Pasawa - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Most Luitpolda to most wiszący w Passau o długości 208 m, łączący krańce starego miasta z ulicą Angerstrasse pod Veste Oberhaus, tuż przed ujściem rzeki Ilz do Dunaju. Konstrukcja o rozpiętości 126 m łączy Dunaj na kilometrze rzeki 2225,750 od 1910 r. Po stronie południowej liny nośne są prowadzone nad pylonem i zakotwiczone w podłożu za pomocą bloków kotwiących, natomiast po stronie północnej są zakotwiczone w ścianie skalnej poniżej Veste Oberhaus.

Most miał zastąpić zbudowany w 1869 r. most wiszący dla pieszych, znajdujący się około 100 m poniżej rzeki, którego liny stalowe zostały poważnie uszkodzone przez korozję około 1900 r. Początkowe rozważania na rzecz niedrogiej konstrukcji mostu z żelaznymi dźwigarami półksiężycowymi wznoszącymi się wysoko nad rzeką doprowadziły do licznych protestów przeciwko obawie zniszczenia krajobrazu miasta. Ostatecznie zdecydowano się na znacznie bardziej skomplikowany most wiszący, który był szerszy i bardziej nośny niż stara kładka dla pieszych, ale podobnie jak ona, dzięki filigranowej konstrukcji nośnej z lin stalowych, prawie nie ingerował w krajobraz miasta ani w krajobraz.

Najpierw przez Dunaj rozciągnięto dwie stalowe liny o grubości 25 cm, każda o wytrzymałości na zerwanie 960 ton. Z platformy pontonowej odbywał się montaż 40 dźwigarów poprzecznych. Chodniki po obu stronach jezdni wyłożono płytami żelbetowymi, a drogę utwardzono. Jego budowa została zainaugurowana w 1911 r. Po stronie Passau znajdują się normalne pylony, a po stronie skarpy, gdzie kable nośne są zakotwiczone w ziemi, tylko małe pylony.

Na krótko przed zakończeniem II wojny światowej, 2 maja 1945 r., tuż przed inwazją wojsk amerykańskich, most został częściowo wysadzony w powietrze. Dzięki darowiznom i wsparciu bawarskich ministerstw udało się stosunkowo szybko naprawić most i ponownie otworzyć go dla ruchu 17 sierpnia 1948 r. Główną rolę w odbudowie odegrał inżynier Rudolf Barbré.

Dzięki wysokości w świetle wynoszącej zaledwie 5,15 m nad poziomem najwyższej wody żeglugowej (HSW 2010) (5,95 m w koronie; sąsiednie mosty mają odpowiednio 7,70 m i 9,50 m) jest to jeden z najniższych mostów na Dunaju dla żeglugi dunajskiej.

W 2017 i 2018 r. przeprowadzono generalny remont mostu.

Uczelnia publiczna w Pasawa, Niemcy. Uniwersytet w Pasawie – niemiecka uczelnia publiczna zlokalizowana w Pasawie.

Uczelnia została utworzona w 1973 roku, a rozpoczęła działalność dydaktyczną w 1978 roku, jednak nawiązuje do tradycji wcześniejszych szkół funkcjonujących w tym rejonie. Pierwszą z nich było Kolegium Jezuickie, założone w 1622 przez Arcyksięcia Austrii Leopolda V (syna Karola Styryjskiego). W 1833 roku zostało ono przekształcone w Królewskie Bawarskie Liceum (Königlich Bayerisches Lyzeum), a następnie w 1923 roku w Wyższą Szkołę Filozoficzno-Teologiczną (Philosophisch-Theologische Hochschule). Ta ostatnia funkcjonowała do 1978 roku (z przerwą w okresie 9 października 1939 - 7 listopada 1945), kiedy to została włączona w struktury nowo powstałego uniwersytetu.^[6]

Pawła jest najstarszym kościołem parafialnym w Passau.

Pierwszy kościół został poświęcony św. Pawłowi już w 1050 r. Po pożarach w latach 1512 i 1662 obecny budynek został wzniesiony w 1678 r.

Pawła, północnej bramy starego miasta, schody prowadzą do jednowieżowego kościoła, utrzymanego w kremowo-różowej kolorystyce. Głównym budowniczym jest Carlo Antonio Carlone. Pierwotna, bardzo płaska iglica z XVII/XVIII w. została zastąpiona w drugiej połowie XIX w. wysoką, spiczastą iglicą. Został on rozebrany w 1950 r. z powodu rzekomego zniszczenia i odbudowany tylko w jednej trzeciej swojej wysokości. Od tego czasu wieża jest drugą, po katedrze, najwyższą wieżą kościelną w Passau. Wewnątrz na tle jasnych ścian wyróżniają się czarne, złocone ołtarze i ambona w tym samym kolorze. W dużym ołtarzu głównym z ok. 1700 r. znajduje się obraz Franza Wernera Tamma przedstawiający ścięcie apostoła Pawła. Ołtarze boczne i ambona zostały wykonane w latach 1678-1689, a obraz przedstawiający Lamentację Chrystusa (1689) jest dziełem Johanna Michaela Rottmayra. Niewielka ilość stiuku została położona dopiero w 1909 r.