Kolonia - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Gotycka katedra z bliźniaczymi wieżami. Katedra Kolońska – archikatedra, największy i najważniejszy kościół w niemieckiej Kolonii. W latach 1313 do 1782 świątynia była siedzibą biskupstwa, od 1795 do dziś arcybiskupstwa kolońskiego.

Budowa obecnej gotyckiej świątyni rozpoczęła się w 1248 i trwała z przerwami ponad 600 lat do 1880. Usytuowana na miejscu rzymskiej świątyni z IV wieku i późniejszego kościoła z czasów karolińskich nieopodal rzeki Ren katedra kolońska ma 144 m długości i 86 m szerokości oraz wieże o wysokości 157,38 m Po ukończeniu wież (około 1870) katedra była najwyższą budowlą świata do 1884. Jest drugą co do wysokości gotycką budowlą sakralną na świecie (po katedrze w Ulm) i trzecią co do wielkości katedrą świata pod względem powierzchni (po katedrze Świętej Marii w Sewilli i katedrze Narodzin Świętej Marii w Mediolanie). Powierzchnia kościoła wraz z wieżami to 7000 m². W 1996 r. katedra została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Budowla jest wizytówką zarówno Kolonii, jak i całych Niemiec, masowo odwiedzaną przez pielgrzymów i turystów; w 2001 było to blisko 6 mln osób. W 2005 roku katedra była jednym z głównych punktów programu Światowych Dni Młodzieży pod przewodnictwem papieża Benedykta XVI.

Budowę świątyni rozpoczęto nie tylko na potrzeby liturgiczne, lecz także dla umieszczenia w niej sprowadzonych z Mediolanu relikwii Trzech Króli. Wysokie prezbiterium jest ideowym nawiązaniem do średniowiecznych relikwiarzy. Relikwie uczyniły Kolonię ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym w średniowieczu, obok takich miejsc jak Rzym, Jerozolima, Santiago de Compostela i Akwizgran.

Pod względem architektonicznym katedra stanowi cenny przykład recepcji francuskiego gotyku katedralnego oraz rozpowszechnionej na terenie krajów Rzeszy metody wielokrotnego stosowania elementów wertykalnych wewnątrz i na elewacjach zewnętrznych. W XIX wieku była jednym z najważniejszych źródeł inspiracji dla architektury neogotyckiej. Ukończenie budowy kolońskiej katedry było cenną okazją do poznania średniowiecznej sztuki budowlanej, inspiracją dla kształtującego się w Niemczech romantyzmu, do kształtowania idei umocnienia niemieckiego katolicyzmu, głoszonych m.in. przez Augusta Reicherspergera.

Wystrój wnętrza tworzy cenny zbiór sztuki średniowiecznej, nowożytnej i nowoczesnej. Spośród nich wyróżniają się dominujący nad gotyckim ołtarzem głównym z II poł. XIII w. relikwiarz Trzech Króli, przedromański krucyfiks Gerona, gotyckie ołtarze Świętej Klary z XIV w. oraz Ołtarz Patronów Miasta – drugi z nich jest dziełem Stefana Lochnera. Ponadto gotyckie rzeźby Marii, Jezusa, Apostołów oraz Madonny Mediolańskiej i Pięknej Madonny, gotyckie stalle, liczne witraże z XIII–XX w.

Na wieżach katedry wisi dwanaście dzwonów, w tym cztery gotyckie z XIV i XV stulecia oraz największy bijący dzwon w Europie – Dzwon Świętego Piotra.^[1]

Zoo z parkiem słoni i dżunglą. Ogród Zoologiczny Aktiengesellschaft Cologne jest ogrodem zoologicznym w Kolonii, w Niemczech. Na ponad 20 hektarach znajduje się ponad 10 000 zwierząt z ponad 850 gatunków. Ten cieszący się międzynarodową sławą ogród zoologiczny z akwarium i bezkręgowcami zajmuje się hodowlą zachowawczą zwierząt, którym grozi wyginięcie. Ponadto, we współpracy z Uniwersytetem w Kolonii i w ramach lokalnych projektów, jak np. w przypadku koni Przewalskiego, aktywnie promuje się i wspiera działania na rzecz ochrony dzikich zwierząt oraz badania naukowe nad zwierzętami z Madagaskaru, Wallacea i Wietnamu.

Ogród zoologiczny został założony w 1860 roku. Wojny światowe doprowadziły do stagnacji i zoo musiało zostać całkowicie zamknięte na dwa lata, po tym jak zostało praktycznie zniszczone podczas II wojny światowej. Otwarto je ponownie w 1947 r., a w 1971 r. dodano akwarium. W 1985 r. otwarto dużą palmiarnię, jedną z głównych atrakcji. Obecnie w zoo znajduje się również otwarta w 2000 r. hala lasów tropikalnych z wolno latającymi ptakami i gadami, duży park słoni, dom dla hipopotamów ze wspaniałymi widokami podwodnymi, a także, jako najnowszy dodatek, farma z rzadkimi gatunkami zwierząt rodzimych i zoo dla zwierząt domowych.^[4]

Muzeum rzymskich artefaktów i antyków. Muzeum Rzymsko-Germańskie to muzeum archeologiczne w Kolonii, w Niemczech. Posiada dużą kolekcję rzymskich artefaktów z rzymskiej osady Colonia Claudia Ara Agrippinensium, na której zbudowana jest współczesna Kolonia. Muzeum chroni oryginalny teren rzymskiej willi miejskiej, z której w piwnicy zachowała się duża mozaika Dionizosa, a tuż obok znajduje się droga rzymska. Pod tym względem muzeum jest stanowiskiem archeologicznym.

Muzeum ma również za zadanie chronić rzymskie dziedzictwo kulturowe Kolonii, dlatego też posiada bogatą kolekcję rzymskiego szkła pochodzącego z pogrzebów i pochówków, a także sprawuje nadzór archeologiczny nad budową kolońskiego metra.

Do 1946 roku większość zbiorów muzeum znajdowała się w Muzeum Wallraf-Richartz w Kolonii. Na froncie muzeum znajduje się dawna północna brama miejska Kolonii z napisem CCAA (Colonia Claudia Ara Agrippinensium).^[13]

Unikalne rośliny z całego świata. Flora und Botanischer Garten Köln to miejski park formalny i ogród botaniczny położony w sąsiedztwie Kolońskiego Ogrodu Zoologicznego przy Amsterdamer Straße 34, w Kolonii, w Nadrenii Północnej-Westfalii, w Niemczech. Jest otwarty codziennie bez opłat.

Ogród powstał w 1863 r., kiedy to prywatna firma zorganizowała stworzenie parku Flora (5,5 ha) w miejsce starszego miejskiego ogrodu botanicznego w pobliżu katedry kolońskiej, który w 1857 r. został zniszczony w związku z budową głównego dworca kolejowego. Nowy park został zaprojektowany przez Petera Josepha Lenné w 1864 r. w mieszanym stylu niemieckim, łączącym francuski barok, włoski renesans i angielskie elementy ogrodów krajobrazowych. W jego centrum znajduje się szklany pałac (oranżeria) zbudowany z żeliwa i szkła na wzór Crystal Palace (Londyn) i Jardin d'hiver (Paryż), który służył jako miejsce wystaw pod koniec XIX wieku, w tym wystawy ogrodnicze w 1875 i 1888 roku oraz wystawa przemysłowa w 1889 roku. Frauen-Rosenhof, ogród w stylu art nouveau, został dodany w 1906 r.

W latach 1912-1914, w związku z problemami finansowymi, ogród został przejęty przez miasto, które w 1914 r. wybudowało przyległy ogród botaniczny (4,5 ha). Oba ogrody połączono w 1920 r., a w latach 50. XX w. dobudowano nowe szklarnie i domy wystawowe dla roślin egzotycznych i tropikalnych.

Park Flory został odrestaurowany w 1987 r. i obecnie obejmuje włoski ogród renesansowy z pergolami grabowymi, kaskadą i (od kilku lat restaurowaną) Świątynią Flory, otoczony ogrodami w angielskim stylu krajobrazowym, a także ogrodem wrzosowym, paprociowym, zapachowym, śródziemnomorskim i stawem. Znajduje się tu również wiele godnych uwagi drzew, niektóre z nich pochodzą z czasów założenia ogrodu; ponad 60 okazów zostało uznanych za pomniki przyrody.

W ogrodzie botanicznym uprawia się prawie 10 000 gatunków roślin, w tym około 2000 gatunków w ogrodzie alpejskim. Znajdują się tu również dobre kolekcje magnolii, rododendronów, drzew iglastych, klonów i Hamamelidaceae, a także ogród roślin leczniczych i ogród farmerski z lokalnymi uprawami. W czterech szklarniach wystawowych prezentowanych jest około 5 000 gatunków: Szklarnia główna - rośliny lasów tropikalnych. Mała szklarnia tropikalna - rośliny tropikalne, w tym bambus, cynamon, kakao, palma kokosowa, kawa, ananas, trzcina cukrowa i wanilia, a także rośliny wodne i bagienne, w tym ryż, taro, lotos i lilie wodne. Dom podzwrotnikowy (otwarty w 1964 r.) - rośliny podzwrotnikowe z obu Ameryk, Afryki, Azji i Australii, w tym kamelie, protea i paprocie drzewiaste. Kaktusiarnia - kaktusy i sukulenty z pustyń i półpustyń świata.^[15]

Romański kościół ze słynną wieżą. Kościół Świętego Marcina nazywany Wielkim – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii. Usytuowany jest w obrębie historycznego Reńskiego Przedmieścia, części Starego Miasta pomiędzy Renem a Starym Rynkiem, na południe od katedry św. Piotra i NMP. Wraz z kościołami NMP na Kapitolu i Świętych Apostołów tworzy grupę trójnawowych kościołów z wschodnią częścią na planie treflowym – podobnie jak prezbiterium półkoliste zamknięcia zastępują ramiona transeptu. Na skrzyżowaniu naw wznosi się masywna wieża.

Kościół wznosi się na miejscu dawnego basenu rzymskiego. Powstał jako kościół opacki dla Benedyktynów, do których należał do XIX w. Odtąd kościół parafialny, w 2009 przywrócono także klasztorną funkcję kościoła. Opiekę nad świątynią sprawuje Monastyczna Wspólnota Jerozolimska Niemal doszczętnie zniszczony podczas II wojny światowej, został odbudowany w latach 1945–1985. Jednakże zachowała się znaczna część oryginalnej architektury oraz dzieła sztuki tworzące historycznego wystroju wnętrza z XIII–XVII w.^[16]

Archiwum Historyczne Miasta Kolonii jest archiwum miejskim Kolonii w Niemczech. Zalicza się do największych archiwów miejskich w Europie.

Archiwum miejskie w Kolonii istnieje od czasów średniowiecza. Najstarszy inwentarz dokumentów w archiwum pochodzi z 1408/1409 roku. Najstarszym dokumentem przechowywanym w archiwum jest statut z 922 roku.

W archiwum znajdują się dokumenty urzędowe i prywatne z różnych okresów historii Kolonii, a także obszerna biblioteka rękopisów. Chociaż przymiotnik "historyczne" w nazwie może sugerować, że jest to zamknięte, kompletne archiwum skupiające się na historii dawnej, archiwum jest również oficjalnym rządowym repozytorium odpowiedzialnym za gromadzenie najnowszych dokumentów miejskich.

Sześciopiętrowy budynek archiwum zawalił się 3 marca 2009 r. wraz z dwoma sąsiednimi budynkami mieszkalnymi. Dwóch mieszkańców sąsiednich budynków zostało uznanych za zmarłych. Wszyscy pracownicy archiwum oraz odwiedzający je użytkownicy ocaleli, ponieważ udało im się uciec po ostrzeżeniu przez pracowników budowlanych. W wyniku zawalenia się budynku około 90% archiwaliów zostało zasypanych, choć później okazało się, że wiele z nich udało się uratować i naprawić.

Prace budowlane nad nowym archiwum rozpoczęły się w 2016 roku, a jego otwarcie nastąpiło 3 września 2021 roku. Rzecznik prasowy Archiwum szacował wówczas, że prace konserwatorskie będą wymagały ciągłego wysiłku ponad 200 osób przez trzydzieści lat.^[23]

Kościół romański z dziesięcioboczną kopułą. Kościół Świętego Gereona – jeden z dwunastu romańskich kościołów w Kolonii, usytuowany w północno-zachodniej części historycznego Starego Miasta.

Dedykowany świętemu Gereonowi kościół należy do najstarszych kościołów Kolonii, jego metryka sięga czasów cesarstwa rzymskiego – IV wieku, kiedy to wzniesiono mauzoleum poświęcone męczennikowi. Zasadniczą częścią świątyni jest datowany na 1227 rok centralny, dekagonalny korpus nawowy, którego architektura ideowo nawiązuje do dawnego mauzoleum. Obok kopuły katedry we Florencji (proj. F. Brunelleschi) i Hagii Sophii w Stambule, kopuła świątyni kolońskiej należy do największych w Europie. Wysokość sklepienia wynosi 34,55 m. a średnica w najszerszej części sięga 21 m. Od 1920 świątynia nosi tytuł bazyliki mniejszej nadany przez papieża Benedykta XV.^[27]

Wieża w Kolonii, Niemcy. Colonius – wieża telewizyjna znajdująca się w Kolonii, w Nadrenii Północnej Westfalii, w Niemczech. Obiekt ulokowany jest przy Innere Kanalstraße, przy trasie L100. Ma 266 metrów wysokości. Wieżę otwarto w roku 1981.

Wieża telewizyjna w Kolonii postawiona została w dzielnicy Neustadt-Nord, w zachodniej części miasta. Niedaleko od niej znajduje się dworzec kolejowy Köln-Hans-Blocker-Platz. Dookoła wieży rozciąga się park Innerer Grüngürtel. W niewielkiej odległości od niej znajduje się stacja metra Piusstraße. Około 1,7 km na wschód od niej znajduje się katedra Świętego Piotra i Najświętszej Maryi Panny, a 1,85 km na południowy wschód – ratusz i kościół św. Marcina, nazywany też Wielkim.

W 1999 roku restauracja na platformie widokowej została zamknięta i od tego czasu platforma widokowa nie jest ogólnodostępna.^[29]

Maria ad Gradus to nazwa dawnego kościoła znajdującego się na wschód od katedry w Kolonii, w Niemczech, położonego między katedrą a Renem.

Ufundowany przez Hermana II, arcybiskupa Kolonii, kościół był miejscem pochówku błogosławionej Richezy z Lotharingi (zm. w marcu 1063 r.), byłej królowej Polski i wnuczki Ottona II, cesarza rzymskiego, oraz jego żony Teofanii. Romańska budowla o długości 55 m i szerokości 42 m została ukończona prawdopodobnie przez arcybiskupa Anno II w 1075 r., kiedy to przeniesiono do niej relikwie św. Agilulfusa z Kolonii (zm. 750). Już w 1080 r. spłonął, ale w 1085 r. został odbudowany, a następnie rozbudowany.

Szczątki Richeza i innych przeniesiono później do katedry, której budowę rozpoczęto w 1248 roku. W tym czasie, w latach 1238-1261, Konrad von Hochstaden był kanonikiem św. Marii ad Gradus i arcybiskupem Kolonii.

Po zajęciu Nadrenii przez Francję w 1794 r. klasztory i fundacje zakonne zostały rozwiązane, a kościoły opuszczone. Ponieważ kościół św. Marii ad Gradus znajdował się zbyt blisko innych kościołów (katedry, Wielkiego św. Marcina i św. Andreasa), został częściowo rozebrany w 1817 r., a większość z tego, co pozostało, usunięto w 1827 r., kiedy oczyszczono teren, aby umożliwić odbudowę i dokończenie budowy katedry. Do dziś zachowało się tylko kilka fragmentów.^[30]

KölnTriangle to budynek o wysokości 103,2 m w Deutz w Kolonii, będący ważnym punktem orientacyjnym w Kolonii. Budynek został zaprojektowany przez Dörte Gatermanna z kolońskiego biura architektonicznego Gatermann + Schossig i ukończony w 2006 roku. Jego południowa fasada składa się z podwójnej fasady, umożliwiającej naturalną wentylację nawet na wysokich piętrach. Obok wieżowca, częścią KölnTriangle jest także znacznie większy, sześciopiętrowy biurowiec o łącznej powierzchni użytkowej brutto 84 300 m2.

KölnTriangle jest siedzibą Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (EASA). Na ostatnim piętrze i dachu znajduje się publicznie dostępny taras widokowy, z którego roztacza się panorama Kolonii, a w szczególności katedry kolońskiej, na wprost Renu.^[32]