Kosztował wówczas 500 tys. marek. W latach 1951 i 1990 przechodził renowacje, a w latach 2007–2009 stare konstrukcje wyburzono i w ich miejsce zbudowano nowy obiekt za 46 mln euro. W 2010 roku prawa do nazwy stadionu wykupił sponsor i jego dotychczasową nazwę Rudolf-Harbig-Stadion zmieniono, zastępując ją nową. Obiekt był jednym z gospodarzy kobiecych Mistrzostwa Świata U-20 2010. Rozegrano na nim sześć spotkań fazy grupowej i jeden ćwierćfinał. Stadion był również jedną z aren kobiecych Mistrzostw Świata 2011. Zostały na nim rozegrane trzy mecze grupowe oraz jeden ćwierćfinał.^[34]