Rostock - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kościół w XIV-wiecznym klasztorze. Kościół pocysterski w Bad Doberan – powstał jako kościół klasztorny zakonu cystersów w Bad Doberan pomiędzy końcem XIII w. a 1368 w miejscu starszej budowli. Jest to trzynawowa bazylika z trzynawowym transeptem, prezbiterium i wieńcem kaplic w obejściu. Jako wzór budowlany posłużył kościół Mariacki w Lubece, jednak formę uproszczono – zrezygnowano z pary wież zachodnich i z zewnętrznych łęków oporowych. Dodano za to transept, którego nie ma kościół w Lubece. Na przecięciu naw wznosi się, charakterystyczna dla architektury cysterskiej, smukła sygnaturka, wysoka na 72 m.

W XIV w. kościół w Bad Doberan otrzymał cenne, zachowane do dziś, średniowieczne wyposażenie. Należy do niego ołtarz szafiasty z ok. 1300, dwustronnie rzeźbiony, jeden z najwcześniejszych znanych ołtarzy szafiastych w Niemczech. Drewniany ołtarz św. Krzyża z krucyfiksem wysokim na 15 m służył niegdyś jako przegroda pomiędzy częścią dla mnichów a częścią dla wiernych.

Z innych elementów wyposażenia kościoła wymienić należy: tabernakulum z 1370 (również jeden z najstarszych, zachowanych obiektów tego typu w Niemczech), drewnianą szafkę na kielichy z przełomu XIII i XIV w. i ołtarz Bożego Ciała Młynarzy.

W kościele zachowało się też kilka średniowiecznych nagrobków, m.in. nagrobek królowej Danii Małgorzaty (zm. 1282), podwójny nagrobek króla Szwecji Albrechta meklemburskiego i jego małżonki z pocz. XV w. czy nagrobek kanclerza Samuela von Behra z 1621, dzieło F. J. Dötebera i D. Wernera, w formie rzeźby jeźdźca pod baldachimem.^[1]

Kościół z 1265 roku z ozdobnym drewnianym ołtarzem. Kościół Mariacki w Rostocku – jeden z czterech głównych kościołów w Rostocku i jedno z głównych dzieł północnoniemieckiego gotyku ceglanego. Z 1232 pochodzą pierwsze wzmianki o istnieniu wczesnogotyckiego kościoła na miejscu obecnej, trzynawowej bazyliki, której budowa rozpoczęła się ok. 1290 i zakończyła w poł. XV w. Chociaż w budowie kościoła powtórzono schemat Kościoła Mariackiego w Lubece to przysadzisty korpus świątyni otrzymał ponadto transept oraz potężny westwerk z niewysoką wieżą; planowana pierwotnie para wież nigdy nie została zrealizowana.

Wewnątrz świątynia ma charakter budowli centralnej na planie prostokąta – nawy dokładnie w połowie przecina transept, mający niemal tę samą długość co one.

Kościół Mariacki słynie z bardzo bogatego wyposażenia: późnogotyckiego ołtarza św. Rocha z 1530, ambony z 1574, chrzcielnicy ze spiżu z 1290, najdoskonalszego dzieła tego rodzaju na obszarze północnych Niemiec i zegara astronomicznego z lat 1472-1643, jedynego niemieckiego zegara astronomicznego ze sprawnie funkcjonującym, średniowiecznym mechanizmem zegarowym.

Pochodzące z okresu średniowiecza obrazy z powodu obowiązującego w reformacji ikonoklazmu zachowały się jedynie w niewielkiej liczbie.^[8]

Port Rostock to duży niemiecki port na Morzu Bałtyckim, położony przy ujściu rzeki Unterwarnow w mieście Rostock. Właścicielem większości infrastruktury portowej jest spółka Rostock Port GmbH, będąca wspólnym przedsięwzięciem kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie i miasta hanzeatyckiego Rostock. Operacje portowe są prowadzone przez Euroports Germany GmbH & Co. oraz inne firmy prywatne. Z całkowitą przepustowością 28,8 mln ton port w Rostocku jest czwartym co do wielkości portem niemieckim.

Do portów Rostocku należą: port morski Rostock położony po wschodniej stronie Unterwarnow (budowany od lat 60. XX wieku), port chemiczny Yara położony na wschód od niego w Breitling, niezależny port towarowy i rybacki (RFH) po zachodniej stronie Unterwarnow, terminal wycieczkowy przy nabrzeżu pasażerskim w Warnemünde oraz inne mniejsze obiekty, takie jak Morski Park Przemysłowy (MAGEB) i nabrzeże Alba Nord na północ od RFH oraz port miejski Rostock, w którym nie prowadzi się już przeładunku towarów.^[15]

Ogród uniwersytecki ze szklarniami. Botanischer Garten Universität Rostock, znany również jako Botanischer Garten Rostock, jest ogrodem botanicznym i arboretum prowadzonym przez Uniwersytet w Rostocku. Przylega do uniwersyteckich boisk sportowych przy Hans-Sachs Allee, w Rostocku, w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, w Niemczech. Jest otwarty codziennie z wyjątkiem poniedziałków w cieplejszych miesiącach.

Uniwersytet prowadzi ogród botaniczny nieprzerwanie od 1885 roku. Pierwotnie mieścił się on przy Doberaner Straße, ale ponieważ rozbudowa okazała się niemożliwa, w latach 1935-1939 zagospodarowano dzisiejszy teren. W 2009 r. otwarto nowy dom tropikalny, nazwany tak na cześć botanika Loki Schmidta.

Obecnie w ogrodzie uprawia się prawie 10 000 roślin reprezentujących około 5000 taksonów. Zorganizowany jest w następujące główne działy: ogród alpejski, arboretum, siedlisko wydmowe, las, rośliny lecznicze i aromatyczne, staw, ogród systematyczny (około 340 gatunków w 48 rabatach, każda o powierzchni 8 m2), rośliny warzywne i ozdobne. W szklarniach znajdują się rośliny wodne, rośliny uprawne, paprocie, storczyki i sukulenty.

Herbarium Ogrodu zawiera prawie 80 000 okazów reprezentujących około 20 000 rodzin. Jego główne zbiory zostały zgromadzone przez prof. Johannesa A.C. Roepera (1801-1885) w latach 1836-1882 i obejmują kolekcje Heinricha Gustava Flörke (1764-1835), Adelberta von Chamisso (1781-1838) i Ferdinanda von Muellera (1825-1896).^[17]

Opactwo Doberan to dawny klasztor cystersów w Bad Doberan, w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, w Niemczech. Ceglany gotycki kościół jest nadal używany jako klasztor Doberan Minster.

Po nawróceniu na chrześcijaństwo wendyjskiego księcia Pribislawa, w 1171 r. w Doberanie powstał pierwszy klasztor w Meklemburgii, będący filią opactwa Amelungsborn. Pierwsza wspólnota, w Althof, została zmasakrowana w 1179 r. podczas zamieszek po śmierci Pribislawa, a opactwo zostało ponownie założone w 1186 r. w Doberanie. Szybko stało się ono politycznym, społecznym i duchowym centrum regionu. Kościół klasztorny, który do dziś jest używany jako klasztor w Doberanie (Doberaner Münster), jest jedną z najważniejszych budowli gotyku ceglanego w Meklemburgii-Pomorzu Przednim. Do czasów reformacji, podczas której w 1552 r. nastąpiła sekularyzacja opactwa, posiadało ono wielkie majątki i było miejscem pochówku książąt meklemburskich.

W 1637 r., podczas wojny trzydziestoletniej, kościół został poważnie uszkodzony, a niektóre budynki zniszczone. Podczas francuskiej okupacji Meklemburgii przez Napoleona w latach 1806-1813 doszło do kolejnych zniszczeń, a kościół ponownie został wykorzystany jako skład amunicji. W latach 1883-1896 kościół został "odrestaurowany" w niewłaściwym XIX-wiecznym stylu gotyckim, który został zniszczony podczas kolejnej renowacji w latach 60-tych i 70-tych XX wieku.^[18]

Jezioro Teterower See to jezioro znajdujące się na terenie Parku Krajobrazowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (Mecklenburgische Schweiz und Kummerower See) w Niemczech. Znajduje się ono bezpośrednio na północny wschód od miasta Teterow, około 200 kilometrów na północ od Berlina.

Jezioro ma około 3,3 km (2,1 mil) długości i 1,9 km (1,2 mil) szerokości, średnią głębokość 4 m (13 stóp) i maksymalną głębokość 10,7 m (35 stóp). Jej powierzchnia wynosi 3,36 km2 (1,30 km2), a wysokość nad poziomem morza to zaledwie 2,4 m (7 stóp 10 cali). Południowa linia brzegowa jest silnie wcięta i obejmuje półwysep Sauerwerder oraz wyspę Burgwallinsel.

Na Burgwallinsel można dostać się promem linowym Teterower See Ferry. Po jeziorze pływa również zabytkowy statek wycieczkowy Regulus, zbudowany w 1910 r. i pływający po raz pierwszy po jeziorze Teterower See w 1930 r. Podczas II wojny światowej został zatopiony. Podczas II wojny światowej został zatopiony. W 1999 r. wrak znaleziono w jeziorze i odratowano. Przywrócono go do użytku w 2001 roku.^[21]

Frieden to były niemiecki statek motorowy Dresden eksploatowany przez VEB Deutsche Seereederei Rostock. Od 1970 r. jest wykorzystywany jako statek muzealny.

Dresden został zbudowany w latach 1956/57 w Stoczni Warnow. Był piątym statkiem typu IV z pierwszej partii 10 000-tonowych frachtowców towarowych, które po II wojnie światowej zbudowano w stoczniach wschodnioniemieckich. Ponieważ pierwszy statek z tej serii otrzymał nazwę Frieden (oddany do eksploatacji w czerwcu 1957 r.), pozostałe jednostki z tej serii 15 nowych jednostek zostały sklasyfikowane jako statki handlowe typu Frieden.

W dniu 27 lipca 1958 r. statek został przekazany linii żeglugowej Deutsche Seereederei i do 1969 r. obsługiwał regularne połączenia do Azji Wschodniej, Indonezji, Afryki, Indii i Ameryki Łacińskiej.

Po wykryciu w maszynowni poważnych usterek, które wiązały się z nadmiernymi kosztami naprawy, statek został wycofany z eksploatacji w 1969 r. i otwarty 13 czerwca 1970 r. jako "Muzeum Budowy Statków w Rostocku" (Schiffbaumuseum Rostock). Przez pewien czas część statku pełniła również funkcję schroniska młodzieżowego.

Obecnie jest on częścią Muzeum Budownictwa Okrętowego i Żeglugi w Rostocku (Rostocker Schiffbau- und Schifffahrtsmuseum) w parku IGA i zawiera obszerne wystawy poświęcone historii przemysłu stoczniowego. Tematy obejmują budowę statków w Niemczech Wschodnich, działalność stoczni, historię morskiej łączności radiowej i nawigacji. Ponadto znajduje się tu kolekcja różnych typów silników okrętowych. Wiele pomieszczeń na statku zachowało się w oryginalnym stanie (maszynownia, mostek, radiostacja, szpital okrętowy i kabiny załogi) i pozwala wyobrazić sobie życie na statku handlowym w latach 1950/60.

Grupa robocza ds. statku Muzeum Portu Miejskiego w Rostocku (Traditionsschiff Stadthafen Rostock) opowiada się za przeniesieniem stoczni i muzeum żeglugi do centralnego i łatwo dostępnego miejsca w centrum Rostocku. Jako powód tej inicjatywy podano niską liczbę zwiedzających.^[25]