Odkryj 11 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Park Narodowy Saskiej Szwajcarii (Niemcy). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Schwedenlöcher, Bastei i Amsel Falls. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Neurathen Castle.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Park Narodowy Saskiej Szwajcarii (Saksonia).
Spis treści
Schwedenlöcher
Schwedenlöcher to przypominająca wąwóz boczna dolina rzeki Amselgrund w pobliżu Rathen w Szwajcarii Saksońskiej.[1]
Bastei
Słynna formacja skalna w parku narodowym. Bastei – formacja skalna stanowiąca jedną z największych atrakcji turystycznych Parku Narodowego Saskiej Szwajcarii, w Górach Połabskich we wschodniej części Niemiec, charakteryzujących się licznymi formacjami skalnymi. W 1824 r. pobudowano drewniany most znajdujący się ok. 110 m n.p.m. na prawym brzegu Łaby, pomiędzy miejscowościami Rathen i Stadt Wehlen. Można się do niego dostać licznymi szlakami turystycznymi lub autobusem, jeżdżącym pomiędzy miejscowością Rathewalde, a hotelem w okolicy mostu. Źródłem nazwy jest wąska skała najdalej wysunięta nad Łabę, czyli "baszta", która wznosi się na wysokości 190 m nad taflą wody.[2]
Amsel Falls
Znane również jako: Amselfall
Wodospad Amsel to wodospad znajdujący się w Szwajcarii Saksońskiej we wschodnich Niemczech, około kilometra na północ od słynnych turni Bastei.
Gdy potok Grünbach przepływa przez szczególnie wąski, przypominający wąwóz odcinek doliny Amselgrund, przelewa się przez największy stopień w korycie rzeki - o wysokości około 10 m - tworząc szeroką strugę wody, która wylewa się na Amselloch, zawaloną jaskinię. Dach tej 15-metrowej (49 stóp) jaskini był wykonany z bloków piaskowca, które uległy zawaleniu. W wąwozie i w jaskini znajdują się doły i kolce świadczące o wodach roztopowych, które spływały do Łaby podczas wcześniejszych epok lodowcowych.
Pierwotny strumień (wzmiankowany po raz pierwszy w 1548 r.) płynął prawie w całości przez jaskinię, ale w XIX w. został przekierowany przez szczyt jaskini do miejsca kaskady. Podobnie jak w przypadku wodospadu Lichtenhaina, dla zwiększenia atrakcyjności turystycznej wodospad został dodatkowo wyposażony w małą, regulowaną furtkę jazową, która tworzy strumień przypominający potok. W bezpośrednim sąsiedztwie wodospadu znajduje się schronisko górskie Amselfall z gospodą, a obok niego otwarte w 1992 r. biuro informacyjne Parku Narodowego Szwajcarii Saksońskiej. Jest ono czynne od kwietnia do października, natomiast zimą jest zamknięte.
Christian Gottlob Hammer, jako jeden z pierwszych artystów, którzy uwiecznili piękno Szwajcarii Saksońskiej na tzw. Drodze Artystów (Malerweg), namalował wodospad Amsel.[3]
Neurathen Castle
Znane również jako: Felsenburg Neurathen
Zamek Neurathen, który po raz pierwszy został wymieniony pod tą nazwą w 1755 roku, znajduje się w pobliżu słynnych skał Bastei niedaleko Rathen w Szwajcarii Saksońskiej w Wolnym Państwie Niemieckim Saksonii. Był to niegdyś największy zamek skalny w regionie, ale do dziś zachowały się jedynie pomieszczenia wykute w skale, przejścia, cysterna i wręgi na drewno dawnej drewnianej nadbudowy. W latach 1982-1984 części rozległego zamku wykorzystano do budowy skansenu.[4]
Felsenbühne Rathen
Scena plenerowa Rathen to naturalna scena w Szwajcarii Saksońskiej we wschodnich Niemczech. Znajduje się w zagłębieniu na górnym końcu doliny Wehlgrund, pomiędzy skałami Kleine Gans i Großer Wehrturm, poniżej słynnych skał Bastei i zamku Neurathen. Wejście do zagłębienia odgałęzia się tuż nad połączeniem doliny z Amselgrund.[5]
Lilienstein
Góra w Niemczech. Lilienstein to bardzo charakterystyczna góra w Szwajcarii Saksońskiej, w Saksonii, w południowo-wschodnich Niemczech, na której niegdyś znajdował się zamek czeski. Jest to jedna z niewielu gór stołowych na wschód od rzeki Łaby i stanowi symbol Parku Narodowego Szwajcarii Saksońskiej.[6]
Mönch
Mönch to szczyt skalny i popularny szczyt wspinaczkowy w Szwajcarii Saksońskiej w Niemczech, w pobliżu miejscowości uzdrowiskowej Rathen. Łopatka meteorologiczna na szczycie, w kształcie blaszanego mnicha, jest widoczna z daleka i służy jako pomoc nawigacyjna.
W średniowieczu, ze względu na swoje wybitne położenie, skała była wykorzystywana jako punkt obserwacyjny dla zamku Neurathen. Z tego czasu pochodzi Mönchsloch ("Dziura Mnicha") wykuta w skale tuż pod szczytem, schronienie o wysokości około 1,75 m i głębokości 1,35 m, które służyło jako posterunek strażniczy zamku. Zamek skalny został zniszczony w 1469 r. i popadł w ruinę. Wraz z nim zniknęły średniowieczne schody, które umożliwiały wejście na Mönch, choć do dziś zachowały się ślady drewnianych belek. Od tego czasu szczyt można zdobyć tylko przez wspinaczkę.
Skały były później sporadycznie zdobywane; tradycja odnotowuje wejścia w latach 1632, 1777 i 1803. Po pierwszym rekreacyjnym wejściu gimnastyków z Bad Schandau na Falkenstein w 1864 r., pierwsze wejście na Mönch z podobnych powodów miało miejsce 10 lat później, w 1874 r., a dokonali go O. Ufer i H. Frick. Było to pierwsze wejście na skałę wspinaczkową w Szwajcarii Saksońskiej bez sztucznych pomocy, podczas gdy do tej pory używano drabin, sztucznie wyciosanych stopni itp. Wspinaczka bez sztucznych pomocy jest nadal ważnym punktem w saksońskich zasadach wspinaczki obowiązujących do dziś.
Droga Południowo-Wschodnia (Südostweg) używana przez Ufera i Fricka (III stopień wspinaczki saksońskiej) jest do dziś popularną trasą wspinaczkową. Od czasu pierwszego rekreacyjnego wejścia na Mönch otwarto wiele innych dróg wspinaczkowych. Nawet tak znani wspinacze jak Oscar Schuster, Rudolf Fehrmann, Emanuel Strubich i Bernd Arnold dokonali pierwszego wejścia na drogi wspinaczkowe na Mönch. Najtrudniejsze wejścia na północnej ścianie osiągają poziom trudności saksońskiego stopnia dziesiątego.
W 1887 roku na Mönchu postawiono łopatkę meteorologiczną, tak jak to było w tamtych czasach powszechne na innych szczytach w okolicy. Łopatka miała kształt sylwetki mnicha. Podczas gdy większość łopatek meteorologicznych i symboli szczytowych została zniszczona lub zdemontowana w następnych dziesięcioleciach, ta na Mönchu była jedną z niewielu, które pozostały w Szwajcarii Saksońskiej. Oryginalna figura została uszkodzona w 1928 i 1930 roku, a w 1957 roku zastąpiono ją wierną repliką. Oryginalnego mnicha z 1887 r. można zobaczyć w muzeum w Bad Schandau.[7]
Lokomotive
Lokomotywa to efektowna skała wspinaczkowa na północ od Kurort Rathen w Szwajcarii Saksońskiej w Niemczech. Skała, która z wyglądu przypomina lokomotywę parową, znana jest również jako Große Ruine, ma około 30 metrów wysokości i dzieli się na dwie części: Lokomotive-Dom i Lokomotive-Esse. Grzbiet pomiędzy nimi nazywa się Kesselgrat, a skalne zęby obok Esse - Pfeife. Przez krótki czas na kopule znajdowała się łopatka meteorologiczna w kształcie koła. Lokomotywa wznosi się na masywie Honigsteine.
Kopuła Lokomotywy została po raz pierwszy zdobyta w 1886 roku przez Friedricha Hartmanna i Roberta Kappmeiera. W historii wolnej wspinaczki w Szwajcarii Saksońskiej wejście na Esse 7 czerwca 1903 roku przez Alberta Kunze i Olivera Perry-Smitha było pierwszym wejściem na Esse i pierwszym krokiem w kierunku wspinaczki otwartą ścianą. Do tego czasu wspinacze koncentrowali się na kominach i szczelinach. Pierwsze wejście drogą wspinaczkową V stopnia Lokomotivüberfall na Esse zapoczątkowało intensywny okres wspinaczki w Szwajcarii Saksońskiej, który trwał do 1910 roku. W tym czasie wspinacze tacy jak Kunze, Perry-Smith i Rudolf Fehrmann dokonali pierwszych wejść na wiele ważnych szczytów wspinaczkowych, takich jak Barbarine, Große Herkulessäule, Jungfer czy Teufelsturm.[8]
Amselgrund
Amselgrund to nazwa nadana dolinie potoku Grünbach w sercu Szwajcarii Saksońskiej we wschodnich Niemczech. Biegnie ona od Niederrathen w górę rzeki do Rathewalde. Dzika i romantyczna dolina prowadzi wędrowców przez kotlinę skalną Rathen z jej dziwacznymi formami skalnymi. Najważniejsze punkty turystyczne to jezioro Amselsee i wodospad Amsel, który spływa przez grotę zwaną Amselloch. Dno doliny, które jest gęsto zalesione, otaczają skały. Na zachodzie wznoszą się skały Gansfelsen, na południu Feldsteine i Türkenkopf, a na wschodzie Honigsteine z uderzającym Lokomotive. Środkowa część dna doliny zdominowana jest przez uderzający Talwächter. O ile w górnym biegu profil doliny ma charakter wąwozowy, o tyle pomiędzy ujściem do Schwedenlöcher i Niederrathen jest to dolina stroma. Na dnie potoku widoczne są ślady falowania. Powyżej wodospadu Amsel duże, zwalone głazy piaskowca blokują ciek wodny, tak że niższe ilości wody w Grünbach muszą je omijać.[9]
Schwedenturm
Schwedenturm we wschodnich Niemczech to 35-metrowa formacja skalna zbudowana z piaskowca na wzgórzach Szwajcarii Saksońskiej w pobliżu uzdrowiska Rathen i słynnych skał Bastei. Z parkingu przy Bastei prowadzi ścieżka w kierunku Schwedenlöcher. Schwedenturm znajduje się po prawej stronie, tuż przed wejściem do wąskiego wąwozu. Ponieważ znajduje się on w regionie wspinaczkowym Szwajcarii Saksońskiej, wolno stojący szczyt może być wykorzystywany do wspinaczki. Obecnie istnieje 14 różnych dróg prowadzących w górę skały. To właśnie tutaj Bernd Arnold poprowadził pierwszą w tym paśmie górskim drogę o stopniu trudności Xb (droga nr 6). Schwedenturm został po raz pierwszy zdobyty w 1905 roku przez Rudolfa Fehrmanna i jego brata Arymunda.[10]
Raumberg
Raumberg to góra saksonii w południowo -wschodnich Niemczech.[11]