Park Narodowy Pembrokeshire Coast - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Blackpool Mill to XIX-wieczny młyn mączny znajdujący się w miejscowości Martletwy, w Parku Narodowym Wybrzeża Pembrokeshire. Znajduje się na zachód od Blackpool Bridge, na południowym brzegu wschodniej części rzeki Cleddau, w dół rzeki od Canaston Bridge. Wybudowany w 1813 r. na terenie dawnej huty żelaza młyn jest budynkiem klasy II*, który zachował się w nienaruszonym stanie i zawiera działające maszyny, ale nie prowadzi już działalności komercyjnej. Młyn Blackpool jest wpisany na listę RCAHMW jako historyczna nazwa miejsca.

Młyn był pierwotnie napędzany przez centralne koło wodne o średnicy 4,5 m i szerokości 3,5 m. W 1900 r. zastąpiono je turbiną, która napędzała cztery pary kamieni. Około 1900 r. koło zastąpiła turbina, która napędzała cztery pary kamieni. Młyn był używany do 1958 r., kiedy to napęd został przestawiony na energię elektryczną. W 1968 r. przeprowadzono renowację, która umożliwiła udostępnienie budynku dla zwiedzających. Obecnie młyn jest zamknięty dla zwiedzających, ale znajduje się na trasie Narberth to Blackpool Mill Walk.

Coflein wymienia jeszcze kilka innych elementów tego miejsca: most Blackpool, piec, lej młyński i nabrzeże.^[2]

Latarnia morska w Walii. Latarnia morska St Anns Head – latarnia morska na półwyspie St. Ann's Head. Położona jest na południe od wioski Dale w hrabstwie Pembrokeshire, Walia. Latarnia jest wpisana na listę zabytków Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments of Wales pod numerem 34247. Latarnia jest położona około 5 mil na wschód od latarnia morskiej Skokholm.

Latarnia wskazuje wejście do wąskiej zatoki zatoki Milford Haven stanowiącej przedłużenie ujścia rzeki Cleddau. Na jej południowym brzegu położony jest port Pembroke, a na północnym Milford Haven. Pierwsza latarnia została zbudowana przez Trinity House w drugiej połowie XVII wieku. Jednak jej funkcjonowanie trwało krótko. Dopiero w 1712 roku zapadła decyzja o budowie latarni morskiej. Patent został przyznany właścicielowi gruntu Josephowi Allenowi. Zobowiązał się on zbudowania dwóch latarni, tylnej i przedniej, oraz ich eksploatacji przez okres 99 lat za czynsz 10 funtów rocznie. Właściciel uzyskał prawo do pobierania opłaty w wysokości jednego pensa za tonę ładunku od brytyjskich statków oraz dwóch pensów od zagranicznych. Latarnie rozpoczęły pracę w czerwcu 1719 roku.

W 1841 roku ze względu na zagrożenie obsunięcia klifu, na którym stała, przednia latarnia została przebudowana i odsunięta od brzegu. W 1910 roku tylna latarnia została zamknięta, a przednia zmodernizowana.

Stacja została zelektryfikowana w 1958, a zautomatyzowana w 1998 roku, obecnie jest sterowana z Trinity House Operations Control Centrew Harwich. W 2014 roku ciąg pięciu jednopiętrowych domów, które służyły za mieszkania latarników oraz personelu latanii został wystawiony na sprzedaż na milion funtów.^[4]

Waun Mawn to miejsce prawdopodobnego rozebranego neolitycznego kamiennego kręgu w Preseli Hills w hrabstwie Pembrokeshire w Walii. Średnica postulowanego kręgu szacowana jest na 110 m, co stanowi trzecią co do wielkości średnicę brytyjskiego kręgu kamiennego.

Miejsce to znajduje się w punkcie o współrzędnych SN08393403, około 1 mili (1,6 km) na południowy zachód od Brynberian. Ten fragment wrzosowiska znajduje się na południowych zboczach mierzącego 339 m (1112 stóp) szczytu Cnwc yr Hŷdd, tuż na północ od szerokiego grzbietu pasma Preseli.

Pozostały cztery kamienie, jeden stojący i trzy leżące. W pobliżu znajdują się kamienie stojące "Troed y Rhiw", a na zachód od głównej grupy jest jeszcze jeden samotny kamień stojący, "Waun Mawn Stone", mierzący około 2,3 m (7 stóp 7 cali) wysokości.^[7]

West Blockhouse Point Beacons to trzy główne latarnie morskie, pełniące tę samą funkcję co latarnia morska. Znajdują się na cyplu po zachodniej stronie wejścia do Milford Haven, około mili na północny wschód od St. Składają się one z trzech ośmiokątnych wież z żelbetonu o wysokości 30 stóp, 37 stóp i 46 stóp, o bokach szerokości 1,5 stopy, zwieńczonych wspornikowymi ośmiokątnymi betonowymi platformami, na których stoją reflektory z uszczelnionymi belkami. Do świateł wchodzi się po drabinkach, które wysuwają się na słupy przez otwór w platformie. Na każdym słupie znajduje się stalowy znak dzienny pomalowany na czarno i biało.

Na klifie poniżej fortu West Blockhouse znajduje się również latarnia czołowa, ustawiona przez inżynierów z Trinity House w 1957 roku. Znajduje się tam używana okrągła metalowa latarnia (dawna Rame Head) o średnicy 0,79 m (2 stopy 7 cali), wsparta na przykręconym żelaznym cokole, stojąca na betonowej platformie wysuniętej z klifu, do której prowadzi stromo opadające schodki.

Dojazd do nich prowadzi przez Dale, następnie drogą do St Ann's Head, skręcając w lewo w Maryborough Farm Road, a następnie w prawo.^[15]

Wzgórza Preseli lub, jak są znane lokalnie i historycznie, Góry Preseli to pasmo wzgórz w północnej części hrabstwa Pembrokeshire, w zachodniej Walii, w większości na terenie Parku Narodowego Wybrzeża Pembrokeshire.

Pasmo rozciąga się od Newport na zachodzie do Crymych na wschodzie, a jego długość wynosi około 13 mil (21 km). Najwyższym punktem jest Foel Cwmcerwyn o wysokości 536 m (1 759 stóp) nad poziomem morza. Starożytny szlak o długości 13 km, biegnący wzdłuż szczytu pasma, znany jest jako Złota Droga.

Tereny Preselis charakteryzują się zróżnicowanym ekosystemem, licznymi stanowiskami prehistorycznymi i są popularnym celem podróży turystycznych. Znajdują się tu rozproszone osady i małe wioski; na wyżynach znajdują się rozległe, nieogrodzone pastwiska, a na niższych stokach głównie ogrodzone pastwiska.

Wydobywanie łupków było kiedyś ważną gałęzią przemysłu. Od niedawna wydobywa się tu także skały iglaste. Preselis posiada status Specjalnego Obszaru Ochrony, a na jego terenie znajdują się trzy obszary o szczególnym znaczeniu naukowym (SSSI).^[17]