Hamburg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kościół luterański z charakterystyczną wieżą. Kościół św. Michała w Hamburgu – kościół ewangelicko-luterański, najbardziej znany spośród pięciu głównych kościołów Starego Miasta. Jego wysoka wieża, zakończona smukłą, miedzianą kopułą, zwana pieszczotliwie „Michel“, postrzegana była przez stulecia przez przybywających od strony morza jako pierwszy, rozpoznawalny symbol miasta. Tak jest również i dzisiaj, gdy jego wieża wraz z pięcioma innymi wysokich wieżami dominuje, niczym korona, nad zabudową centrum Hamburga. Wieże te są zarazem nielicznymi, ocalałymi ze zniszczeń wojennych, świadkami szczególnej historii tego hanzeatyckiego miasta.

Kościół św. Michała jest głównym kościołem Nowego Miasta (Neustadt), „nowej” zachodniej dzielnicy Hamburga, wśród której, po zniszczeniach wojennych, wznosi się samotnie niczym pomnik tuż przy Ost-West-Straße, nowym ciągu komunikacyjnym przecinającym dawną dzielnicę miasta na dwie części.

Kościół św. Michała jest najważniejszym i najpiękniejszym kościołem barokowym w północnych Niemczech. Jest przy tym główną świątynią protestancką Niemiec obok drezdeńskiego kościoła Najświętszej Maryi Panny. Żadna inna budowla w Hamburgu nie cieszy się taką renomą jak ten najmłodszy spośród jego pięciu głównych kościołów. W nim świętowano zakończenia wojen i przyjmowano cesarza jako honorowego gościa podczas ponownego poświęcenia w 1906.

Nad głównym portalem umiejscowiony jest wielki, brązowy posąg patrona świątyni, Archanioła Michała, przedstawiający jego zwycięstwo nad diabłem. Kościół położony jest na obszernym placu pomiędzy Ludwig-Erhard-Straße, Krayenkamp i Englischer Planke.^[5]

Sala koncertowa w starym magazynie. Filharmonia nad Łabą – sala koncertowa w Hamburgu w Niemczech.

Filharmonię zbudowano jako wielofunkcyjny obiekt nad rzeką Łabą, w miejscu lokalizacji spichlerza cesarskiego (niem. Kaiserspeicher) zbudowanego w 1875 roku i całkowicie zniszczonego w czasie II wojny światowej. W tym samym miejscu w 1963 roku zbudowano portowy magazyn kakao (Kaispeicher A). Budynek jest zlokalizowany w nowoczesnej dzielnicy mieszkaniowo-biurowej HafenCity, którą zaczęto realizować w dawnym największym na świecie kompleksie portowych spichlerzy Speicherstadt (umieszczonym w 2015 r. na liście UNESCO).

Pomysłodawcami przebudowy spichlerza byli architekt Alexander Gerard i historyczka sztuki Jana Marko. Po odrzuceniu pomysłu przez władze miasta oboje uzyskali wsparcie Jacques’a Herzoga, który naszkicował też pierwszy zarys bryły budowli z nadbudową w kształcie fali albo żagla.

Salę koncertową na 2.100 miejsc zaprojektowano jako „szklany namiot” będący nadbudową na szczycie magazynu. Szklana fasada budynku składa się łącznie z 1096 zakrzywionych szklanych elementów. W budynku byłego magazynu znajduje się 26 kondygnacji, ponieważ poszczególne kondygnacje starego magazynu były pomieszczeniami wysokimi, postanowiono o ich wyburzeniu i pozostawieniu, tylko zewnętrznej ceglanej elewacji budynku. Zlokalizowano w nim m.in. sale konferencyjne, spa, parking; taras widokowy mierzy 4 tys. m. kw.

Sala koncertowa zaprojektowana została przez szwajcarskie biuro Herzog & de Meuron.

Jest to jeden z najwyższych obiektów w całym mieście, mierzący 110 metrów wysokości (najwyższy budynek w mieście, wieża telewizyjna Heinrich-Hertz-Turm liczy 279,2 m).^[18]

Muzeum Fanny i Feliksa Mendelssohna to muzeum znajdujące się w Dzielnicy Kompozytorów w dzielnicy Neustadt w Hamburgu, w Niemczech. Jest ono poświęcone kompozytorom klasycznym i rodzeństwu Fanny i Felixowi Mendelssohnom. Zostało otwarte 29 maja 2018 roku.

Muzeum koncentruje się na ich życiu, w tym na dzieciństwie i okolicznościach, w jakich żyli i pracowali ludzie pochodzenia żydowskiego w ówczesnej kulturze niemieckiej. Fanny (1805-1847) napisała w ciągu swojego życia kompozycje do ponad czterystu piosenek. Feliks (1809-1847) był od niej młodszy, a komponował od najmłodszych lat. We wczesnym dzieciństwie matka uczyła ich gry na fortepianie, ale później rolę tę przejęli kompozytorzy, m.in. Ludwig Berger, Marie Bigot i Carl Friedrich Zelter. Rodzeństwo inspirowało się także wzajemnie.

W centrum znajduje się fortepian forte symbolizujący muzykowanie, któremu Fanny i Feliks poświęcali się przez całe życie. Wykorzystywane są techniki multimedialne, które umożliwiają zwiedzającym szczegółowe zapoznanie się z poszczególnymi tematami. Zwiedzający mogą dowiedzieć się, w jaki sposób rodzeństwo komponowało swoje utwory i posłuchać ich muzyki. Po przejściu przez urządzenia wykrywające aktywowane są nagrania dźwiękowe. Muzeum postawiło na naukowo uzasadnioną prezentację. W planowaniu muzeum brała udział muzykolog Beatrix Borchard.

Prace budowlane opóźniły otwarcie o rok. W momencie otwarcia muzeum drugi etap budowy nie był jeszcze w pełni zakończony. W tym czasie nie były jeszcze gotowe punkty audio, panele dotykowe i kilka gablot. Niewielka ilość oryginalnych eksponatów została uwzględniona podczas wyposażania muzeum.^[22]

Wieża w Hamburgu, Niemcy. Heinrich-Hertz-Turm – wieża radiowo-telekomunikacyjna w Hamburgu oraz znany obiekt turystyczny.

Zaprojektowana przez architekta Fritza Trautwein, we współpracy z inżynierami budownictwa Jörga Schlaicha, Rudolfa Bergermanna and Fritza Leonhardta, została zbudowana w latach 1965-1968 dla dawniej Deutsche Bundespost (Federalnej Agencji ds. Poczty i Telekomunikacji, obecnie Deutsche Telekom) w pobliżu Planten un Blomen (park miejski). Ma całkowitą wysokość 279,2 m i jest najwyższą budowlą w Hamburgu. Składa się z 204 m żelbetonowej dolnej części, 45 m stalowo-kratową wieżę na samym szczycie oraz trzy-segmentowego cylindra o wysokości 30 m, na którym rozmieszczone są różne anteny telekomunikacyjne.

W wieży znajduje się platforma obserwacyjna na 128 metrze wraz z restauracją.

Nazwa wieży nawiązuje do Heinricha Hertza, niemieckiego fizyka urodzonego w Hamburgu.^[27]

Park miejski z jeziorem i ogrodem botanicznym. Planten un Blomen – park o powierzchni 47 hektarów w centrum Hamburga. Nazwa parku w języku dolnoniemieckim oznacza rośliny i kwiaty. Stanowi jedną z największych atrakcji miasta.

Pierwszą rośliną był platan, zasadzony przez Johanna Georga Christiana Lehmanna w listopadzie 1821 roku. Można go zobaczyć przy wejściu do parku obok stacji kolejowej Hamburg Dammtor.

Park słynie z koncertów światła, wody oraz spektakli muzycznych i teatru publicznego. Wstęp do parku jest wolny. Oprócz ogrodu znajduje się tutaj duży plac zabaw dla dzieci w południowej części parku. To sprawia, że park jest popularnym miejscem wśród mieszkańców. Na jego terenie znajduje się stary ogród botaniczny.^[29]

Archäologisches Museum Hamburg to muzeum archeologiczne w dzielnicy Harburg w Hamburgu, w Niemczech. Znajdują się w nim znaleziska archeologiczne z miasta Hamburg i sąsiednich powiatów położonych na południe od miasta. Muzeum koncentruje się na prehistorii i wczesnej historii północnych Niemiec, a także na historii dawnego miasta Harburg. Muzeum jest także siedzibą komisji ds. zabytków dziedzictwa kulturowego miasta Hamburga i sąsiedniego powiatu Harburg w Dolnej Saksonii, która nadzoruje wszystkie przedsięwzięcia archeologiczne w tym regionie.

Muzeum posiada dwie główne przestrzenie wystawiennicze. Przyszłe Muzeum Miejskie w Harburgu, wystawy czasowe, biblioteka, biura i małe magazyny znajdują się w budynku głównym, który jest dzielony z Harburger Theater przy Museumsplatz 2. Stała ekspozycja archeologiczna i pomieszczenia edukacyjne znajdują się w pobliżu, przy Harburger Rathausplatz 5. Ponadto Muzeum utrzymuje jako oddziały zewnętrzne obszar wystawowy XII-wiecznej Bischofsturm (Wieży Biskupiej) na Starym Mieście w Hamburgu, ścieżkę archeologiczną Fischbeker Heide w Neugraben-Fischbek oraz VIII-wieczne grodzisko Hollenstedt.^[30]

Zabytkowy kościół z godnymi uwagi organami. Kościół św. Katarzyny w Hamburgu – jest jednym z pięciu głównych kościołów Starego Miasta. Jego wieża, pochodząca z XIII w. jest – po latarni morskiej Neuwerka – najstarszą dotychczas istniejącą budowlą Hamburga w Niemczech. Sama świątynia, położona przy ulicy Bei den Mühren, tuż nad Kanałem Celnym i w bezpośrednim w sąsiedztwie Speicherstadt i portu, jest tradycyjnie uważana za kościół ludzi morza.

Kościół św. Katarzyny jest kościołem uniwersyteckim i jest uważany za kontynuatora tradycji liberalnej. Zarówno nabożeństwom jak i kazaniom nadaje się niekonwencjonalne formy, mające wytyczać nowe drogi wiary.

Przy kościele działa ponad 100-osobowy chór. Kościół św. Katarzyny ma ambicję być centrum duchowym miasta - są w nim organizowane koncerty muzyczne i wystawy artystyczne.

Patronką kościoła jest św. Katarzyna Aleksandryjska z Egiptu, a jej cechy: „mądra”, „odważna”, „piękna” służą za motto działalności kościoła:

• z mądrością serca i rozumu uczestniczyć w nabożeństwach i sprawować opiekę duszpasterską,
• z odwagą protestanckiej tradycji uczestniczyć słowem i czynem w dialogu społecznym, żeby chrześcijańska miłość bliźniego nie była obecna tylko w kazaniach ale znajdowała swój wyraz w życiu,
• zachować piękno kościoła poprzez ustawiczne wspieranie jego restauracji i wspierać piękno muzyki poprzez wspieranie restauracji zabytkowych organów, na których niegdyś grywał Johann Sebastian Bach.

BallinStadt to nazwa nadana parkowi pamięci i byłej stacji emigracyjnej w porcie w Hamburgu w Niemczech.

Od lat 50. XIX wieku do początku lat 30. ubiegłego wieku hale emigracyjne były ostatnim schronieniem dla około pięciu milionów emigrantów z różnych części Europy, oczekujących na wyjazd do obu Ameryk. Muzeum BallinStadt zostało otwarte w 2007 r. i nazwane na cześć Alberta Ballina (1857-1918), ówczesnego dyrektora generalnego Hamburg America Line. Miejsce to jest również reklamowane jako "Muzeum Emigracji" lub "Port Marzeń".

Zbudowana w 1901 r. w stylu szwajcarskiego chalet kwatera zapewniała emigrantom schronienie, nocleg i rozrywkę. W 1934 r. stacja została zamknięta i zburzona przez nazistów, ale na początku XXI w. odbudowano ją zgodnie z oryginałem. Obecnie w halach emigracyjnych (Auswandererhallen) znajduje się wystawa poświęcona emigrantom, ich warunkom życia i przeżyciom podczas podróży do i z Hamburga.

Miasto Hamburg podjęło decyzję o budowie świata emigracji BallinStadt w grudniu 2004 r. na podstawie ogólnej koncepcji opracowanej przez Hamburską Fundację Maritim.^[33]

Muzeum w Hamburgu. Dialog w Ciemności to wystawa i franczyza podnosząca świadomość, a także działalność społeczna. W Dialogu w Ciemności niewidomi przewodnicy prowadzą zwiedzających w małych grupach przez różne miejsca w całkowitej ciemności. Dzięki temu zwiedzający uczą się, jak współdziałać bez wzroku, wykorzystując inne zmysły, a także doświadczają, jak to jest być niewidomym. Wystawa została zorganizowana jako społeczna firma franczyzowa, która oferuje zarówno wystawę, jak i warsztaty biznesowe. Dzięki temu na całym świecie powstały miejsca pracy dla osób niewidomych, niepełnosprawnych i znajdujących się w trudnej sytuacji. Wystawa ma na celu zmianę sposobu myślenia o niepełnosprawności i różnorodności oraz zwiększenie tolerancji dla "inności". Ponad 9 milionów zwiedzających doświadczyło doświadczenia w Ciemności, a tysiące niewidomych przewodników i opiekunów znalazło zatrudnienie dzięki wystawom i warsztatom.^[34]

Muzeum Telemanna to muzeum znajdujące się w Dzielnicy Kompozytorów w Hamburgu-Neustadt w Niemczech. Zostało założone w 2011 roku i jest poświęcone kompozytorowi klasycznemu Georgowi Philippowi Telemannowi.

Muzeum mieści się w historycznym budynku przy Peterstraße, gdzie Telemann mieszkał i pracował od 1721 do śmierci w 1767 roku. Prezentacja podkreśla osobowość Telemanna, w tym jego pasję do ogrodu botanicznego, a także znaczenie muzyczne i kulturalne, jakie miał w swojej epoce.

Dużo uwagi poświęca się jego kompozycjom dla ludności cywilnej i muzyce kościelnej. W muzeum znajdują się stare archiwa oraz bogata biblioteka książek poświęconych historii muzyki i kultury XVIII wieku. Na ekspozycji można zobaczyć pierwsze wydania i liczne sprzęty, jak na przykład oryginalny szpinet z 1730 roku, należący do budowniczego Thomasa Hitchcocka. Instrument ten jest używany podczas występów muzycznych w muzeum.^[35]