Armagh - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Pałac Arcybiskupi, Armagh, Irlandia Północna, to charakterystyczny neoklasycystyczny budynek położony na 300 akrach terenów parkowych, na południe od centrum miasta. Budynek służył jako główna rezydencja Arcybiskupów Kościoła Irlandii w Armagh przez ponad dwieście lat, od 1770 do 1975 roku, a następnie jako siedziba Rady Miasta i Okręgu Armagh od tego czasu do kwietnia 2015 roku, kiedy to władze lokalne zostały zastąpione w wyniku reformy samorządu lokalnego w Irlandii Północnej w tym roku.

Pałac został zbudowany, gdy ówczesny arcybiskup Richard Robinson chciał przenieść główną rezydencję arcybiskupów z Droghedy do miasta tytularnego swojego urzędu. Thomas Cooley podjął się zaprojektowania początkowego budynku, a Francis Johnston był odpowiedzialny za zaprojektowanie dodatkowego piętra w późniejszym czasie. Obecnie pałac znajduje się w centrum parku publicznego Palace Demesne i służy jako biuro Lorda Burmistrza nowego okręgu miejskiego Armagh, Banbridge i Craigavon.

W 1975 r. budynek został objęty ochroną jako zabytek klasy A (HB 15/18/016).^[2]

Kamienna katedra anglikańska i mozaiki. Katedra anglikańska świętego Patryka — siedziba arcybiskupa Armagh Kościoła Irlandii. Jest również katedrą diecezji Armagh.

Początki katedry są związane z budową w 445 roku kamiennego kościoła na wzgórzu Druim Saileach (Willow Ridge) przez św. Patryka, wokół którego rozwinęła się wspólnota klasztorna. Kościół był i jest ośrodkiem Kościoła Irlandii. Po reformacji króla Henryka VIII w Irlandii katedra stała się coraz bardziej związana z utworzonym wtedy Kościołem Irlandii i znalazła się ostatecznie w rękach anglikańskich od panowania królowej Elżbiety I. katedra rzymskokatolicka została zbudowana na sąsiednim wzgórzu w XIX wieku. Obydwie katedry utrzymują ze sobą dobre stosunki. Sam kościół był niszczony i odbudowywany 17 razy. Gmach został odnowiony i odrestaurowany pod kierunkiem Deana Eoghana McCawella (1505-1549) na początku XVI wieku, po pożarze w 1511 roku, po którym znalazł się w złym stanie. Wkrótce po jego śmierci katedra została opisana przez lorda kanclerza Thomasa Cusacka jako "jeden z najpiękniejszych i najlepszych kościołów w Irlandii". Ponownie kościół został znacznie odrestaurowany w latach 1834-1840 przez arcybiskupa lorda Johna George'a Beresforda i architekta Lewisa Nockallsa Cottinghama.^[3]

Armagh Prison w Armagh, w Irlandii Północnej, to dawne więzienie. Budowę więzienia rozpoczęto w 1780 roku, a w latach 1840 i 1850 zostało ono rozbudowane w stylu więzienia Pentonville. Przez większość swojego istnienia Armagh Gaol był głównym więzieniem dla kobiet w Ulsterze. Mimo że więzienie często określane jest jako Armagh Women's Gaol, w różnych momentach jego historii w różnych skrzydłach przetrzymywano więźniów płci męskiej.

W okresie internowania, w latach 1973-1975, w więzieniu przebywały 33 republikanki.

W dniu 19 kwietnia 1979 r. Agnes Wallace, funkcjonariuszka więzienna, została zastrzelona, a trzech kolegów zostało rannych w ataku z użyciem broni palnej i granatów przeprowadzonym przez Irlandzką Armię Wyzwolenia Narodowego na zewnątrz więzienia.

Więzienie było miejscem protestu więźniarek irlandzkich republikanów domagających się przywrócenia statusu politycznego, choć liczba uczestniczek była znacznie mniejsza niż w więzieniu męskim Maze. Ponieważ wszystkie więźniarki w Irlandii Północnej miały już prawo do noszenia własnych ubrań, nie zorganizowały one żadnego protestu zbiorowego, ale w ramach protestu przeciwko praniu na ścianach celi wymazano krew menstruacyjną. Trzy kobiety z Armagh wzięły udział w strajku głodowym w 1980 roku: Mairéad Nugent, Mary Doyle i Mairéad Farrell, która została zabita przez Special Air Service w Gibraltarze w 1988 roku. Żaden z więźniów Armagh nie wziął udziału w irlandzkim strajku głodowym w 1981 roku.

Więzienie zamknięto w 1986 roku. W 2009 r. ogłoszono, że w więzieniu ma powstać hotel.

Więzienie Armagh było przedmiotem jednej z tzw. notatek Black Spider Memos napisanych przez Karola, księcia Walii, do sekretarza stanu ds. Irlandii Północnej w 2004 r.^[8]