Matlock - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Atrakcja turystyczna w Crich. National Tramway Museum to muzeum tramwajów znajdujące się w Crich, Derbyshire, Anglia. Muzeum zawiera ponad 60 tramwajów zbudowanych w latach 1873-1982 i znajduje się w odtworzonej wiosce, w której znajduje się pub, kawiarnia, sklep ze słodyczami w starym stylu i zajezdnia tramwajowa. Kolekcja muzealnych tramwajów kursuje po wiejskiej scenerii, a zwiedzający są przewożeni do okolicznych wsi i z powrotem. Muzeum jest prowadzone przez zarejestrowaną organizację charytatywną Tramway Museum Society (Towarzystwo Muzeum Tramwajów).

Tramwaje w Crich kursowały głównie w miastach Wielkiej Brytanii przed latami sześćdziesiątymi, a tramwaje ratowano (nawet z innych krajów), gdy zamykano systemy. Większość sieci tramwajowych w Wielkiej Brytanii, z kilkoma wyjątkami, została zamknięta przed rokiem 1960. Jako ostatnia została zamknięta sieć Glasgow Corporation Tramways w 1962 roku, która jest dobrze reprezentowana w muzeum, pozostawiając jedynie Blackpool Tramway jako jedyną ocalałą sieć tramwajową pierwszej generacji. Ostatnio nastąpiło ożywienie w korzystaniu z tramwajów, a nowe sieci, takie jak Tramlink, Sheffield Supertram, West Midlands Metro, Edinburgh Trams, Manchester Metrolink oraz pobliski Nottingham Express Transit są budowane i rozbudowywane.

W ostatnich latach praca członków towarzystwa oraz dochody uzyskane od zwiedzających zostały uzupełnione o dotacje z Heritage Lottery Fund, Designation Challenge Fund of the Museums, Libraries and Archives Council oraz DEFRA Aggregates Levy Sustainability Fund. Wioska Tramwajowa w Crich pozostaje niezależną organizacją charytatywną, która nie otrzymuje żadnych funduszy od władz państwowych ani lokalnych i opiera się na dobrowolnym wkładzie członków Towarzystwa Muzeum Tramwajów oraz odwiedzających ją gości.

W wiosce znajduje się również Eagle Press, małe muzeum poświęcone drukowi literowemu, w tym prasie drukarskiej z 1859 r. Columbian.^[1]

Pompownia Leawood została zbudowana w pobliżu Cromford w hrabstwie Derbyshire w Anglii w 1849 roku w celu zaopatrywania w wodę kanału Cromford, zbudowanego około 50 lat wcześniej. Jest to budynek zabytkowy klasy II*.

Znajduje się nieco wzdłuż szlaku wodnego od High Peak Junction i wznosi się na wysokość 14 m (45 stóp) na prawym brzegu rzeki Derwent, na końcu akweduktu Derwent. Posiada komin o wysokości 29 m (95 stóp) z żeliwną czapą.

Silnik belkowy typu Watt został zaprojektowany i zbudowany przez firmę Graham and Company z Milton Works, Elsecar, Sheffield. Długość belki wynosi 10 m (33 stopy), średnica tłoka 1,3 m (50 cali), skok 3,0 m (10 stóp), a silnik pracuje z prędkością 7 suwów na minutę. Kotły, wymienione w 1900 roku, mają ciśnienie 40 p.s.i.

Woda jest pobierana z rzeki Derwent przez tunel o długości 150 jardów (140 m) do zbiornika w piwnicy. Następnie jest podnoszona na wysokość 9,1 m (30 stóp) i odprowadzana do kanału.

Ogromne rozmiary pompy (która może przetransportować prawie cztery tony wody na skok i siedem uderzeń na minutę, w sumie ponad 39 000 ton wody w ciągu 24 godzin) można wytłumaczyć tym, że istniały ograniczenia w pobieraniu wody z rzeki Derwent, co było dozwolone tylko między godziną 20.00 w soboty a 20.00 w niedziele.

Przepompownia działała nieprzerwanie od 1849 r. do 1944 r., kiedy to zamknięto kanał. Została odrestaurowana w 1979 roku przez Stowarzyszenie Kanału Cromford i jest okresowo uruchamiana.^[2]

The Whitworth Institute to budynek klasy II w Darley Dale, Derbyshire.

Został ufundowany przez majątek zmarłego sir Josepha Whitwortha, który mieszkał w pobliskim Stancliffe Hall. Budynek zbudowany jest z kamienia Staincliffe i zielonych łupków Westmorland. Do końca maja 1890 roku budowniczowie zakończyli prace, a stolarze wprowadzili się do wnętrz. Budynek kosztował około 15 000 funtów (równowartość 1 690 000 funtów w 2020 roku) i choć został ukończony we wrześniu 1890 roku, formalnie otwarto go dopiero w maju 1891 roku. Mieściła się w nim duża czytelnia, sala bilardowa, palarnia i pokój zabaw po stronie wschodniej, mała czytelnia po stronie zachodniej oraz łaźnia o wymiarach 54 stopy (16 m) na 22 stopy (6,7 m). Na piętrze znajdowały się dwie kolejne czytelnie oraz duży hol o długości 18 m i szerokości 9,1 m, mogący pomieścić 200 osób.

Instytut Whitworth został podarowany mieszkańcom Darley Dale, a w latach 2009/10 przeszedł renowację o wartości 1,7 mln funtów, aby zapewnić jego dalsze użytkowanie przez przyszłe pokolenia.^[7]