Glenbrittle - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Sgùrr Dearg to góra w paśmie Cuillin na Isle of Skye w Szkocji. Jej szczytem jest Niedostępny Szczyt (Inaccessible Pinnacle), płetwa skalna mierząca 50 metrów wzdłuż najdłuższej krawędzi. Szczyt Inaccessible Pinnacle, o wysokości 985,8 m, jest najwyższym punktem Sgùrr Dearg i jedynym szczytem Munro, który można zdobyć tylko dzięki wspinaczce skalnej. To sprawia, że jest to największa przeszkoda dla wielu zdobywców Munro.

Po raz pierwszy zdobyty przez Charlesa i Lawrence'a Pilkingtonów w 1880 roku, nigdy nie został zdobyty przez samego Sir Hugh Munro. Ze względu na jego status najtrudniejszego z Munrosów powstał chałupniczy przemysł dla miejscowych przewodników, których często można spotkać eskortujących grupy początkujących wspinaczy. W przeciwieństwie do większej części Cuillin, szczyt jest bazaltowy, a nie gabrowy i dlatego jest nieco śliski na mokro.^[1]

Sgùrr MhicChoinnich to góra na wyspie Skye w Szkocji. Znajduje się w paśmie górskim Black Cuillin i jest klasyfikowana jako Munro. Podobnie jak wszystkie inne góry Black Cuillin, jest zbudowana głównie ze skał gabrowych i jest porośnięta niewielką ilością roślinności. Nazwa góry pochodzi od nazwiska przewodnika górskiego, Johna MacKenzie.

Najczęstsza droga na szczyt polega na wspinaczce po piargach An Stac z Coire Lagan do schroniska pomiędzy Sgùrr MhicChoinnich i Sgùrr Dearg. Z tego miejsca, aby zdobyć szczyt, należy wspiąć się na północną grań szczytu. Jak na standardy brytyjskich gór, wejście na szczyt jest wymagające, gdyż jest to eksponowana wspinaczka o stopniu trudności 2. Z kolei południowa ściana góry opada stromo do doliny pomiędzy Sgùrr MhicChoinnich i Sgùrr Thearlaich, a najłatwiejsza droga w górę tej ściany (King's Chimney) to wspinaczka skalna V stopnia. Co więcej, nie można dotrzeć do tego schroniska od dołu bez dalszej wspinaczki skalnej, a północna grań Sgùrr Thearlaich, która prowadzi do schroniska, zawiera niewygodny stopień skalny (umiarkowana wspinaczka skalna), który należy pokonać podczas schodzenia. Dla tych, którzy są w stanie dotrzeć do tego schroniska, istnieje jednak niezwykły taras Collie's Ledge, który jest jedynie wspinaczką stopnia 2, całkowicie omija King's Chimney, przechodząc przez zachodnie zbocze szczytu i łącząc się z północną granią. Półka ta jest trudna do znalezienia, ale gdy już się ją znajdzie, jest często wykorzystywana przez alpinistów podczas pełnego trawersu grani Cuillin, aby zdobyć szczyt bez konieczności wchodzenia do King's Chimney.^[5]

Sgùrr na Banachdaich jest najtrudniejszym z głównych szczytów Black Cuillin do zdobycia. Najprostsza trasa prowadzi przez Coire nan Eich z Glen Brittle. Do zdobycia szczytu prawdopodobnie potrzebna będzie znajomość lin. Zimą odradza się wspinaczkę, jeśli nie jest się dobrze zaznajomionym ze wspinaczką lodową, a także używaniem raków i siekier lodowych. Zaleca się wynajęcie Szerpy w miejscowej pijalni wód mineralnych Old Inn w Carbost, gdzie można go wynająć za rozsądną cenę. Nawet najbardziej doświadczeni wspinacze mogą zostać zaskoczeni przez Three Boys' zimą. W zimie jest tu wiele stromego terenu i piargów, a także głęboki śnieg i ogromne połacie lodu.

Inne szlaki wymagają jeszcze większych umiejętności wspinaczkowych, w tym doskonała grań biegnąca do Sgùrr nan Gobhar (stopień 1/2), która zimą może być wyjątkowo zdradliwa. W obu kierunkach główna grań Cuillin wymaga umiejętności wspinaczki na światowym poziomie; kontynuacja na południe w kierunku Sgùrr Dearg jest oceniana w zimie na stopień 2 klasy 5, a grań na północny w kierunku Sgùrr Thormaid na stopień 5 klasy 7 w zimie (zalecana Sherpa).

Tenzing Norgay zdobył ten szczyt w 1969 roku, nazywając go "Jedną z najtrudniejszych, a zarazem najbardziej satysfakcjonujących wspinaczek, jakie ukończyłem.^[6]

Sgùrr a' Ghreadaidh jest najwyższym szczytem północnej połowy grzbietu Black Cuillin na wyspie Skye w Szkocji. Podobnie jak reszta pasma zbudowany jest z gabro, skały zapewniającej dobrą przyczepność dla alpinistów.

Jest to jeden z trudniejszych do zdobycia głównych szczytów Black Cuillin. Najprostsza droga prowadzi przez przełęcz An Dorus (The Door), do której najłatwiej dotrzeć z Glen Brittle; jednak bezpośrednie zejście z An Dorus to wspinaczka stopnia 3, a na północnej grani prowadzącej na szczyt znajdują się trwałe skały o niższym stopniu trudności. Południowa grań prowadząca w kierunku Sgùrr Thormaid ma również stopień 3, z niewielką ilością możliwości bezpiecznego zejścia na znaczną odległość. Góra posiada dwa szczyty, oddzielone od siebie ostrą krawędzią. W czasie pierwszego wejścia John MacKenzie miał zaledwie 14 lat. Wcześniej, mając 10 lat, powtórzył wejście na Sgùrr nan Gillean. Mackenzie został pierwszym brytyjskim przewodnikiem górskim i prawdopodobnie najbardziej płodnym z pionierów alpinizmu w Cuillin.^[7]