Inverness - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zamek Inverness znajduje się na klifie z widokiem na rzekę Ness w Inverness w Szkocji. Budowla z czerwonego piaskowca, prezentująca wczesny styl kasztelu, jest dziełem kilku XIX-wiecznych architektów. William Burn zaprojektował Sąd Szeryfa, Joseph Mitchell - bastionowe mury obwodowe, a Thomas Brown II - Sąd Okręgowy, pierwotnie zbudowany jako więzienie. Powstał on w miejscu XI-wiecznej budowli obronnej. Do 30 marca 2020 r. mieścił się w nim sąd szeryfa Inverness: obecnie został on przeniesiony do Inverness Justice Centre.

W tym miejscu od wielu wieków znajdował się zamek. W kwietniu 2017 r. północna wieża zamku została udostępniona do zwiedzania jako punkt widokowy. Obecnie tylko teren zamku i wieża północna są dostępne dla zwiedzających. Pozostała część zamku nie jest dostępna dla zwiedzających.^[1]

Greig Street Bridge to kładka dla pieszych przez rzekę Ness znajdująca się w Inverness w Szkocji. Jest to most wiszący zbudowany w latach 1880-1 przez inżyniera budowlanego C. Mannersa we współpracy z Rose Street Foundry za cenę 1 400 funtów.

Składa się on z dwóch przęseł bocznych o rozpiętości 20,4 m (67 stóp) i przęsła środkowego o rozpiętości 61,3 m (201 stóp). Most ma kratownice warrenowe z dodatkową barierką dla bezpieczeństwa pieszych. Kable zostały wymienione w 1952 r., podobnie jak zakotwienia w 1989 r.

Ważnym rytuałem przejścia dla młodych mieszkańców Invernesians jest wejście na most w jednej trzeciej drogi i podskakiwanie w górę i w dół. W ten sposób powstaje słynna sinusoida na Greig Street, ku uciesze sprawców i przerażeniu turystów, dzięki czemu most ten oraz identyczny most znajdujący się dalej w górę rzeki zyskały lokalny przydomek "The Bouncy Bridge".^[3]

Inverness Museum and Art Gallery to muzeum i galeria znajdujące się przy Castle Wynd w Inverness, w szkockim regionie Highlands. Wstęp do muzeum jest bezpłatny. Kolekcją i obiektami zarządza High Life Highland w imieniu Highland Council.

Oryginalne Muzeum Inverness zostało otwarte w 1881 roku i zaczęło się rozwijać jako kolekcja Highlandów i Jakobitów. Jednym z pierwszych ważnych dodatków była grupa historycznych portretów Stuartów podarowana przez rodzinę księcia Fryderyka Duleep Singha, w tym portret księcia Karola Edwarda Stuarta autorstwa Pompeo Batoniego oraz portret Cromwella, który książę Freddy powiesił do góry nogami. Późniejsze uzupełnienia kolekcji obejmują przykłady pejzaży Highland autorstwa szkockich artystów, w tym Alexandra Nasmytha, Johna Quintona Pringle'a i Toma Scotta.

W 1963 roku obszar Castle Wynd/Bridge Street w Inverness został oczyszczony w celu ponownego zagospodarowania i powstał obecny kompleks. Od 1963 roku miały miejsce dwie duże przebudowy muzeum: pierwsza w 1982 roku, w ramach której powstała kawiarnia, nowe stałe galerie i galerie wystaw czasowych/sztuk, oraz kolejna w 2006 roku, kiedy to muzeum zostało zamknięte na sześć miesięcy, aby umożliwić modernizację wartą 1,3 mln funtów, a przebudowa została zakończona na czas Highland 2007.

Muzeum prezentuje historię i dziedzictwo stolicy regionu Highlands. Na parterze można znaleźć szkocką geologię i historię naturalną, a także archeologię Highlands, w tym kamienie Piktyjskie. Na pierwszym piętrze prezentowana jest nowsza historia Highlands - pamiątki po jakobitach, srebra z Inverness, broń góralska i dudy. Na pierwszym piętrze znajduje się program wystaw czasowych.

W 1980 roku w Inverness-shire schwytano pumę; uważa się, że było to porzucone zwierzę domowe. Pumę umieszczono następnie w parku dzikich zwierząt. Po śmierci wypchano ją i umieszczono w muzeum.^[4]

Katedra w Inverness, Szkocja. Katedra św. Andrzeja w Inverness – katedra diecezji Moray, Ross and Caithnes Szkockiego Kościoła Episkopalnego. Mieści się przy ulicy Ness Walk w mieście Inverness.

Zaprojektowana przez Alexandra Rossa i zbudowana w latach 1866–1869, w stylu neogotyku angielskiego według francuskiego szkicu. Wzniesiona z różowego gruzowanego kamienia budowlanego z Conon z dodatkiem kremowego kamienia nadmorskiego, zadaszona dachówkami z zielonych łupków z Westmoreland. Kruchta flankowana przez wieże o kwadratowym planie, nawa główna i nawy boczne, niewielkie transepty, stalle i półośmiokątne zakończone apsydą prezbiterium, ośmiokątny kapitularz od liturgicznej strony północno-wschodniej. Liturgiczna fasada zachodnia, szczyt nawy głównej flankowany przez wieże. Wejście główne nakryte łukiem podtrzymywanym przez trzy rzędy trzonów wyrastających z pokrytych boazerią lamperii i zwieńczonych przez wykuty maswerkowy szczyt, w tympanonie portal z rzeźbioną grupą reliefową z wapienia portlandzkiego flankowany przez filary z żabkowanymi pinaklami. Szczyt flankowany przez trzystopniową wieżę z narożnymi przyporami, iglice nie zostały zbudowane. Rzeźby na fasadzie zachodniej, wykonane przez Earpa w Londynie w 1876 roku, tympanon i posagi świętych: Piotra, Pawła, Andrzeja i Jana Chrzciciela. Nawy boczne i clerestorium wzmocnione niskimi bocznymi przyporami. Kapitularz od liturgicznej strony północno-wschodniej, ośmiokątne przypory.^[6]

ShipSpace było interaktywnym muzeum morskim w Inverness w Szkocji. Muzeum znajdowało się wzdłuż historycznego Kanału Kaledońskiego w Muirtown Basin. Jedną z głównych atrakcji był model Titanica w skali 1:10.

Wewnątrz budynku muzeum znajdują się różne interaktywne eksponaty, zdjęcia, plakaty i informacje o statku, a także film pokazujący nurków schodzących do zatopionego statku.

Na zewnątrz centralnym punktem muzeum był model Titanica w skali 1:10. Model w skali 1:10 zawierał trzy główne pomieszczenia: kawiarnię w stylu paryskim, replikę mostu oraz pomieszczenie łączności radiowej Marconiego.

Inne eksponaty na zewnątrz to m.in: replikę łodzi podwodnej Nautile, jednej z miniaturowych łodzi podwodnych, które zanurzyły się na głębokość 3 mil w kierunku Titanica

Guiding Star, łódź rybacka z krepy z zachodniego wybrzeża, która była ostatnią zbudowaną w pochylni Inverness Thornbush.

Pełnowymiarowa replika statku Star Of Hope, pierwszego dryfującego po morzu statku Herring Drifter z Buckie.

Łódź ratunkowa 45 stóp RNLI klasy Watson.

Muzeum mieściło się w budynku wschodnim, który został zbudowany na wzór pierwotnego budynku zachodniego, będącego domem opłat. Oba budynki oddzielone były od siebie korytarzem.

Po przedwczesnej śmierci właściciela/kuratora, Stana Frasera, od kwietnia 2018 r. Ship Space jest na stałe zamknięty.^[7]

Old High St Stephen's Church jest kościołem parafialnym Kościoła Szkocji w Inverness, stolicy Highlands of Scotland. Kongregacja została utworzona 30 października 2003 roku przez połączenie kongregacji Inverness Old High i Inverness St Stephen's. Nietypowo dla unii kongregacji Church of Scotland, oba budynki zostały zachowane do celów kultu. Nabożeństwa niedzielne odbywają się prawie w każdą niedzielę w obu budynkach, ale oba miejsca kultu podlegają jurysdykcji jednej Sesji Kirk.

Kongregacja Old High była najstarszą kongregacją w Inverness. Kościół - historyczny kościół miejski Inverness - pochodzi głównie z XVIII wieku. Jego miejsce, z widokiem na brzeg rzeki Ness, było wykorzystywane do sprawowania kultu od czasów celtyckich. Kolumba, irlandzki mnich, który jako pierwszy przyniósł chrześcijaństwo do Inverness, założył kongregację. Wśród wielu godnych uwagi elementów znajdują się organy ojca Willisa, odrestaurowane w 2010 roku. Old High Church jest budynkiem zabytkowym kategorii A.

Stephen's został założony jako "kościół-córka" Old High w 1897 roku. Jest to gotycka budowla z kamienia Morayshire, zaprojektowana przez WL Carruthersa. St Stephen's jest budynkiem zabytkowym kategorii B.

Obszar parafii obejmuje centrum miasta, część obszaru Korony oraz południowe przedmieścia miasta, w tym Drummond i Lochardil.

Pierwszym ministrem zjednoczonej szarży jest Wielebny Peter W Nimmo, który został wprowadzony w sierpniu 2004 roku. Wcześniej był on pastorem High Carntyne w Glasgow.^[8]

Crown Church to kościół parafialny w Inverness w szkockim Highlands, położony przy skrzyżowaniu Midmills Road i Kingsmills Road w pobliżu centrum miasta. Pierwszym pastorem był wielebny William Todd, znany z żarliwych ewangelicznych kazań. Budynki kościelne, pierwotnie wzniesione dla Wolnego Kościoła Szkocji, zostały ukończone w 1901 roku. W tym czasie kongregacja stała się już częścią Zjednoczonego Wolnego Kościoła Szkocji, który z kolei w 1929 r. połączył się z Kościołem Szkocji, jednocząc w ten sposób największe szkockie wyznania prezbiteriańskie.

W 2004 roku kongregacja liczyła 820 członków, co czyni Crown Church największą pod względem liczby członków kongregacją Kościoła Szkocji w Inverness. Obecnym pastorem (od 1998 roku) jest Wielebny Dr Peter H. Donald, który jest również wiceprzewodniczącym Rady Misji i Uczniostwa Kościoła Szkocji.^[13]

The Barn Church jest kościołem parafialnym Kościoła Szkocji w Culloden, w Prezbiterium Inverness. Chociaż kongregacja jest stosunkowo młoda i otrzymała pełny status kościoła parafialnego dopiero w późnych latach 80-tych, budynek ma duże znaczenie historyczne. Pierwotnie został zbudowany jako stodoła na potrzeby posiadłości Culloden House, a w 1746 r. był wykorzystywany przez armię jakobicką jako miejsce noclegu w noc poprzedzającą bitwę pod Culloden. W XIX wieku był wykorzystywany jako warsztat kowalski, a na początku XX wieku został przejęty przez Kościół Wschodni w Inverness jako stacja misyjna. Kiedy w latach 70. XX wieku otrzymał status opłaty za rozbudowę kościoła, kongregacja wzniosła nowy kościół zwany "Nową Stodołą", który połączono ze starym budynkiem; historyczny budynek służy dziś jako sala kościelna. Do interesujących cech architektonicznych Starej Stodoły należą szczelinowe okna służące celom obronnym oraz równoległe drzwi, dzięki którym można stworzyć tunel powietrzny niezbędny do przewietrzania.

Kościół obsługuje dzielnice Culloden, Balloch, Smithton, Westhill i Cradlehall na obrzeżach Inverness.

W piątek, 14 listopada 2014 r., został wyświęcony i wprowadzony nowy pastor, ks. Mike Robertson. Poprzedni pastor, ks. Jim Robertson, pełnił swoją posługę przez około 20 lat.^[14]