Loughton - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Starożytne lasy z jeziorami i stawami. Epping Forest – pierwotne tereny leśne w południowo-wschodniej Anglii, wyznaczające granicę pomiędzy północno-wschodnim Greater London i Essex. Tereny te powstały około 8 000 lat p.n.e. po ostatniej epoce lodowcowej, zajmując około 24 km² i zawierają pastwiska, polany, rzeki, bagna i stawy. Rozciągnięty pomiędzy Forest Gate na południu i Epping na północy, Epping Forest ma około 18 km długości na linii północ-południe, ale nie więcej niż 4 km szerokości, i w większości miejsc jest węższy. Las położony jest na grzbiecie pomiędzy doliną rzeki Lea i Roding.

Nazwa Epping Forest po raz pierwszy pojawiła się w XVII w.; wcześniej znany był jako Waltham Forest. Las otrzymał status królewskiego, nadany przez Henryka I w XII w. Status ten pozwolił chłopstwu zbierać opał, dary lasu oraz wypasać swój inwentarz, jednakże tylko król mógł urządzać tam polowania.

W epoce Tudorów Henryk VIII i Elżbieta I polowali w lesie. W 1543 Henryk VIII zamówił budowlę znaną jako Great Standing, z której widać było nagonkę z Chingford. Budowlę odnowiono w 1589 dla Elżbiety I i cały czas jest widoczna z Chingford. Obecnie budowla znana jest jako Queen Elizabeth's Hunting Lodge (Loża Łowiecka Królowej Elżbiety I) i jest otwarta dla wszystkich jako muzeum.

Na skutek sporów pomiędzy ziemianami a chłopstwem wydano w 1878 Epping Forest Act. Las został ocalony przez Korporację Londynu przed nielegalnym ogrodzeniem. Epping Forest przestał być lasem królewskim i koronne prawa do polowania na jelenie i dziczyznę przestały obowiązywać. Obecnie niedozwolone jest ogławianie drzew, można jednak wciąż wypasać inwentarz. Epping Forest Act nakazał konserwatorom na zawsze pozostawić teren otwarty i niezabudowany oraz przeznaczony jako tereny rozrywkowe dla ludności. Kiedy Królowa Wiktoria odwiedziła Chinford 6 maja 1882 zadeklarowała: It gives me the greatest satisfaction to dedicate this beautiful Forest to the use and enjoyment of my people for all time (Z wielką satysfakcją ofiaruję na zawsze ten piękny Las ludziom dla użytku, ku ich radości.) - stał się więc on The People's Forest (Lasem Ludowym). Przedsiębiorstwo Londyn ciągle posiada i zarządza Epping Forest, ściśle stosuje się do Epping Forest Act, bez żadnego wynagrodzenia za swoją pracę, koszty utrzymania finansując z podatków.

Las jest największym otwartym terenem w okolicy Londynu i Essex oraz największym otwartym terenem w pobliżu stolicy na świecie, nigdy nie zaoranym ani uprawianym.^[1]

Loughton Camp to fort wzgórzowy z epoki żelaza znajdujący się w Epping Forest, jedną milę na północny zachód od miasta Loughton.

Obozowe wały ziemne zajmują powierzchnię około 10 akrów (4 hektarów) i są dziś widoczne jako niski wał i rów otaczający główny obóz. Brzegi najprawdopodobniej stanowiły kiedyś pojedynczy, wysoki wał, służący do obrony, a wygląd rowu sugeruje, że był on kiedyś bardzo szeroki i miejscami głęboki.

Obóz leży na jednym z najwyższych punktów w okolicy, na grzbiecie wysokiego terenu, który prawdopodobnie miał kiedyś znaczenie strategiczne. Przypuszcza się, że obóz był używany przez Trinovantes do obrony przed Catuvellauni. Jego wysokość sugeruje, że obóz mógł być kiedyś punktem obserwacyjnym. Mógł jednak być po prostu wykorzystywany jako fortyfikacja do ochrony bydła. W pobliżu znaleziono kamień młyński (żarna) do mielenia zboża z epoki żelaza. Lokalna legenda głosi, że z obozu korzystała Boudica i że Ambresbury Banks było miejscem jej klęski w AD61, jednak nie ma na to żadnych dowodów.

Południowo-zachodni skraj obozu opada ostro w kierunku obszaru znanego jako Piwnica Kate (pustelniczka, która podobno kiedyś mieszkała w tej części lasu). Na mapie z początku XIX w. zaznaczono tu kryjówkę Dicka Turpina (na obszarze 6000 akrów (24 km2) Epping Forest znajduje się wiele podobnych miejsc).

Obóz został "odkryty" przez Benjamina Harrisa Cowpera w 1872 roku. Pierwsze prace archeologiczne zostały przeprowadzone przez generała Pitt-Riversa w 1881 roku. W 1882 roku Essex Field Club przeprowadził dalsze prace wykopaliskowe na brzegach.

Roger Nolan w swojej książce Julius Caesar's Invasion of Britain (2018) twierdzi, że nie ma wątpliwości, iż Loughton Camp był trzecim obozem marszowym użytym przez Cezara podczas inwazji w 54 r. p.n.e., w drodze z Kent do pokonania plemion brytyjskich pod Wheathampstead (Diabelska Grobla). Teren w Loughton nigdy nie został poddany kompleksowym wykopaliskom, co może być dowodem na to, że tak właśnie było.

Podobny obóz Ambresbury Banks znajduje się bliżej miasta Epping. Oba są wpisane do rejestru zabytków starożytnych i jako takie mogą być zwiedzane tylko pieszo.^[2]

Dąb Gilwell to dąb znajdujący się na terenie siedziby Stowarzyszenia Skautów w Gilwell Park, Essex. Uważa się, że dąb był wykorzystywany jako kryjówka przez Dicka Turpina, a od XX wieku jest ściśle związany z ruchem skautowym. Drzewo znajduje się w pobliżu miejsca, w którym odbywały się szkolenia pierwszych przywódców harcerskich stowarzyszenia i z którego pochodzi materiał na pierwsze odznaki Wood Badges. Dąb zainspirował założyciela ruchu skautowego Roberta Baden-Powella do stworzenia "morału żołędzia i dębu" - analogii do rozwoju ruchu skautowego i osobistego rozwoju jego członków. Dąb Gilwell został wybrany przez społeczeństwo w 2017 r. Drzewem Roku Anglii, a następnie został wybrany przez panel ekspertów jako Drzewo Roku Wielkiej Brytanii.^[3]

Gilwell Park to kemping i centrum aktywności dla grup skautowych i przewodnickich, a także miejsce, w którym odbywają się szkolenia przywódców w ruchu skautowym. Z terenu korzystają także szkoły i inne organizacje młodzieżowe, odbywają się tu także imprezy towarzyskie, takie jak śluby i przyjęcia urodzinowe. Teren o powierzchni 44 hektarów znajduje się w Sewardstonebury, w Epping Forest, niedaleko Chingford w Londynie.

W późnym średniowieczu na tym terenie znajdowała się farma, która rozrosła się do zamożnej posiadłości, która pod koniec 1900 roku popadła w ruinę. W 1919 r. kupił go komisarz skautowy William de Bois Maclaren i przekazał Stowarzyszeniu Skautów Wielkiej Brytanii, aby londyńscy skauci mogli tam organizować biwaki i szkolenia dla skautów. Ponieważ do Gilwell Park przyjeżdżają na szkolenie Wood Badge skauci ze wszystkich krajów świata, jest to jeden z najważniejszych punktów orientacyjnych światowego ruchu skautowego.

Na terenie ośrodka znajdują się liczne pola namiotowe, kryte obiekty noclegowe, miejsca historyczne, pomniki harcerstwa oraz zajęcia przygodowe na świeżym powietrzu. Ośrodek może pomieścić do 10 tys. osób i regularnie organizuje imprezy harcerskie przez cały rok.

W Gilwell Park znajduje się także Scout Adventures Gilwell Park, jeden z dwunastu krajowych ośrodków prowadzonych bezpośrednio przez Stowarzyszenie Skautowe lub we współpracy z nim, obok Buddens, Crawfordsburn, Downe, Fordell Firs, Great Tower, Hawkhirst, Lochgoilhead, Meggernie, Woodhouse Park, Yr Hafod i Youlbury.^[7]

Debden House to mieszkalne kolegium edukacyjne dla dorosłych, centrum konferencyjne i kemping znajdujące się w Loughton, Essex, Anglia. Właścicielem i zarządcą domu jest Rada Dzielnicy Newham London.

W ciągu tygodnia dom jest wykorzystywany jako centrum konferencyjne z zapleczem mieszkalnym i można go wynająć. Newham Borough Council (Rada Miejska Newham) często wykorzystuje ten dom do szkoleń pracowników, ćwiczeń integracyjnych i konferencji. W weekendy w Debden House działa szkoła dla dorosłych, która oferuje szereg dwudniowych kursów przez cały rok. Dla studentów dostępne są mieszkania.

Kemping Debden House jest czynny od maja do września każdego roku. Na miejscu znajduje się sklep, kawiarnia, pralki i suszarki, punkty elektryczne, toalety i prysznice.^[8]

Linder's Field to Lokalny Rezerwat Przyrody o powierzchni 3,6 ha w Buckhurst Hill w Essex. Jest własnością Rady Dzielnicy Epping Forest i jest przez nią zarządzany.

Linder's Field to zachowany fragment dawnego lasu zwanego Pluckett's Wood. Jego nazwa pochodzi od nazwiska poprzedniego właściciela, Charlesa Lindera. W 1956 r. przekazał on teren Radzie Chigwell (która później przekształciła się w Radę Lasu Epping) na 35 lat, a w 1963 r. jego rodzina przekazała go na stałe. W 2000 r. teren ten został uznany za Lokalny Rezerwat Przyrody.

Na tym terenie znajduje się starodrzew, zarośla, łąki i stawy. W stawach żyją żaby, ropuchy i traszki, a w żywopłotach żerują nietoperze. Rośliny to m.in. dzwonki i zawilce. Znajduje się tu także łąka dziko rosnących kwiatów, która jest ważnym siedliskiem dla wielu gatunków bezkręgowców, ptaków i ssaków.

Główne wejście znajduje się przy Roebuck Lane.^[9]