Frankfurt nad Menem - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Sztuka europejska od XIV wieku do dziś. Städel Museum − muzeum sztuki we Frankfurcie nad Menem.

Zostało powołane do życia na początku XIX w. przez frankfurckiego bankiera Johanna Friedricha Städla jako akademia sztuk pięknych. W 1815 Städel przekazał miastu w testamencie swą kolekcję malarstwa i powołał instytut sztuki, którego zadaniem było kształcenie artystów i opieka nad zbiorami. W l. 1830-1843 szkołę prowadził Philip Veit. W 1878 nad brzegiem Menu wzniesiono neorenesansowy gmach muzeum (rozbudowany w 1920 i 1990).

Galeria obejmuje dzieła artystów włoskich (Sandro Botticelli, Andrea del Verrocchio, Pietro Perugino), niderlandzkich (Jan van Eyck, Rogier van der Weyden, Hugo van der Goes), holenderskich (Rembrandt, Frans Hals, Jan Vermeer), niemieckich (Albrecht Altdorfer, Albrecht Dürer), wśród nich tak znane obrazy, jak: Madonna z Lukki Jana van Eycka, Oślepienie Samsona Rembrandta, Geograf Vermeera van Delft oraz jedna z trzech wersji Odjazdu na Cyterę Antoine’a Watteau.

W zbiorach muzeum znajduje się ok. 25 tys. rysunków i 65 tys. rycin.^[4]

Znane muzeum historii naturalnej. Naturmuseum Senckenberg to muzeum historii naturalnej, znajdujące się we Frankfurcie nad Menem. Jest to drugie co do wielkości muzeum tego typu w Niemczech. Muzeum posiada dużą i zróżnicowaną kolekcję ptaków, w której znajduje się 90 000 ptasich skór, 5 050 zestawów jaj, 17 000 szkieletów i 3 375 okazów spirytusu. W 2010 r. muzeum odwiedziło prawie 517 000 osób.

Budynek, w którym mieści się Muzeum Senckenberga, został wzniesiony w latach 1904-1907 poza centrum Frankfurtu, na tym samym terenie co założony w 1914 roku Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego. Muzeum jest własnością Towarzystwa Badań Przyrodniczych im. Senckenberga, które powstało dzięki darowiźnie Johanna Christiana Senckenberga.

Do atrakcji należą Diplodocus (podarowany przez Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej z okazji otwarcia obecnego budynku muzeum w 1907 r.), Hadrozaur grzebieniasty Parasaurolophus, skamieniały Psittacosaurus z wyraźnymi szczecinkami wokół ogona i widoczną skamieniałą zawartością żołądka oraz Oviraptor. Do dużych atrakcji turystycznych należą także Tyrannosaurus rex, oryginał Iguanodona oraz maskotka muzeum - Triceratops.

Muzeum Senckenberg posiada również dużą kolekcję eksponatów zwierzęcych z każdej epoki historii Ziemi. Na przykład w muzeum znajduje się wiele oryginałów z wykopu pod Messel: myszy polne, gady, ryby i poprzednik współczesnego konia, który żył około 50 milionów lat temu i miał mniej niż 60 cm wzrostu.

Unikatowy w skali europejskiej jest odlew słynnej Lucy, prawie kompletny szkielet wyprostowanego hominida Australopithecus afarensis. Na górnych poziomach ustawiono historyczne gabloty pełne wypchanych zwierząt; można tu zobaczyć między innymi jeden z dwudziestu istniejących egzemplarzy wymarłego od 1883 roku quagga. Od czasu przebudowy w 2003 r. w muzeum znajduje się nowy eksponat poświęcony gadom i ich różnorodności biologicznej oraz ochronie przyrody.^[5]

Freßgass lub Freßgass' – lokalne określenie części strefy pieszej we Frankfurcie nad Menem, obejmującej Kalbächer Gasse oraz Große Bockenheimer Straße między Opernplatz i Börsenstraße. Od 1977 jest to oficjalny przydatek nazw obu ulic.

Wcześniej na ulicy panował ruch kołowy, później przekształcono ją w trzecią (po Zeilu i Neue Kräme) strefę pieszą miasta. Centralny pas szerokiej ulicy jest obsadzony licznymi przycinanymi platanami, ma nawierzchnię brukową, ujętą obustronnie pasami z białego marmuru. Marmurowa powierzchnia stanowi jednocześnie obszar, na którym restauracje mogą ustawiać stoły, zaś sklepy wystawiać towary. W centralnym punkcie ulicy, w zagłębieniu, znajduje się zbudowana w czasie przebudowy nawierzchni w 1977 fontanna. Do 1944 znajdował się tu Säuplätzi (placyk Świński).^[6]

Okolica, Frankfurt nad Menem. Sachsenhausen-Nord i Sachsenhausen-Süd to dwie dzielnice Frankfurtu nad Menem w Niemczech. Podział na część północną i południową służy głównie celom administracyjnym, ponieważ Sachsenhausen jest generalnie uważane za jedną całość. Obie dzielnice miasta są częścią okręgu miejskiego Ortsbezirk Süd.

Sachsenhausen jest największą pod względem liczby mieszkańców i powierzchni dzielnicą Frankfurtu. Jest położona na południe od rzeki Men i graniczy z dzielnicami Niederrad i Flughafen na zachodzie oraz Oberrad na wschodzie. Sachsenhausen-Süd w większości składa się z frankfurckiego lasu miejskiego.

Sachsenhausen zostało założone jako przyczółek Frankfurtu w XII wieku. Najstarsze dokumenty wskazują na rok 1193. W przeciwieństwie do historycznego centrum Frankfurtu, które spłonęło po brytyjskich bombardowaniach w 1944 r., starówka Sachsenhausen zachowała się częściowo. Frankfurckie schronisko młodzieżowe znajduje się nad rzeką. Liczba mieszkańców Sachsenhausen wynosi 55 422.

Na nabrzeżu Main odbywa się największy w mieście pchli targ i znajduje się kilka najbardziej znanych muzeów w Niemczech; nazywane jest ono również Nabrzeżem Muzeów (lub Museumsufer). To właśnie tutaj odbywa się coroczny Festiwal Muzeów / Noc Muzeów (lub Museumsuferfest / Nacht der Museen), podczas którego wszystkie muzea są otwarte przez całą noc, a bilety wstępu są obniżone, a na ulicach odbywa się wiele imprez plenerowych. Sachsenhausen słynie z tętniącego życiem życia nocnego, z ponad dwoma tuzinami barów, tawern i restauracji na starówce w południowej części miasta.

Główną ulicą Sachsenhausen jest Schweizer Straße, kosmopolityczny bulwar z barami i dwiema najbardziej tradycyjnymi frankfurckimi cydrowniami - Zum gemalten Haus i Wagner. Cydrownie, które produkują własne "Apfelwein" (wino jabłkowe), można rozpoznać po wieńcu z wiecznie zielonych gałęzi zawieszonym na zewnątrz budynku lub podobnym obrazku umieszczonym na szyldzie. Najbardziej znane cydrownie we Frankfurcie znajdują się przy Textorstraße i na Starym Mieście (Altstadt), ale takie puby można znaleźć w całej południowej Hesji. Sady jabłoni Sperlinga można spotkać na całym obszarze kraju, a podobno lokalne prawo wymaga, aby Apfelwein był najtańszym napojem alkoholowym sprzedawanym w każdym domu publicznym.

Ponadto w Sachsenhausen znajduje się zupełnie nowa część, zbudowana na terenie starej rzeźni. Spróbuj odszukać ten obszar z Deutschherrnufer o numerach 40 i 50. Obszar ten znajduje się naprzeciwko nowej siedziby Europejskiego Banku Centralnego, po drugiej stronie rzeki.

Zabytki Sachsenhausen to Turm Henninger i Goetheturm.

W Sachsenhausen mieści się również Wyższa Szkoła Filozofii i Teologii Sankt Georgen.^[7]

Zoo, Frankfurt nad Menem. Ogród Zoologiczny we Frankfurcie jest ogrodem zoologicznym we Frankfurcie w Niemczech. Na ponad 11 hektarach znajduje się ponad 4500 zwierząt z ponad 510 gatunków. Ogród zoologiczny został założony w 1858 roku i jest drugim najstarszym ogrodem zoologicznym w Niemczech, po Ogrodzie Zoologicznym w Berlinie. Leży we wschodniej części dzielnicy Innenstadt. Po II wojnie światowej, w latach 1945-1974, dyrektorem zoo był Bernhard Grzimek.

Frankfurckie Towarzystwo Zoologiczne (FZS) zostało założone w 1858 roku przez mieszkańców Frankfurtu w celu założenia ogrodu zoologicznego, który prowadzono do I wojny światowej. Następnie rada miasta przejęła odpowiedzialność za zoo do 1950 roku, kiedy to FZS ponownie stało się stowarzyszeniem rozwijającym zoo.^[9]

Gotycka budowla z widokiem na miasto. Katedra Cesarska Świętego Bartłomieja – najstarszy, największy i najważniejszy obiekt sakralny we Frankfurcie nad Menem. Kościół ma bardzo wczesną metrykę, jej początki sięgają czasów panowania Merowingów, kiedy to powstała kaplica przy palatium. W czasach karolińskich wzniesiono w tym miejscu dwie świątynie, druga była dedykowana Najświętszemu Salwatorowi. Obecny kościół poświęcony jest św. Bartłomiejowi apostołowi, ze względu na relikwie sprowadzone przed 1239. Stanowi jedną z siedmiu katedr cesarskich, od 1376 r. miejsce wyboru króla niemieckiego, w latach 1562–1792 miejsce koronacji cesarzy, jeden z najważniejszych przykładów architektury gotyckiej XIV i XV w.

Kościół św. Bartłomieja nie stanowi ani nie stanowił katedry w ścisłym tego słowa znaczeniu, gdyż nigdy nie był głównym kościołem biskupa, był natomiast farą. W języku niemieckim określany jest jako Dom, co zwyczajowo oznacza niektóre znaczniejsze świątynie, niekoniecznie związane z siedzibą diecezji.^[13]

Opernplatz to centralny plac miejski we Frankfurcie w Niemczech, położony w dzielnicy Innenstadt i w obrębie centralnej dzielnicy biznesowej znanej jako Bankenviertel. Opernplatz jest najbardziej centralnym placem w dzielnicy Bankenviertel. Jego nazwa pochodzi od budynku Alte Oper, który obecnie służy jako sala koncertowa. Hotel Sofitel Frankfurt Opera znajduje się przy Opernplatz 14. Na wschód od Opernplatz znajduje się Dzielnica Opery z najbardziej znanymi luksusowymi ulicami handlowymi w Niemczech.

Siedem sąsiednich ulic to: Goethestraße, jedna z najbardziej ekskluzywnych ulic handlowych w Niemczech, Große Bockenheimer Straße, znana lepiej jako Freßgass, Neue Mainzer Straße, prowadząca do centrum Bankenviertel, Hochstraße, Bockenheimer Anlage, Taunusanlage, Bockenheimer Landstraße^[14]

Słynny ratusz z balkonem z 1405 roku. Römer to średniowieczny budynek w Altstadt we Frankfurcie nad Menem, w Niemczech, i jeden z najważniejszych zabytków miasta. Römer znajduje się naprzeciwko starego kościoła św. Mikołaja i przez ponad 600 lat pełnił funkcję ratusza we Frankfurcie. Kupiecka rodzina Römerów sprzedała go wraz z drugim budynkiem, Goldener Schwan, radzie miasta 11 marca 1405 roku i przekształciła go w ratusz. Haus Römer jest środkowym budynkiem z trzech znajdujących się na placu Römerberg.

Römer nie jest muzeum, ponieważ jest okazjonalnie wykorzystywany przez miasto do różnych celów, na przykład jako Standesamt lub urząd stanu cywilnego; sale ślubów znajdują się na pierwszym i drugim piętrze Haus Löwenstein.

Dawna dzielnica staromiejska między Römer a katedrą św. Bartłomieja jest do 2018 r. przebudowywana jako Dzielnica Dom-Römer, w tym kilka rekonstrukcji historycznych budynków, które zostały zniszczone podczas II wojny światowej.^[15]

Galeria głównych wystaw sztuki współczesnej. Schirn Kunsthalle to Kunsthalle we Frankfurcie, w Niemczech, położona na Starym Mieście, pomiędzy Römer i Katedrą Frankfurcką. W Schirn prezentowana jest zarówno sztuka nowoczesna, jak i współczesna. Jest to główne miejsce czasowych wystaw sztuki we Frankfurcie. W ostatnich latach odbyły się tu m.in. retrospektywy Wassily'ego Kandinsky'ego, Marca Chagalla, Fridy Kahlo, Alberto Giacomettiego, Billa Violi i Yvesa Kleina. Kunsthalle zostało otwarte w 1986 roku i jest wspierane finansowo przez miasto i państwo. Historycznie, niemiecki termin "Schirn" oznacza kram na wolnym powietrzu do sprzedaży towarów, i takie kramy znajdowały się tu do XIX wieku. Teren ten został zniszczony w 1944 r. podczas II wojny światowej i nie był przebudowywany aż do czasu wybudowania Kunsthalle. Jako miejsce wystaw, Schirn cieszy się krajową i międzynarodową renomą, którą uzyskał dzięki niezależnym produkcjom, publikacjom i współpracy wystawienniczej z takimi muzeami jak Centre Pompidou, Tate Gallery, Muzeum Solomona R. Guggenheima, Muzeum Ermitażu czy Muzeum Sztuki Nowoczesnej.^[16]

Stary Cmentarz Żydowski we Frankfurcie położony jest przy Rat-Beil-Straße, bezpośrednio przylegającej do najstarszych części gentylnego Cmentarza Głównego we Frankfurcie. Cmentarz Główny we Frankfurcie, Stary Cmentarz Żydowski i Nowy Cmentarz Żydowski stanowią razem jeden z największych obszarów cmentarnych w Niemczech. Stary Cmentarz Żydowski wyróżnia się wieloma monumentalnymi nagrobkami i zawiera groby wielu znaczących osób. Stary Cmentarz Żydowski jest największym z dwunastu frankfurckich cmentarzy żydowskich.

Został otwarty, wraz z Cmentarzem Głównym, w 1828 roku. Do 1928 roku, kiedy to cmentarz został zamknięty dla nowych grobów z powodu zapełnienia, było na nim około 40 000 pochówków. Od 1928 r. pochówki są możliwe tylko w już założonych grobach. Na jego miejscu w 1928 roku otwarto Nowy Cmentarz Żydowski.^[18]

Obiekt przeznaczony do organizacji imprez, Frankfurt nad Menem, Niemcy. Kościół Świętego Pawła – były kościół ewangelicko-augsburski, położony w centrum Frankfurtu nad Menem przy Paulsplatz 11.

Zaprojektowany przez architekta Johanna Friedricha Christiana Hessa jako neoklasycystyczna rotunda i zbudowany w latach 1789–1833. Uroczyście poświęcony 9 czerwca 1833. Stanowi wybitny przykład architektury klasycystycznej w Niemczech.

Kościół Świętego Pawła był latach 1848–1849 miejscem obrad delegatów Zgromadzenia Narodowego we Frankfurcie, pierwszego wybranego w wolnych wyborach parlamentu niemieckiego, który jednak poniósł porażkę w konfrontacji z władzą panujących wówczas w Niemczech książąt. Do 1944 służył jako główny ewangelicko-augsburski kościół Frankfurtu. 18 i 22 marca 1944 kościół św. Pawła został zbombardowany, wskutek czego doszczętnie spłonął. Po wojnie został odbudowany. 18 maja 1948, w setną rocznicę Zgromadzenia Narodowego, został ponownie uroczyście otwarty. Od tamtego czasu ma status pomnika narodowego i jest używany do organizowania wystaw i imprez publicznych.^[23]

Mały średniowieczny kościół gotycki. Stary kościół św. Mikołaja we Frankfurcie, Niemcy, jest średniowiecznym kościołem luterańskim. Znajduje się w pobliżu ratusza Römer na frankfurckiej starówce zwanej Altstadt. Posiada 51 dzwonów, z których 4 są używane do dzwonienia, a 47 do dzwonienia. Pierwsza kaplica na tym miejscu została zbudowana w połowie XII wieku, obecna w połowie XV wieku. Jej kongregacja stanowi część dzisiejszego Kościoła Ewangelickiego w Hesji i Nassau, w skład którego wchodzą zbory luterańskie, reformowane i Zjednoczeniowe.

Mimo że w wyniku bombardowań Frankfurtu nad Menem w czasie II wojny światowej okoliczna starówka uległa poważnym zniszczeniom, stary kościół św. Projekt Dom-Römer ma na celu przywrócenie części starego miasta między placem Römerberg a katedrą frankfurcką.^[24]

Kaiserhofstraße to krótka, głównie piesza ulica w centrum Frankfurtu, położona w dzielnicy Opera, w zachodniej części dzielnicy Innenstadt, w centralnej dzielnicy biznesowej, zwanej nieoficjalnie Bankenviertel.

Ulica o długości 130 metrów biegnie od głównej ulicy dla pieszych Freßgass do Hochstraße i znajduje się pomiędzy ulicami Kleine Hochstraße i Börsenstraße ("Ulica Giełdowa"). Znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie parku Wallanlagen, który jest położony po drugiej stronie ulicy, na północ od Kaiserhofstraße, oraz Placu Opery ze Starą Operą, Frankfurcką Giełdą Papierów Wartościowych, luksusowym hotelem Sofitel Frankfurt Opera i najbardziej znaną w Niemczech luksusową ulicą handlową Goethestraße. W ostatnich latach Kaiserhofstraße staje się coraz bardziej luksusową ulicą handlową, ponieważ niektóre sklepy z Goethestraße przeniosły się na oddaloną o minutę drogi pieszo Kaiserhofstraße. Ulica ta znajduje się również w bezpośrednim sąsiedztwie wielu dużych instytucji finansowych.

Ulica jest zajęta głównie przez powierzchnie biurowe, zwłaszcza dla butikowych instytucji finansowych, takich jak firmy inwestycyjne i zarządzające majątkiem, wybrane apartamenty mieszkalne, wysokiej klasy firmy odzieżowe i cztery restauracje. Czynsze w okolicy Freßgass są najwyższe we Frankfurcie.^[25]

Wielka XIX-wieczna sala koncertowa. Alte Oper to sala koncertowa we Frankfurcie nad Menem, w Hesji, w Niemczech. Znajduje się w centrum miasta, Innenstadt, w dzielnicy bankowej Bankenviertel. Dzisiejsza Alte Oper została zbudowana w 1880 roku jako miejska opera, która została zniszczona przez bomby w 1944 roku. Odbudowano ją w latach 70. XX wieku jako salę koncertową z dużą salą i mniejszymi salami, otwartą w 1981 roku. Plac przed budynkiem jest do dziś znany jako Opernplatz.

Wiele ważnych dzieł wykonano po raz pierwszy, gdy była to opera frankfurcka, m.in. Der ferne Klang Schrekera i Carmina Burana Carla Orffa w 1937 roku. Obecnie opera frankfurcka gra w budynku Opern- und Schauspielhaus Frankfurt, ukończonym w 1951 roku.^[28]

Muzeum, Frankfurt nad Menem. Niemieckie Muzeum Architektury znajduje się na Museumsufer we Frankfurcie, w Niemczech. Mieści się w XVIII-wiecznym budynku, a jego wnętrze zostało przeprojektowane przez Oswalda Mathiasa Ungersa w 1984 roku jako zestaw "elementarnych platońskich budynków w elementarnych platońskich budynkach". Mieści się w nim stała wystawa zatytułowana "Od starożytnych chat do drapaczy chmur", która przedstawia historię rozwoju architektury w Niemczech.

Każdego roku muzeum organizuje kilka wystaw czasowych, a także konferencje, sympozja i wykłady. Muzeum posiada kolekcję około 180 000 rysunków architektonicznych i 600 modeli, w tym prace klasyków współczesnych i nowoczesnych, takich jak Erich Mendelsohn, Mies van der Rohe, Archigram i Frank O. Gehry. Znajduje się tu również biblioteka z około 25 000 książek i czasopism.^[29]

Wollheim Memorial to miejsce pamięci o Holokauście we Frankfurcie nad Menem.

Zostało nazwane imieniem Norberta Wollheima (1913-1998), byłego członka zarządu Centralnej Rady Żydów w Niemczech i robotnika przymusowego IG Farben. Jego celem jest podtrzymywanie pamięci o ofiarach obozu w Buna/Monowitz oraz informowanie o ich historii i zadośćuczynieniu.

Heiner Blum zaprojektował Pomnik Wollheima i otworzył go 2 listopada 2008 roku. Składa się ono z małego pawilonu na Grüneburgplatz, który obecnie nosi nazwę Norbert-Wollheim-Platz, oraz 13 tablic z portretami byłych więźniów obozu Buna-Monowitz. Fotografie te przedstawiają młodych ludzi, którzy później zostali uwięzieni w obozie koncentracyjnym Buna/Monowitz, ilustrują żydowską codzienność przed Holokaustem i świadczą o zniszczonym świecie życia na dawnych terenach IG Farben, gdzie obecnie mieści się wydział humanistyczny i kulturoznawczy Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie (Campus Westend).

Nad wejściem do pawilonu umieszczony jest numer więźnia Norberta Wollheima. Wewnątrz na ścianie umieszczony jest cytat Wollheima "Wir sind gerettet, aber wir sind nicht befreit" ("Jesteśmy ocaleni, ale nie wyzwoleni") z 26 sierpnia 1945 r. Na dwóch interaktywnych ekranach zwiedzający są informowani za pomocą zdjęć, tekstów i dokumentów o pracy przymusowej w NS, procesach sądowych IG Farben, obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau oraz o zadośćuczynieniu (m.in. o Bundesentschädigungsgesetz i Fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość).

W 24 wywiadach wideo ocaleni opowiadają o swoim dzieciństwie, deportacji, uwięzieniu i życiu po Holokauście. Norbert Wollheim również ma szansę wypowiedzieć się w wywiadzie, który został nagrany w Waszyngtonie w 1991 roku.^[34]

Muzeum Giersch to galeria sztuki nad Menem we Frankfurcie nad Menem, w Niemczech, w dzielnicy Museumsufer.

Muzeum zostało otwarte w 2000 roku. Organizowane są w nim zmieniające się wystawy prezentujące sztukę i historię kultury regionu Ren-Men, których celem jest promowanie tożsamości kulturowej regionu. W Muzeum Giersch prezentowane są dzieła wypożyczone z kolekcji publicznych i prywatnych. Zakres eksponatów obejmuje wszystkie dziedziny malarstwa, fotografii, rzeźby i grafiki, a także architekturę i sztukę użytkową.

Galeria mieści się w neoklasycystycznej willi nad rzeką Schaumainkai, zbudowanej około 1910 r. dla firmy Philippa Holzmanna i będącej obecnie jedną z niewielu zachowanych nadrzecznych willi w Sachsenhausen. Renowację willi i przekształcenie jej w miejsce wystawowe przeprowadziła Fundacja Gierscha (Stiftung Giersch), która została założona w 1994 r. i jest jedynym operatorem muzeum.^[35]