Bonn - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Miejsce urodzenia wybitnego kompozytora. Dom Beethovena w Bonn (Niemcy) jest miejscem pamięci, muzeum i instytucją kulturalną pełniącą różne funkcje. Założony w 1889 r. przez stowarzyszenie Beethoven-Haus, zajmuje się badaniem życia i twórczości kompozytora Ludwiga van Beethovena.

Centralnym punktem Beethoven-Haus jest dom urodzenia Beethovena przy Bonngasse 20. W tym budynku mieści się muzeum. W sąsiednich budynkach (Bonngasse 18 i 24-26) mieści się centrum badawcze (archiwum Beethovena), w którym zgromadzono zbiory, biblioteka i wydawnictwo oraz sala kameralna. Tutaj spotykają się melomani i znawcy muzyki z całego świata, by dzielić się swoimi pomysłami. Beethoven-Haus jest finansowany przez stowarzyszenie Beethoven-Haus oraz ze środków publicznych.^[1]

Ogród botaniczny ze szklarniami i stawem. Botanische Gärten der Friedrich-Wilhelms-Universität Bonn, znany również jako Botanischer Garten Bonn, jest ogrodem botanicznym i arboretum prowadzonym przez Uniwersytet w Bonn. Znajduje się przy Meckenheimer Allee 171, w Bonn, w Nadrenii Północnej-Westfalii, w Niemczech. Jest otwarty z wyjątkiem sobót w cieplejszych miesiącach; w dni powszednie wstęp jest bezpłatny.

Pierwotnie ogrody były terenami zamkowymi arcybiskupa Kolonii, pochodzącymi z około 1340 r., które około 1650 r. przekształcono w ogród renesansowy. W 1720 r. teren ten został przebudowany na ogród barokowy, tworząc podstawową strukturę dzisiejszego ogrodu, z rokokowym pałacem Poppelsdorf ukończonym w 1746 r. przez arcybiskupa Klemensa Augusta. Po założeniu Uniwersytetu w Bonn w 1818 r. pierwszy dyrektor ogrodu, dr Christian Gottfried Daniel Nees von Esenbeck (1776-1858), zaczął ukierunkowywać ogród na botanikę naukową. Do 1900 r. ogród był drugim po berlińskim ogrodem w Niemczech, ale został całkowicie zniszczony podczas II wojny światowej. Po wojnie rozpoczęto jego odbudowę, którą zakończono w latach 1979-1984, budując dwie oranżerie.

Obecnie w ogrodzie uprawia się około 8000 gatunków roślin, od zagrożonych gatunków lokalnych z Nadrenii, takich jak storczyki trzewiczkowe, po gatunki chronione, takie jak Sophora toromiro z Wyspy Wielkanocnej. Ogrody zewnętrzne, w których rośnie około 3000 gatunków, są zorganizowane w następujący sposób: Arboretum - 700 gatunków roślin drzewiastych, w tym piękne okazy Araucaria araucana, Ginkgo biloba, Nyssa, Pinus bungeana i Torreya, a także stare okazy Taxodium distichum. Dział systematyczny - około 1200 gatunków ułożonych w rzędy odzwierciedlające ich ewolucyjne związki; na uwagę zasługują Passiflora caerulea, Trachycarpus fortunei i Umbellularia californica. Sekcja geograficzna - rośliny pogrupowane według pochodzenia geograficznego. Część biotopowa - najważniejsze lokalnie występujące zbiorowiska roślinne, w tym zagrożone gatunki z regionu Bonn.

Na terenie ogrodu znajduje się także około 0,5 ha szklarni, w tym duża oranżeria (2500 m²) ukończona w 1984 r. Na ogólnodostępnych terenach uprawia się około 3 000 gatunków roślin: Paprociarnia - paprocie drzewiaste i inne rodzime rośliny z chłodnych lasów chmurowych w górach tropikalnych. Palmiarnia śródziemnomorska - zimowe schronienie dla roślin subtropikalnych z rejonu Morza Śródziemnego, Afryki Południowej, Kalifornii i Australii. Palmiarnia - epifity i duże rośliny z lasów deszczowych, takie jak bananowce i bambusy. Dom sukulentów - sukulenty, w tym kaktusy i agawy z Nowego Świata oraz aloesy i euforbie, w tym Welwitschia mirabilis. Dom Wiktorii - olbrzymia lilia wodna (Victoria regia), Nymphaea, Aristolochia i Passiflora, tropikalne rośliny bagienne oraz wspaniały okaz Amorphophallus titanum. Mniejsze domy, w tym dom roślin mięsożernych, dom geofitów i dwa domy storczyków.^[7]

Akademisches Kunstmuseum to muzeum sztuki w Bonn, w Niemczech. Jest najstarszym muzeum w Bonn i mieści kolekcję antyków Uniwersytetu w Bonn, w której skład wchodzi ponad 500 antycznych rzeźb i płaskorzeźb oraz ponad 2000 oryginałów. Mieści się w neoklasycystycznym budynku na południowym krańcu ogrodu Hofgarten, w pobliżu Pałacu Elektorskiego.

Muzeum zostało założone w 1818 r. i posiada jedną z największych na świecie kolekcji odlewów gipsowych starożytnych rzeźb greckich i rzymskich. W tamtych czasach kolekcje odlewów gipsowych służyły głównie do nauczania studentów w akademiach sztuk pięknych. Po raz pierwszy zostały one wykorzystane w nauczaniu studentów uniwersytetu w 1763 roku przez Christiana Gottloba Heyne na Uniwersytecie w Getyndze. Akademisches Kunstmuseum w Bonn było pierwszym tego typu obiektem, ponieważ w tym czasie zbiory na innych uczelniach były rozproszone po bibliotekach uniwersyteckich. Pierwszym dyrektorem był Friedrich Gottlieb Welcker, który jednocześnie był profesorem archeologii. Jego kadencja trwała od 1819 roku do przejścia na emeryturę w 1854 roku. Jego następcami byli Otto Jahn i Friedrich Wilhelm Ritschl, którzy dzielili się stanowiskiem dyrektora. Od 1870 do 1889 roku dyrektorem był Reinhard Kekulé von Stradonitz, bratanek słynnego chemika organicznego Friedricha Augusta Kekulé von Stradonitz. W 1872 roku muzeum przeniosło się do nowego budynku, w którym wcześniej mieściła się katedra anatomii. Budynek ten został zbudowany w latach 1823-1830 według projektu Karla Friedricha Schinkla i Hermanna Friedricha Waesemanna. Kolejnymi dyrektorami muzeum byli: Georg Loeschcke (od 1889 do 1912), Franz Winter (od 1912 do 1929), Richard Delbrueck (od 1929 do 1940), Ernst Langlotz (od 1944 do 1966), Nikolaus Himmelmann (od 1969 do 1994) i Harald Mielsch (od 1994). Wszyscy dyrektorzy, z wyjątkiem Friedricha Wilhelma Ritschla, posiadali tytuł profesora archeologii na uniwersytecie.^[10]

Muzeum w Bonn. Haus der Geschichte to muzeum historii współczesnej w Bonn, w Niemczech. Co roku odwiedza je około miliona osób i jest to jedno z najpopularniejszych niemieckich muzeów. Haus der Geschichte, podobnie jak "Zeitgeschichtliches Forum Leipzig", "Tränenpalast" am Bahnhof Friedrichstraße i "Museum in the Kulturbrauerei", jest częścią Fundacji Haus der Geschichte der Bundesrepublik Deutschland. Siedzibą fundacji jest Bonn.

W swojej stałej ekspozycji Haus der Geschichte prezentuje historię Niemiec od 1945 r. do czasów współczesnych. Liczne wystawy czasowe podkreślają różne aspekty historii. Haus der Geschichte organizuje także zwiedzanie z przewodnikiem Pałacu Schaumburg (od sierpnia 2013 r. nieczynnego z powodu trwającego około trzech lat remontu budynku), domku kanclerza oraz dawnej siedziby Zgromadzenia Federalnego. Ponadto muzeum prowadzi galerię karykatur, w której znajduje się ponad 75 000 karykatur i rysunków politycznych.^[11]

Uczelnia publiczna w Bonn, Niemcy. Uniwersytet Fryderyka Wilhelma w Bonn, Reński Uniwersytet Fryderyka Wilhelma w Bonn – niemiecka uczelnia publiczna w Bonn.

Został założony 18 października 1818, jako Uniwersytet Renu, przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Uczelnia ta była kontynuatorką Akademii Bońskiej, którą ufundował arcybiskup-elektor koloński Maximilian Friedrich von Königsegg-Rothenfels w 1777 i która działała do 1798, gdy została zlikwidowana po przejęciu księstw nad Renem przez Republikę Francuską w wyniku wygranej wojny Francji ze Świętym Cesarstwem Rzymskim.

Obecnie Uniwersytet Boński jest jedną z największych uczelni niemieckich, zatrudnia on ponad 4500 pracowników naukowych i dydaktycznych i kształci 35 000 studentów na 7 wydziałach

• Wydział Teologii Katolickej (Katholisch-Theologische Fakultät)
• Wydział Teologii Ewangelickiej (Evangelisch-Theologische Fakultät)
• Wydział Prawa, Ekonomii i Nauk Społecznych (Rechts- und Staatswissenschaftliche Fakultät)
• Wydział Medyczny (Medizinische Fakultät)
• Wydział Filozoficzny (Philosophische Fakultät)
• Wydział Matematyczno-Przyrodniczy (Mathematisch-Naturwissenschaftliche Fakultät)
• Wydział Rolny (Landwirtschaftliche Fakultät)

Arboretum Park Härle to arboretum non-profit położone na zboczach doliny Renu pomiędzy Bonn a Siedmioma Górami przy Büchelstraße 40 w Bonn, Nadrenia Północna-Westfalia, Niemcy. W cieplejszych miesiącach jest otwarte dwa razy w miesiącu; wstęp jest bezpłatny.

Początki arboretum sięgają 1870 r., kiedy to dyrektor Rheinische Eisenbahn-Gesellschaft stworzył duży dom wiejski w stylu angielskiego muru pruskiego z zachowanymi do dziś nasadzeniami parkowymi, w tym dwoma cedrami (Cedrus libani i Cedrus atlantica), miłorzębem dwuklapowym, sekwoją i cedrem kadzidłowcem (Calocedrus decurrens). W 1921 r. posiadłość nabył prawnik dr Carl Härle, który aktywnie sadził różnorodne drzewa i krzewy. Po jego śmierci w 1950 r. jego córki, Maria i Regina Härle, opiekowały się posiadłością, a w 2000 r. przekazały ją fundacji non-profit.

Dzisiejsze arboretum składa się z trzech odrębnych części: starego parku ze starymi budynkami, nowego parku na terenie dawnej szkółki oraz rozległego lasu z trawnikiem i drzewami owocowymi. Łącznie arboretum zawiera ponad 800 odmian drzew i krzewów, w tym bogate kolekcje Chamaecyparis, Juniperus, Taxus i Thuja, a także róże i piękne okazy Acer griseum, Cornus controversa, Cupressus sempervirens, Juniperus deppeana, Pseudotsuga menziesii i Quercus pyrenaica.^[34]

Heimatmuseum Beuel to lokalne muzeum historyczne w Bonn, w Niemczech. Muzeum powstało w 1986 roku z inicjatywy Lokalnego Towarzystwa Historycznego w Beuel.

Muzeum jest podzielone na cztery budynki, które tworzą zamknięty dziedziniec przy dawnej Steinerstraße, obecnie Wagnergasse. Najstarszy z czterech budynków pochodzi z 1662 roku.

Muzeum koncentruje się na historycznym rozwoju okolic Beuel od czasów rzymskich do współczesności, a zwłaszcza na tym, co było głównym przedindustrialnym rzemiosłem Beuel - pralniach. Ekspozycja zawiera także różne przedmioty wyposażenia wnętrz, starą salę szkolną i zakład fryzjerski. Na zewnątrz znajduje się ogród ziołowy, kilka starych nagrobków i dwie bomby lotnicze.

Muzeum jest prowadzone w całości przez emerytowanych wolontariuszy, którzy oferują również zwiedzanie z przewodnikiem.^[35]