Blakeney - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

St Nicholas to anglikański kościół parafialny w Blakeney, w hrabstwie Norfolk, w dekanacie Holt i diecezji Norwich. Kościół został założony w XIII wieku, ale większa jego część pochodzi z XV wieku, kiedy Blakeney było portem morskim o pewnym znaczeniu. Z pierwotnej struktury tylko prezbiterium przetrwało przebudowę, być może ze względu na jego związek z pobliskim klasztorem karmelitów. Niezwykłą cechą architektoniczną jest druga wieża, używana jako latarnia morska, na wschodnim końcu. Innymi ważnymi elementami są sklepione prezbiterium z uskokowym siedmiokwaterowym oknem lancetowym i młotkowany dach nawy głównej. Mikołaja jest budynkiem o znaczeniu krajowym, wpisanym na listę klasy I ze względu na wyjątkowe walory architektoniczne.

Znaczna część oryginalnego wyposażenia kościoła została utracona w czasie reformacji, ale późnowiktoriańska renowacja pozwoliła odtworzyć pierwotny wygląd, a także naprawić i odnowić budynek. Wiktoriańska stolarka została wykonana tak, aby pasowała do nielicznych starszych elementów, które się zachowały, lub była w podobnym stylu; tak więc nowa drewniana ambona nawiązuje do motywów średniowiecznej chrzcielnicy. Z witraży rozbitych w czasie reformacji odzyskano jedynie fragmenty, które zostały wkomponowane w okno w północnej nawie kościoła. Po wschodniej i południowej stronie kościoła znajduje się dziewięć okien wykonanych w stylu Arts and Crafts przez firmę James Powell and Sons, a w północnej kruchcie dwa nowoczesne okna, głównie w kolorze niebieskim. St Nicholas zawiera kilka godnych uwagi pomników, w tym kilka tablic upamiętniających łodzie ratunkowe Blakeney i ich załogi, a także wiele przedreformacyjnych graffiti, zwłaszcza przedstawiających statki. Lokalizacja tych ostatnich sugeruje, że miały one charakter wotywny, chociaż święty, którego dotyczyły, jest obecnie nieznany.^[1]

Cley Marshes to rezerwat przyrody o powierzchni 176 hektarów na wybrzeżu Morza Północnego w Anglii, tuż obok wsi Cley next the Sea w hrabstwie Norfolk. Rezerwat istnieje od 1926 roku i jest najstarszym z rezerwatów należących do Norfolk Wildlife Trust, który sam jest najstarszym okręgowym Wildlife Trust w Wielkiej Brytanii. Cley Marshes chroni obszar trzcinowisk, słodkowodnych bagien, basenów i podmokłych łąk i jest częścią Obszaru Specjalnego Zainteresowania Naukowego Wybrzeża North Norfolk, Specjalnego Obszaru Ochrony, Obszaru Specjalnej Ochrony i Obszaru Ramsar ze względu na dużą liczbę ptaków, które przyciąga.

Rezerwat jest ważny dla niektórych rzadkich gatunków lęgowych, takich jak awokot na wyspach, błotniak stawowy, bąk europejski i trzcinniczek brodaty w trzcinach, a także jest głównym przystankiem migracyjnym i miejscem zimowania. Jest to także ważne miejsce postoju podczas migracji i zimowania. Występuje tu także kilka krajowych lub lokalnie rzadkich bezkręgowców i roślin charakterystycznych dla tego nadmorskiego siedliska. Na terenie parku znajduje się pięć schronień dla ptaków oraz przyjazne dla środowiska centrum dla zwiedzających. Planowana jest dalsza rozbudowa parku poprzez nabycie sąsiednich gruntów i poprawę infrastruktury dla zwiedzających.

Miejsce to ma długą historię obecności człowieka, od prehistorycznego rolnictwa po wykorzystanie jako obóz jeniecki w czasie II wojny światowej. Rezerwat przyciąga wielu odwiedzających, przyczyniając się w znacznym stopniu do rozwoju gospodarczego wioski Cley. Pomimo wielowiekowych obwałowań mających na celu odzyskanie ziemi i ochronę wioski, bagna były wielokrotnie zalewane, a postępujący w kierunku południowym marsz brzegowych ławic głazów i wkraczanie morza sprawiają, że nieuniknione jest, iż rezerwat w końcu przestanie istnieć. Nowe tereny podmokłe są tworzone w głębi lądu, aby zrekompensować utratę siedlisk nadmorskich.^[2]