Mülheim an der Ruhr - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Haus Ruhrnatur w Mülheim an der Ruhr został założony w 1992 roku przez spółkę Rheinisch-Westfälische Wasserwerksgesellschaft, która obecnie należy do grupy E.ON. Podobnie jak Muzeum Wody Aquarius tego samego właściciela, jest ono poświęcone tematowi "woda".

Ekosystem Zagłębia Ruhry jest przedstawiany za pomocą ryb z Zagłębia Ruhry, małych zwierząt pod mikroskopem, dźwięków i zapachów. Od 2010 r. wystawa została poszerzona o tematykę związaną z klimatem i energią odnawialną. Zwiedzający mogą eksperymentować z turbinami wiatrowymi, wodnymi i kolektorami słonecznymi oraz dowiedzieć się, czego można nauczyć się od natury w kwestii energii. Oferowane są wycieczki dla rodzin, klas szkolnych i gości profesjonalnych. W budynku znajdują się łącznie 32 jednostki wystawiennicze (m.in. model przepływu, stanowiska mikroskopowe, tor kulkowy z kroplami wody), z których największe jest Akwarium Ruhry (3 metry wysokości, pojemność 4000 litrów).

Prywatny budynek muzeum, w którym mieści się Haus Ruhrnatur, został zbudowany w 1926 r. według planów architektów Helbinga i Voigta jako dom studencki. Do wykonania fasady użyto tego samego piaskowca, co w przypadku elektrowni wodnej Kahlenberg, która również znajduje się na wyspie śluzowej Zagłębia Ruhry. Od 17 stycznia 1990 r. jest obiektem wpisanym na listę zabytków i - podobnie jak sąsiadująca z nim pusta prywatna stacja wodociągowa oraz elektrownia wodna należąca do grupy E.ON - stanowi część Szlaku Dziedzictwa Przemysłowego.

Raffelbergpark to park znajdujący się na terenie dawnych łaźni solankowych Raffelberg w Mülheim an der Ruhr. Znajduje się na granicy miasta z Duisburgiem.

Park został założony w 1909 r. przez architekta ogrodów Waltera Barona von Engelhardta (pochodzącego z Düsseldorfu) ze schodami i tarasami, z których roztacza się widok na krajobraz Ruhrauen. Cytat ze wstępu: "Dla chorych, aby się leczyli, dla zdrowych, aby się cieszyli". W parku znajdowała się łaźnia solankowa dla dzieci, łaźnia i sanatorium. Słona woda była pompowana z kopalni Alstaden w Oberhausen na odległość ok. 2,5 km do Mülheim. Wschodnia część parku została zaprojektowana symetrycznie jako francuski ogród barokowy, a zachodnia w stylu parku angielskiego. Istniejące do tej pory oczko wodne zamieniło się w małe jeziorko.

W 1973 r. kopalnia w Alstaden musiała zostać zamknięta, a wraz z nią wyschła solanka. Sztuczna solanka zastępcza początkowo nie cieszyła się popularnością. Naturalna solanka dostarczona w 1979 r. z kopalni Concordia Colliery przyczyniła się do niewielkiego wzrostu liczby odwiedzających, ale rok 1992 okazał się przełomowy.

Jeszcze wcześniej powstała inicjatywa obywatelska na rzecz zachowania parku w Solbad Raffelberg, która stanowczo sprzeciwiła się przekształceniu Solbad w nowoczesny basen. Oznaczałoby to znaczną ingerencję w krajobraz parku (wycinka starych drzew, budowa parkingów itp.).

W 1996 r. dom zdrojowy został przekształcony w teatr, a w 1998 r. odrestaurowano park. W dawnym sanatorium i domu dziecka mieszczą się obecnie trzy małe firmy, restauracja i teatr Ruhr. Wejście przy Ruhrorter Straße zostało zbudowane w 2003 r. przez rzeźbiarza z Mülheim Jochena Leyendeckera jako interpretacja dawnego pawilonu (zbudowanego w 1927 r. przez firmę Pfeier & Großmann); wówczas służyło jako wejście do Solbadu, dziś jest punktem widokowym na park i Ruhrauen.

Obecnie park Raffelbergpark jest nie tylko miejscem rekreacji i edukacji, ale także wykorzystywany jest przez teatr - zwłaszcza w miesiącach letnich - jako plenerowa sceneria oraz przez imprezy muzyczne ("Białe Noce") jako scena pod gołym niebem. Z obiektów parku intensywnie korzystają także grupy sportowe, kluby, przedszkola i szkoły.