Wiesbaden - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Neoklasyczny pałac z możliwością zwiedzania z przewodnikiem. Pałac Miejski w Wiesbaden to neoklasycystyczny budynek w centrum Wiesbaden w Niemczech. Został ukończony w 1841 roku jako główna rezydencja miejska książąt Nassau. Pałac ma kilka skrzydeł, 145 pokoi i jest architektonicznie zintegrowany z grupą budynków pomocniczych, wybudowanych zarówno przed, jak i po jego powstaniu. Ozdobne wieże, szczyty i dach z łupków ułożonych w jodełkę sprawiają, że ten trzypiętrowy kompleks dodaje uroku centralnemu placowi Wiesbaden i nadaje mu nazwę: Plac Pałacowy.

Pałac miał burzliwą historię. Po przetrwaniu rewolucji w 1848 r. i aneksji przez Prusy w 1866 r. służył jako druga siedziba cesarzy niemieckich, miejsce spotkań żołnierzy i robotników podczas rewolucji niemieckiej w latach 1918-1919, muzeum oraz kwatera główna Wehrmachtu i alianckich sił okupacyjnych. Zniszczony podczas II wojny światowej pałac został odrestaurowany i częściowo zmodernizowany. Od 1946 r. jest siedzibą parlamentu krajowego Hesji (Hessischer Landtag). W 2008 r. do kompleksu dobudowano nową izbę parlamentarną.^[6]

Bowling Green to park w stolicy kraju związkowego Hesja, Wiesbaden.

Kręgielnia ma kształt wydłużonego prostokąta z dwoma basenami, po jednym pośrodku trzech kaskadowych stanowisk fontannowych. Po stronie wschodniej park łączy się z Kurhausplatz przed budynkiem Kurhaus w Wiesbaden. Niedaleko za Kurhausem, gdzie znajduje się słynne kasyno, rozciąga się Kurpark. Po zachodniej stronie Bowling Green biegnie Wilhelmstrasse. Po drugiej stronie ulicy znajduje się Kaiser-Friedrich-Platz z pomnikiem cesarza Fryderyka III. Po bokach tego miejsca znajduje się luksusowy hotel Nassauer Hof.

W Bowling Green często odbywają się imprezy plenerowe, np. koncerty Davida Gilmoura, Leonarda Cohena, R.E.M., Stinga, Nelly Furtado, Bryana Adamsa, Plácido Domingo, Lionela Richie, Erica Claptona, Eltona Johna i Herberta Grönemeyera.

Ponadto Bowling Green jest miejscem, w którym odbywają się imprezy okolicznościowe. Co roku w czerwcu odbywa się tu festiwal Wilhelmstrassen, jedna z największych imprez ulicznych w Niemczech, a w sylwestra - największa impreza w Wiesbaden.^[15]

Most w Wiesbaden. Most im. Teodora Heussa to most łukowy na rzece Ren łączący dzielnicę Mainz-Kastel w Wiesbaden, stolicy kraju związkowego Hesja, ze stolicą kraju związkowego Nadrenia-Palatynat - Moguncją. Główne przęsło mostu ma 102,94 m długości. Łączy on drogi krajowe nr 40 i 455. Początkowo most nosił nazwę "Straßenbrücke", później nazwano go imieniem niemieckiego męża stanu Theodora Heussa.

Rzymianie zbudowali most w tym regionie w 27 roku n.e., natomiast pierwszy most łukowy został oddany do użytku 30 maja 1885 roku. Koszt jego budowy, wynoszący 3,6 mln marek w złocie, zwrócił się w ciągu trzech lat dzięki opłatom za przejazd, choć opłaty pobierano jeszcze do 1912 roku. Most był poszerzany w latach 1931-1934, ale został zniszczony 17 marca 1945 r. przez niemieckich inżynierów wojskowych pod koniec II wojny światowej. Aby nie dopuścić do powstania drugiego Remagen, Niemcy do 19 marca wysadzili w powietrze wszystkie mosty na Renie od Ludwigshafen w kierunku północnym.

Został odbudowany w latach 1948-1950 i częściowo zrekonstruowany w latach 1992-1995 kosztem 139,5 mln marek.^[18]

Zamek Frauenstein to zrujnowany zamek w mieście Wiesbaden-Frauenstein w Hesji, w Niemczech.

Nie wiadomo, kto zbudował zamek Frauenstein, ale na podstawie danych dendrochronologicznych jego budowę datuje się na około 1184 rok. Zbudowany na kwarcytowej wychodni Spitzen Stein zamek nie był przeznaczony jako twierdza obronna, lecz raczej jako wieża strażnicza. Służył on również strażnikom wieży jako mieszkanie. Budowa zamku z wysokimi murami i blankami zapewniła ochronę okolicznym rolnikom i doprowadziła do powstania wsi o tej samej nazwie. W późniejszym okresie zamek został rozbudowany o przedzamcze ze stawem, co potwierdziły wykopaliska przeprowadzone w 1943 r.

Chociaż niemiecką nazwę Frauen-stein można przetłumaczyć jako "kobiecy kamień", w rzeczywistości wywodzi się ona od nazwy Vrowenstein, która po raz pierwszy pojawia się w zapisach historycznych w 1221 roku. W tymże roku akt notarialny wymienia Heinricha Bodo von Vrowenstein (w latach 1207/1209 był on wymieniany jako pochodzący z Idstein) jako pana zamku Frauenstein. W 1231 roku w dokumencie klasztoru w Erbach wymieniony jest rycerz Siegfried von Frauenstein, który był marszałkiem przy biskupstwie w Moguncji. Był on potomkiem arystokratycznego rodu Schiersteinów (który wymarł w 1380 r.).

Około 1300 r. Siegfried IV von Frauenstein sprzedał część zamku, wraz z okolicznymi dobrami i poddanymi, Gerhardowi, arcybiskupowi Moguncji. Gerhard chciał mieć zamek, aby chronić wschodnią granicę swoich posiadłości w Rheingau przed swoim rywalem, hrabią Nassau. W maju 1301 r. wojska króla Austrii Alberta walczyły przeciwko Moguncji. Zdobyły one wszystkie twierdze, w tym Frauenstein, i spustoszyły Rheingau. Zamek został jednak wkrótce odbudowany.

W 1310 r. Johann von Limburg również sprzedał swoje udziały w zamku biskupstwu w Moguncji, tak że do 1319 r. uzyskało ono pełną kontrolę nad zamkiem. Moguncja jednak ponownie sprzedała części zamku, tak że w 1390 r. posiadała już tylko połowę zamku. Szlachetni współwłaściciele często osiedlali się we Frauenstein i budowali piękne domy z muru pruskiego, które zachowały się w tej miejscowości do dziś.

W następnych stuleciach spory między Moguncją a Nassau trwały nadal. Nassau zdołał zapobiec powiększaniu się posiadłości Moguncji na tym terenie, otaczając zamek łańcuchem pięciu ufortyfikowanych gospodarstw: Sommerberg, Rosenkoeppel, Nürnberg, Groroth i Armada. Wszystkie te posiadłości, z wyjątkiem Rosenkoeppel, zachowały się do dziś.

W drugiej połowie XVIII w. zamek stracił swoje znaczenie jako ochrona granic i nie był już utrzymywany. W wyniku sekularyzacji z 1803 r. miasto przeszło pod kontrolę hrabiego Nassau, a w 1808 r. chłopi pańszczyźniani uzyskali swobodę poruszania się. W 1866 r. miasto - podobnie jak cała Nassau - znalazło się pod kontrolą Prus.^[19]

Kaiserbrücke, dziś oficjalnie Nordbrücke, to przęsło kolejowe na obwodnicy kolejowej Moguncji przez Ren na północnym krańcu Moguncji w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat w Niemczech. Zbudowana w latach 1901-1904, została nazwana na cześć cesarza Wilhelma II, który dokonał jej uroczystego otwarcia 1 maja 1904 roku. Stanowiła ważną część niemieckiego systemu kolejowego, a także ważne ogniwo logistyczne dla transportów wojennych.

Most został zniszczony w 1945 r. przez wycofujące się wojska niemieckie. Aby zapobiec drugiemu Remagen, Niemcy do 19 marca wysadzili wszystkie mosty na Renie od Ludwigshafen w kierunku północnym.

W 1955 r. otwarto go ponownie jako Nordbrücke (Most Północny), a część zachowanych fundamentów i zdobiących go rzeźb włączono do nowej, znacznie mniej okazałej konstrukcji. Neoromańskie zamki bramne nie zostały odbudowane. Dawne kratownice łukowe zastąpiono kratownicami skrzynkowymi.^[22]

Kochbrunnen w Wiesbaden jest najbardziej znanym gorącym źródłem w mieście. Jest to gorące źródło chlorku sodu. Jego nazwa odnosi się do temperatury wody wynoszącej około 66 °C.

Pierwsze wzmianki o źródle na Kochbrunnenplatz pochodzą z 1366 r. i dotyczą Bryeborn (Brühborn) oraz z 1536 r. Syedenborn (Siedeborn). Wydajność fontanny wynosi około 360 litrów na minutę. Przy wyjściu z fontanny woda studzienna ma temperaturę 66,1 °C, słabo pachnie siarkowodorem i ma silny słony smak. Jest klarowna, ale po 24 godzinach wystawienia na działanie powietrza staje się mętna i żółtawa. Główny strumień jest kierowany do zakładu przetwórczego w Kaiser-Friedrich-Bad. Stamtąd przechodzi do rozległego systemu wody termalnej miasta. Jest ona wykorzystywana zarówno do celów leczniczych (m.in. w gorących źródłach w Aukammtal), jak i do ogrzewania ratusza.

Na Kochbrunnenplatz i sąsiednim Kranzplatz znajdują się niektóre z wielkich hoteli Wiesbaden: najstarszy hotel w Niemczech, "Schwarze Bock", założony w 1486 r.; dawny "Palace Hotel" - był to pierwszy hotel z telefonami pokojowymi - oraz "Hotel Rose", uruchomiony we wrześniu 2004 r., w którym obecnie mieści się Hessische Staatskanzlei.^[26]

Schlossplatz stanowi centrum historycznego Starego Miasta w Wiesbaden, w Hesji, w Niemczech. Swoją nazwę zawdzięcza Stadtschloss, królewskiej rezydencji książąt Nassau, znajdującej się po północnej stronie placu. Inne budynki otaczające Schlossplatz to Stary Ratusz, Nowy Ratusz i kościół Marktkirche. Na środku placu stoi Marktbrunnen z 1753 roku. Ze względu na ten wyjątkowy zespół budynków oraz fakt, że w tym miejscu powstało średniowieczne Wiesbaden, jest to historycznie najważniejsza część miasta. Czasami jest on nazywany "rynkiem", tak nazywano go przed wybudowaniem pałacu.

W staroniemieckiej ortografii Schloßplatz był oficjalnie zapisywany jako rzeczownik własny przy użyciu litery "ß". Jednak w nowej ortografii poprawne było również pisanie tego słowa jako "Schlossplatz", co często ma miejsce.^[28]

Most Schierstein to czteropasmowy most autostradowy w Niemczech o długości 1 282 metrów. Prowadzi drogą krajową nr 643 nad Renem między Moguncją-Mombachem w Nadrenii-Palatynacie a Wiesbaden-Schierstein w Hesji. Most, przecinający dwa ramiona Renu i wyspę Rettbergsaue, składa się z sześciu pojedynczych konstrukcji, w tym 100 m z betonu sprężonego. Został zbudowany w latach 1959-1962.

Most Schiersteina znajduje się około 5,8 km (3,6 mi) w dół rzeki od mostu Theodora Heussa. Wraz z mostem Theodora Heussa i mostem A 60 jest jednym z trzech mostów drogowych na Renie w Moguncji. Jest to ostatni most nad środkowym Renem na odcinku 80 km (50 mil) w dół rzeki, przed mostem Südbrücke w Koblencji.

Od połowy lutego do połowy kwietnia 2015 r. most był zamknięty dla ruchu kołowego z powodu rozległych uszkodzeń konstrukcji.^[32]