Cumbernauld - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Cumbernauld House to XVIII-wieczny szkocki dom wiejski Vivido, położony w Cumbernauld w Szkocji. Znajduje się on w pobliżu Cumbernauld Glen, niedaleko wioski Cumbernauld, w punkcie odniesienia NS772759. Dom stoi na miejscu zamku Cumbernauld, który był oblegany przez generała Moncka w 1651 roku. Został zbudowany w 1731 roku według projektu Williama Adama dla Johna Fleminga, szóstego hrabiego Wigtown. W późniejszym okresie XX wieku dom był wykorzystywany jako biura, najpierw przez Cumbernauld Development Corporation, następnie North Lanarkshire Council, a ostatnio przez DH Morris, która została zlikwidowana w marcu 2007 roku. Przez dziesięć lat budynek stał pusty, aż został przekształcony w luksusowe apartamenty. Cumbernauld House jest budynkiem zabytkowym kategorii A.^[1]

Carbrain /kar 'bren/ to dzielnica w Cumbernauld, North Lanarkshire w Szkocji. Jest krótko wspomniana na osiemnastowiecznej mapie Niziny Szkockiej Williama Roya. W XIX wieku nie było to nic więcej niż stajnia rolnicza. Wczesna mapa pokazuje, że w 1864 r. istniało tu zaledwie kilka budynków. Do wybuchu I wojny światowej miejscowość nie rozrosła się znacząco, choć w pobliżu stacji kolejowej znajdowała się szkoła. Czasami pisano ją Carbrane. Nawet w 1956 r. Carbrain było w większości terenem rolniczym, przez który przepływał niewielki ciek wodny. Z mapy wynika, że płynęło ono prawdopodobnie w dół wąwozu i zasilało Red Burn w Vault Glen. Rzeka ta nie jest nazwana, więc nie można jej utożsamiać z Horseward Burn z historycznych map.

Derek Lyddon i James Latimer zaprojektowali większość budynków mieszkalnych w latach 60. Budowa Cumbernauld rozpoczęła się w 1963 roku, a większość obszarów Carbrain była zamieszkana na początku lat 70. Przez pierwszych kilka lat Carbrain było uważane za bardzo pożądane miejsce ucieczki od ubogich mieszkań w rejonie Glasgow. Ponieważ w rejonie Cumbernauld powstały nowsze osiedla, Carbrain popadło w ruinę, mimo okresów renowacji. Na przykład ponad 70 milionów funtów wydano na budowę nowych domów wokół Beechwood Court, nad którym góruje dzieło Andy'ego Scotta "Vitruvian Girl". Ostatnio pojawiły się propozycje renowacji Millcroft Road.

Carbrain obejmuje dziesięć dzielnic mieszkaniowych (Carbrain 1, 2, 3 i 4, 5, 6, 9, 11, 12, 13, 14), cztery kościoły (Carbrain Baptist Church, Cumbernauld Free Church, Cumbernauld United Reformed Church i St. Joseph's), dwa puby (The Twa Corbies i The Jack Snipe), kilka lokalnych sklepów rozmieszczonych na całym terenie oraz szereg budynków komunalnych, takich jak Red Cross Centre. W założeniu Carbrain ma być centrum miasta, dlatego uznano, że nie ma potrzeby tworzenia poważnych obiektów rozrywkowych ani sklepów spożywczych.

Carbrain został podzielony na dwie części: Północną i Południową. Północne Carbrain, które zostało zbudowane jako pierwsze, obejmowało Glenhove Road, Torbrex Road, Stonylee Road, Craigieburn Road, Beechwood Road i Glenacre Road. North Carbrain znajduje się w odległości pięciu minut spacerem od centrum miasta, ośrodka zdrowia i centrum sportowego. South Carbrain obejmuje Millcroft Road, Greenrigg Road, Kilbowie Road, Broomlands Road i Sandyknowes, a niektóre z nich są oddalone o pięć minut spacerem od dworca kolejowego. Centrum miasta znajduje się około dziesięciu minut spacerem od South Carbrain.

Carbrain zostało zaprojektowane z myślą o pieszych i dlatego wśród jego licznych ulic biegną ścieżki. Z jednej części Carbrain do drugiej można się dostać, korzystając wyłącznie z chodników. Miasto zostało również zaprojektowane w taki sposób, aby piesi nigdy nie musieli przechodzić wzdłuż lub w poprzek drogi.

Hillcrest nigdy nie było częścią Carbrain, chociaż w 1971 roku tymczasowa szkoła Carbrain stała się zburzoną szkołą Hillcrest Primary. Z tego powodu istnieje rada gminy dla "Carbrain i Hillcrest", a nie tylko dla Carbrain.

Na tym obszarze znajdowały się trzy szkoły podstawowe. Większość dzieci mieszkających w tych rejonach uczęszczała do Langlands Primary, St Joseph's Primary lub Carbrain Primary (która w 2016 roku obchodziła swoje 50. urodziny). Józefa lub Carbrain Primary (która w 2016 r. obchodziła swoje 50. urodziny). Szkoły te były szkołami dojazdowymi do Cumbernauld High School, Greenfaulds High School lub Our Lady's High School. Szkoła St Margaret of Scotland Primary zastąpiła St Joseph's Primary w okresie reorganizacji.

Carbrain Boys Club to klub piłkarski działający na zasadzie wolontariatu, który organizuje festyn w czerwcu 2017 r.^[6]

Kildrum było pierwszym osiedlem, które powstało w nowym mieście Cumbernauld, North Lanarkshire, Szkocja. Zapewniało ono mieszkania dla robotników fabryki Burroughs w Old Inns, pierwszej fabryki w nowym mieście Cumbernauld.

Główna droga ma kształt łuku, od którego odchodzą ulice mieszkalne. Wewnątrz łuku znajdują się domy byłych korporacji, a na zewnątrz - lepszej jakości, w większości prywatne, domy mieszkalne. Nazwy ulic w Kildrum pochodzą od miejsc związanych z Robertem Burnsem.

Cumbernauld High School, szkoła podstawowa, szkoła specjalna, ośrodek zdrowia, YMCA, cztery sklepy, fryzjer, apteka, trzy kościoły/kapliczki, Armia Zbawienia.

Historia Kildrum nie zaczęła się od nowego miasta, ponieważ już 1 października 1310 r. Robert the Bruce pisał z Kildrum do Edwarda II, próbując bezskutecznie zawrzeć pokój między Szkocją a Anglią. Istniała tu także farma, o której istnieją pewne zapiski. Centrum miasta i Carbrain leżą na zachód od Kildrum. Na północy znajduje się Seafar, na wschodzie Cumbernauld Park, a na południu Cumbernauld Glen.^[7]

Seafar to obszar miasta Cumbernauld. Pierwotna piaskownia i farma Seafar znajdowały się na środku dzisiejszej drogi A8011. Na początku historii nowego miasta Seafar było bardziej niż obecnie odróżnione od Ravenswood i Muirhead, prawdopodobnie ze względu na harmonogram budowy i oznakowanie ścieżek. Ostatnio Seafar jest bardziej dominujące, być może dlatego, że ani Ravenswood, ani Muirhead nie pojawiają się na znakach drogowych.

Seafar leży na południe od autostrady M80 i graniczy z lasem Seafar, który został zasadzony w czasie budowy miasta. Obszar ten był drugim obszarem zabudowanym w nowym mieście Cumbernauld, a jego liczne ulice noszą nazwy znanych szkockich artystów i pisarzy. St Mary's to lokalna rzymskokatolicka szkoła podstawowa. Szkoła podstawowa Seafar została zburzona i zastąpiona w 2004 roku przez mieszkania chronione. Obok szkoły podstawowej St Mary's znajduje się Sala Królestwa Świadków Jehowy. Wyburzenie wielopiętrowych mieszkań dało początek nowemu osiedlu mieszkaniowemu realizowanemu przez Sanctuary Homes. Ponad sto nowych domów przy Berryhill Road i Hume Road zostanie oddanych do użytku w marcu 2018 roku.^[8]

Cumbernauld Village to dzielnica Cumbernauld. Chociaż Cumbernauld zostało uznane za nowe miasto w 1955 roku, sama wioska ma przedśredniowieczną historię - na jej terenie powstała osada rzymska ze względu na bliskość muru antonińskiego. Po okresie rzymskim osada pozostała i rozrosła się do tego stopnia, że rodzina Comyn zbudowała tu swoją kaplicę. Zapisano, że w 1500 r. Czarna Śmierć spowodowała, że ocalali mieszkańcy Cumbernauld zwrócili się ze specjalną prośbą do władz kościelnych w Glasgow, aby pozwoliły im założyć własny cmentarz, zamiast zabierać wszystkich zmarłych do St. Ninian's w Kirkintilloch. Źródło to jest również cytowane w "Excavations at 3-11 Main Street, Cumbernauld". Mieszkańcy wsi otrzymali na to pozwolenie i wykorzystali teren przy istniejącej kaplicy Comynsów, która pochodzi z końca XII wieku. We wsi prowadzono uprawę w długich pasach lub Lang Riggs.

Flamandowie (którzy później stali się hrabiami Wigtown) przejęli później zamek Comynsów w Cumbernauld. W XVIII wieku został on zastąpiony przez Cumbernauld House.

W XVII wieku główną gałęzią przemysłu w wiosce było tkactwo ręczne, ale później uległo to zmianie, ponieważ ze względu na bliskość kanału Forth and Clyde oraz bogactwo naturalnych minerałów i kamieni wioska stała się miejscem wydobycia. W wiosce znajdowało się też wiele gospodarstw dzierżawionych w dobrach Flemingów. W XIX-wiecznym Groome's Gazetteer czytamy, że Cumbernauld to: "Malownicze, stare miejsce, osłonięte od wschodu i zachodu terenami Cumbernauld House, utworzone jako burgh of barony w 1649 roku, z urzędem pocztowym w Glasgow, oddziałem Royal Bank, lokalnym bankiem oszczędnościowym, dwoma głównymi zajazdami, gazownią, wieloma nowymi, pięknymi willami i targiem bydła w drugi czwartek maja. Tutejszy kościół parafialny jest starym budynkiem, mieszczącym 660 wiernych; kościół wolnomularski pochodzi z 1826 roku, należał do Pierwotnej Secesji, ale ostatnio został prawie całkowicie przebudowany; jest też nowy kościół U.P. Tkactwo ręczne w kratę i inne pasiaste tkaniny jest nadal kontynuowane, ale podstawową gałęzią przemysłu jest górnictwo i kopalnictwo. Pop. (1861) 1561, (1871) 1193, (1881) 1064. "Cumbernauld miało jedno z najstarszych na świecie towarzystw curlingowych, które powstało w XVIII wieku. Staw do gry w curling znajdował się w pobliżu Spur Inn, po drugiej stronie Bog Stank w stosunku do wioski.

Październik 1878 roku był trudnym okresem, który lokalnie pogorszył się z powodu upadku Banku Glasgow, w którym zainwestowano znaczną część pieniędzy mieszkańców wioski. Gdy przemysł wydobywczy podupadł, wioskę dodatkowo ożywiła decyzja o budowie nowego miasta w pobliżu, któremu Cumbernauld nadało swoją nazwę.^[9]