Carmarthen - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zamek Carmarthen to zrujnowany zamek w Carmarthen, w zachodniej Walii, w Wielkiej Brytanii. Po raz pierwszy zbudowany przez Waltera, szeryfa Gloucester na początku 1100 roku, został zdobyty i zniszczony przy kilku okazjach, zanim został odbudowany z kamienia w latach dziewięćdziesiątych XI wieku. Zamek został zdobyty przez Owaina Glyndŵr w 1405 roku. Ojciec Henryka VII zmarł na zamku Carmarthen w 1456 roku. Podczas Wojny Róż zamek przypadł w udziale Williamowi Herbertowi, a w czasie wojny secesyjnej został zdobyty przez siły parlamentarne. Został rozebrany na rozkaz Olivera Cromwella w połowie 1600 roku.

Do lat 20. XX wieku mieściło się tu więzienie w Carmarthen. Pozostałości zamku zostały wpisane na listę zabytków klasy I w 1954 roku i obecnie są atrakcją turystyczną oraz siedzibą miejskiego Centrum Informacji Turystycznej.^[2]

Angielski Kościół Baptystów to kościół baptystów w mieście Carmarthen, Carmarthenshire, Walia. Budynek pochodzi z 1869 roku i znajduje się pod adresem 9 Dark Gate przy Lammas Street. Kościół został uznany za zabytek klasy II* 19 maja 1981 roku.

Kościół jest odsunięty od drogi na dziedzińcu, na którym wcześniej znajdowała się gospoda Black Horse. Został zbudowany w latach 1869-1870 przez architekta z Carmarthen, George'a Morgana, co było jego pierwszym poważnym przedsięwzięciem. Według dokumentów budowa kościoła kosztowała 1 400 funtów. Fasada jest zbudowana w stylu świątyni z kamienia z Bath, a portyk podtrzymują cztery wysokie kolumny. Do wejścia prowadzą szerokie kamienne schody. We wnętrzu znajduje się pojedyncza galeria, za którą znajduje się łuk z malowanymi liśćmi i dekoracją falistą. Krawędź galerii jest ograniczona żeliwną opaską i wsparta na żeliwnych kolumnach. Dolne partie ścian są wyłożone boazerią i zachowały się oryginalne elementy wyposażenia; na wielkim siedzisku znajduje się prosta balustrada. Organy mają specjalnie zbudowaną emporę, ale zostały zainstalowane dopiero w 1887 roku.

W dniu 19 maja 1981 r. kościół został wpisany na listę zabytków Grade II*, jako "jedna z najbardziej ambitnych architektonicznie kaplic klasycystycznych w Walii". Zabytków Starożytnych i Historycznych Walii (Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments of Wales) prowadzi dokumentację archeologiczną, architektoniczną i historyczną tego kościoła. Zawierają one cyfrowe fotografie i kolorowe przezrocza zewnętrznych i wewnętrznych części budynku oraz ulotkę zawierającą krótką historię kościoła.^[4]

The English Congregational Church, Carmarthen to kościół kongregacjonalny w mieście Carmarthen, Carmarthenshire, Walia. Budynek pochodzi z 1861 roku i znajduje się przy 105, Lammas St, Carmarthen. Kościół został wpisany na listę zabytków Grade II 19 maja 1981 r.

Angielski kościół kongregacjonalny w Carmarthen został zbudowany w 1861 r. przez doświadczoną firmę Poulton and Woodman, zajmującą się budową kaplic. Jest on podobny do kościoła prezbiteriańskiego zbudowanego przez nich w Brecon w 1872 roku. Angielski kościół kongregacjonalny rzuca się w oczy, ponieważ jest ustawiony pod kątem do ulicy. Zbudowany jest z kamienia narzutowego z elementami kamiennymi z Bath i jest w przesadnie gotyckim stylu. Jest tu wiele dziwnych kątów i skrzyżowań, stromy szczyt z wysokim oknem, wieża ze spiralnymi schodami i smukła iglica na otwartej platformie dzwonnicy. Wnętrze jest dość proste, z łukowo wzmocnioną więźbą dachową i wnęką organową z ostro zakończoną apsydą. Ambona jest wieloboczna, a pojedyncza empora ma front z ukośnie ułożonych desek.

Kościół został wpisany na listę zabytków Grade II 19 maja 1981 r., ponieważ jest "wyjątkowo pewnym przykładem gotyckiej architektury kaplicznej". Zabytków Starożytnych i Historycznych Walii (Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments of Wales) prowadzi dokumentację archeologiczną, architektoniczną i historyczną dotyczącą tego kościoła. Zawierają one cyfrowe fotografie i kolorowe przezrocza zewnętrznych i wewnętrznych części budynku.^[8]

Christ Church to anglikański kościół parafialny w mieście Carmarthen, w hrabstwie Carmarthenshire, w Walii. Budynek pochodzi z 1869 roku i znajduje się przy Friar's Park, Carmarthen.

Budowa kościoła parafialnego Christ Church w Carmarthen została rozpoczęta przez R. K. Pensona w 1867 roku. Oficjalnego otwarcia dokonał biskup St David's, Connop Thirlwall, we wrześniu 1869 roku, podczas National Eisteddfod. Został zaprojektowany jako kościół anglojęzyczny dla rozrastającej się parafii, podczas gdy Eglwys Dewi Sant w Carmarthen był przeznaczony dla parafian mówiących po walijsku. W 1873 r. dodano organy, a w 1891 r. przeprowadzono renowację. Kościół ma niezwykłą centralną wieżę z przyporami i szczytami w połowie wysokości.

Kościół został uznany za budynek klasy II 19 maja 1981 r., ponieważ jest to "wyróżniający się kościół w stylu wiktoriańskim z wieżą przejazdową, stanowiący punkt orientacyjny w odległych widokach".^[9]

Penuel Baptist Chapel, Carmarthen to kaplica baptystów i dołączona do niej sala szkolna w mieście Carmarthen, Carmarthenshire, Walia. Budynek pochodzi z 1786 roku i znajduje się przy Priory Street pod adresem 7, Esplanade, Carmarthen.

Kaplica baptystów w Penuel została zbudowana przez Thomasa Jonesa w 1872 roku. Od drogi oddziela ją solidne żelazne ogrodzenie, a obok niej znajduje się sala szkolna, zbudowana w 1886 r. przez George'a Morgana. Kaplica ma szeroką, dwuspadową fasadę i duże, nieuporządkowane wnętrze w stylu klasycznym. Ze wszystkich czterech stron znajdują się galerie, a skierowane w dół drewniane słupy tworzą quasi-nawę. Narożniki galerii są zaokrąglone, a na ich frontach znajdują się panele z balustradami. Organy znajdują się we wnęce na jednej z galerii, a pod nimi znajduje się wolna, klasyczna ambona z arkadami, za którą znajduje się zakrzywiony, boazeryjny tył z frontonami.

W latach 1909-10 Penuel został całkowicie odnowiony, do tego stopnia, że z poprzedniego budynku pozostały tylko ściany i dach.

W dniu 9 lutego 1999 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków jako obiekt klasy II, ponieważ jest to "kaplica o wczesnym pochodzeniu i wyjątkowym wnętrzu z początku XX w., niezwykłym ze względu na dwupiętrowe arkady". W czasie renowacji w 1910 r. stwierdzono, że kaplica może pomieścić 800 osób i została zaprojektowana w taki sposób, że osoby zajmujące ławki na parterze i na galerii mają pełny widok na ambonę i organy.^[11]